“เขาไม่ใช่เด็กนะเขาเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งแล้วด้วย หนอยคำก็ลูกลิงสองคำก็เด็ก เจอวิชาลูกลิงพิฆาตหน่อยเป็นไง กุ้งแก้วจัดการมันเลย”
สาวน้อยบอกเพื่อนรักตัวน้อยที่นั่งยิงฟันอยู่บนบ่าบอบบางของตนเอง แต่เจ้าลิงน้อยที่ตอนแรกทำท่าจะโผนเข้าทำร้ายเขาครั้นพอมันเห็นดวงตาสีมรกตวาววับราวกับผืนทะเลงามที่ต้องแสงแดด หากแต่มันต่างกันเพราะแววตาที่วาววับนั้นมันแลบเลียด้วยเปลวไฟร้อนแรงที่พร้อมแผดเผาทุกอย่าง จนลิงน้อยต้องรีบกระโดดหลบหลังร่างบางอย่างไม่เคยทำมาก่อนในชีวิตลิงที่ชื่อ กุ้งแก้ว
“เฮ้ยไอ้กุ้งแก้วอะไรเนี่ย หนีทำไมเสียชื่อหมดเลยไอ้ลิงบ้า”สาวน้อยรู้สึกโมโหพร้อมกับเสียหน้าอย่างมาก เมื่อเจ้าหน้าขนซึ่งตอนนี้กระโดดขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้เรียบร้อยโรงเรียนลิงแล้ว
“มีอะไรจะเล่นอีกรึเปล่าหึ ยัยลูกลิงน้อย”
เสียงพูดที่อยู่เหนือศีรษะทำให้ร่างที่ง่วนอยู่กับการโวยเจ้าลิงหน้าขนถึงกับผงะ เพราะรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ และกลิ่นน้ำหอมชั้นดีของบุรุษโชยเข้าจมูก ซึ่งมันทำให้ใจสาวน้อยสั่นหวิวๆ ชอบกล
ร่างบางของสาวน้อยถอยหลังอย่างระวังตัวแต่มันสายเกินไป เมื่อมือหนานั้นคว้าเอวบางไว้มั่นก่อนจะโน้มตัวเข้าใกล้ใบหน้าตื่นตะลึงนั้นอย่างอยากกลั่นแกล้งสาวน้อยหน้าดำมอมแมมตรงหน้า ที่ตอนนี้ดวงตาคมสวยมีแววหวาดหวั่น ยืนนิ่งมองเขาตาค้าง
ทันทีที่ริคกอบกุมเอวบางของสาวน้อยตรงหน้าเหมือนมีกระแสไฟแล่นพล่านทั่วร่างแกร่งมันเป็นปฏิกิริยาทางร่างกายที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาต่อสาวๆ คนไหนเลยก็ว่าได้แต่กับสาวน้อยที่มองเขาด้วยดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตะลึง ริมฝีปากบางระเรื่อเผยอค้างอย่างตกใจก็ทำให้ไฟร้อนๆ ในกายเขาลุกพรึบได้ง่ายดาย ส่วนดรุณนุชที่เผยอริมฝีปากค้างอย่างตื่นตะลึงนั้นตอนนี้เจ้าตัวรู้สึกคอแห้งปากแห้งผากขึ้นมากะทันหันจนต้องใช้ลิ้นเล็กๆ นั้นไล้เลียริมฝีปากของตัวเองเพื่อเพิ่มความชุ่มชื่นแก่ปากอิ่มแต่การกระทำนั้นมันเหมือนยั่วยวนให้เขาบดจูบริมฝีปากอิ่มน่าปรารถนานั้นเหลือเกิน ชายหนุ่มครางในอก
“พระเจ้า...ยัยลูกลิงน้อยเธอมันเป็นจอมมารลิงรึเปล่านี่”
ชายหนุ่มสบถเบาๆ กับร่างบางที่หอมกรุ่นด้วยสาบสาวและกว่าที่เจ้าตัวจะทันรู้ตัวหรือขัดขืน ริมฝีปากบางสวยสีเข้มของชายหนุ่มก็ทาบทับลงมาบนเรียวปากงามอย่างโหยกระหาย
เหมือนโลกทั้งโลกถล่มทลายตรงหน้า ร่างบางยืนแข็งทื่ออย่างตื่นตะลึง ริมฝีปากเผยอร้องอย่างตกใจนั้นเท่ากับเปิดทางให้เรียวลิ้นหนาเข้าไปเก็บกวาดความหอมหวานในโพรงปากบาง มันกับที่เธอฝันเมื่อคืนเหลือเกินสาวน้อยคิดอย่างวิงเวียน ไอ้ภาพฉากรักที่เร่าร้อนที่เธอแอบเห็นเมื่อวานระหว่างริคกับแอนนิต้า หรือในฝันอันเร่าร้อนของเธอกับริคเมื่อคืนมันเป็นอย่างนี้นี่เองสาวน้อยครางเบาๆ อย่างจำนนและมึนงง แต่นั่นเท่ากับเติมเชื้อไฟให้ริค ยิ่งบดจูบเร่าร้อนยิ่งขึ้นและเมื่อลิ้นเล็กด้อยประสบการณ์นั้นตอบสนองอย่างเงอะงะยิ่งกระตุ้นความต้องการตรงกลางร่างชายหนุ่มให้เดือดปุดๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ริคจูบเอาๆ ราวกับไม่เคยได้จูบใครมาก่อน บดคลึงแสวงหาความหวานจากเด็กสาวที่เขาไม่คิดจะสนใจ แต่ทำไมแค่แตะถูกตัวมอมๆ ของเธอ ราวกับมีกระแสไฟแล่นพล่านทั่วร่าง มันรวดร้าวด้วยความปรารถนาอย่างที่เขาเองรู้สึกเกลียดตัวเองอย่างที่สุด ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดรึงดึงเอาความหวานจากปากสาวอย่างลุ่มหลงมัวเมา นี่แค่จูบปากบางเท่านั้นและถ้าเขาทำมากกว่านั้นเล่า และไวเท่าความคิดมือหนาเลื่อนมากอบกุมสะโพกมนขยำลูบไล้อย่างมันมือและอีกมือก็สอดเข้าไปในชายเสื้อยืดตัวสวย และทันทีที่มือหนาสัมผัสกับผิวเนื้อละมุนมือร่างบางที่ทำท่าว่าจะเคลิ้มไปกับบทโอ้โลมนั้นก็พลันได้สติร่างบางสะบัดตัวออกจากอกกว้างทันที และถอยหลังไปหลายก้าวใบหน้ามอมแมมนั้นแดงก่ำ ริมฝีปากบางแดงเรื่อบวมเจ่อจากจุมพิตอันดุเดือดเมื่อครู่ขบเม้มอย่างข่มอารมณ์ดวงตาที่เขาว่ามันคมสวยไหวระริกคลอด้วยน้ำใสๆ ที่ใกล้จะหยด
“ไอ้ฝรั่งบ้ากามลามก ไหนว่าไม่ชอบเด็กไง ตอแหล!!!”
นอกจากจะอวดเก่งแล้วยังปากดีอีกด้วยนี่ขนาดกลัวเขาจนตัวสั่น ยัยลูกลิงแสนหวานนี่ยังว่าเขาฉอดๆ และแต่ละคำก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและแสนเจ็บแสบ
ลูกลิงแสนหวาน งั้นหรือ ริค เวลส์ ตกใจกับความคิดของตนเอง ก่อนจะข่มความต้องการที่มันแทบจะผงาดกล้าออกมาอวดยัยลูกลิงอวดดีนั่น ร่างสูงยกยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“ใครว่าฉันสนเธอกันยัยลูกลิง นี่แค่สั่งสอนคนปากเก่งอวดดีเท่านั้น นี่แค่เบาะๆ นะ ถ้าเป็นคนอื่นเธอไม่เจอแค่จูบแน่ๆ และวันนี้ฉันสนุกมากกับการแก้แค้นแทนนายหัวของเธอ ฉันไปละนะหวังว่าเธอคงไม่ไปแก้แค้นใครด้วยจูบไม่เป็นสับปะรดล่ะ หึหึ”
พูดจบชายหนุ่มก็เดินไปที่เรือลำหรูที่ลอยลำอยู่ในทะเลงาม เขามักเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวเสมอยามมาพักผ่อนแบบต้องการความเป็นส่วนตัวมากๆ และที่นี่คือที่เดียวที่เขาจะมาเมื่อมาเมืองไทย เพราะนายใหญ่นิคลอส คือลุงของเขานั่นเอง แต่เมื่อกลับไปทำงานเขาจะมีบอร์ดี้การ์ดล้อมหน้าล้อมหลังจนน่าเวียนหัว
“เดี๋ยว!!!” เมื่อเสียงใสๆ นั้นเรียก ชายหนุ่มก็หยุดและหันมาตามเสียงแต่ต้องผงะหลบก้อนหินก้อนขนาดกำมือที่ลอยหวือมากลางอากาศแต่กระนั้นแง่งคมๆ ของหินนั้นก็เฉียวใบหน้าคมตรงใต้หางตาเล็กน้อยจนได้เลือดเหมือนกัน นี่ยัยลูกลิงแสนหวานนั่นเล่นแรงขนาดนี้เลยหรือ ถ้าเขาหลบไม่ทันนั่นหมายถึงใบหน้าหล่อๆ ของเขาเต็มๆ เลยทีเดียว
เมื่อเห็นว่าพลาดเป้าหมาย และดวงตาสีเขียวคมกล้าก็วาววามด้วยความโกรธ และเห็นท่าว่าไม่ดีร่างบางและร่างเล็กๆ ของลิงตัวน้อยก็เผ่นจากตรงนั้นทันทีและวิ่งหนีหางจุกตูดทั้งคนทั้งลิง
ริค เวลส์ มองตามแผ่นหลังบางอย่างโกรธแค้น มือหนายกป้ายเลือดที่ซึมลงมาจากหางตาอย่างแค้นใจที่เขาพลาดท่าให้ยัยลูกลิงหน้ามอมนั่น ที่เขารู้เพียงว่าเธอชื่อน้ำผึ้งและกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีหนึ่งเท่านั้น แต่การได้รู้จักเธอมันทำให้เขาได้ของฝากเป็นรอยแผลเป็นที่ทำให้เขาได้คิดถึงที่มาของแผลเป็นนั้นและผูกพันกับคนที่ฝากรอยแผลเป็นนี้ชั่วชีวิต โดยที่เขาแทบไม่รู้สึกตัว
“ได้เวลาทวงคืนกับสิ่งที่เธอทำไว้กับฉันแล้ว แม่ลูกลิงแสนหวาน”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอกับสิ่งที่เขารอคอยมานาน และคราวนี้เขาก็ไม่ได้ชื่อว่ารังแกเด็กแล้วด้วยเพราะยัยลูกลิงแสนหวานของเขาตอนนี้โตเป็นสาวแล้วและยังเป็นสาวสวยเย้ายวนเสียด้วย เย้ายวนจนเลือดหนุ่มในกายริค เวลส์ เดือดปุดๆ จนแทบคลั่ง
ได้เวลาที่ซาตานอย่างเขาล่าเหยื่อแล้ว และเป็นเหยื่อแสนหวานซ้ำยังเป็นลูกลิงด้วย เอ...แล้วกรงขังลิงนี่เขาต้องสร้างมันให้เป็นแบบไหนนะ!
ตอนที่ 187. ตอนอวสาน ความนุ่มหยุ่นนวลเนียนของผิวสาวทำให้ริคไม่พลาดสักตารางนิ้วที่จะเชยชม จนผิวสีน้ำผึ้งผุดผ่องแดงเห่อไปทั้งร่างและเขาก็ไม่พลาดเช่นกันที่จะฝากรอยรักเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของร่างงามนี้ “ฮื้อ พอก่อนค่ะ เรามีเรื่องต้องคุยกันก่อน” ดรุณนุชเอ่ยห้ามเมื่อสามีผู้เร่าร้อนดื่มชิมร่างงามจนเธอแทบร้อนเป็นไฟ แต่ความที่มีเรื่อร้อนใจใจทำให้เธอไม่อาจปล่อยให้ตนหวามไหวไปกับเขาจนลืมความตั้งใจได้ “อืม เอาไว้ก่อนจ๊ะฮันนี่ ตอนนี้สามีไม่ว่างจะคุยนะจ๊ะ” ริคเอ่ยชิดทรวงอกอวบใหญ่หวานล้ำและยังไม่ยอมเงยหน้าจากทรวงสาวจนดรุณนุชต้องกลั้นใจรวบเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีดึงศีรษะซึ่งกำลังซุกไซ้กับทรวงอกตนออกจนได้แม้จะยังหอบกระเส่าเร่าร้อนเพราะไฟพิษศวาสที่เขาเป็นผู้ก่อขึ้นก็ตามที “อืม ฮันนี่จ๋า มีอะไร” ริคยังไม่วายจะดึงดันก้มลงเชยชิมอกอวบจนดรุณนุชต้องซัดเผี๊ยะเข้าที่แขนแข็งแรงจนชายหนุ่มถึงกับสูดปากด้วยความเจ็บนิดๆ อารมณ์ร้อนแรงเมื่อครู่ก็ลดองศาลงมาเล็กน้อย “คนบ้ากามหื่นที่สุด คุยกันก่อนค่ะน้ำผึ้งซีเรียสนะคะ” ดรุณนุชค้อนสามีฉุนๆ ขึงตามองคนหื่นจัดอย่างขัดเคือง
ตอนที่ 186. งานเลี้ยงที่ไม่หรูหราแต่เรียบง่ายเหมือนงานบายศรีสู่ขวัญ ดำเนินไปด้วยความชื่นมื่นเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขใจ นายใหญ่และนายหญิงวารินซึ่งตอนนี้ชราลงมากแต่ก็ยังดูแข็งแรงกระปรี้กระเปร่า มองดูลูกหลานอย่างมีความสุขใบหน้าและแววตาที่ร่วงโรยตามวัยยิ้มแย้ม ดวงตาเป็นประกายด้วยความปลาบปลื้มใจที่วันนี้เป็นวันดีๆ อีกวันหนึ่ง แล้วเสียงร้องอย่างตื่นเต้นของน้องหนึ่งก็ดังลั่นเรียกความสนใจของทั้งสองให้มองไปยังร่างที่ดูสูงเกินเด็กในวัยเดียวกันวิ่งมาหาอย่างตื่นเต้น จนแก้มขาวใสของเด็กชายแดงปลั่ง “คุณปู่คุณย่าคับ อาวัตสันโทรมาแล้วคับ มาฟังเสียงอาวัตสันเร็วๆ” “จ้าลูก ไปเถอะค่ะคุณพ่อคุณแม่” อรุณนารีเข้ามาประคองร่างของนายหญิงวารินในขณะที่สามีประคองร่างผู้เป็นบิดาเดินไปยังโทรศัพท์ที่ลูกชายจอมซนเปิดเสียงลำโพงอย่างรู้งาน “สุขสันต์วันเกิดนะหลานอา สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่และทุกๆ คนด้วยนะครับ” เสียงของวสันต์ดังอู้อี้ไม่ค่อยชัดนักเหมือนอยู่ในที่อับสัญญาณ “จ๊ะลูก ทุกๆ คนสบายดีแล้ววัตสันล่ะลูกอยู่ไหนกัน” นายหญิงวารินตอบอย่างตื้นตันและรักใคร่บุตรชาย
ตอนที่ 185.“น่านสิค้า อาคิมขาของน้องนาเดียน่าสงสารจังที่โดนเมียทิ้ง ยังหนุ่มยังแน่นและยังหล่อด้วยเอางี้มั้ยคะให้น้าหนูดีช่วยดามอกมั้ยค้าน้าหนูดีของน้องนาเดียสวยน้า นี่ถ้าน้องนาเดียโตกว่านี้ น้องนาเดียจะไม่ทำให้อาคิมขาเสียใจเลย น้องนาเดียจะหาสาวๆ สวยๆ ให้อาคิมขาเอง” หนูน้อยนาเดียเด็กหญิงน่ารักตัวอ้วนกลมผิวขาวแก้มยุ้ยแดงปลั่งพูดฉะฉานเกินวัยพูดและทำท่าราวเด็กสาวริรัก“แต่เรย์ว่า ใครก็สวยสู้น้าหนูดีไม่ได้หรอก เรย์ว่าน้าหนูดีของเรย์เหมาะสมกับอาคิมขาที่สุด แต่เอ...ทำไมเวลาอาคิมมาน้าหนูดีก็ไป แล้วตกลงน้าหนูดีกับอาคิมเป็นอะไรกันแน่คับ คุณอาคิมขากับน้าหนูดีคนสวยเกลียดกันหรือคับ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็แย่ แบบนี้เรย์ก็ได้คนอื่นมาเป็นแฟนน้าหนูดีแน่ๆ เสียดายจัง” เด็กชายเรย์ม่อน ที่มีหน้าตาคมคายน่ารักและมีผิวเช่นเดียวกับผู้เป็นมารดาส่วนความแก่แดดแก่ลมไม่เกินกันเอ่ยขึ้นพลางจ้องหน้าอาคิมขาเขม็งเหมือนต้องการหาคำตอบจนคนที่ถูกเด็กๆ ตัวร้ายทั้งสามคนมองเป็นตาเดียวเริ่มอึดอัด นี่เขาคิดผิดแน่ๆ ที่มาร่วมงานวันเกิดของหลานชาย และอาสามาเป็นพี่เลี้ยงเด็กๆ ให้บทที่พวกผู้ใหญ่ทั้งหลายกำลังวุ่นวายอยู่ในครัว“เอ่อ คือ ฮึ
ตอนที่ 184. “นี่พี่ริคโทรไปข่มหาเรื่องกวนประสาทพี่มาร์คอีกแล้วหรือคะ” ดรุณนุชถามสามีอย่างขุ่นเคืองเมื่อเห็นสามีสุดหล่อนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ท่าทางสะใจ ดูก็รู้ว่าโทรไปคุยข่มเหมันต์เรื่องที่ตัวเองได้ลูกแฝดชายหญิง ยิ่งดีใจยกใหญ่ และชายหนุ่มก็ขยันโทรไปคุยข่มกันจนบางครั้งอรุณนารีโทรมาบ่นกับเธอบ่อยๆ ว่าเบื่อชายหนุ่มทั้งสองที่ทำตัวเหมือนเด็กโข่งทั้งที่ตัวเองอายุเฉียดๆ สี่สิบเข้าไปแล้ว“โธ่ ฮันนี่จ๋าพี่ริคขาก็แค่ดีใจที่จะได้เห็นหน้าลูกเร็วๆ นี้ จนใจมันร้อนรนทนไม่ไหวจึงได้โทรไปเล่าสู่เพื่อนฝูงฟังไงจ๊ะ” ริคพูดกับเธอด้วยภาษาไทยชัดแจ๋ว และมันเป็นเรื่องที่เธอเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ว่าริคสามารถฟังและพูดภาษาไทยได้ชัดพอสมควร และมันก็ทำให้เธองอนเขาไปหลายวันเช่นกันที่ถูกเขาหลอกและอับอายนักเมื่อนึกได้ว่าเธอแอบว่าเขาไปหลายอย่างเมื่อก่อนนี้ รวมทั้งที่เคยตั้งชื่อให้เขาว่า ริค เวร ด้วย“ไม่ต้องมาโธ่เลย พวกพี่นี่ทำอะไรเป็นเด็กๆ รู้ไหมคะว่ามันไม่น่ารักเลย พี่มาร์คเขาเสียใจนะคะ”“เมื่อก่อนบทที่แมงปอท้องใหม่ๆ พี่ก็เสียใจเหมือนกัน น้อยใจด้วยที่เราแต่งงานมีเมียก่อนดันมาท้องทีหลังเพราะเมียคิดว่าเราไม่รัก”“ค่ะ มัน
ตอนที่ 183.“ก็คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของโรงพยาบาล แต่พี่มาร์คก็จะทำบุญให้เธอตามประเพณีทางศาสนา” เขาบอกภรรยาด้วยใบหน้าที่แฝงไว้ด้วยความเสียใจ มือหนาจับจูงมือเล็กๆ นั้นเดินเรื่อยๆ ไปตามชายหาดขาวสะอาด ลมทะเลกรุ่นกลิ่นหอมยามบ่ายพัดโชยโลมไล้ผิวกายราวจะพัดพาเอาความทุกข์ร้อนของคนให้ลงทะเลไปเสีย“แมงปอก็เห็นด้วยค่ะ อย่างน้อยๆ เธอก็จะได้ไปสู่สุคติ”“พี่ก็คิดแบบนั้น พี่อยากบอกเธอว่าพี่อโหสิให้เธอทุกอย่างและอยากขอให้เธออโหสิให้กับเราทุกๆ คนด้วย” สองสามีภรรยาเดินมาทรุดนั่งบนโขดหินใหญ่โดยมีเจ้าคอบร้า เจ้าลิลลี่และลูกๆ ของมันวิ่งตามมาเป็นพรวนเหมือนเช่นเคย ดูเหมือนลูกๆ ของเจ้าลิลลี่จะรักและเคารพเจ้าคอบร้ามากกว่าแม่ของมันเสียอีก เพราะไม่ว่าเจ้าคอบร้าจะไปที่ไหนหรือทำอะไร เจ้าไซบีเรียนฮัสกี้น้อยๆ สี่ตัวนี้ก็พร้อมจะตามไปและทำตามอย่างแข็งขัน จนผู้ที่พบเห็นมันต่างก็พากันมองดูพวกมันด้วยความชื่นชมเอ็นดู“เจสซี่ มินนี่ ทอฟฟี รินนี่ มานี่เร็วๆ” อรุณนารีร้องเรียกเจ้าสุนัขน้อยสี่ตัวที่เป็นตัวเมียสองตัว ตัวผู้สองตัว และเธอก็ตั้งชื่อให้พวกมันอย่างคล้องจองกัน แต่ตอนนี้พวกมันพากันตัวโตมากขึ้นเพราะได้รับการเลี้ยง
ตอนที่ 182.“คุณคะ คุณว่าสองคนนั่นจะเป็นไรมากไหมคะ เห็นเด็กๆ บอกว่ายังไม่ลงมาจากห้องตั้งแต่เมื่อวาน คุณแม่บ้านบอกว่าริคสั่งให้เอาอาหารไปให้ที่หน้าห้องแล้วสั่งห้ามไม่ให้ใครขึ้นไปวุ่นวายชั้นบนหากไม่เรียก โธ่คืนนั้นสองคนนั่นดูเหมือนจะแรงทั้งคู่นะคะคุณ ป่านนี้หนูฮันนี่ของฉันจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้” คุณราเชลบ่นกับสามีเบาๆ“โธ่คุณ ถ้าริคสั่งให้เอาอาหารไปให้และไม่ให้ใครไปวุ่นวายก็คงจะหมายความว่าเขาอยากใช้เวลาอยู่กับภรรยาเขาสองคนนั่นแหละ เรารอฟังข่าวดีกันดีกว่า ไม่แน่ป่านนี้หนูฮันนี่อาจจะกำลังมีหลานให้เราแล้วก็ได้” นายใหญ่แห่งคฤหาสน์เวลส์มองหน้ากันด้วยความหวังที่เรืองรองทันทีเวลาผ่านไปจากนาทีเป็นชั่วโมง จากชั่วโมงเป็นวันและผ่านผันเป็นเดือน เมื่อความรักความเข้าใจแทรกซึมในหัวใจที่มีรักและครองสติได้มองทุกอย่างด้วยเหตุและผลที่เหมาะสม ทุกชีวิตก็ย่อมถูกใช้ให้หมดไปในแต่ละวันอย่างมีความสุข อันความทุกข์นั้นเราก็เอาไว้ใกล้ตัวเพื่อจะได้มองเห็นและรู้ทันมันนั่นคือสิ่งที่ผู้มีปัญญาควรไตร่ตรองและคิดได้ แต่หากผู้โง่เขลามองและคิดอย่างไร้เหตุผลหลงผิดตกลงไปในบ่วงร้ายที่ตนเองเป็นผู้สร้างขึ้น ไฟแห่งความหลงผิดนั้นก็