[6] ไอ้จ๊อด : ประสาทหลอน

นับวันอาการทางกายที่ผิดปกติมีมากขึ้นไปทุกที ไอ้จ๊อดมีความกระหายอยากในน้ำยาล้างห้องน้ำทุกยี่ห้อแบบประหลาดเหมือนว่าเจ้าสิ่งนี้เป็นของกินที่แสนอร่อย และอยากจะยกมันซดดื่มหลายขวด ความกระหายประหลาดจเกิดขึ้นจนรู้สึกว่าตนเองใกล้เหมือนคนมีอาการทางจิตเข้าไปทุกที

ก่อนหน้าน้องเหมียวพยาบาลสาวพามันไปตรวจว่าเป็นโรคกระเพาะหรือไม่ก็พบว่าอาการปกติดี สภาพกระเพาะไม่มีแผลหรือเซลล์อักเสบ มันก็สบายใจไปเปลาะหนึ่งแต่ต่อมาก็พบว่าตนเองมีอาการหิวแต่กินข้าวไม่ลง กินแล้วก็จะอ๊วกออกมา เป็นแบบนี้หลายรอบจนกระทั่งดื่มได้แต่น้ำหวาน ยังดีที่ยังมีน้ำหวานให้ดื่ม

ข้อความประหลาดตอนนี้จากที่ส่งวันละรอบตอนเที่ยงคืนเริ่มส่งมาวันละสองครั้งคือตอนเก้าโมงเช้าและเที่ยงคืนพอดี

ตอนเช้าจะเป็นข้อความประมาณว่า

' หิวใช่ไหม '

' กินอะไรไม่ลงล่ะสิ '

' น้ำยาล้างห้องน้ำน่าอร่อยเนอะ '

แบบนี้ต่อเนื่อง วันนี้เวลาเที่ยงคืน ข้อความส่งมาตามปกติขึ้น

' 3 วัน 0 ชั่วโมง 0 นาที 0 วินาที '

ไอ้จ๊อดชักจะเริ่มประสาทหลอน หรือว่าที่มันต้องตายตามวิธีที่มันระบุจะเป็นความจริง มันระบุวิธีการตายว่ากินน้ำยาล้างห้องน้ำ ตอนนั้นก็นึกคึกเล่น ๆ ไม่คิดว่าจะเป็นความจริงเกิดขึ้นจริงอะไรนี่หว่า แต่เหตุการณ์ยิ่งผ่านไปหลายวันมันก็เริ่มทำให้มันประสาทแดกขึ้นทุกขณะ

มันไม่อยากตาย แต่ก็อยากรวย แต่มันจะหาทางรอดยังไง จากคนไม่เชื่อ นับวันความเชื่อเริ่มก่อตัวในจิตใจมันขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

" พี่จ๊อดหน้าซีด ๆ นะคะ ช่วงนี้เป็นอะไรคะ "

ไอ้จ๊อดที่กินอะไรไม่ได้และนอนไม่พอเพราะเครียดกังวลก็แสดงอาการทางร่างกายออกมาชัดเจนจนคนรอบข้างสังเกตเห็น

" ไม่มีอะไร ช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับน่ะ "

" ทำไมล่ะพี่ คิดมาเรื่องอะไร "

เหมียวถามอย่างเป็นห่วงปนสงสัย

" ก็อนาคตน่ะ "

ไอ้จ๊อดตอบแบบปัด ๆ ไป ไม่เจาะจงลงรายละเอียด

" โหยมีอะไรน่าเครียดคะ เงินก็มี บ้านมี รถมี พี่ก็แค่หาอะไรที่ช่วงนี้ฮิตทำกันตามกระแสก็น่าจะได้เงินแล้ว เรา เอ้ย พี่มีต้นทุนอยู่แล้ว สบายออกค่ะ "

เหมียวทำท่าเขินอายที่เผลอพูดคำว่าเราแสดงออกถึงเธอกับจ๊อดออกไป แต่เหมือนจ๊อดที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนั้นจะไม่ทันสังเกต

ตอนนี้ทั้งสองสนิทสนมกันมากกว่าเพื่อนแต่ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟนกัน แต่หญิงสาวคิดว่าอีกไม่นานก็คงพัฒนาไปถึงขั้นนั้น ให้เธอเดาก็คงหลังแม่ของชายหนุ่มออกจากโรงพยาบาลไปแล้วนั่นเอง

" เหมียวซื้อโจ๊กมาฝาก เห็นว่ากินอะไรไม่ค่อยลง กินอาหารย่อยง่ายไปก่อนค่ะ "

ไอ้จ๊อดรับถุงพลาสติกที่ใส่โจ๊กบรรจุไว้มา มันรับความหวังดีจากหญิงสาวแต่ก็รู้ดีว่าทุกคำที่มันตักใส่เข้าปาก มันก็จะอาเจียนออกมาจนหมดไส้หมดพุงในที่สุด

ตอนนี้แม้แต่น้ำหวานมันก็แทบจะกินไม่ได้ด้วยซ้ำ ปริมาณที่กินได้น้อยลงเรื่อย ๆ ร่างกายของมันเริ่มไร้เรี่ยวแรงลงทุกที

แต่ความกระหายบางอย่างกลับมากขึ้นจนน่าหวาดหวั่น ความอยากกิน 'สิ่งนั้น'

วันนี้หมอชายมาตรวจอาการแม่ของมันตามปกติ

" อาการดีขึ้นมากแล้ว พรุ่งนี้ก็ทำเรื่องกลับบ้านได้แล้วครับแล้วค่อยมาตรวจตามเวลานะครับ "

หมอชายกล่าวพลางยิ้มอย่างใจดี

" ขอบคุณมากค่ะหมอ ดีจริง ๆ ป้าเบื่อนอนโรงบาลแล้ว ไม่สบายเหมือนบ้านตัวเอง "

แม่ของไอ้จ๊อดพูดตรง ๆ ตามประสาคนแก่กับหมอ

หมอชายหันมาคุยกับไอ้จ๊อดเรื่องการดูแลผู้ป่วยและสังเกตการณ์ถ้ามีอาการผิดปกติอะไรให้รีบนำส่งโรงพยบาบทันที ส่วนยาพรุ่งนี้ค่อยไปรับจะมีเภสัชกรบอกวิธีกินยาให้และจดจำเอาไว้

ไอ้จ๊อดรับคำกับหมอชายก่อนจะเดินไปส่งหมอออกจากห้อง เมื่อปิดประตูมันเดินมานั่งลงบนเตียงอย่างคนหมดเรี่ยวแรง

" ไอ้จ๊อด มึงเป็นอะไร "

แม่ของมันถามด้วยความเป็นห่วงที่เห็นลูกชายท่าทางเหนื่อยอ่อน ช่วงหลายวันมานี่หล่อนรู้สึกว่าลูกชายผิดปกติไปมาก

" ก็อยู่โรงพยาบาลนอนไม่สบายเหมือนบ้านหรอกแม่ ไม่ชินเตียงน่ะ นอนไม่ค่อยหลับสนิท หลายวันเข้าก็สภาพนี้แหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลกลับบ้านแล้วผมก็สบายแล้วล่ะ จะนอนให้ชุ่มปอดไปเลย "

ไอ้จ๊อดบอกกับแม่ พยายามฝืนยิ้มให้การโกหกเนียนมากขี้น

แม่ของมันไม่สงสัยอันใด คิดว่าที่ลูกชายพูดก็ถูก หล่อนจึงหันไปสนใจเล่มเกมในโทรศัพท์ต่อ ขณะที่ไอ้จ๊อดแอบยกมือกุมท้องที่หิวจนแทบทนไม่ไหวแต่ไม่อาจกินอะไรลงไปได้ มันเลยตัดสินใจล้มตัวลงนอน นอนหลับไปเสียจะได้ไม่ต้องรู้สึกอะไร

ไม่นานมันก็หลับ แต่ว่าในขณะที่หลับมันก็ฝัน

ในฝัน มันเห็นตัวมันกำลังเดินไปตามทางเดินในตึกเก่า ๆ สภาพสีลอก มีสีสเปรย์ฉีดเปรอะเป็นคำพูดหยาบคายหรือลายกราฟิติไปทั่ว ขยะกองเต็มพื้น ส่งกลิ่นเหม็นเน่าหึ่งโชยไปทั้งบริเวณ มันรู้สึกว่ามันที่มองในมุมมองของบุคคลที่สามยกมือขึ้นปิดจมูกอย่างรังเกียจแต่ตัวมันในฝันกลับเดินผ่านไปแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร เหมือนว่ามองตรงไปด้านหน้ามีจุดหมายที่ต้องไปให้ถึง

ไอ้จ๊อดตามติดตัวมันในฝันไปเรื่อยในสภาพล่องลอยแต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ลอยไปด้านหน้าของตัวตนในฝันไม่ได้ มันจึงได้แต่ตามติดไปทางด้านหลัง

ตัวมันในฝันเดินเข้าไปถึงบันไดหนีไฟและเดินขึ้นบันไดไปตามทางที่มีแสดงไฟสลัวบางดวงติด ๆ ดับ ๆ บันไดหนีไฟพื้นค่อนข้างสะอาดแต่ผนังก็มีร่อยรอยการพ่นสีสเปรย์ไปทั่วไม่ต่างจากด้านนอก ตัวมันเดินขึ้นไปจนถึงชั่นบนสุดของตึกคือชั้นที่สี่ ก่อนจะดึงประตูหนีไปออกและเดินเข้าไปด้านใน

เมื่อเข้ามาด้านในแทนที่จะพบกับทางเดินแคบ ๆ และห้องแบ่งโดยพาทิชั่นแบบชั้นล่างกลับกลายเป็นห้องโล่งกว้างขนาดใหญ่กินพื้นที่ทั้งชั้น ผนังเป็นอิฐเปลือยสีส้ม ตรงกลางมีไฟส่องสว่างอยู่ดวงหนึ่งค่อนข้างสว่างมาก มันลอยตามตัวมันในฝันไปข้างในมากขึ้นก็เริ่มเห็นว่ามีโต๊ะตัวหนึ่งตั้งไว้กลางห้องตรงใต้แสงไฟพอดีและมีคนนั่งอยู่คนหนึ่ง บนโต๊ะมีขวดอะไรหลายขวดวางเรียงรายเต็มไปหมดแต่มันมองไม่ชัดว่าคือขวดอะไร

ไอ้จ๊อดตามตัวมันในฝันไปจนถึงหน้าโต๊ะฝั่งตรงข้ามกับคนที่นั่งรออยู่ก่อน

" มาแล้วสินะ เชิญนั่ง "

ตัวมันในฝันนั่งลงตามคำบอก แต่ไม่ว่ามันจะพยายามแค่ไหนมันก็ไม่เห็นทั้งหน้าของคนฝั่งตรงข้ามหรือของที่อยู่บนโต๊ะ เหมือนว่าโดนปิดกั้นให้มันมองเห็นแค่ด้านหลังของตัวเองได้เท่านั้นและบริเวณรอบ ๆ ถ้าหันไปมอง

" ใกล้แวลาแล้วนะ นี่เรียกมาซ้อมก่อน ถึงเวลาจริงจะได้สมจริง "

น้ำเสียงเย็นเยือกดังเข้าสู่โสตประสาทของมัน ชวนขนลุกและหนาวสันหลัง

ตัวมันในฝันไม่ตอบรับหรือพยักหน้าหรือขยับใด ๆ ตอบรับอีกฝ่าย

" เริ่มเลย เลือกเอาจะเอาอันไหนก่อนก็ได้ "

มันได้ยินเสียงของชายคนนั้นบอกก่อนที่มือขวาของตัวมันในวันจะเอื้อมไปหยิบของบนโต๊ะซึ่งน่าจะเป็นขวดบางอย่างที่มันเห็นก่อนหน้า ก่อนจะได้ยินเสียงหมุนเปิดฝาและเสียงยกของเหลวกรอกเข้าปากดื่มลงคอไป

ของเหลวขวดแล้วขวดเล่าถูกยกซดต่อเนื่อง มันใคร่รู้มากว่าตัวมันกำลังทำบ้าอะไร แต่แม้จะพยายามเท่าไหร่ก็ไม่อาจก้าวข้ามไปด้านหน้าได้

ทันใดมันก็ได้ยินเสียงปรบมือ ' แปะ 'และตัวมันที่จากเดิมล่องลอยอยู่ด้านหลังพริบตาก็กลายเป็นมานั่งบนโต๊ะแทนตัวมันในฝัน ในมือถือขวดน้ำยาล้างห้องน้ำยี่ห้องคุ้นเคย หลายขวดถูกดื่มจนเกลี้ยงไปแล้วและขวดเปล่าวางระเกะระกะไว้บนโต๊ะและยังมีอีกหลายขวดที่ยังไม่ได้แตะต้อง

" ดื่มต่อสิ จะได้รู้ไงว่าชอบอันไหน ตอนถ่ายทำจะได้เลือกยี่ห้อถูก "

มันไม่อาจบังคับตนเองได้ มือของมันเคลื่อนที่ด้วยตนเอง กระทำการยกขวดน้ำยาเหล่านี้กรอกลงคอไป

รสขม แสบ ซ่า ผสานกลิ่นที่แต่ละบริษัทผสมน้ำหอมคลุ้งไปทั่วโพรงปาก ส่วนขวดก่อนหน้าที่มันดื่มไปรสชาติและกลิ่นรวมถึงรสสัมผัสก็ค่อย ๆ ผุดขึ้นมาในความทรงจำไม่หยุด

ไอ้จ๊อดถูดบังคับดื่มขวดแล้วขวดเล่าจนหมดเกลี้ยงทุกขวด

" เป็นไง ชอบอันไหนเป็นพิเศษ "

ในใจของมันตอนนี้เดือดดาล คั่งแค้น โกรธถึงขีดสุด อยากตั๊นหน้าไอ้คนตรงหน้าที่มันเห็นหน้าไม่ขัดเนื่องจากแสงไฟด้านหลังส่องแยงตามันจนใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยเงามืด

" หึ ไม่เลือก แต่ดูเจ้าจะชอบอันนี้มากอยู่นะ "

อีกฝ่ายยกขวดสีม่วงขึ้นมาโชว์ จากนั้นก็ดีดนิ้วแรง ๆ หนึ่งที

" ลองรับรสชาติการดื่มหน่อยเป็นไง ว่าดื่มแล้ว จะรู้สึกอย่างไรบ้าง "

ทันทีที่เสียงดีดนิ้วพร้อมคำพูดจบลง ไอ้จ๊อดก็รู้สึกแสบร้อนไปทั่วทั้งโพรงปาก หลอดอาหารถึงท้องน้อย มันเจ็บปวดอย่างมาก จนล้มตัวจากเก้าอี้ลงไปนอนกองที่พื้นเสียงดังตุ๊บและดิ้นไปมาอย่างทรมาน มันแทบอยากจะกระชากส่วนที่รู้สึกเหมือนไฟแผดเผาออกมาจากตัวทิ้งเสียเดี๋ยวนั้น เพื่อหยุดความทรมานนี้

" อั๊ก มะ ไม่ อั๊ก พรวด "

เลือดสีแดงสดถูกพ่นทะลักออกมาจากปาก ต่อเนื่อง จนมันแทบหายใจไม่ออก มันกำลังจะจมเลือดตัวเองตาย เจ็บปวดเหมือนมีไฟเผาไหม้ตลอดเวลา แสบร้อน หายใจลำบาก

มันทรมานเนิ่นนานอยู่ไม่รู้กี่ชั่วโมงจนกระทั่งอีกฝ่ายพอใจ มันได้ยินเสียงดีดนิ้วพร้อมคำกล่าวว่า

" แล้วเจอกัน "

ทิ้งท้าย ก่อนที่มันจะสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมา เหงื่อกาฬไหลโซมกาย สีหน้าซีดเผือด แม่ของมันที่นอนไปแล้วถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาหยิบแว่นตาใส่เพื่อดูอาการลูกชาย

" ไอ้จ๊อดมึงเป็นบ้าอะไร?! "

ไอ้จ๊อดที่รู้สึกว่าเหตุการ์ณในฝันช่างสมจริงอย่างที่สุดไม่ว่าจะเป็นสัมผัสจากปลายนิ้ว กลิ่น รส และความเจ็บปวดจนมันแทบหยุดหายใจ

" โทดทีแม่ ผมฝันร้ายนิดหน่อย นอนต่อเถอะ "

ไอ้จ๊อดบอกเสียงเบาก่อนจะล้มตัวลงนอน แต่ตาของมันก็ไม่อาจปิดลงได้ ค้างอยู่แบบนั้นตลอดคืน

ในวันคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับมันจริง ๆ ตามที่มันคอมเม้นต์ขอไปหรือว่าเป็นแค่ฝันที่เกิดจากมันคิดมาก มันก็ไม่อาจบอกได้

แต่ข้อความยังคงเดิม ส่งมาตามเวลาเที่ยงคืนตรงเป๊ะ

' 2 วัน 0 ชั่วโมง 0 นาที 0 วินาที '

ยามสาย ไอ้จ๊อดพาแม่ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลและขึ้นรถยนต์ที่มันพึ่งถอยมาใหม่เป็นรถ SUV ขนาดใหญ่สีขาว ป้ายแดง ก่อนจะพาแม่ของมันขึ้นนั่งที่เบาะหลังเพื่อจะได้นั่งสะดวก

ที่นั่งด้านหน้าข้างคนขับมีเหมียวพยาบาลสาวนั่งอยู่ วันนี้หญิงสาวขอลางานเพื่อไปส่งว่าที่แม่สามีในใจของเธอกลับบ้านและถือโอกาสสำรวจที่พักอาศัยของชายหนุ่มที่เธอตั้งใจจับไปด้วยในตัว

ไอ้จ๊อดขับรถออกมาจากโรงพยาบาลและขึ้นทางด่วนก่อนจะออกมาด้านนอกเมือง รถไม่หนาแน่นมากแบบในเขตตัวเมือง ก่อนจะเลี้ยวเข้าทางเข้าหมู่บ้านหรูย่านชานเมืองที่พึ่งเปิดขายใหม่

อันที่จริงโครงการนี้ต้องจองล่วงหน้าในการซื้อแต่ไอ้จ๊อดโชคดีมีคนปล่อยหลุดมันจึงขอซื้อด้วยเงินสดเต็มจำนวนทันที ซึ่งทางผู้จัดการที่ดูแลโครงการก็ตกลง

บ้านราคาเกือบสิบล้านมีรั้วรอบขอบชิด มีบริเวณรอบบ้านให้เดินเล่น ตัวบ้านเป็นวิลล่าสองชั้นทาสีขาว ขนาดสี่ห้องนอน สามห้องน้ำ มีสระว่ายน้ำในตัวบ้าน

สนามหญ้าเขียวขจีถูกดูแลและจัดแต่งอย่างดี เป็นโบนัสจากโครงการที่ไอ้จ๊อดจ่ายเต็มจำนวนด้วยเงินสด

เมื่อรถเลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถของบ้านไอ้จ๊อดก็ลงจากรถมาเปิดประตูให้แม่ของตนลงก่อนจะจูงพาเดินเข้าบ้านหลังใหม่

แม่ของมันได้แต่อ้าปากค้างตาโต ด้วยความตกใจ ในชีวิตเคยเห็นบ้านแบบนี้แต่ในหนัง เป็นครั้งแรกที่ได้มาเห็นของจริงตรงหน้า

" สวยไหมแม่ ชอบไหม "

" สวย สวย สวยมาก ชอบสิวะ "

แม่ของไอ้จ๊อดพูดเสียงสั่นก่อนจะหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความดีใจ ความลำบากของสองคนแม่ลูกได้สิ้นสุดลงแล้วจริง ๆ

ไอ้จ๊อดพาแม่เดินเข้าบ้านเป็นคนแรกเพื่อเป็นสิริมงคลก่อนจะพาเดินทัวร์รอบบ้าน

ในแต่ละห้องมีเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าติดตั้งสมบูรณ์ครบครันพร้อมเข้าอยู่

" สงสัยคืนนี้ข้าจะนอนไม่หลับ "

ไอ้จ๊อดพาแม่มายังห้องส่วนตัว ก่อนจะโชว์เตียงหนานุ่มสีขาวขนาดใหญ่ พร้อมตู้เสื้อผ้าแบบบิลด์อินติดผนังและห้องน้ำในตัวที่มีอ่างอาบน้ำ

" ก็นอน ๆ ไปเถอะแม่ หลับไม่หลับว่ากัน นี่บ้านของพวกเรา ยังมีเวลาให้แม่นอนอีกเยอะ ฮ่าอ่า "

ไอ้จ๊อดแซวแม่ของมันก่อนจะได้รับมะเหงกไปหนึ่งทีเป็นการตอบแทน

ส่วนเหมียวที่ตามมาช่วยก็ช่วยขนของเบา ๆ ลงจากรถก่อนจะเดินสำรวจบ้านตามประสาความอยากรู้อยากเห็น เธอรู้ว่าบ้านราคาไม่ถูกหลังจากค้นหาจากอินเทอร์เน็ต ราคาเกือบสิบล้าน!

นี่ถ้าเธอไอ้แต่งงานกับจ๊อดเธอก็จะสบายอยู่บ้านสวยหรูหลังงามแบบนี้ หญิงสาวจมลึกในฝันกลางวันของตนเอง

" เอาล่ะ ไหน ๆ ก็ย้ายเข้าบ้านใหม่ไปฉลองกันที่ร้านอาหารดีกว่า "

ไอ้จ๊อดอยากพาแม่ของมันไปกินของดี ๆ แม้ตัวมันจะกินไม่ได้แต่ว่าแม่กับเหมียวก็ยังสามารถกินได้อยู่

ไอ้จ๊อดเก็บของเข้าบ้านเรียบร้อยก่อนจะปิดล็อกบ้านและขับรถจากมา

ชั่วขณะที่รถแล่นออกไปในบ้านสะท้อนเงาดำรูปร่างมนุษย์ปรากฏขึ้นมองดี ๆ เหมือนใบหน้าจะแสยะยิ้มแบบเดียวกับภาพโปรไฟล์ของแอ็คของ Make A Wish จากนั้นเงานั้นก็หายวับไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนอยู่มาก่อน