MasukShare
บทที่ 76
Bab terbaru
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1638
ฮ่องเต้หวู่หัวเราะจนพระพักตร์เปล่งปลั่งสดใสเป็นเวลานานแล้วที่พระองค์ไม่ได้ทรงสำราญพระทัยเช่นนี้ฮ่องเต้หวู่หัวเราะแล้วตรัสว่า “ข้าเคยได้ยินมานานแล้วว่าชนกลุ่มน้อยนั้นร้องรำทำเพลงเก่งกาจ ตอนนี้ดูท่าว่าจะเป็น!”“แม้ว่าท่าเต้นของข่านผู้นั้นฟังดูแล้วน่าขยะแขยงอยู่บ้าง แต่สักวันหนึ่งข้าก็อยากจะเห็นกับตาจริง ๆ!”เหล่าขุนนางต่างกล่าวเสริม“ฝ่าบาท ที่มีสถานการณ์เช่นทุกวันนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะแสนยานุภาพของต้าเซี่ยรุ่งเรืองเฟื่องฟู และเหล่าทหารสู้รบอย่างกล้าหาญพ่ะย่ะค่ะ!”“หากมิใช่เพราะเหตุนี้ ต้าเซี่ยคงทำได้เพียงอดทนต่อการรุกรานของเผ่าหมาน และทำเป็นมองไม่เห็นกองทหารม้าของพวกมันที่เหยียบย่ำดินแดนเราตามอำเภอใจ”“บัดนี้ได้เห็นภาพการจับเป็นข่าน พวกกระหม่อมตายตาหลับแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะพระปรีชาสามารถอันยิ่งใหญ่ของฝ่าบาท!”ตุบ!เหล่าขุนนางต่างพากันคุกเข่าลงกับพื้น“ฮ่องเต้ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่น ๆ ปี!”เสียงถวายพระพรดังกึกก้องพร้อมเพรียง ดุจคลื่นยักษ์ถล่มภูผาฮ่องเต้หวู่พยักหน้าเล็กน้อย บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มสิ่งที่เหล่าขุนนางพูดมานั้นไม่ผิดต้าเซี่ยในวันนี้ม
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1637
พระองค์ทรงม้าไปรอบลานหยกขาวหนึ่งรอบม้าตัวนี้สมคำว่าเป็นม้าวิเศษอย่างแท้จริง มีพละกำลังมากกว่าม้าทุกตัวที่เขาเคยขี่มา!ท่ามกลางการควบตะบึงอย่างรวดเร็วดุจสายลม ฮ่องเต้หวู่ทรงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกในวันวานกลับคืนมาอีกครั้งเขาทรงม้าพุ่งตรงไปยังท้องพระโรงเหล่าขุนนางเห็นภาพนั้นก็ตกใจจนหน้าซีดเผือดฮ่องเต้หวู่ทรงม้าเร็วจนน่ากลัว หากเกิดพลัดตกจนเป็นอะไรไปจะทำเช่นไรดี?เหล่าขุนนางก้าวเท้าย่างหนัก ๆ วิ่งตามไปติด ๆพลางวิ่งพลางตะโกน “ฝ่าบาท ระวังพ่ะย่ะค่ะ!”“พระองค์ทรงม้าเร็วเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”ณ ท้องพระโรงฮ่องเต้หวู่ประทับบนบัลลังก์มังกร ทอดพระเนตรเหล่าขุนนางที่วิ่งกลับมาอย่างหอบเหนื่อยขุนนางแต่ละคนเหนื่อยแทบสิ้นใจฮ่องเต้หวู่ตรัสด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “หากพวกท่านไม่มีเรื่องใดจะรายงานแล้ว ก็เลิกประชุมได้”ตอนนี้เหล่าขุนนางอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดอุตส่าห์ออกแรงมหาศาลปีนป่ายขึ้นมาบนท้องพระโรงแห่งนี้ ตอนนี้กลับต้องเดินลงไปอีกครั้ง“รายงาน!!”ยังไม่ทันที่เหล่าขุนนางจะได้เลิกประชุมทหารม้าส่งสารคนหนึ่งก็วิ่งมาถึงหน้าท้องพระโรงแล้วคุกเข่าลง“ทูลฝ่าบาท รายงานศึกด่วนแปดร้อยลี้จา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1636
ณ ท้องพระโรงเหล่าขุนนางคุกเข่าถวายบังคม พลางทยอยถวายฎีกาแต่เรื่องที่เหล่าขุนนางถวายนั้น ล้วนเป็นเรื่องที่ทำให้ฮ่องเต้หวู่ทรงกลัดกลุ้มพระทัยไม่พ้นเรื่องการร้องขอให้ราชสำนักจัดสรรงบประมาณและแจกจ่ายเสบียงช่วยเหลือทางตะวันออกก็เกิดศึกสงครามขึ้นอีกครั้ง ทางเหนือก็มีผู้ลี้ภัยไม่มีเรื่องใดที่ทำให้พระองค์รู้สึกดีขึ้นได้เลย!หลังจากฮ่องเต้หวู่ทรงจัดการเรื่องที่เหล่าขุนนางทูลเสนอแล้ว ก็ทรงรู้สึกง่วงงุนพระองค์ประทับอยู่บนบัลลังก์มังกร หาวแล้วตรัสว่า “เหล่าขุนนางผู้เป็นที่รัก หากมีเรื่องใดจะทูลก็จงทูลมา หากไม่มีก็เลิกประชุมได้”ทันใดนั้นเว่ยซวินรีบร้อนเดินเข้ามาในท้องพระโรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี “ฝ่าบาท! ข่าวดีพ่ะย่ะค่ะ! ข่าวดีอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ!”แววตาของฮ่องเต้หวู่เปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย ทรงมีพระกำลังวังชาขึ้นมาทันที และลุกจากบัลลังก์มังกร “รีบพูดมา เป็นข่าวดีอันใด?”เว่ยซวินคุกเข่าลงกับพื้น ยากที่จะเก็บงำความตื่นเต้นไว้ได้ “กระหม่อมเพิ่งได้รับข่าวมาว่า องค์รัชทายาททรงยึดเมืองซงหลินที่ชายแดนทางเหนือได้ และยึดม้าฝีเท้าดีได้นับไม่ถ้วนพ่ะย่ะค่ะ”“ทรงคัดเลือกม้าวิเศษสองสามตัวเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1635
“เจ้าอยากตาย ก็ไม่ง่ายเช่นนั้นหรอก”หัวใจของท่านข่านเย็นวาบข้าเป็นเพียงเนื้อบนเขียง รอให้คนมาสับตอนนี้เขาแม้แต่จะกำหนดความเป็นความตายของตนเองก็ยังทำไม่ได้!นี่ต่างหากคือเรื่องที่น่ากลัวที่สุด!หลี่หลงหลินกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้เจ้าเคยบอกว่า จะยกย่องข้าให้เป็นท่านข่านแห่งสวรรค์ใช่หรือไม่?”ท่านข่านชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วรีบพยักหน้า “ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท”“ข้ายังไม่ได้กลับคำ”“เพียงแค่ท่านยอมปล่อยข้าไปทั้งชีวิต ข้าก็ยังคงยกย่องท่านเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์!”ท่านข่านราวกับคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันทีหลี่หลงหลินแค่นเสียงหัวเราะ “กลับคำ?”“เจ้าดูสภาพของตัวเองตอนนี้สิ กลับคำไปจะมีประโยชน์อันใด?”“อีกอย่าง เจ้ายังคิดจะให้ข้าปล่อยตัวไปอีก ช่างฝันกลางวันเสียจริง!”ใบหน้าของท่านข่านซีดขาวราวกับกระดาษ “เช่นนั้น... ความหมายขององค์รัชทายาทคือ...?”หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ในต้าเซี่ยปัจจุบัน เสด็จพ่อของข้าคือสวรรค์ มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่คู่ควรแก่การยกย่องเป็นท่านข่านแห่งสวรรค์”“ส่วนข้าคือนักปราชญ์แห่งสำนักปราชญ์ เจ้าทำได้เพียงยกย่องข้าเป็นท
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1634
ใบหน้าของท่านข่านเขียวคล้ำด้วยความโกรธแค้น!ในใจของเขาเหลือเพียงความเสียใจที่ไร้ที่สิ้นสุด!ยามนี้ท่านข่านเสียใจจนแทบกระอักเลือดแต่ตอนนี้ นอกจากกัดฟันเต้นรำต่อไปให้จบ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น!พลันได้ยินเสียงคนข้าง ๆ หยิบพู่กันและหมึกขึ้นมาเขียนลงบนกระดาษว่า “วันนี้ท่านข่านแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือยำเกรงต่อความยิ่งใหญ่และเกรียงไกรของแคว้นต้าเซี่ยเรา ทั้งกองทัพที่แข็งแกร่งและม้าที่ทรงพลัง จึงได้มาร่ายรำต่อหน้าเหล่าทหารกล้าแห่งต้าเซี่ยในค่ายทหารเพื่อสร้างความบันเทิง!”เหล่าทหารต่างพากันหัวเราะอย่างครื้นเครงองค์ชายเจ็ดยังคงเลียนแบบท่าเต้นอันงุ่มง่ามของท่านข่านอยู่ข้าง ๆ ทั้งร้องทั้งเต้นไปด้วยท่านข่านมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาเขาแอบสาบานในใจอย่างเหี้ยมโหดหากมีวันใดที่เขาสามารถรอดชีวิตกลับไปยังชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้ เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อบุกโจมตีต้าเซี่ย!จะทำให้แผ่นดินต้าเซี่ยพังพินาศ!ผู้คนล้มตาย!เลือดไหลนองเป็นสายน้ำ!แต่ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเขายังมีชีวิตรอด!หลี่หลงหลินวางจอกสุราในมือลง แล้วกล่าวว่า “พอได้แล้ว!”“คุมตัวเขาลงไป เฝ้ายามอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1633
เขาคือท่านข่าน!ผู้มีฐานะสูงสุดในชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!แต่วันนี้กลับต้องมาร่ายรำต่อหน้าหลี่หลงหลินในค่ายทหารแห่งนี้งั้นหรือ?เขาจ้องหลี่หลงหลินเขม็ง ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น!หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “อะไรกัน? เจ้าไม่เต็มใจหรือ?”ท่านข่านกัดฟันแน่นเขาจะเต็มใจได้อย่างไร?นี่มันคือความอัปยศอดสูที่สุด!หลี่หลงหลินแค่นเสียงเย็นชา กล่าวเสียงเรียบ “เลือกระหว่างรำ หรือตาย!”ใบหน้าของท่านข่านซีดเผือดในทันทีในใจเขารู้ดีว่า วันนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องรำ!เพราะหากหลี่หลงหลินเอ่ยปากว่าจะฆ่าเขา ก็คงไม่แม้แต่จะกะพริบตา!ท่านข่านเงยหน้าขึ้น กล่าวด้วยเสียงสั่นเทา “...รำ ข้ารำ...”ระหว่างความเป็นและความตายสุดท้ายเขาก็เลือกที่จะมีชีวิตอยู่แม้จะต้องอยู่อย่างอัปยศเช่นนี้ก็ตามท่านข่านค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เผยให้เห็นรูปร่างที่อ้วนฉุ คิ้วและผมของเขาถูกไฟไหม้จนหมดเขาก็เริ่มร่ายรำอย่างงุ่มง่ามบนลานว่างในค่ายทหารเช่นนั้นแม้ภาพที่เห็นจะดูน่าขยะแขยงอยู่บ้างแต่นี่คือการร่ายรำที่ดีที่สุดเท่าที่เหล่าทหารเคยได้ชม!เหล่าทหารต่างชูจอกสุราขึ้นสูง ส่งเสียงโห่ร้องยินดี ในใจรู้สึกสะใจอ
Anda juga akan menyukai
เจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา654 Dibacaผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา867 Dibacaศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา
สายลมไร้กาลเวลา19.5K Dibacaสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา218 Dibacaข้ามภพไป-กลับ แบบฉบับของชิงชิง
ไป๋เหลียนฮวา222 Dibacaเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ584.2K Dibacaชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล682 Dibacaรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน252.5K Dibaca
