LOGINShare
บทที่ 1588
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1590
ม่านตาของจางไป่เจิงหดเล็กลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึงในคืนที่มืดมิดเช่นนี้อย่าว่าแต่คนที่เป็นโรคตาบอดกลางคืนเลยแม้แต่ทหารปกติก็ยังยากที่จะทำได้อย่างแม่นยำเช่นนี้เป้ายิงก็เป็นคนที่เขาสั่งให้ตั้งธนูก็เป็นเขาที่เลือกไม่มีทางโกงได้เช่นนั้นก็เหลือเพียงกรณีเดียวน้ำใบสนที่หลี่หลงหลินคิดค้นขึ้นมามีสรรพคุณในการรักษาโรคตาบอดกลางคืนให้หายขาดได้จริงๆ!ความสงสัยในใจของจางไป่เจิงในขณะนี้ถูกขจัดไปจนหมดสิ้นพลั่ก!จางไป่เจิงประสานมือคารวะ ใบหน้าแสดงความเคารพนับถือ “องค์รัชทายาท ก่อนหน้านี้เป็นข้าน้อยที่ตาถั่ว ไม่คิดว่าน้ำแช่ใบสนจะมีสรรพคุณยิ่งใหญ่เพียงนี้!”“ครั้งนี้หากสามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนของเหล่าทหารในกองทัพให้หายดีได้จริงๆ สงครามครั้งนี้จะต้องได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน!”ในใจของจางไป่เจิงเข้าใจเรื่องนี้ดีอย่างยิ่งในสมัยโบราณ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการทำสงครามก็คือตอนกลางดึกในความมืดที่มองไม่เห็นนิ้วมือตัวเอง ต่อให้มีกองทัพขนาดใหญ่เข้ามาใกล้ ศัตรูก็ไม่สามารถตรวจจับได้เลยแต่การโจมตีตอนกลางคืนมักเป็นการรบขนาดเล็กเสมอไม่ใช่เพราะการโจมตีตอนกลางคืนไม่เหมาะกับคนจำนวนมากเพี
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1589
“ข้าน้อยจะไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ อีก”“แต่ถ้าพิสูจน์ไม่ได้ ท่านต้องถอนรับสั่งทันที ให้ทหารกลับสู่สภาพปกติ!”หลี่หลงหลินชี้ไปนอกกระโจม กล่าวว่า “ท่านแม่ทัพจาง ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว ทหารที่เฝ้ายามอยู่นอกกระโจมของข้า ท่านเลือกมาได้เลย!”“คนเหล่านี้ล้วนเป็นทหารที่ดื่มน้ำใบสนจนโรคตาบอดกลางคืนหายดีแล้ว”จางไป่เจิงพยักหน้า “ได้! ในเมื่อองค์รัชทายาทกล้าพูดเช่นนี้ ข้าก็จะไม่เกรงใจแล้ว!”จางไป่เจิงเดินออกจากกระโจม เห็นทหารกองทัพตระกูลซูเจ็ดแปดนายกำลังเฝ้ายามอยู่นอกกระโจมในกองทัพต้าเซี่ยตราบใดที่เป็นทหารที่ถูกจัดให้เฝ้ายาม ส่วนใหญ่ล้วนเป็นโรคตาบอดกลางคืนแม้แต่ทหารกองทัพตระกูลซู ก็ถูกจัดเช่นนี้เหมือนกันสายตาของจางไป่เจิงกวาดไปรอบๆ แล้วหยุดอยู่ที่ใบหน้าของจ้าวจื้อ “เจ้า! ออกมา!”จ้าวจื้อไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ก้าวเดินไปข้างหน้า “ท่านแม่ทัพจาง มีอะไรจะสั่งหรือขอรับ!”จางไป่เจิงกล่าวเสียงเข้ม “ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว เจ้ามองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวชัดเจนหรือไม่”จ้าวจื้อตอบอย่างฉะฉาน “เห็นขอรับ! เมื่อก่อนตอนที่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน ข้าน้อยก็เริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวไม่ชัดแล้ว ตั้งแต่ได้ดื่มเสวี่ยปี้ที่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1588
จางไป่เจิงทนการกระทำตามอำเภอใจของหลี่หลงหลินในกองทัพมามากพอแล้วเมื่อทนไม่ไหว ก็ไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไป!วันนี้ต้องไปคุยกับหลี่หลงหลินให้รู้เรื่อง ดูสิว่าเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่!จางไป่เจิงเดินมาที่กระโจมของหลี่หลงหลินอย่างฉุนเฉียวไม่ผิดจากที่จางไป่เจิงคาดไว้หลี่หลงหลินยังคงเหมือนเช่นเคย ดื่มสุราเสพความสำราญ ขับร้องฟ้อนรำอย่างรื่นเริงสงบสุขในกระโจมมีเสียงดนตรีอันเย้ายวนดังออกมาเป็นระลอก นางรำกำลังเริงระบำตามเสียงเพลงจางไป่เจิงเดินเข้าไปในกระโจม “ข้าน้อยถวายพระพรองค์รัชทายาท! วันนี้มีเรื่องสำคัญจะขอเข้าเฝ้า!”หลี่หลงหลินโบกมือ เป็นสัญญาณให้นักดนตรีและนางรำถอยออกไปในใจเขารู้ดีว่า ตราบใดที่จางไป่เจิงมาหาเขาแบบนี้ จะต้องมีเรื่องใหญ่อะไรสักอย่างแน่นอนหลี่หลงหลินถือถ้วยสุราพิงนั่งอยู่กลางกระโจม “ท่านแม่ทัพจาง มีเรื่องอะไรร้ายแรงอะไรหรือ”จางไป่เจิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืน กล่าวเสียงเข้ม “องค์รัชทายาท เรื่องที่ว่าน้ำแช่ใบสนสามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนได้ ท่านเป็นคนพูดใช่หรือไม่?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “ข้าพูดเอง”ใบหน้าของจางไป่เจิงยิ่งบึ้งตึงขึ้น “มันช่างเหลวไหลสิ้นดี!”เขาไม่เคยพูด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1587
ในค่ายทหารจางไป่เจิงมองใบสนสดที่ทหารนำมาส่งให้ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไอ้ของสิ่งนี้แช่น้ำดื่มแล้วจะรักษาโรคตาบอดกลางคืนให้หายขาดได้หรือ?”ทหารประสานมือคารวะ “ท่านแม่ทัพจาง เป็นความจริงขอรับ”“เมื่อเช้านี้ข้าน้อยได้ยินมาว่าทางกองทัพตระกูลซูมีทหารที่เป็นโรคตาบอดกลางคืนอยู่หลายนาย ตอนลุกขึ้นมากลางดึกก็พบว่าสายตาของตนกลับมาเป็นปกติ ก็เพราะดื่มน้ำใบสนนี่แหละขอรับ”จางไป่เจิงกล่าวเสียงเข้ม “น้ำใบสน... หากเป็นเรื่องจริง องค์รัชทายาทก็คงทำคุณประโยชน์ไม่น้อยให้แก่กองทัพแล้ว”จางไป่เจิงนำทัพทำสงครามมานาน ย่อมรู้ดีว่าโรคตาบอดกลางคืนส่งผลกระทบต่อการเดินทัพมากเพียงใดแม้แต่ตัวเขาเองก็มีอาการตาบอดกลางคืนเล็กน้อยแต่โชคดีที่จางไป่เจิงไม่ต้องออกไปสู้รบในแนวหน้า ผลกระทบจึงไม่มากนักหากสามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนได้จริงๆ เขาก็ย่อมยินดีจางไป่เจิงถามว่า “แล้วน้ำใบสนนี่ทำอย่างไร?”ทหารอธิบายว่า “เมื่อครู่ท่านหมอเทวดาซุนให้หมอหญิงจากซีซานมาสอนพวกเราถึงในค่ายด้วยตัวเอง บอกว่าให้ล้างใบสนนี้ให้สะอาดหมดจด จากนั้นใส่ลงในไห เติมน้ำให้เต็ม แล้วปิดฝาให้สนิท เก็บไว้ในที่เย็นก็ใช้ได้แล้วขอรับ”จางไป่เจิงตะ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1586
เช้าตรู่ฟ้าเพิ่งจะสางซุนชิงไต้ก็รีบร้อนมาหาหลี่หลงหลินที่กระโจมทหารขณะนี้หลี่หลงหลินกำลังก้มหน้าศึกษาแผนที่อยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเห็นเพียงซุนชิงไต้ที่มีรอยยิ้มตื่นเต้นอยู่บนใบหน้า “องค์รัชทายาท! ท่านช่างยอดเยี่ยมจริงๆ เพคะ!”“โรคตาบอดกลางคืนของเหล่าทหารหายดีแล้วจริงๆ เพคะ!”“เหล่าทหารต่างพูดกันว่าตอนนี้ไม่เพียงแต่มองเห็นสิ่งต่างๆ ในตอนกลางคืนได้ แม้แต่สายตาปกติก็ยังดีขึ้นด้วย”“นี่มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ!”“โรคเรื้อรังที่สร้างความลำบากให้ข้ามานาน กลับถูกท่านอ๋องรักษาได้อย่างง่ายดายราวกับไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร”“ตอนนี้ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วกองทัพแล้ว ตั้งแต่เช้า เหล่าทหารก็พากันมาดักรออยู่หน้ากระโจมของข้า ขอให้ข้ารักษาโรคตาบอดกลางคืนให้พวกเขา”ก่อนหน้านี้ ซุนชิงไต้ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในกองทัพจะมีทหารที่เป็นโรคตาบอดกลางคืนมากมายขนาดนี้จนกระทั่งตอนเช้าที่เหล่าทหารเหมือนคลื่นสีดำทะมึนล้อมรอบกระโจมของนางจนมิดนางถึงได้รู้ว่าอาการป่วยนี้พบได้บ่อยเพียงใดหลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “ก็ใกล้เคียงกับเวลาที่ข้าคาดการณ์ไว้”“ดูเหมือนว่าน้ำใบสนนี้จะมี
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1585
ดังนั้นทหารที่เป็นโรคตาบอดกลางคืนเหล่านี้จะถูกมอบหมายให้ทำงานที่ไม่สำคัญต่อให้ความสามารถส่วนตัวจะเก่งกาจเพียงใด ก็จะไม่ได้รับการใช้งานสำคัญอยู่ดีจ้าวจื้อก็เป็นเช่นนั้นเดิมทีเขาเป็นนักแม่นธนูที่เก่งที่สุดในกองทัพตระกูลซู สามารถยิงธนูทะลุใบหลิวได้ในระยะร้อยก้าว ยิงไม่เคยพลาดเป้า!แต่ช่วงเวลาดีๆ อยู่ได้ไม่นาน จ้าวจื้อก็เป็นโรคตาบอดกลางคืนอย่างรุนแรงแม้แต่ตอนพลบค่ำ เมื่อฟ้าเพิ่งจะเริ่มมืด สายตาของเขาก็จะได้รับผลกระทบตอนกลางคืนยิ่งมองอะไรไม่เห็นเลยนักแม่นธนูผู้เก่งกาจ บัดนี้กลับตกอับกลายเป็นทหารยาม พรสวรรค์ถูกฝังกลบ ดั่งไข่มุกที่เปื้อนฝุ่นจ้าวจื้อไม่ยอมแพ้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้!มองไม่เห็นก็คือมองไม่เห็น เขาไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้อนาคตที่สดใสทั้งหมดต้องมาพังทลายลงเพราะดวงตาสองข้างนี้เมื่อจ้าวจื้อได้ยินว่าหลี่หลงหลินคิดค้นเครื่องดื่มที่สามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนได้ เขาก็วิ่งเร็วที่สุดในสายตาของจ้าวจื้อขอเพียงเขารักษาดวงตาของตัวเองให้หายได้ เขายังคงได้รับความไว้วางใจให้ทำหน้าที่สำคัญในกองทัพ!ยังสามารถสร้างผลงานความชอบในสนามรบได้อย่างยิ่งใหญ่!เขาไม่ต้องการเป็นแค่ทหารเฝ้ายา
You may also like
ผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา803 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง201.7K viewsหลังจักรพรรดินีขึ้นครองบัลลังก์ นางกลับคิดเอาชีวิตข้า
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว19 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา602 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล588 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์148 viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋658.8K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ578.1K views
