Novels by พอร์นจัง

บทที่ 20 ส่งท้าย ลานกิจกรรมของคณะเต็มไปด้วยนักศึกษาในชุดครุย ชุดครุยดำขลิบขอบสีฟ้า บ่งบอกว่าเป็นของคณะบริหารฯ หญิงสาวผู้หนึ่งร่างเล็กอวบอัดในมือถือช่อดอกไม้ราคาแพงเด่นเป็นสง่า ข้างกายมีเหล่าเพื่อนและรุ่นน้องต่างมารอขอถ่ายรูปไม่ว่างเว้น ส่วนตากล้องไม่ใช่ใครที่ไหนคือคนรักที่เป็นเจ้าสัวผู้ร่ำรวยยามนี้รับจ็อบพิเศษ ถ่ายไปก็กัดเขี้ยวเคี้ยวฟันไปเพราะความหึงหวง " มึงกัดจนฟันจะแตกแล้วไหมไอ้เชน " ฉัตรชัยที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเมียของเพื่อนที่รับปริญญาสังเกตสภาพเพื่อนที่กัดกรามแน่น " มึงจะทนไหวไหมถ้าเมียโดนมองแบบจ้องงาบตลอดเวลา " ฉัตรชัยส่ายหน้า เขาเข้าใจดี นับวันเกวลินที่ได้รับการดูแลดียิ่งสวยวันสวยคืนบวกกับรูปร่างเซ็กซี่ขยี้ใจชายทำให้ได้รับแจกขนมจีบจากเพศตรงข้ามไม่จำกัดวัย " แล้วนี่หมอนนยังไม่มาอีกหรอ " ฉัตรชัยถาม ปัจจุบันพวกเขาสามคนเกิดถูกคอจนร่วมก๊วนกันสังสรรค์รวมถึงลงทุนด้วยกันหลายกิจการและเสริมกันโดยปริยาย เมียของนนทกร...ออมสินก็เป็นเพื่อนรักกับเกวลินเมียของคเชนทร์ มีแค่ฉัตรชัยที่ยังโสดคนเดียวในกลุ่ม " นี่แกจะแต่งเลยหรอหลังจบ " ฉัตรชัยถือโอกาสถามเพราะงานแต่งได้กำหน

บทที่ 19หลบหนีเกวลินและออมสินถูกพาตัวมายังบ้านพักต่างจังหวัดห่างจากกรุงเทพมหานครไปทางอีสานสามร้อยกิโลเมตร เพื่อไม่ให้การตามตัวเจอโดยง่าย อีกทั้งตำรวจท้องที่ก็ไม่พรั่งพร้อมแบบตำรวจในเมืองหลวงการเดินทางยาวนานหลายชั่วโมงทำให้สองสาวทั้งหิวและเพลีย แต่ก็โดนบังคับให้เดินเข้าไปในบ้านที่คาดว่าน่าจะเป็นที่กักขังของพวกเธอในอนาคตต่อไประหว่างทางพวกเธอถูกคาดผ้าสีดำปิดตาเอาไว้ตลอดเพื่อไม่ให้จำเส้นทางได้ ต้องยอมรับว่าคนที่ลักพาตัวเป็นมืออาชีพอย่างมาก และเกวลินไม่คิดว่าวิชิตจะเป็นหนึ่งในลูกน้องของศัตรูของคเชนทร์“คุณวิชิต ดิฉันกับเพื่อนหิวแล้วค่ะ รบกวนหาอะไรให้ทานได้ไหมคะ”เกวลินขอร้องอย่างสุภาพไม่โวยวายไปกระตุ้นต่อมอารมณ์พวกลักพาตัว“แน่นอนครับ ทางเราเตรียมอาหารไว้ให้พวกคุณแล้ว เชิญด้านในเลยครับ”ออมสินและเกวลินถูกล้อมหน้าล้อมหลงพาเดินไปด้านใน หมดสิทธิ์แม้แต่จะหาช่องโหว่หนีออกไปหรือขอความช่วยเหลือ อีกทั้งบ้านที่ถูกมาพามาก็เหมือนจะเป็นหมู่บ้านจัดสรรสร้างใหม่นอกเมือง ไม่ค่อยมีคนอยู่อาศัยมากนักอาหารถูกเตรียมพร้อมไว้บนโต๊ะ เกวลินและออมสินจึงได้โอกาสเติมพลังให้ร่างกายที่ทั้งหิวและเหนื่อยล้า ยามที่ร่

บทที่ 18ลงมือรุกฆาตข่าวไฮโซสาวชื่อดังถูกยื่นฟ้องข้อหาหมิ่นประมาทและละเมิดความเป็นส่วนตัวดังไปทั่ววงสังคมชั้นสูง ที่สำคัญศาลรับฟ้องอย่างเป็นทางการ ผู้ยื่นฟ้องคือ เกวลินและคเชนทร์ ส่วนผู้ถูกยื่นฟ้องคือ ลลัลดา ส่วนผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแพร่ข่าวลือผิด ๆ ต่าง ๆ ก็โดนรวบยอดไปด้วยตามกัน ตอนนี้ในโซเชียลต่างรีบทยอยลบโพสต์ลบคลิปกันจ้าละหวั่น ทันก็ดีไม่ทันก็ถือว่าโชคร้ายไป และจะไปอยู่ในรายชื่อการถูกยื่นฟ้อง“กรี๊ด นังแพศยานั่น แล้วพี่เชนอีก ทำแบบนี้กับฟ้าได้ยังไง เพล้ง เพล้ง โครม”ลลัลดาที่ถูกเรียกตัวกลับมาที่บ้านใหญ่ขว้างปาข้างของในห้องแบบคนบ้าเสียสติ“หยุดสักทีได้ไหม ฉันรำคาญ ฉันบอกแล้วไงให้แกนิ่งไว้ อย่าไปหาเรื่องไอ้คเชนทร์มันตอนนี้ มันกำลังหลง รอให้เลิกหลงแกค่อยจัดการก็ไม่ฟัง"“เหอะ พ่อก็ดีแต่ว่าหนู แต่ไม่มีน้ำยาช่วยหนูให้สมหวัง”เพี๊ยะ เสียงตบดังขึ้น ฝ่ามือหนาใหญ่ตบลงบนใบหน้างามของลลัลดาสะบัดหงายไปจากแรงกระทบ ปากแตกจนเลือดไหลซึมใบหน้าปูดบวม“อย่ามาลองดีกับฉัน คดีเก่าของแกฉันต้องเสียเงินเยอะฉิบหายวิ่งเต้นให้เรื่องเงียบ มาคราวนี้ยังจะก่อเรื่องในช่วงที่ฉันลำบากอีก”เจ้าสัวเหมราชพูดอย่างเหล

บทที่ 17ข่าวลือน่ารังเกียจช่วงนี้เกวลินถูกมองด้วยสายตาแปลก ๆ จากคนรอบข้าง แถมไม่ใช่สายตาที่ดีอีกด้วย มองแล้วก็จับกลุ่มซุบซิบ ทำเอาเกวลินรู้สึกไม่ดีอย่างมาก แต่จะให้เดินไปถามโดยตรงก็ไม่ใช่ที่อาจจะโดนหาว่าสำคัญตัวผิดว่าเด่นจนคนเขาสนใจได้ แม้จะอยากรู้แต่สามสี่วันนี้ก็ไม่เจอคำตอบจนกระทั่งตอนนี้มีผู้หญิงคนที่เธอจำได้ว่าเป็นดาวคณะอักษรฯ เดินมาหยุดที่หน้าเธอก่อนจะเปิดปากด่าว่ามันหน้าไม่อายแย่งผัวชาวบ้าน“เธอนี่มันหน้าด้านชะมัด เดินเชิดฉายไม่มีจิตสำนึก”“คุณ พูดแบบนี้หมายความว่าไง”เกวลินแม้จะดูเงียบ ๆ แต่ก็ไม่ได้ยอมคน“ใช่ พูดจาอะไรให้ชัดเจน ใส่ความฉันถ่ายคลิฟไลฟ์สดไปแจ้งความที่สน.เอานะยะ”ออมสินเตรียมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแอคตอตอของตัวเองเตรียมถ่ายคลิปหลักฐานแจ้งตำรวจ“หยุด ฉันพูดความจริงถามเพื่อนเธอดูสิว่าไปทำอะไรมา”ดาวคณะอักษรฯ พูดกับออมสินด้วยน้ำเสียงอ่อนลงแต่พอหันมามองเกวลินก็สายตากลับมาแข็งกร้าวตามเดิมออมสินกับเกวลินมองหน้ากัน ต่างคนต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น“เธอน่ะ พูดให้ชัดสิว่าเพื่อนของฉันไปทำอะไรมา ไม่งั้นจะรู้ไหม”ดาวคณะอักษรฯ ไม่พูดต่อแต่กดอะไรที่หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะ

ตอนที่ 16การตามจีบของเจ้าสัวคเชนทร์การเห็นรถหรูนำเข้าสีแดงคันหนึ่งพร้อมชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาที่สักปรากฏในข่าวเศรษฐกิจและข่าวสังคมยืนพิงรถถือดอกไม้ช่อใหญ่กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วในสายตาของเหล่านักศึกษาแต่ไม่ว่าจะเห็นกี่ทีหลายคนก็ยังตื่นเต้น เจ้าสัวคนดังที่พึ่งเป็นข่าวว่าประกาศว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันกับลลัลดา ลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวใหญ่อย่างเหมราชคนรุ่นลูกตบหน้าคนรุ่นพ่อ แถมตอนนี้ยังมาตามจีบใครบางคนในมหาลัยฯ ของพวกเธออีกมีเด็กสาวบางคนที่ใจกล้าเดินมาขอเบอร์ติดต่อบ้างหรือเข้ามาขอทำความรู้จักพูดคุยบ้าง บางทีหนักถึงขั้นอ่อยเลยก็มีแต่คเชนทร์ก็จัดการทั้งหมด“เกว ผัวมามารอโน่นแล้ว”“เพี๊ยะ เดี๋ยวเถอะ พูดอะไรนะ ผัวเผออะไรกัน แฟนยังไม่ใช่เลย แค่อยู่ในช่วงทดลองงานต่างหาก”เกวลินพูดไปหน้าแดงซ่านไปกับคำแซวของเพื่อนอันที่จริงออมสินก็เห็นด้วยกับเกวลินที่ให้สถานะแบบนี้กับคเชนทร์ไปก่อน เพราะแม้แต่ตัวเองก็ยังไม่ไว้ใจคเชนทร์ เสือน่ะ สันดานมันทิ้งง่ายที่ไหนกัน ยิ่งคิดจะถอดเขี้ยวเล็บยิ่งยากเข้าไปใหญ่“รีบไปได้แล้ว นั่น ยัยดาวอักษรกำลังจะเข้าไปวอแวกับผู้ชายของแกแล้วน่ะ”ออมสินเอ่ยเตือนพร้อมบุ้ยใบ้

บทที่ 15เป็นเมียพี่เถอะหนูเกวลินตื่นขึ้นมาด้วยสภาพร่างกายที่ปวดเมื่อยขบไม่ต่างจากยามแรกที่มีความสัมพันธ์ทางกายกับคเชนทร์ เมื่อคืนทั้งสองเรียกได้ว่าเต็มที่สุดเหวี่ยงกันมากไปหน่อย เธอที่โดนเร้าและหลอกล่อจนลืมถูกผิดไปหมด พอตื่นขึ้นมา ก็หน้าซีดเผือดปากบอกไม่อยากเป็นชู้แต่พฤติกรรมของเธอกลับตรงข้าม พลันเธอรีบยืน แต่แกนกายกลางลำตัวที่บอบช้ำตามความรุนแรงทำให้เธอต้องลงไปนั่งแปะบนเตียงตามเดิม“ไอ้คนเฮงซวย”เกวลินด่าออกมาอย่างเหลืออด“ด่าผัวแบบนี้ไม่ดีนะหนู”เกวลินหันไปตามที่มาของเสียงก่อนจะพบคเชนทร์ ชายหนุ่มตัวต้นเหตุถือถาดอาหารเข้ามาในห้อง“คุณคเชนทร์พอใจหรือยังคะ พอใจแล้วก็ปล่อยดิฉันไปได้แล้ว”“ไม่ คนอย่างพี่ครั้งเดียวจะไปพออะไร อีกอย่างบอกให้เรียกพี่เชนกับแทนตัวเองว่าหนูไง”เกวลินอยากตบหน้าที่แสดงความเหนือกว่านั่น“หนูมีเรียนนะคะ”เธอเอาเรื่องเรียนมาอ้าง“คงไม่ทันแล้วล่ะ ดูเวลาก่อนไหม”เกวลินรีบคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดดูก่อนจะพบว่ายามนี้เป็นเวลาค่ำไปแล้ว คาบเรียนก็จบไปนานแล้ว แถมเธอยังขาดโดยไม่ได้บอกกล่าวเพื่อนอย่างออมสิน แต่แปลกทำไม่มีสายเรียกเข้าที่ไม่ได้รับ“พี่โทรบอกเพื่อนของหนูแล้ว

" เอาล่ะครับ ได้เวลาแล้ว ผมจะลงมือจัดการวัตถุดิบก่อน อย่างแรกก็ต้องล้างให้สะอาด ถูกหลักอนามัย " อิงฟ้าถูกจับถอดเสื้อผ้าออกจากตัวจนเปลือยเปล่าก่อนจะถูกก๊อกน้ำแบบดึงไปมาได้ฉีดชำระล้างทั้งตัว พร้อมขัดถูจนแสบผิวหนังไปหมด จากนั้นขนทั่วตัวถูกถอนออกจนหมดโดยการแว็กซ์ แม้เธอจะเจ็บปวดจากการถูกแว็กซ์แต่ก็นับว่าน้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับคราวที่เบ้าหน้าของเธอถูกเปลี่ยนแปลง น้ำตาคลอหน่วยเพียงเล็กน้อยแต่พอทุกอย่างเสร็จสิ้น อิงฟ้าเห็นเจ้าผีร้าย เดินไปหยิบมีดทำครัวสำหรับแล่เนื้อออกมาจากที่เก็บมีด ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดถูจนสะอาด " เมนูวันนี้ มีเนื้อตุ๋นพะโล้ เนื้อชุบแป้งทอด เนื้อนึ่งสามรส หม้อไฟเสฉวน คั่วกลิ้ง ขนมหวานเป็นเจลาตินจากลูกตานะครับ " แน่นอนว่าวัตถุดิบหลักคือเนื้อจากตัวเธอนั่นเอง อิงฟ้าร้องไห้อย่างหนักแต่ไม่มีเสียงลอดออกมา คนดูต่างพากันกรีดร้องในคอมเมนต์จนคอมเมนต์เลื่อนขึ้นด้วยความเร็วที่อ่านด้วยตาเปล่าไม่ทันเสียแล้ว ดนตรีถูกเปิดขึ้น เป็นเพลงแบบที่มักพบในหนังประเภทเชือด เลือดสาดของหนังจากเมกา เวลาฆาตกรโรคจิตกำลังจะชำแหละหรือทรมานเหยื่อ จากนั้น เสียงฮัมเพลงคลอตามจังหวะของผีร้ายก็ดังขึ้น

" ไม่ "คำตอบเย็นเยียบ ก่อนที่สีตาของซอนอาจะเปลี่ยนเป็นสีแดง และร่างกายของเธอก็หดลงและกลายเป็นเด็กผู้ชายในชุดประจำชาติสีขาวที่อิงฟ้าเคยเจอสองครั้งสองคราและทุกครั้งอีกฝ่ายจะมาช่วยเธอ" พะ พะ พี่ซอนอา ไม่สิ เธอ เจ้าหนู "อิงฟ้าไม่รู้จะเรียกอีกฝ่ายว่าอะไร อิงฟ้าตกใจที่อยู่ ๆ ซอนอาก็กลายสภาพเป็นเด็กคนนั้น แต่เด็กชายไม่ทำให้เธอกลัว เธอคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้าที่หรือจิตวิญญาณเทพเจ้าของศาลเจ้าที่ไฟไหม้แห่งนั้น" เธอ ทำไมมาในรูปลักษณ์ของซอนอาล่ะ "เด็กชายยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะตอบด้วยเสียงของซอนอา" ฉันกับซอนอาก็คือคนคนเดียวกันแต่แรกแล้ว "" สองครั้งก่อนขอบคุณมาก แต่ว่าทำไมต้องแปลงร่างเป็นซอนอาด้วยล่ะ "" ซอนอาคือร่างแปลงของข้าในโลกมนุษย์ต่างหาก "เด็กชายตอบด้วยเสียงของเด็กชายประสานกับเสียงของซอนอาพร้อมกัน ทำให้รู้สึกน่าขนลุกอย่างประหลาด" แล้วเธอมาหาพี่ทำไมกัน "อิงฟ้าถามถึงจุดประสงค์ที่อีกฝ่ายมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอในเวลานี้อย่างระแวง" ตามสัญญาไงล่ะ "พูดจบ เด็กชายก็ดีดนิ้ว ตัวของอิงฟ้าก็แข็งทื่อก่อนจะล้มลงไปนอนบนโซฟาขยับไม่ได้ ตาของเธอและสติยังรับรู้แต่ว่าไม่อาจขยับร่างกายหรือส่งเสียงใด ๆ ได้ เด็กชา

อิงฟ้ารู้สึกตัวอีกที่ก็เมื่อมีคนมาตบหน้าเบา ๆ เรียกเธอให้ตื่น เสียงอันแสนคุ้นเคยทำให้เธอค่อย ๆ ลืมตาจนพบว่าคนที่มาคือพี่สาวคนสวย...ซอนอา นั่นเอง" เกิดอะไรขึ้น ทำไมบ้านเละเทะแบบนี้ล่ะ "อิงฟ้าทำหน้างงใส่อีกฝ่ายก่อนจะมองไปรอบบ้าน สภาพบ้านของเธอเหมือนมีพายุเข้าของจริง ข้าวของกระจัดกระจายระเนระนาดแต่ว่ารอบโซฟาที่เธอนั่งกลับปลอดภัยเสมือนเธอเป็นตาพายุที่ไม่โดนหางเลขซอนอารีบมาที่นี่เนื่องจากเธอติดต่อเด็กสาวไม่ได้ และด้วยความเป็นห่วงจึงบึ่งรถมายังบ้านพักของเด็กสาวและพบว่าประตูบ้านเปิดออก ในใจคิดว่าแย่แล้ว เธอไม่คิดอะไรรีบวิ่งเข้ามาด้านใน ก่อนจะพบสภาพภายในบ้านที่เละเทะแต่ตัวเด็กสาวปลอดภัยดี แค่หลับเท่านั้น ไม่มีอาการบาดเจ็บทางร่างกายแต่อย่างใดซอนอายิ้มมุมปากออกมาอย่างพึงพอใจ และปรับสีหน้าเป็นตกใจและทำการเขย่าปลุกเด็กสาวที่หลับใหลอยู่เด็กสาวได้สติก็โผเข้าหาซอนอาและร้องไห้โฮ ด้วยความรู้สึกท้วมท้นหลากหลาย เธออยากกลับบ้าน อยากเจอพ่อกับแม่ แต่ว่า ถ้าเธอจากไปวันนี้ ระหว่างอยู่บนเครื่องบินไม่มีอะไรรับประกันชีวิตเธอได้เลย ถ้าเจ้าสิ่งนั้นทำเครื่องบินตกล่ะหรือบังคับให้เธอทำอะไรที่เป็นอันตรายกับตนเอง

อิงฟ้าขอบคุณซอนอาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่ซอนอาขับรถมาส่งเธอที่บ้านพักพร้อมกับอาหารตุนตลอดสองวัน จากตอนแรกที่จะให้ลูกน้องมาส่งแต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนใจแล้ว มันอันตรายเกินไป " ตลอดสองวันนี้เป็นไปได้พยายามอย่าหลับล่ะ พี่คิดว่าพวกมันคงพยายามเล่นงานทางความฝัน "ซอนอารู้ดีว่ามันทำยากมาก เรื่องการอดนอนแต่ว่าถ้าอยากรอด เด็กสาวก็ต้องทำให้ได้" ได้พี่ หนูจะพยายาม พ้นสองวันนี้ คือหนูจะรอดใช่ไหม "ซอนอาไม่พูดอะไร แต่ส่ายหน้า" ถ้าพ้นสองวันนี้ไปพอมีทางช่วยให้เธออยู่รอดไปจนหมดวาระอายุขัย แต่...ทุกสิ่งต้องมีการจ่ายค่าตอบแทนที่เท่าเทียม จำไว้ ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ แต่ดีกว่าตายตอนนี้ "ซอนอายิ้มมุมปากน้อย ๆ ดูลึกลับและน่ากลัว จนอิงฟ้าขนลุกแบบไม่รู้ตัว เธอรีบลงรถทันทีเมื่อรถจอดที่หน้าบ้านพัก ไม่รู้ทำไมเธอไม่อยากจะอยู่กับซอนอานักในตอนนี้ เหมือนสัมผัสได้ถึงความอันตรายของซอนอาได้ราง ๆ แม้หลังจากที่ซอนอาพูดจบและบรรยากาศกลับมาเป็นปกติ เธอก็รู้สึกกลัวอยู่ดี ซอนอามองแผ่นหลังของเด็กสาวที่เปลี่ยนไปมากจากวันแรกที่เจอกันรีบเดินเข้าไปในที่พัก ก่อนจะรีบปิดประตูและคาดว่าคงจะติดยันต์ติดเครื่องรางรอบห้องรอบบ้านไปทั่ว " ใกล

" ปึง ปัง ..... "เสียงอะไรบางอย่างกระแทกประตูไม่หยุดทั้งแรงและหนัก กรอบประตูสะเทือนไหว อิงฟ้าดูเวลาอีกสิบนาทีพระอาทิตย์จะขึ้น เธอต้องทนอีกสิบนาทีเท่านั้นอิงฟ้าขังตัวเองในห้องนอนพร้อมกับเอายันต์และเครื่องรางที่เหลือติดตามผนังและประตูห้องนอนเอาไว้ ส่วนตัวเธอคลานไปบนเตียงหดงอขาคู้ตัว เอาผ้าห่มคลุมทั้งตัวร่างกายสั่นเทา เธอต้องทนฟังเสียงปึงปังต่อเนื่องจนกระทั่งได้ยินเสียงแกร่กและโครม เหมือนว่าประตูหน้าได้ถูกพังเข้ามาแล้ว และเสียงฝีเท้าก็เดินดิ่งตรงมาทางห้องนอนที่เธออยู่ในตอนนี้ประตูห้องนอนคือปราการด่านสุดท้ายของเธอระหว่างเธอและสิ่งน่ากลัวด้านนอก เจ้าสิ่งนั้นเริ่มกระบวนการเดิมในการพังประตูต่อ และแผ่นยันต์รวมถึงเครื่องรางก็พยายามต้านพลังการทำลายล้าง อย่างสุดความสามารถ เธอมองนาฬิกาเหลือเวลาเวลาอีกห้านาที กำแพงและประตูสั่นไหวรุนแรง แผ่นยันต์สีเหลืองทยอยสลายเป็นเถ้าไปทีละน้อย จากใบต่อใบ อิงฟ้ามองนาฬิกาพร้อมภาวนาในใจอย่างสิ้นหวัง ' เร็วเถอะ รีบขึ้นเร็วเถอะ 'เธอแทบอยากจะไปลากพระอาทิตย์ขึ้นเสียเองให้รู้แล้วรู้รอดไป" ตึง ตึง ปึง กราวว.....แคร่ก "เสียงกระแทกผสานเสียงกรอบประตูเริ่มแตกและปูนเ

" ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด...... "เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ก่อนที่อิงฟ้าจะพยายามตะเกียกตะกายลุกจากโซฟาที่นอนขดตัวอยู่ เธอตอนนี้ปวดไปทั้งตัว โดยเฉพาะคอที่มีรอบช้ำและตรงแขนที่มีรอยแดงจากการโดนผีโจมตี" ซี๊ด อูย ทำไมซวยจังวะ "หญิงสาวอดที่จะสบถออกมาไม่ได้ หลังจากอยู่กับซอนอามาพักหนึ่งทำให้เธอเริ่มติดนิสัยเสียชอบสบถของซอนอามา แต่ก็มีความกล้ามากขึ้นด้วยเช่นกัน อิงฟ้ารีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เธอเลือกเสื้อคอเต่าสีเบจที่สามารถปิดบังรอยที่คอได้และสวมกางเกงขายาวสีเข้ม ก่อนจะเลือกรองเท้าสนีกเกอร์ให้สามารถเดินระยะไกลหรือวิ่งได้อย่างสบาย เตรียมพร้อมเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝัน อย่างน้อยก็ยังเผ่นทันอิงฟ้าไปที่โรงพยาบาลตามนัดและเจ้าคอร์สดูแลผิวต่อเนื่องจากนั้นก็ปรึกษาเรื่องรอยแผลที่แขน ก่อนจะได้รับยามาทาและได้รับการเตือนจากคุณหมออย่างแข็งขัน เมื่อออกจากโรงพยาบาลอิงฟ้าก็เดินไปยังร้านที่เธอเจอแผ่นป้ายงานเทศกาลของศาลเจ้าที่ทำให้เธอสนใจ ก่อนจะพบว่าร้านนั้นอันที่จริงเป็นตึกร้างปิดประกาศขาย เมื่อถามคนแถวนั้นก็พบว่าที่นี่ปิดประกาศขายมาหลายปีแล้วแต่ไม่มีใครมาซื้อ สิ่งนี้ยิ่งตอกย้ำความแปลกเข้าไปอีก จากนั้นเธอก็นั่งร

อคิราใจสั่น หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก สาบานว่านี่ไม่ใช่ความฝันหรือเขายังเมาค้างจนหลอนใช่ไหม ที่คุณเดชมาสารภาพรัก " เด็กดี " ใบหน้าหล่อเหลาที่ประหนึ่งหนุ่มวัยสามสิบแม้อายุจริงจะเข้าวัยกลางคนแล้วก็ตาม ก้มลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดหน้า ตอนนี้สมองเขาช็อกจนคิดอะไรไม่ออกไปแล้วได้แต่ปล่อยเลยตามเลยให้คุณเดชเป็นคนจัดการ เขาไม่ได้โง่ เขาติดว่าวันนี้เขาคงจะโดนกิน แต่ เขาก็เต็มใจถูกกิน!! ริมฝีปากหนากร้านและริมฝีปากเต็มอิ่มสีสดประกบเข้าหากัน ร่างบางซึ่งไม่ประสีประสาแต่กลับกระตุ้นอารมณ์กำหนัดของคนแก่กว่าได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากทั้งสอง คลึงเคล้า บดเดบียด หยอกล้อกันไปมา จนริมฝีปากของร่างบางบวมช้ำ อัครเดชหยุดพักให้ร่างบางได้หายใจหายคอ ก่อนจะจู่โจมกลับไปอีกที คราวนี้เปลี่ยนจากจูบแบบผิวเผินกลายเป็นดูดดื่มเข้มข้น ลิ้นสากยาวสอดลึกเข้าไปในโพรงปากชุ่มฉ่ำ กวาดต้อนลิ้นเล็กแสนน่ารักที่หลบหนีไปมา พร้อมกับกวาดต้อนดูดชิมน้ำหวานสีใสไปพร้อมกัน " หวาน " คนอายุมากกว่าพึมพัมชิดริมฝีปากของร่างบาง อคิราที่ไม่ประสีประสาในบทรักก็โดนชักนำไปตามพายุอารมณ์ของคนแก่กว่าอย่างช่วยไม่ได้ เพียงแค่จูบเขาก็เสีย

อคิราผู้กำลังถูกสอบสวนหาความจริงถึงกับเหงื่อแตกเต็มหลัง เขาไม่รู้ว่าควรจะตอบอะไรดี พยายามใช้สมองประมวลผลหาข้อแก้ตัวดี ๆ ซักอย่าง แทนที่จะพูดความจริงแล้วเสี่ยงเข้าหน้ากันไม่ติดอีกเลย" เอ่อ...คิน..."" คิน ไม่โกหกแด๊ดนะ " คุณเดชกล่าวเสียงจริงจังอคิราเองก็ไม่อยากโกหก ได้แต่นั่งคอตกเงียบ ๆ น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากหัวตา พร้อมสะอื้นทำไมเขาต้องมาโดนกดดันอะไรแบบนี้ด้วย สาเหตุมาจากเขาที่ไหนกัน เขาอยากออกไปจากตรงนี้!ก่อนที่จะได้พูดหรือทำอะไร เขาก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่น" โอ๋ เด็กดี ไม่ร้องนะครับ แด๊ดขอโทษ ค่อย ๆ คุยกันนะ "จากที่คิดว่าจะหยุดร้องไห้ กลับร้องหนักขึ้นอัครเดชไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่กอดปลอบลูบหัวลูบหลังพร้อมกับกดจูบซับน้ำตาให้เด็กน้อยของเขาก็คงจะอดกลั้นมานานมาก ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้สังเกตอะไรนอกจากคิดว่าเด็กน้อยคนนี้เห็นเขาเป็นเพียงญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ผิดกับเขาที่..." ไม่ร้องนะครับเด็กดี น้องคิน "คุณเดชเรียกชื่อผมเหมือนสมัยตอนผมยังเป็นเด็กเล็ก ๆ" อืม "ผมตอบรับ ตนเองหยุดร้องแล้วแต่ยังสะอื้นนิดหน่อย กลไลของร่างกายนี่ทำเอาลำบากจริง ๆ ก่อนจะอื้อมแขนไปโอบกอดคุณเดชแน่น เอาหน้าตัวเอง

รถแท็กซี่สีเขียวเหลือง เข้ามาจอดหน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่ย่านชานเมือง ก่อนที่คนสองคนจะลงจากรถ คนร่างสูงใหญ่ พยุงคนร่างเล็กแบบบางลงจากรถ ก่อนจะบอกให้คนขับเปิดมิเตอร์รอรับคนร่างใหญ่กลับไปด้วยพนักงานรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์เดินออกมาดูก่อนจะเห็นว่าคนร่างเล็กในอ้อมแขนคนร่างใหญ่เป็นใครจึงเปิดประตูทางเข้าเล็กให้ ก่อนจะพาคนทั้งสองขึ้นรถกอล์ฟแบบที่ใช้ในสนามกอล์ฟ ขับพาไปยังตัวคฤหาสน์ด้านในรถถูกขับมาจอดไว้ด้านหน้าบันไดทางขึ้นกัทพยุงร่างบางของเพื่อนลงจากรถก่อนจะช้อนขาขึ้นอุ้มท่าเจ้าหญิง" แกหนักขึ้นนะเนี่ย " เจ้าตัวบ่นพึมพัม" อืม "เจ้าเพื่อนรักที่เมาหมดสภาพได้แต่ตอบรับแกน ๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาถามอะไร" ส่งคินมาให้พ่อมา "กัทเงยหน้าขึ้นมองผู้มาใหม่ ร่างสูงใหญ่ ส่วนสูงเกิน 190 กล้ามเนื้อกำยำ แข็งแรงผิดกับคนวันสี่สิบกว่า มองดูดี ๆ เหมือนคนเพิ่งสามสิบอย่างไรอย่างนั้น แถมเปล่งฮอร์โมนเพศผู้อย่างเข้มข้นออกมา เหมือนจ่าฝูงของเหล่านักล่าในป่า ที่กำลังขมขู่เพื่อปกป้องสิ่งหวงแหนกัทมองอีกฝ่ายอย่างอึ้ง ๆ ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะออกมารอรับเจ้าเพื่อนรักของเขา จากนั้นคนในอ้อมแขนก็โดนแย่งไป อีกฝ่ายอุ้มเจ้าเพื่อ

อคิราขับรถฝ่าการจราจรในกรุงเทพฯช่วงฝนตกอย่างเหนื่อยใจ สองกิโลสามชั่วโมง ไม่มีอะไรจะน่าเบื่อขนาดนี้มาก่อน วันนี้เกรงว่าเขาจะกลับไปไม่ทันทานข้าวกับคุณเดชเสียแล้วไหน ๆ กลับไม่ทันเขาก็ควรบอกกล่าวก่อน อีกฝ่ายจะได้ไม่รอเขาจนเลยเวลาทานอาหารเขาควักมือถือไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่ได้เป็นของขวัญวันเกิดจากคุณเดชออกมาส่งข้อความหาอีกฝ่ายคุณเดช : คุณพ่อ ฝนตก รถติดมาก คินคงกลับถึงไม่ทันเวลากินข้าว ทานก่อนเลยนะครับสักครู่ก็มีข้อความตอบกลับคุณเดช : อืม ขับรถระวัง ๆ ล่ะ ฝนตกอันตรายคินคิน : ครับเขากลับมาตั้งใจขับรถก่อนจะเอายูทูปมาเปิดดูคลิปหมาแมวน่ารัก คลิปทำอาหาร คลิป asmr คั่นเวลารอรถขยับ คาดว่าคงมีอุบัติเหตุด้านหน้า รถเลยเคลื่อนช้าขนาดนี้ระหว่างนี้ก็ไถทวิตเตอร์เล่นไปด้วยตึ๊งตึงเสียงแจ้งเตือนจากเฟซบุ๊คซึ่งเป็นข้อความจากกลุ่มคนที่ทำงานบริษัทเดียวกัน ทำไว้เพื่อเม้ามอยหรือกระจายข่าวสาร (ซุบซิบ) ดังขึ้นเขากดเข้าไปดูตามปกติเพื่อเช็กเรื่องเม้าล่าสุดหนูนาบ้านอีสานพวกเธอเข้ามาส่องคู่ควงคนใหม่ของท่านประธานกันเร๊ว ก่อนจะถูกท่านแอดมินกลุ่มกำจัด(แปะรูป)(แปะรูป)(แปะรูป)มีคนกดไลค์ คอมเม้นหลักร้อยและยัง

" คุณพ่อ ผมไปทำงานก่อนนะครับ "" อืม กลับมาทานข้าวเย็นเป็นเพื่อนพ่อด้วยล่ะ "" ครับ "บทสนทนาประจำวันแบบเดิม ๆ ที่มักจะได้ยินทุกวันมาเป็นเวลาสามปีเขาชื่อ อคิรา อายุ 26 ปี ทำงานเป็นผู้บริหาร กรรมการบริษัท DX มีธุรกิจเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ความงามแบบใช้ตำรับสมุนไพรเป็นส่วนผสม บริษัทนี้เป็นบริษัทของคุณพ่อของภรรยา ที่ได้สูตรที่ตกทอดกันมาจากบรรพบุรุษที่อดิตเคยเป็นถึงสนมขั้นเฟยในวังหลังภายหลังการปฏิรูประบอบการปกครอง ตระกูลตกต่ำจนต้องย้ายประเทศมาอยู่ที่นี่ พร้อมทั้งหอบหิ้วสมบัติมาตั้งตัวและหนึ่งในนั้นคือสูตรบำรุงความงามต่าง ๆ ที่ว่าบริษัทมีจุดเริ่มต้นจากร้านยาจีนเล็ก ๆ เนื่องจากหนึ่งในบรรพบุรุษที่มาตั้งรกรากที่นี่เป็นแพทย์แผนจีนอีกทั้งยังเป็นหัวหน้าตระกูล ภรรยาของท่านหัวหน้าตระกูลให้กำเนิดบุตรชายและบุตรสาวบุตรชายเอาดีทางด้านการบริหาร ก่อร่างสร้างเนื้อสร้างตัวจากร้านยาเล็ก ๆ จนกลายเป็นธุรกิจใหญ่โต ส่วนบุตรสาวร่ำเรียนสืบทอดวิชาแพทย์ต่อจากผู้เป็นพ่อทุกวันนี้จากร้านยาจีนเล็ก ๆ กลายเป็นเครือบริษัทใหญ่โตที่ครอบคลุมกิจการร้านยาจีนหลายสาขา มีโรงงานผลิตอาหารเสริมแผนโบราณ ผลิตภัณฑ์เสริมความงาม เวชสำอ

คำเตือนคำหยาบ , โรลเพลย์ช่วงนี้น้องสาวของเจกำลังตั้งครรรภ์ได้สองเดือน ชายหนุ่มทั้งสามในบ้านต่างประคมประหงมหญิงสาวเพียงผู้เดียวนี้ดีมาก จนบางทีรู้สึกได้ว่าเจ้าตัวรำคาญสุด ๆ ฮิมที่เห็นน้องสาวของเขาท้องก็เกิดเฟติชแบบแปลก ๆ ขึ้นมา ตอนที่อยู่ในห้องกันสองคนจึงได้ชวนเขาเล่นอะไรบางอย่าง" เจ ลองเล่นโรลเพลย์กันไหม "ปกติพวกเขาก็เล่นอะไรพวกนี้เป็นปกติอยู่แล้วแต่การชวนครั้งนี้ดูกระตือรือล้นจนเจอดที่จะแปลกใจไม่ได้" อยากเล่นบทอะไร "เขาถามออกไป" โจรชั่วข่มขืนหม้ายท้องแก่จอมร่าน "" ห๊ะ!? "เป็นเขาที่ฟังแล้วทำหน้าเหวอ ตั้งแต่แต่งงานกันมา พึ่งรู้ว่าสามีของเขาโรคจิตขนาดนี้เหมือนกัน ไม่ใช่ว่ารังเกียจแต่กำลังคิดว่าทำไมอีกคนถึงอยากเล่นบทบาทนี้ต่างหาก" ทำไมถึงอยากเล่นบทนี้ล่ะ "เจถามด้วยหน้าสงสัยสุดขีด" ก็แบบเห็นจูนท้องแล้วพอคิดว่าเป็นมึงท้องแล้วกูจัดมึงตอนท้องแก่แค่คิดก็น้ำจะแตกแล้ว "ไม่พูดเปล่า เจ้าหมาหื่นจับมือเขาลงไปที่เป้ากางเกงที่ตอนนี้แข็งตุงเป็นลำ แท่งเนื้อดันเป้าแทบปริออกมาเจหมั่นไส้สามีจนขยำลงไปแรง ๆ แต่แทนที่เจ้าตัวจะสำนึกกลับเด้าใส่มือ หัวเราะชอบใจไม่หยุดแทนเสียนี่เขาล่ะหน่ายใจ นอกจ