Share

บทที่ 268

Author: จิ้งซิง
เมื่อกลับเข้ามาในมิติของหยกแล้ว เวินซื่อก็ลากเวินเยวี่ยออกมาจากกรงเหล็กทันที

“กรี๊ดดด!”

“นังบ้า! นังสารเลว!”

“เจ้าจะทำอะไรอีก?!”

เดิมทีเวินเยวี่ยกำลังพักผ่อน ตั้งใจจะรอให้ร่างกายฟื้นฟูกำลังขึ้นมาสักหน่อยแล้วค่อยหาโอกาสหลบหนี ไม่คิดว่าเวินซื่อจะกลับมาเร็วขนาดนี้

และพอกลับมา ก็เหมือนกับราชสีห์ที่กำลังเดือดดาล

“ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เวินซื่อฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของเวินเยวี่ย

“ข้าให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย บอกมาว่าศพของเจ้าแม่ของข้าอยู่ที่ไหน!”

เวินเยวี่ยไอออกมา พยายามดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง “จะ...เจ้าฝันไปเถอะ!”

นางยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม ถึงแม้ว่าตอนนี้เจ้าจะฆ่าข้า ข้าก็จะไม่บอกเจ้าเด็ดขาด!”

ศพของท่านแม่ของเวินซื่อ คือหนทางสุดท้ายที่จะช่วยให้นางหนีรอดออกไปได้

ดังนั้น นางจะไม่ยอมบอกนังเด็กสารเลวเวินซื่อนี่ง่ายๆ !

ไม่เพียงเท่านั้น นางยังต้องการให้เวินซื่อคุกเข่าอ้อนวอนนางในท้ายที่สุด!

“ดี เช่นนั้นก็มาต่อจากเมื่อคืนกันเลย”

เวินซื่อลากเวินเยวี่ยขึ้นไปบนชั้นสอง ใช้กำลังมัดนางไว้บนแท่นปรุงยา จากนั้นก็ยัดยาพิษที่เตรียมไว้สำหรับเวินเยวี่ยเข้าไปในปากของนาง

“อื้อ...แค่กๆๆ !”

“เจ้าเอาอะไรให้ข้า
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1149

    เรื่องราวต้องเริ่มตั้งแต่หลายวันหลังจากที่เวินเฉวียนเซิ่งและชางชิงหลานกับพวกเดินทางออกจากราชสำนัก ผ่านไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง...ตั้งค่ายอยู่นอกเมืองหลายวัน อีกทั้งยังกลัวว่าหากหลานซื่อกับพวกหนีไปแล้วจะไม่อาจตามจับได้อีก ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมาเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกจึงไม่กล้าหยุดพักใครจะรู้ว่าไล่ตามมาตลอดทางแต่กลับไม่พบเบาะแสใด ๆเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกที่เหนื่อยล้าทั้งกายใจ ทำได้เพียงตัดสินใจหาที่พักก่อน แล้วค่อยวางแผนกันใหม่ดังนั้นไม่นานหลังจากเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกตรวจพบว่ามีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีผู้คนไม่มากนักอยู่ข้างหน้าไม่ไกล ก็ตัดสินใจแวะพักในหมู่บ้านนี้แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากเข้าไปในหมู่บ้านแล้ว กลับไม่ได้ยินเสียงคนแม้แต่น้อยเวินเฉวียนเซิ่งสังเกตเห็นความผิดปกติ กำลังจะเตือนชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องราชสำนักต่างถิ่น ก็เห็นว่าทั้งสองดูเหมือนจะรู้ตัวอยู่ก่อนแล้ว จึงส่งคนไปดูตามบ้านเรือนเหล่านั้นทันทีเมื่อไปดู ก็มองเห็นปัญหา“อ๋องชาง องค์หญิงฮาหลาน ดูเหมือนว่าคนในหมู่บ้านนี้จะตายกันหมดแล้ว!”“อะไรนะ?”ชางชิงหลานและฮาหลานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวเข้าไปตรวจสอบเวินเฉวีย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1148

    ดอกไม้ที่มีความเกี่ยวข้องกับความตายอย่างแนบแน่น...นี่มันทั้งอันตรายและลึกลับเสียจริงเพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนตายถึงมีดอกไม้ หรือเป็นเพราะมีดอกไม้คนถึงได้ตายหลานซื่อครุ่นคิดในใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงถามอีกครั้งว่า “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าสามารถพบเจอดอกไม้ชนิดนี้ได้ที่ใด?”เมื่อได้ยินหลานซื่อถามเช่นนี้ นักพรตกู่ก็สะดุ้งในใจไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมาได้ เขาพลันเบิกตากว้าง มองไปยังหลานซื่อด้วยสายตาเคลือบแคลง ก่อนเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ หรือว่าบุปผานำชีวิตนี้มีความเกี่ยวข้องกับไข่ราชากู่อีกาหมึก?”หลานซื่อมองเขาแบบเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม เมื่อคิดว่าไม่ช้าก็เร็วคนผู้นี้ก็ต้องรู้ ตอนนี้ยังกลืนยาพิษของนางลงไปแล้วจึงไม่คิดปิดบังอีก เพียงพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อเห็นนางพยักหน้า นักพรตกู่ก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเขาไม่คิดว่ากระดาษหนังวัวโบราณแผ่นนั้นเพิ่งตกไปอยู่ในมือของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นี้ได้ไม่นาน กลับคลี่คลายความลับบนกระดาษโบราณนั่นได้อย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้?!นี่เพิ่งจะผ่านไปกี่วันกันเชียว?เขาใช้ความพยายามมานานหลายปีก็ยังหาวิธีไขปริศนากระดาษ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่1147

    มิน่าเล่าเปลือกก็แตกแล้ว แต่ราชากู่อีกาหมึกในไข่ฟองนี้กลับไม่ยอมออกมาเสียทีที่แท้ก็ขาดบุปผานำชีวิตชนิดนี้นี่เองหลานซื่ออ่านบันทึกด้านบน ราชากู่อีกาหมึกทุกตัวยามเมื่อไข่ของตนใกล้จะฟักเป็นตัว จะต้องหาบุปผานำชีวิตมาให้หนึ่งต้น จากนั้นก็สร้างรังอยู่ข้างบุปผานำชีวิตรอจนกระทั่งบุปผานำชีวิตเบ่งบาน กลิ่นหอมของดอกไม้ก็จะชักนำให้อีกาหมึกตัวน้อยในเปลือกไข่ฟักตัวออกมาบัดนี้พ่อแม่อีกาของไข่ราชากู่อีกาหมึกฟองนี้ก็ไม่อยู่แล้ว ไม่มีอีกาไปหาบุปผานำชีวิตมาให้มัน ก็ย่อมมิอาจฟักตัวออกมาได้แล้วนี่จะทำอย่างไรดี?หลานซื่อเกาศีรษะ นางมีดอกไม้และสมุนไพรแปลก ๆ หายากอยู่ไม่น้อย แต่เจ้าบุปผานำชีวิตนี่มันคือสิ่งใดกัน?นางไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยอีกทั้งยังรู้สึกแปลก ๆ อยู่เสมอหลานซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเก็บกระดาษหนังวัวโบราณและไข่ราชากู่อีกาหมึกเข้าไปพร้อมกันจากนั้นนางก็ออกจากมิติของหยก ออกตามหานักพรตกู่อีกครั้งยามนี้นักพรตกู่เพราะได้อาศัยบารมีธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงแล้ว การปฏิบัติจึงเปลี่ยนจากระดับนักโทษกลายเป็นผู้ติดตามทั่วไปทันทีแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทะยานขึ้นฟ้าในคราวเดียว ท้าย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1146

    ก่อนหน้านี้เพราะต้องติดตามพวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้า ตลอดทางหลานซื่อจึงไม่มีช่องให้หยุดพักเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดเพียงแค่ยกขึ้นมาดู แต่การมองด้วยตาเปล่ากลับมองไม่เห็นลู่ทางใด ๆ เลยเวลานี้พวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้าหยุดลง ดูเหมือนว่ากำลังเตรียมจะพักเหนื่อยสักครู่ดังนั้นหลานซื่อกับพวกจึงไม่รีบร้อนแล้วให้ฝูงแมลงพิษจับตาดูทางฝั่งเวินเฉวียนเซิ่งต่อไป จากนั้นหลานซื่อก็ลองใช้วิธีการต่าง ๆ ในมิติเพื่อตรวจสอบร่องรอยตัวอักษรบนนั้นไฟเผา แช่น้ำ รมควัน เช็ดด้วยสุรา...สารพัดวิธีล้วนทดลองทำจนหมดแล้ว แต่ผลกลับไม่ปรากฏแม้แต่น้อย!หลานซื่อจึงวิ่งไปหานักพรตกู่“เรื่องนี้ข้าน้อยก็มิอาจทราบได้ หากทราบล่ะก็ เกรงว่าข้าน้อยคงฟักไข่ราชากู่อีกาหมึกนั่นออกมานานแล้วขอรับ”นักพรตกู่อธิบายด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นหากเขาสามารถทำสำเร็จได้จริง เขาที่มีราชากู่อีกาหมึกอยู่ในมือก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หลานซื่อรู้สึกว่าคำพูดของนักพรตกู่มีเหตุผลอย่างยิ่ง จากนั้นก็ทิ้งเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ทันที เตรียมกลับเข้าไปในมิติเพื่อคิดหาวิธีอื่นอีกครั้งแต่ในขณะนั้นเอง เสียงของอวิ่นซิงพลันดังขึ้นที่ข้างหูของหลา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1145

    การกลับลำอย่างรวดเร็วของนักพรตกู่ ทำให้สองพี่น้องโอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่ถึงกับตะลึงงัน“ท่าน...ท่านไม่ใช่คนที่อ๋องชางส่งมาคุ้มครองข้าหรอกหรือ?!”โอวหยางอวี้ซู่โมโหจนตวาดถามเสียงกร้าวนางโกรธที่นักพรตกู่กลับลำ ยิ่งโกรธที่นักพรตกู่กลับลำไปเข้ากับหญิงผู้นี้ที่นางเกลียดชังที่สุด!ตอนอยู่ที่สกุลโอวหยาง พวกเขาปฏิบัติต่อนักพรตกู่ดุจแขกผู้มีเกียรติสูงสุด!อย่าว่าแต่พวกเขาสองพี่น้องเลย แม้แต่บิดาของพวกเขาก็ยังให้เกียรตินักพรตกู่อยู่มาก!แต่บัดนี้ ผู้เฒ่าโจรผู้นี้กลับคุกเข่าแทบเท้าหญิงที่นางเกลียดชังที่สุด คุกเข่าต่อหน้านางอย่างไร้ศักดิ์ศรี เรียกขานตัวเองว่าข้าน้อย!สิ่งนี้ทำให้โอวหยางอวี้ซู่ไม่อาจยอมรับได้อย่างสิ้นเชิงหากมิใช่ว่าตอนนี้นางยังถูกมัดอยู่ เกรงว่าคงอยากจะพุ่งเข้าไปถีบนักพรตกู่สักแรง ๆ สักทีเมื่อเผชิญหน้ากับการซักถามอย่างเกรี้ยวกราดถึงขีดสุดของโอวหยางอวี้ซู่ นักพรตกู่กลับมีท่าทีไม่ยี่หระ“คุณหนูโอวหยางอย่าได้เข้าใจผิด อ๋องชางส่งข้าไปยังสกุลโอวหยางก็จริง แต่อ๋องชางไม่ได้บอกว่าจะให้ข้าคุ้มครองพวกท่าน”นักพรตกู่หัวเราะเยาะเบา ๆ ทีหนึ่ง “อีกอย่าง ข้าก็ใช่ว่าจะไม่เค

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1144

    “พี่ชาย?”หลานซื่อได้ยินดังนั้นก็ประหลาดใจนักเดิมทีนางคาดเดาได้ว่านักพรตกู่ผู้นี้กับหลวงจีนชั่วนั่นน่าจะมีความสัมพันธ์กันบ้าง แต่คาดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะเป็นพี่น้องกันนางอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามย้ำเพื่อยืนยันอีกครั้ง “พี่น้องแท้ ๆ หรือ?”นักพรตกู่เช็ดเหงื่อเย็นเยียบบนใบหน้า พยักหน้าตอบว่า “เรียนธิดาศักดิ์สิทธิ์ เป็นพี่น้องแท้ ๆ เพียงแต่คนละแม่เท่านั้น”หลานซื่อถึงได้เข้าใจ มองใบหน้าเขาที่มีริ้วรอยอยู่ไม่น้อย พลางยิ้มเล็กน้อย “มิน่าเล่าพวกเจ้าพี่น้องสองคนถึงได้หน้าตาไม่ค่อยคล้ายคลึงกันนัก”หากว่าคล้ายกันล่ะก็ นางควรมองออกบ้างตั้งนานแล้ว ไม่น่าต้องรอจนป่านนี้ถึงเพิ่งจะคาดเดาความสัมพันธ์นี้ออก“พี่ใหญ่หน้าตาคล้ายพ่อมาก ด้วยเหตุนี้จึงได้รับสืบทอดวิชาของพ่อ เดินบนเส้นทางเดียวกับบิดา ส่วนข้าน้อย...ข้าน้อยเป็นเพราะคล้ายกับแม่ พ่อไม่ค่อยโปรดปราน ข้าน้อยถึงได้เลือกเส้นทางเดินของตัวเอง”พูดอีกอย่างก็คือ พ่อของพวกเขาก็เป็นหลวงจีน หรือจะพูดว่าเป็นหลวงจีนชั่วคนหนึ่งก็ได้หลวงจีนชั่วสืบทอดเส้นทางจากหลวงจีนชั่วรุ่นพ่อ สองพ่อลูกมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะเป็นผู้ควบคุมศพส่วนนักพรตกู่เห็นได้ชัดว่

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status