หากบอกว่าคนที่เธอไม่อยากเห็นมากที่สุดในตอนนี้ ก็คงจะเป็นหลินเฟิงกับหลี่ฮุ่ยหรานนั้นแหละ“หึหึ”หลินเฟิงก็ไม่ได้ถือสา คว้าเอาแอปเปิ้ลที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมากัดคำหนึ่ง แล้วขยับเข้าไปใกล้หลิ่วเยว่ฟาง หรี่ตายิ้มพูดขึ้นว่า :“หลิ่วเยว่ฟาง ผมรู้ว่าตอนนี้คุณกำลังรออะไรอยู่”และในตอนนี้หลิ่วเยว่ฟางที่พูดอะไรไม่ออก ทำได้เพียงแค่จ้องหลินเฟิงเขม็ง อยากจะใช้สายตาฆ่าหลินเฟิงไปซะแต่น่าเสียดายที่หลิ่วเยว่ฟางไม่มีความสามารถนี้หลินเฟิงยังคงยิ้มแย้มตาหยีพูดว่า :“คุณให้หลี่หยวนช่วยไปเอายามาสินะ?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของหลินเฟิง หลิ่วเยว่ฟางก็ถึงกับตัวสั่นไปทั้งตัว เห็นได้ชัดว่ากลัวที่จะถูกมองออก“งั้นผมก็พูดตรง ๆเลยละกัน”หลินเฟิงหันตัวกลับไปนั่งบนเตียงผู้ป่วยของหลิ่วเยว่ฟาง ก่อนจะยิ้มบาง ๆแล้วพูดว่า :“ยาที่หลี่หยวนไปเอามาให้น่ะ ไม่มีทางที่จะเอามาได้แล้วละ เพราะว่าคนที่ส่งยา ได้ตายด้วยน้ำมือของผมไปแล้ว”“ติ๊ดติ๊ดติ๊ด.....”เครื่องมือโดยรอบต่างก็เริ่มส่งเสียงเตือน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงสภาพจิตใจที่ตื่นตระหนกและอารมณ์ที่โกรธของหลิ่วเยว่ฟางในตอนนี้“แต่ว่านะ.....”หลินเฟิงเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน ก่อ
เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานและจางกุ้ยหลานมาถึงโรงพยาบาลเมืองเจิ้งเต๋อ หลินเฟิงก็มารอพวกเธอที่หน้าประตูโรงพยาบาลแล้วเมื่อมองเห็นหลี่ฮุ่ยหราน หลินเฟิงก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ก่อนจะพยักหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า :“มากับผม”เห็นท่าทางที่มั่นใจของหลินเฟิง จางกุ้ยหลานก็สงสัยเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามเขาไปแล้วเอ่ยถามว่า :“หลินเฟิง คุณแน่ใจเหรอว่าจะทำให้หลิ่วเยว่ฟางโอนหุ้นให้กับฮุ่ยหรานได้น่ะ? ระหว่างทางฉันได้คุยปรึกษากับฮุ่ยหรานไปเล็กน้อยแล้ว ว่าตอนนี้หลิ่วเยว่ฟางอยากจะให้ฮุ่ยหรานออกจากตระกูลอย่างมาก แล้วจะยอมโอนหุ้นของตัวเองได้ยังไงล่ะ?”“ใช่แล้วหลินเฟิง นี่มันก็ค่อนข้าง....”หลี่ฮุ่ยหรานก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดี หลังจากที่อ้ำอึ้งอยู่นาน ทำได้แค่พึมพำว่า : “มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว”“เอาละ”เพื่อให้พวกเขาได้คลายความสงสัย หลินเฟิงก็ยิ้มแล้วหยิบขวดยาสองขวดออกมาจากในอกเสื้อ ก่อนจะโบกไปมาด้านหน้าพวกเธอ“ยานี้คือยาที่หลิ่วเยว่ฟางต้องการในตอนนี้อย่างเร่งด่วน เพื่อช่วยชีวิตของเธอ มีแค่ผมเท่านั้นที่มียาสองขวดนี้ ไม่ต้องกลัวว่าหลิ่วเยว่ฟางจะไม่ยอมก้มหัวให้”“คุณจะใช้ยามาข่มขู่หลิ่วเยว่ฟางงั้นเหรอ?”หลี่ฮุ
“รอให้ฮุ่ยหรานพิมพ์สัญญาโอนหุ้นให้เสร็จเรียบร้อย ก็มาที่โรงพยาบาลเมืองเจิ้งเต๋อ ผมจะให้หลิ่วเยว่ฟางโอนหุ้นของเธอให้กับหลี่ฮุ่ยหรานแล้ว”“ถ้าเป็นแบบนี้ คนที่มีอำนาจมากที่สุดภายในหลี่ซื่อกรุ๊ปก็จะเป็นหลี่ฮุ่ยหราน แม้แต่หยวนเหยี่ยนเซี่ยก็จะไม่มีสิทธิ์ไล่หลี่ฮุ่ยหรานเช่นกัน”“อ๊ะ?”จางกุ้ยหลานตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็ดีใจอย่างมากเดิมทีคิดว่าลูกสาวของตัวเองคงจะไม่ได้เป็นประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว และพวกเขาก็ทำได้เพียงแค่ถอยกลับไปที่เมืองเล็ก ๆอย่างเจียงโจวเท่านั้นแต่คิดไม่ถึงว่าในความมืดมิดจะมีแสงสว่างปรากฏขึ้นมายังไม่ถึงครึ่งวัน หลินเฟิงก็หาหนทางดี ๆได้แล้วในตอนที่จางกุ้ยหลานกำลังดีใจอย่างมาก หลี่ฮุ่ยหรานกลับทำลายความตื่นเต้นของเธอ“แม่ แม่อย่าดีใจไปก่อนเลย”“หลินเฟิง ฉันไม่คิดว่าคุณย่ารองจะยอมโอนหุ้นให้กับฉันด้วยความเต็มใจนักหรอก”“ใช่แล้ว”จางกุ้ยหลานสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะตั้งสติได้จะให้ยัยแก่คนนั้นยอมโอนหุ้นให้กับหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความเต็มใจ มันไม่เพ้อฝันไปหน่อยเหรอ?“ไม่ต้องห่วง ผมมีวิธี”หลินเฟิงมั่นใจอย่างมาก“หลินเฟิง หรือว่าคิดจะ......ใช้กำลังงั้นเหรอ?”หลี่ฮุ่ยห
"เขตทะเลสาบเหรอ..."หลินเฟิงพยักหน้า ในใจก็ยังคงรู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อยแต่เมื่อคิดดูแล้วก็ถูกองค์กรอย่างซือไจแม้ว่าจะเป็นผู้บังคับบัญชาก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเปิดเผยทุกสิ่งต่อผู้ใต้บังคับบัญชาการที่สามารถรู้ได้ว่าผู้บังคับบัญชาอยู่ที่ตำแหน่งใดโดยประมาณ ก็ถือว่าดีมากแล้ว"มาเถอะ ทำให้ฉันจบๆ ไปซะ!"โจวปิ่งกัดฟันแน่น ทำท่าทางเหมือนพร้อมที่จะตาย"หึหึ ขอโทษด้วย ถึงแม้ว่าฉันอยากจะทำให้แกจบๆ ไป แต่มีคนน่าจะอยากเจอแกมากกว่าฉัน"พูดจบหลินเฟิงใช้มือกระแทกไปที่ท้ายทอยของโจวปิ่ง ท่ามกลางสีหน้างุนงงของโจวปิ่ง ทำให้โจวปิ่งสลบไปทันทีหลินเฟิงป้อนยาพิษเรื้อรังให้โจวปิ่ง จากนั้นก็เรียกคนของแผนกรักษาความปลอดภัยมา พาโจวปิ่งไปหาโจวอวี้เฟิ่งนี่คือฆาตกรที่ฆ่าลูกสาวของเธอ ให้โจวอวี้เฟิ่งได้เจอหน้า ก็ถือว่าสนองความต้องการที่จะแก้แค้นของเธอหลังจากจัดการเรื่องของโจวปิ่งเสร็จหลินเฟิงถอดเสื้อนอกของหลี่หยวนออก โยนทิ้งลงในถังขยะจากนั้นก็โทรศัพท์หาหลี่ฮุ่ยหรานโดยตรง"ฮุ่ยหราน ตอนนี้คุณไปพิมพ์สัญญาโอนหุ้น""สัญญาโอนหุ้น?"หลี่ฮุ่ยหรานที่อยู่ในโทรศัพท์งุนงงอย่างมากตอนนี้เธอถูกบังคับให้ออกจา
เขาแค่ต้องรอให้กระต่ายมาติดกับเท่านั้นหลินเฟิงขับรถไปที่บาร์เฮยอู้ตรงถนนเป่าคังทันทีแม้ว่าจะเป็นตอนเที่ยง แต่ภายในบาร์ก็ยังคงคึกคักเป็นพิเศษผู้คนจำนวนมากเดินขวักไขว่ไปมาแบบนี้สามารถสร้างเงื่อนไขที่ดีสำหรับการปลอมตัวของหลินเฟิงได้หลังจากที่หลินเฟิงนั่งดื่มไปสองแก้วที่บาร์ ในที่สุดเขาก็รู้สึกถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยค่อยๆ เดินเข้ามาจากด้านหลังนั่นก็คือโจวปิ่งในขณะนี้โจวปิ่งเต็มไปด้วยความระมัดระวังและความไม่พอใจเขาได้ยินข่าวการตายของพ่อแล้ว ในขณะที่เกลียดหลินเฟิงอย่างมาก เขาก็กลัวหลินเฟิงอย่างที่สุดเช่นกันเดิมทีเขาต้องการที่จะหลบหนีออกจากเมืองเจิ้งเต๋อไปเลยแต่ไม่คิดว่าย่าไท่เป่าสุดท้ายก็มอบหมายงานให้เขาอีกครั้งให้เขามาส่งยาให้หลิ่วเยว่ฟางสิ่งนี้ทำให้โจวปิ่งโกรธจนเกือบจะด่า แต่ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อเป็นคำสั่งจากเบื้องบน แม้ว่าเขาจะไม่พอใจแค่ไหน ก็ต้องปฏิบัติตามไม่อย่างนั้นจุดจบของเขาจะน่าอนาถอย่างมากเมื่อมาถึงบาร์ เขาก็เห็นร่างที่นั่งอยู่ที่บาร์ หันหลังให้เขา และสวมสูทสีเงินขาวทันทีตรงกับที่ย่าไท่เป่าบอกโจวปิ่งก็ไม่ได้ลังเลมากนัก ในเมื่อที่นี่มีผู้คนมากมาย เขาแค่ค
หลี่หยวนไม่สนใจอะไรมากแล้ว แต่เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ในทันที จึงถามอย่างระมัดระวังว่า:"ยานั่น...ราคาเท่าไหร่ครับ?""เงิน?"หญิงชราในสายหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะน่าเกลียดมาก จนหลี่หยวนอดไม่ได้ที่จะยกโทรศัพท์ออกจากหูของตนหลังจากหัวเราะแล้ว หญิงชราก็พูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า:"คนที่รู้จักกันฝากมา เรื่องค่าตอบแทนค่อยคุยกันทีหลัง"พูดจบ โทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไป"เห้อ..."หลี่หยวนเก็บโทรศัพท์ ถอนหายใจและส่ายหน้าอย่างจนปัญญา"ช่างน่าประหลาดใจจริงๆ..."หลังจากที่เขาถอนหายใจ มือเพิ่งจะเอื้อมมือไปเปิดประตูบันได ก็กลับเห็นคนคุ้นเคยคนหนึ่งกำลังยิ้มแย้มพิงกำแพงมองเขาอยู่"อะ...แก หลินเฟิง?!"หลี่หยวนตกใจ เสียงสั่นโดยไม่รู้ตัว"หึหึ คุณชายหลี่หยวน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"หลินเฟิงเดินเข้ามาตบไหล่ของเขา ยิ้มและพูดว่า:"ไม่สิ ฉันควรจะเรียกนายว่าผู้นำตระกูลหลี่หยวน?"เมื่อได้ยินคำว่า "ผู้นำตระกูลหลี่หยวน" หัวใจของหลี่หยวนก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไหวหลี่หยวนรีบยิ้มและพูดว่า :"คุณหลินครับ คุณกำลังพูดอะไรน่ะ?""ผมไม่เคยคิดที่จะเป็นผู้นำตระกูลหลี่เลย ต่อให้เป็น ก็ถูกบังคับทั้งนั้น!"หลินเฟิงรู้ดี