บทที่ 1587

ในค่ายทหาร

จางไป่เจิงมองใบสนสดที่ทหารนำมาส่งให้ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไอ้ของสิ่งนี้แช่น้ำดื่มแล้วจะรักษาโรคตาบอดกลางคืนให้หายขาดได้หรือ?”

ทหารประสานมือคารวะ “ท่านแม่ทัพจาง เป็นความจริงขอรับ”

“เมื่อเช้านี้ข้าน้อยได้ยินมาว่าทางกองทัพตระกูลซูมีทหารที่เป็นโรคตาบอดกลางคืนอยู่หลายนาย ตอนลุกขึ้นมากลางดึกก็พบว่าสายตาของตนกลับมาเป็นปกติ ก็เพราะดื่มน้ำใบสนนี่แหละขอรับ”

จางไป่เจิงกล่าวเสียงเข้ม “น้ำใบสน... หากเป็นเรื่องจริง องค์รัชทายาทก็คงทำคุณประโยชน์ไม่น้อยให้แก่กองทัพแล้ว”

จางไป่เจิงนำทัพทำสงครามมานาน ย่อมรู้ดีว่าโรคตาบอดกลางคืนส่งผลกระทบต่อการเดินทัพมากเพียงใด

แม้แต่ตัวเขาเองก็มีอาการตาบอดกลางคืนเล็กน้อย

แต่โชคดีที่จางไป่เจิงไม่ต้องออกไปสู้รบในแนวหน้า ผลกระทบจึงไม่มากนัก

หากสามารถรักษาโรคตาบอดกลางคืนได้จริงๆ เขาก็ย่อมยินดี

จางไป่เจิงถามว่า “แล้วน้ำใบสนนี่ทำอย่างไร?”

ทหารอธิบายว่า “เมื่อครู่ท่านหมอเทวดาซุนให้หมอหญิงจากซีซานมาสอนพวกเราถึงในค่ายด้วยตัวเอง บอกว่าให้ล้างใบสนนี้ให้สะอาดหมดจด จากนั้นใส่ลงในไห เติมน้ำให้เต็ม แล้วปิดฝาให้สนิท เก็บไว้ในที่เย็นก็ใช้ได้แล้วขอรับ”

จางไป่เจิงตะ