“ไอ้อิฐ! ฉันเกลียดแก” แก้วตาตวาดร้องเสียงดังและฮึดสู้อีกครั้งด้วยเรี่ยวแรงที่มีน้อยนิด เมื่ออิฐเริ่มจัดการกับเสื้อของตัวเอง คุณอัฐและแม่ยังไม่กลับ และคนในบ้านหายไปไหนหมด ทำไมวันนี้ไม่มีใครคิดจะขึ้นมาชั้นสองของบ้านเลยนะ
“ฉันก็เกลียดเธอ ขยะแขยงเธอเหมือนกัน ฮาฮาฮา” อิฐตอบกลับด้วยความสะใจ อิฐจัดเป็นผู้ชายหน้าตาคมคายไม่น้อย ตอนนี้เขายังเรียนอยู่ปีสี่ ในขณะที่แก้วตาเรียนอยู่ปีสองในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน ทั้งสองรู้จักกันหลังจากที่คุณอัฐแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันเมื่อครึ่งปีก่อน เมื่อรู้ว่าใครเป็นใคร ซึ่งก่อนหน้านี้ทั้งสองก็แค่คนร่วมโลกที่มีโอกาสเดินสวนกันแต่ก็ไม่ได้ต้องตาต้องใจกันและกันเลย
แต่ปัจจุบันเมื่อความบังเอิญทำให้ทั้งสองต้องเจอกัน มักจะเกิดเรื่องราวกันตลอดแต่เป็นเรื่องเล็กๆ แม้ต่างฝ่ายก็พร้อมจะประจัญหน้ากันหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ถูกเพื่อนๆห้ามไว้ทุกครั้ง ‘สัตว์ดูดเลือด’ คำที่อิฐมักจะฝากไปกับแก้วตาทุกครั้ง ‘หน้าตัวเมีย’ คำตอบกลับที่แก้วตาก็ฝากไปกับเขาเช่นกัน
อื้มมมมม แก้วตาร้องออกมา เมื่ออิฐครอบครองยอดเกสรของเธอด้วยโพรงปากอุ่นร้อนของเขา แต่เขาไม่ใช่แค่ดูด เขากัดมันด้วย และแรงมากด้วย ในขณะที่อีกข้างเขาบีบมันอย่างแรงจนเธอคิดว่าอกอวบของเธอจะแตกแหลกภายใต้มือเขาเสียให้ได้
แม้จะเจ็บปวดไม่น้อยแต่ความวาบหวามของร่างกายก็เกิดขึ้น หลังเปลือยของอิฐไม่ยี่หระต่อแรงกรีดข่วนของเล็บทั้งสิบที่แก้วตาพยายามใช้มันเป็นอาวุธ เธอทั้งข่วนและดึงรั้งผมจนเส้นผมของอิฐติดมือมาไม่น้อย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรไปกว่าดอกไม้สองชนิดบนร่างกายเธอ อย่างไรแล้วอิฐก็เป็นแค่มนุษย์ผู้ชายที่มี รัก โลภ โกรธ หลง และเรื่องแบบนี้ผู้ชายธรรมดาอย่างเขาก็ยากที่
จะละเลิกถอยออกมา
“ไม่!” แก้วตาพยายามหนีบขาของตัวเองไว้ แต่ถูกจับแยกด้วยหัวเข่าของเขาที่ดุนดันเข้ามาระหว่างเรียวขา อื้มมมมมม ช่องทางรักถูกแทรกซึมด้วยนิ้วยาวของเขา อิฐปลุกปั่นอารมณ์สาวอย่างชำนาญ แม้เขาจะรู้ว่าแม่นี้ไร้เดียงสาเพราะร่องสวาทเธอคับแคบตอดรัดนิ้วเขา แต่หัวใจเขาก็ไม่สั่นไหวเลยสักนิด ผู้หญิงบริสุทธิ์เขาเจอมาไม่น้อย เธอจึงไม่ได้เหนือไปกว่าคนอื่นๆที่เขาเคยผ่านมา ถ้าเธอจะพิเศษก็ตรงที่เขาโคตรเกลียดเธอเลย เพราะงั้นเขาสะใจมากที่เธอเองก็เกลียดเขาและต้องมาสูญเสียความภาคภูมิใจให้กับเขา
อื้ม อื้ม อาร์รรรร แก้วตาครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน วาบหวาม เสียวซ่านไปหมดเมื่อเขาขยับนิ้วเข้าๆออกๆ
อาร์รรรร แก้วตาเบิกตากว้าง เมื่อเธอกำลังเพลิดเพลินกับนิ้วที่เขาเพิ่มเป็นสองนิ้วได้ไม่นาน เขาก็เอานิ้วที่ถอดออกมาจากร่องสาวของเธออย่างเร็วเข้าปากเขา และเขาก็ครางออกมา
“หวานใช้ได้” เขาว่าอย่างนั้น แต่ดวงตาที่เปียกชื้นไปด้วยหยาดน้ำตากลับมองเขาอย่างอาฆาต เพราะแววตาของเขามันเย้ยหยันเธอเหลือเกิน สายตาบอกว่าเขาชนะเธอ “ไม่ต้องมองฉันแบบนั้นหรอก ยังไงเธอก็ได้ฉันแน่ๆ”
“ไอ้ขยะ”
ฮาฮาฮา อิฐหัวเราะออกมาอย่างยินดี “แล้วอย่าลืมฆ่าตัวตายด้วยนะ ฉันรอเวลานั้นแทบไม่ไหวแล้ว” อิฐพูดจบเขาก็ปลดเข้มขัดของตัวเองและถอดกางเกงออกไปจนหมด โดยที่มืออีกข้างเขากดไหล่บางที่พยายามจะขยับหนีไว้
แก้วตาหน้าซีดเมื่อเห็นตัวตนของเขา เขาจับมันไว้และขยับไประหว่างขาของเธอที่เขาใช้กำลังจับมันแยกห่างกัน แก้วตาเริ่มดิ้นรนต่อสู้ เธอไม่ต้องการ ภาพใบหน้าผู้ชายอีกคนลอยมา เธอแอบชอบเขาคนนั้นแต่เธอก็ไม่อาจแสดงอะไรออกมาได้เพราะพี่รามเป็นเพื่อนกับไอ้หน้าตัวเมียตัวนี้
“ไม่! ไม่…” แก้วตาฮึดอีกครั้ง เล็บทั้งสิบจิกลงบนแขนเธอทั้งหยิกทั้งข่วนจนเป็นรอยแดงแต่อิฐก็ไม่สะเทือนเลย เขากดเธอไว้กับเตียงนอน มือข้างที่ว่างบีบอกเต่งอย่างแรงเป็นการตอบโต้กลับ ทำแก้วตาจุกและเจ็บจนร้องไม่ออก อิฐยิ้มเยาะถ้าเธอคิดว่าแค่นี้เจ็บมากแล้วเธอก็ผิด เขาจะทำให้เธอที่เกลียดเขาอยู่แล้วเกลียดเขามากขึ้นไปอีก
ซี๊ดดดดด อิฐใช้มือของตนเองช่วยตัวเองก่อน เขาต้องการเพิ่มขนาดของตัวเองให้มากที่สุดจากข้างนอก แก้วตาเบิกตากว้างมองด้วยหลากหลายความรู้สึก ทั้งกลัวและอยากรู้อยากเห็นพอๆกัน ใบหน้าของเขาเหมือนกำลังอยู่อีกโลกหนึ่งเลย เขาดูเพลิดเพลินและมีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ อิฐครางกระสันในขณะที่ยังขยับมือไม่หยุด
หืม! แก้วตาอ้าปากค้าง เมื่อเขาหยุดและรอยยิ้มแฝงความชั่วร้ายก็เผย อยู่บนใบหน้าเขา
กรี๊ดดดดดด แก้วตากรีดร้องเสียงดังลั่นมากกว่าครั้งไหนๆ เมื่อใบหน้าแฝงความชั่วร้ายนั้นแกล้งดึงความสนใจของเธอ ฮือออออ “เจ็บ!!!!”
ซี๊ดดดดดด อิฐครางออกมาดังลั่น เขาสอดใส่เธอครั้งแรกเข้าไปทีเดียวด้วยแรงทั้งหมด เขาทำลายกำแพงพรหมจรรย์ในเสี้ยววินาที และเขาก็ทำร่องสาวฉีกขาด เลือดซึมไหลออกมามากกว่าปกติ
แก้วตาเจ็บจนจุก ตัวเธอแข็งเกร็งไปหมด เธอเจ็บแม้กระทั่งแค่จะหายใจ ร่างกายเธอปวดร้าวแทบระเบิด
“สะใจดีมั้ย ฮาฮาฮา” เสียงเย้ยหยันมาพร้อมกับรอยยิ้ม
ติ๊ง ต่อง ติ๊ง ต่อง กรี๊ดดดดด เสียงอ๊อดหน้าประตูจู่ๆ ก็ดังขึ้นมา หนูอัญกรีดร้องดังลั่นบ้านและเธอก็วิ่งขึ้นกลับเข้าห้องไปทันที ฮือออออ ฮือออออ ไม่เอา! หนูกลัวแล้ว หนูไม่อยากตาย หนูยังมีความสุขไม่พอเลย ฮือออออ ก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูห้องดังอีกครั้ง ฮืออออ ฮืออออ หนูอัญไม่รู้จะทำยังไงดีนอกจากร้องไห้ เสียงเคาะประตูด้านนอกไม่ได้ทำให้เธอสนใจมันเลยสักนิด เธออยากหายตัวได้จริงๆ เธอจะได้เสกตัวเองหายไปจากที่นี่ “หนูอัญ ลูก!” เสียงคุณยาย! “คุณยายขา...” หนูอัญออกมาจากใต้ผ้าห่ม และเข้ากอดเอวหนาของคุณยายที่รักไว้มั่น “เป็นอะไรไป บัวบอกว่าหนูร้องเสียงดังลั่นบ้า
“ท่านไม่เคยเห็นบุตรสาวของท่านเลยเหรอคะ” “ไม่!” มาตารีเงียบเสียงลงทันทีเมื่อแก้วตาไม่อธิบายเหตุผลใดๆ เธอก็ไม่กล้าเอ่ยถาม เธอจึงเปลี่ยนประเด็น “แล้วบุตรสาวท่านหญิงยินดีช่วยท่านเหรอคะ” แก้วตายิ้มอีกครั้ง “แน่นอนว่าไม่มีทาง” ห๊า! “ท่านหญิง ท่านทำดิฉันงงไปหมดแล้ว” “เวลาจะทำให้เจ้าได้รู้ เอาละถึงเวลาแล้ว เจ้าส่งที่อยู่เข้าเมลล์ได้แล้ว” มาตารีหยิบ MacBook ขึ้นมาทำตามคำสั่งทันที พึ่บ พั่บ พึ่บ พั่บ อัญมณีนอนพลิกตัวไปมา เธอนอนไม่หลับ สายตาเอาแต่จ้องนาฬิกาเข็มวินาทีเดินไม่หยุด แต่เข็มนาทีกำลังจะเลื่อนไปที่เที่ยงคืนตรงแล้ว โอ้ยยย! “ไม่สนหรอก!” หนูอ
ตึบ ตึบ ตึบ ตึบ นอกจากชอว์จะไม่ถนอมร่องสาวที่รัดเขาแน่นแล้ว เขายังจับสะโพกขาวไว้มั่นและอัดเรี่ยวแรงดั่งกับว่าเขากำลังซ้อมวัดกำลังหมัดกับกระสอบทรายอยู่ไม่ปาน อู้ยยยยย “นายท่าน...ขา หนูเจ็บ...” เสียงเว้าวอนขาดๆ ของออยดังขึ้น เธอกำลังออดอ้อนขอความเห็นใจจากชอว์ เขาเกลียดผู้หญิงมากนักหรือไงนะ สิ่งที่ออยคิดอยู่ ไม่ทันไรร่างกายสาวก็ร้อนดั่งไฟ เสียงหลากหลายในห้องแห่งนี้ไม่ได้เข้าหูชอว์เลย สายตาเขานิ่งเยือกเย็นเมื่อนึกถึงสิ่งที่แก้วตาบอก “ชอว์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนเสียสัตย์ แต่ข้าต้องการความมั่นใจมากกว่าแค่คำสัตย์ของเจ้า อย่าว่าข้าเลย เจ้าก็ไม่ได้เสียหายอะไร ข้ามีหลักประกันให้เจ้าด้วย อย่างไรแล้วข้าก็เป็นแม่คนนะ บุตรสาวของข้าจะเป็นนาฬิกายืดเวลาให้ข้าเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมเธอจะนำของที่เจ้าต้องการมอบให้กับเจ้าด้วยมือ”&nb
เพราะเรื่องนี้เขาไม่รู้จริงๆ แล้วใครละที่กล้าหักหลังเขา คิดจะเป็นนกสองหัวอย่างงั้นเหรอ มันจะไม่ตายดีแน่!!!! หรือเพราะเขาทะนงตัวมากเกินไปว่าจะต้องไม่มีใครกล้า แต่เธอผูู้นี้เชื่อได้แค่ไหนกันเธออาจจะแกล้งแหย่กระตุกหนวดเสืออยู่ก็ได้ “ตกลง ผมจะตอบแทนพระคุณท่านปีดา แต่คุณรู้ใช่มั้ยว่าผมไม่อาจติดตามคุ้มครองคุณได้” “ไม่จำเป็น เรื่องนั้นข้ามีวิธีของข้า ข้าเพียงแค่ต้องการให้เจ้าถ่วงเวลาให้ข้าคลอดเด็กคนนี้ออกมาได้อย่างปลอดภัย” “ถ่วงเวลา?” “ใช่! ความจริงแล้วเด็กในท้องข้าไม่ใช่บุตรคนแรกของข้า ข้ามีบุตรมาก่อน ตอนนี้เธออายุน่าสักประมาณสิบเก้าแล้ว ข้ารู้ถ้าเจ้าสืบเสาะเรื่องของข้าต่อเจ้าก็จะเจอเธออีกไม่นาน ของที่เจ้าหาอยู่ อยู่กับเธอคนนี้ หรือจะให้ถูกต้องมีแต่เธอคนนี้
“รับปากยายแล้วนะ” “เจ้าค่ะ” หนูอัญรับปากแข็งขัน และเธอทั้งหอมทั้งกอดคุณยายที่เธอรักที่สุดและบอกรักไม่หยุด คุณยายจึงยอมกลับไปพักผ่อนอย่างสบายใจ อัญมณีมองกล่องสีชมพูที่คุณยายวางไว้บนเตียง ไหนๆเธอก็กำลังเซ็งๆและหวาดผวากับเรื่องอนาคตของตัวเอง เธอคิดว่าลองแกะดูเสียหน่อยก็ไม่เสียหายเผื่อสิ่งที่อยู่ในกล่องจะช่วยฆ่าเวลาให้เธอลืมเรื่องบ้าๆพวกนั้นไปบ้าง แคว่กกกกก ดวงตากลมโตเบิกขึ้น ด้านในมีเพียงซองจดหมายสีขาวพับไว้ ‘Secrets.0099@XXX.com’ และตามด้วยรหัสผ่าน “อะไรของเขาละเนี่ย” อัญมณีบ่นออกมา แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเธอจึงเปิดคอมพิวเตอร์ และเข้าเมลล์ตามนั้น กล่องขาเข้าและกล่องขาออกม
เอี๊ยดดดดด เสียงประตูที่ไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่มานานดังขึ้นยามที่มันถูกผลักเบาๆ ภายในห้องมีโต๊ะยาวเหมือนโต๊ะประชุม หัวโต๊ะมีเก้าอี้ใหญ่พนักสูงซึ่งตอนนี้มันหันหลังให้กับประตู เขารู้ว่ามีคนนั่งอยู่ตรงนั้น เอี๊ยดดดดด เสียงประตูปิดลง พร้อมกับเจ้าของร้านที่ออกจากห้องไป ภายในห้องมีผู้หญิงอีกคนเธออายุไม่มากนัก แต่งกายด้วยชุดส่าหรีพร้อมผ้าคลุมหน้าสีเข้ม ดวงตาสีเทาหลี่มอง สมองอันปราดเปรื่องทำงานอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเห็นเข็มกลัดบนแผ่นอกของผู้หญิงคนนั้น ควับ! เก้าอี้ค่อยๆ เลื่อนกลับมา มุมปากหยักกดลึกอย่างเย้ยหยัน เมื่อสิ่งที่คิดไว้ปรากฎอยู่ตรงหน้าจริงๆ ฮาฮาฮา ชอว์หัวเราะออกมาทันทีด้วยเสียงเย้ยหยัน “การมาเมืองไทยของผมครั้งนี้ คุณรู้หรือไม่” “แน่นอนว่าข้าต้องรู้”&nbs