EP8...นมเลอะหมดแล้ว

“อะ...นอนเหรอ?” เธอแปลกใจนิดหน่อย เพราะคนมีระเบียบวินัยสูงเช่นเขาจะไม่มีวันทำให้แผนการในชีวิตประจำวันของเขาเสียไปโดยใช่เหตุ คนอย่างเขาไม่มีวันนอนตอนหนึ่งทุ่ม โดยที่ยังไม่ได้อ่านหนังสือสักหน้า

“หรือว่าจะไม่สบาย” ความห่วงใยปนสงสัยทำให้เธอไม่ลังเลที่จะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงใกล้กับโซฟาที่เขานอนอยู่ วางถาดแก้วนมลงบนโต๊ะเตี้ยใกล้ ๆ แล้วยื่นมืออังหน้าผากของเขาอย่างถือวิสาสะ

“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา” แต่ใบหน้าของเขาช่างหล่อเหลาจนอยากจะนั่งมองไปเรื่อยๆ

“คนอะไร ยิ้มไม่เป็น” แต่ขนาดว่ายิ้มไม่เป็น สาวๆยังหลงใหลได้ปลื้มซะขนาดนี้ หากยิ้มเป็นขึ้นมา มีหวังได้ปวดหัวตาย “ริมฝีปากสวยจัง”

แถมน่าจูบชะมัด...

“ฮึ่ม...”  รู้สึกหื่นขึ้นมาเลย...หากไม่ใช่เพราะเขาเป็นเจ้านายที่อยู่สูงเกินเอื้อมล่ะก็ บางทีเธออาจจะยอมปล่อยให้หัวใจได้ทำตามความรู้สึกตัวเองสักครั้ง หัวใจโง่งมที่หลงรักคนใจร้ายใจดำที่เกลียดตัวเอง

“เป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงทุกคนในโลก แต่เป็นคนใจร้ายใจดำใจอำมหิตกับเราคนเดียว เดี๋ยวเหอะ!”

เธอไม่ได้โกรธเขาหรอกนะ ก็แค่หมั่นไส้ เลยกำหมัดขึ้นแกล้งจะตั๊นหน้าเขาแบบล้อเล่น แต่ข้อมือเธอโดนมือเขากำรวบล็อคไว้ได้ทันควัน

“อ๊ะ!”  หัวใจเธอหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม แอบภาวนาให้เขาไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด แต่แววตาเย็นชาดุกร้าวของเขาบ่งบอกว่ากำลังโกรธจัด และเธอซวยแน่ระริน

“คุณหนู!” เธอกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด สมองวิ่งวุ่นหาคำแก้ตัว

“เธอไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวฉัน!” พูดพร้อมกับผลักมือเธอออกอย่างมีอารมณ์

ระรินรีบหันไปหยิบแก้วนมมาส่งให้เขา ซึ่งเป็นจังหวะที่เขาลุกขึ้นนั่งพอดี เลยทำให้แก้วนมในมือเธอหกรดลงบนหน้าอกเสื้อของเธอจนเปียกฉ่ำไปหมด

“ว๊าย!”

“เฮ๊ย!” เขาเองก็ตกใจไม่น้อย รีบดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดหน้าอกเสื้อให้เธอโดยไม่ทันคิดว่ามันเป็นการสัมผัสหน้าอกที่ซ่อนอยู่ในเสื้อยืดด้วย “ร้อนรึเปล่า ทำไมซุ่มซ่ามตลอดเลยฮึ เธอนี่มันน่านัก !”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู ไม่...อ๊ะ” ระรินอ้าปากหวอ รู้ตัวว่าลืมใส่เสื้อชั้นในก็เพราะฝ่ามือของเขามาจุ้นจ้านวุ่นวายอยู่บนหน้าอกของเธอ แม้เสื้อยืดเปียกฉ่ำจะปกปิดส่วนนั้นเอาไว้ แต่ความใหญ่โตของมันก็เด่นชัดขึ้นมาหลังจากเสื้อเปียกน้ำนม

เหนือภพเห็นหน้าเหวอของระรินก็เกิดรู้ตัวว่ากำลังคลำเคล้นเต้าซ้ายของเธออยู่ จึงรีบผละมือออกด้วยใจเต้นรัว ปั้นหน้านิ่งขรึมดุดันตามถนัด เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย

“นะ...นม...หกหมดแล้ว”

สายตาของเขาเผลอจับจ้องทรวงอกอล่างฉ่างของเธออย่างหื่นหิวโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเห็นสายตาของเขา เธอรีบยกสองมือขึ้นปิดป้องหน้าอกเอาไว้

“คุณหนูมองอะไรคะ !”

เขากระพริบตาปริบ ๆ เพื่อเรียกสติที่เตลิดเข้าไปในเสื้อตัวใหญ่ของเธอให้กลับมา “มิกกี้เม้าส์...มั้ง”   

ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น “หยุดมองเดี๋ยวนี้นะ”

“อะ...” เขาเพิ่งจะรู้ตัวว่ายังมองหน้าอกเธออยู่ เลยตวัดมองใบหน้าสวยใสแสนน่ารักของเธอแทน ริมฝีปากแดงเรื่อและลำคอระหงที่น่าจูบให้หนำใจ โดยเฉพาะตอนที่เธอดื่มนมจนมันเลอะริมฝีปาก

หากเธอรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่หัวใจของเขาเท่านั้นที่กำลังเดือดพล่าน เพราะเอ็นอุ่นของเขาก็กำลังดิ้นส่ายจะมุดกางเกงขายาวออกมาหาเธอซะให้ได้

เธอจะคิดว่าเขาบ้ากามรึเปล่า...

“คิดว่าน่ามองนักรึไง”

“ไม่น่ามองก็ไม่ต้องมอง”

“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ ยัยคนใช้”

คำนี้มันเจ็บจี๊ดไปถึงก้นบึ้งหัวใจ...

“ค่ะคุณหนู รินรู้ว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นกันค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ไม่เคยลืมอยู่แล้ว !” ว่าแล้วก็ตั้งท่าจะลุก แต่โดนมือเขาฉุดให้นั่งลงตรงหน้าเหมือนเดิม

“จะไปไหน!”

“อะ...ก็ไปเอาผ้ามาเช็ดทำความสะอาดสิคะ บนพื้นก็เลอะเหมือนกัน” เธอพยายามตอบด้วยน้ำเสียงปกติ เพื่อไม่ให้เขารู้ว่าใจกำลังสั่น 

“เธอคบกับไอ้นนท์เหรอ” เขาถามเสียงนิ่ง เหมือนไม่ได้สนใจอะไร ทั้งที่ความจริงก็คือ...