Share

บทที่ 197

Author: จันทร์กระจ่างภูผา
สายตาหลี่หลงหลินกวาดมองขุนนางทั้งหมด ยิ้มเย็นทีหนึ่ง “ใครต่างก็รู้ พวกเจ้าเป็นพวกเดียวกับตู้เหวินยวน? คำพูดของพวกเจ้า ข้าไม่เชื่อแม้คำเดียว!”

หลี่หลงหลินหมุนตัว หันหน้าเข้าหาทหารพ่ายศึกสกุลซู ถามเสียงเข้ม “พวกเจ้าล้วนอยู่ที่นี่ พูดความจริงออกมา!”

ทหารพ่ายศึกตัวสั่น สีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด

ตู้เหวินยวนและขุนนางใหญ่เหล่านั้น ล้วนเป็นคนใหญ่คนโต!

ตนเองอยู่ต่อหน้าพวกเขา เป็นเพียงมดก็มิปาน!

เดิมทีที่นี่ก็ไม่มีที่ให้ตนเองพูด!

องค์ชายเก้าถึงขั้นให้พวกตนมดเหล่านี้ออกเสียง?

เหล่าทหารรวบรวมความกล้า ตะโกนเสียงดัง “พวกเราเห็นเองกับตา! เป็นพ่อบ้านเฒ่าคนนั้นโจมตีผู้แทนพระองค์!”

“ใช่แล้ว! เป็นเขาโจมตีผู้แทนพระองค์ ต้องการแย่งกระบี่อาญาสิทธิ์!”

“โหดเหี้ยมอำมหิตเพียงนี้ ตายไปก็สมควรแล้ว!”

ตู้เหวินยวนตกตะลึงหน้าถอดสี จ้องหลี่หลงหลินสายตาวาวโรจน์ “ท่าน...ท่านถึงขั้นขวัญกล้าปลุกระดมราษฎร์ กลับดำเป็นขาว?”

หลี่หลงหลินยิ้มเย็น “ก็เหมือนกันนั่นล่ะ!”

เจ้าตู้เหวินยวนสามารถกลับดำเป็นขาว ใส่ร้ายคนอื่นได้

หรือว่าข้าทำไม่ได้?

นี่เรียกว่าใช้วิธีของผู้อื่นโจมตีผู้อื่น!

กรรมที่เจ้าทำไว้ เมื่อถึงเวลาเจ้าก็ร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1653

    ในชั่วพริบตาก็เห็นทหารต้าเซี่ยขว้างขวดกระเบื้องในมือออกไปจากนั้นขวดกระเบื้องเหล่านั้นก็ระเบิดขึ้นท่ามกลางกลุ่มทหารเผ่าหมานระเบิดจนทหารเผ่าหมานที่กำลังบุกขึ้นมาแตกกระเจิงหนีไปทหารเผ่าหมานคนใดที่ถูกขวดกระเบื้องระเบิดใส่ ทั่วร่างก็ลุกไหม้ด้วยเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ เสียงกรีดร้องโหยหวนจากการถูกไฟเผาดังไปทั่วฟ้ารอบแท่นบูชาทั้งหมด กลายเป็นทะเลเพลิงในทันทีเซียวฮ่าวตกตะลึง “นี่...นี่มันอะไรกันแน่?”“ถึงกับมีอานุภาพถึงเพียงนี้!”ทหารเผ่าหมานที่เคยฮึกเหิมก็ทิ้งเกราะทิ้งอาวุธ แตกพ่ายหนีไปเซียวฮ่าวตวาดลั่น “ผู้ใดหนี ฆ่าไม่ละเว้น ประหารเก้าชั่วโคตร!”ทหารเผ่าหมานพลันได้สติ ไม่ได้แตกตื่นหนีไปอีกตนเองตายในสนามรบไม่เป็นไรแต่จะให้เดือดร้อนไปถึงพ่อแม่และลูกเมียไม่ได้ทหารเผ่าหมานทั้งหมดฝืนยืนนิ่ง มองไปยังแท่นบูชาที่อยู่กลางทะเลเพลิงด้วยสีหน้าตื่นตระหนกหลี่หลงหลินใช้ระเบิดขวดเพลิงขับไล่ทหารเผ่าหมานที่พยายามจะบุกขึ้นมาบนแท่นบูชาจนหมดสิ้นตอนนี้บนแท่นบูชาอันกว้างใหญ่ เหลือเพียงหลี่หลงหลินและทหารต้าเซี่ยของเขาเปลวไฟจากระเบิดขวดเพลิงก่อตัวเป็นแนวกั้นสกัดกั้นทหารเผ่าหมานไว้นอกแนวกั้นอ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1652

    เซียวฮ่าวโกรธจัด เขากำดาบโค้งในมือแน่น ตวาดลั่น “หลี่หลงหลิน! เจ้าพูดอะไรนะ!”“เจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!”หลี่หลงหลินยืนกอดอก แววตาเต็มไปด้วยความดูแคลน “ต้าเซี่ยของเราเป็นมหาอำนาจอันยิ่งใหญ่ เป็นดินแดนแห่งจารีตและคุณธรรม มีมรดกทางวัฒนธรรมสืบทอดมานับพันปี ไหนเลยจะเป็นสิ่งที่พวกเจ้าชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจะอาจเอื้อมเพ้อฝันได้?”“ฝันกลางวันชัด ๆ!”“ข้าก็จะให้โอกาสเจ้าเช่นกัน”“ตอนนี้ให้คนของเจ้าคุกเข่าลงต่อหน้าข้า โขกศีรษะยอมสวามิภักดิ์เสียเดี๋ยวนี้!”“เห็นแก่ที่พวกเจ้าเหล่าเผ่าหมานยังไม่เจริญ ข้าอาจจะไว้ชีวิตพวกเจ้า!”“มิฉะนั้น ก็รับผลที่ตามมาเองเถอะ”สี่คำสุดท้ายหลี่หลงหลินเน้นเสียงหนักเป็นพิเศษสิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือการหลอกลวง และการทรยศหากเป็นเมื่อก่อน หลี่หลงหลินคงจะสังหารคนทรยศเหล่านี้จนสิ้นซากโดยไม่กะพริบตาแต่ตอนนี้หลี่หลงหลินรู้สึกว่าการฆ่าอีกฝ่ายมีแต่จะทำให้มือของตนเองต้องเปรอะเปื้อนฮ่า ๆ ๆ!เซียวฮ่าวแหงนหน้าหัวเราะลั่น “หลี่หลงหลิน เจ้าคงจะบ้าไปแล้ว!”“แหกตาต่ำ ๆ ของเจ้าดูให้ดี ๆ!”“ดูให้ชัด ๆ ว่าตอนนี้มันสถานการณ์อะไร!”“เบื้องหลังข้าคือกอง

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1651

    ข้างแท่นบูชามีขุนนางฝ่ายพิธีการสองสามคนนั่งอยู่พวกเขาฝนหมึกเตรียมพู่กันไว้พร้อมแล้ว และเริ่มลงมือบันทึกเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปหลี่หลงหลินกล่าวช้า ๆ “วันนี้โอรสแห่งสวรรค์แห่งต้าเซี่ยไม่ได้เสด็จมา ดังนั้นเราจึงเป็นตัวแทนของพระองค์ในการยอมรับการสวามิภักดิ์และการคุกเข่าคารวะจากชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือและทุกชนเผ่า”ข่านรีบพยักหน้า “ไม่มีปัญหา!”“พิธีสาบานตน เริ่มต้น ณ บัดนี้!”ข่านออกคำสั่งบรรยากาศที่เคยจอแจก็เงียบสงบลงในทันทีหัวหน้าเผ่าและชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือต่างคุกเข่าลงกับพื้น เงียบสงัด บรรยากาศดูขรึมขลังอย่างยิ่งเหลือเพียงเสียงลมที่พัดผ่านข่านคุกเข่าบนแท่นบูชา โค้งคำนับฟ้าดินสามครั้งด้วยใบหน้าที่เปี่ยมศรัทธา “สวรรค์เบื้องบน!”“วันนี้ พวกข้าชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือขอสวามิภักดิ์ต่อราชวงศ์ต้าเซี่ยด้วยความเต็มใจ”“ขอยกย่องโอรสแห่งสวรรค์แห่งต้าเซี่ยองค์ปัจจุบันเป็นข่าน และจะเชื่อฟังคำบัญชาของพระองค์!”ชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือที่อยู่ใต้แท่นบูชาต่างยกมือประสาน แล้วกล่าวทวนคำพูดของข่านเมื่อครู่นี้เสียงดังกึกก้องกัมปนาท จนแทบหูดับเซียวฮ่าวยืนอยู่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1650

    เมื่อได้ยินดังนั้น เซียวฮ่าวก็รีบคืนไหกระเบื้องนั้นให้แก่ทหารต้าเซี่ย แล้วพูดอย่างรำคาญว่า “เข้าไปกันให้หมด!”ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือศรัทธาในเทพเจ้าเป็นที่สุดในสายตาของพวกเขาเทพเจ้าคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มิอาจล่วงละเมิดได้สุราชั้นเลิศที่ใช้ถวายแด่เทพเจ้าเหล่านี้ พวกเขาไม่กล้ายุ่งเกี่ยวแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่าจะถูกสวรรค์ลงโทษ!หลี่หลงหลินเข้าใจในอารยธรรมของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นอย่างดีตอนที่เขาสร้างระเบิดขวดเพลิง เขาจึงไม่เลือกใช้น้ำมันดินแต่กลับใช้สุราเหินเวหาอันมีค่าดั่งทองพันชั่งแทนทั้งหมดนี้อยู่ในแผนการของหลี่หลงหลินแม้สุราเหินเวหาจะมีค่ามหาศาล แต่นั่นก็เป็นเพียงสำหรับคนอื่นสำหรับหลี่หลงหลินแล้ว เขาต้องการเท่าไหร่ ก็มีได้เท่านั้นไม่อาจเรียกว่าล้ำค่าได้เลยหากจะพูดถึงสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดในโลกนี้คำตอบก็มีเพียงหนึ่งเดียวผืนดิน!หลี่หลงหลินกวาดสายตามองไป ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ไพศาล ม้าศึกที่ควบตะบึง วัวแพะที่อ้วนพีสำหรับต้าเซี่ยแล้ว สิ่งเหล่านี้ต่างหากคือสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดหลังจากวันนี้เป็นต้นไปดินแดนทางเหนือแห่งนี้ก็คือดินแดนทางเหนือของต้าเซี่ย!ท

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1649

    หลี่หลงหลินเพิ่งจะเดินเข้าไปใกล้แท่นบูชา ก็มีทหารเผ่าหมานหลายนายออกมายืนขวางทาง“ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ แท่นบูชานี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเรา”“เป็นสถานที่ที่ชนเผ่าของเราใช้สื่อสารกับเทพเจ้า”“เพื่อแสดงความเคารพต่อเทพเจ้า อาวุธทุกชนิดมิได้รับอนุญาตให้นำเข้าไป”“ขอท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์โปรดเข้าใจด้วย”ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นางเริ่มรู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลนี่ชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือกำลังขุดหลุมพรางทีละก้าว ๆ!เริ่มจากให้กองทัพใหญ่ตั้งค่ายอยู่นอกเมือง แล้วยังจะมายึดอาวุธของเหล่าทหารอีกหากไม่มีอะไรผิดพลาดก้าวต่อไป ตนเองก็จะกลายเป็นลูกแกะที่รอวันถูกเชือด!มีเพียงอาวุธอยู่ในมือ คำพูดจึงจะมีน้ำหนักข้อเรียกร้องให้ปลดอาวุธนี้นับว่าเกินไปจริง ๆไม่ว่าจะอย่างไรก็ยอมรับไม่ได้เด็ดขาดแต่ยังไม่ทันที่ซูเฟิ่งหลิงจะได้เอ่ยปากหลี่หลงหลินก็กล่าวขึ้นว่า “ก่อนที่จะเข้าเมือง ข้าได้กำชับเหล่าทหารแล้ว พวกเขาไม่ได้พกพาอาวุธใด ๆ ติดตัวมาเลย”เซียวฮ่าวถึงกับตกตะลึงนี่หลี่หลงหลินจะเป็นอัจฉริยะที่ไร้ผู้เทียมทานในใต้หล้าได้อย่างไร?นี่มันโง่

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1648

    เซียวฮ่าวเผยสีหน้าได้ใจออกมา “องค์รัชทายาทหากตอนนี้ท่านต้องการได้รับการยอมรับในฐานะท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ก็มีเพียงทางเดียวคือต้องปล่อยตัวเสด็จพ่อของข้า”“ในบรรดาชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ มีเพียงคำพูดของเขาเท่านั้นที่ถือเป็นที่สุด!”จางไป่เจิงขยับเข้าไปใกล้หลี่หลงหลิน แล้วกระซิบเสียงต่ำ “องค์รัชทายาทท่านจะเชื่อคำพูดไร้สาระของเขามิได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”“หากตอนนี้ปล่อยตัวข่านไป ก็เท่ากับปล่อยเสือเข้าป่า!”“ไม่แน่ว่าจะเกิดเรื่องเลวร้ายอะไรขึ้น!”หลี่หลงหลินเพียงยิ้มบาง ๆ แล้วโบกมือคราหนึ่ง “ปล่อย!”“จะกลัวอะไร?”“เราเพียงต้องการจะยอมรับการคุกเข่าคำนับจากพวกเจ้าชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออย่างสง่าผ่าเผยและเปิดเผย!”“เพื่อให้เจ้ายอมรับเราในฐานะท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์อย่างเต็มใจ!”“ถ่ายทอดคำสั่งของเรา ปล่อยตัวข่านทันที!”จางไป่เจิงยังคิดจะเอ่ยปากทัดทานแต่คำพูดที่มาถึงริมฝีปากแล้ว สุดท้ายก็ต้องกลืนกลับลงไปตอนนี้ไม่ว่าเขาจางไป่เจิงจะพูดอะไร ก็ล้วนแต่เป็นการสร้างขวัญกำลังใจให้ผู้อื่น และบั่นทอนอำนาจของตนเองต่อให้ร้อนใจเพียงใด เขาก็ไม่อาจทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ได้แต่การที่หลี่หลง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status