All Chapters of อุ่นนมให้คุณหนู: Chapter 1 - Chapter 8

“มึงไม่รู้เหรอว่าเหนือภพเป็นของมินนี่!”“แต่เค้ายังไม่มีแฟน!” “อีนี่ มึงจะลองดีใช่มั้ย” ขาดคำนั้น...ยัยอายก็โดนยัยนาราผลักอย่างแรงจนร่างกระแทกกับประตูห้องน้ำที่ระรินนั่งแอบอยู่ดังโครม จนบานประตูสะเทือน เหมือนจะพังครืน “เฮ๊ย !” ซวยละ...ระรินแทบจะหยุดหายใจไปเลย อยากจะกดชักโครกใจแทบขาด เพราะกลัวว่ากลิ่นอึจะทำให้พวกนั้นรู้ตัวว่ามีพยานรู้เห็นการกระทำป่าเถื่อน แต่...“โอ๊ย!” เสียงร้องของอารดาดังขึ้น หลังจากเสียงฝ่ามือตบดังเพี๊ยะ !“ฉันขอโทษ อย่าทำฉันเลย” คำขอโทษใช้การไม่ได้ในคดีนี้ โทษฐานที่ไปยุ่งกับผู้ชายที่หล่อที่สุดและเก่งที่สุดของโรงเรียน ก็เลยโดนรุมตบไม่ยั้ง “อ่า...” ระรินยกสองมือขึ้นปิดหู เพราะไม่อยากรับรู้ความป่าเถื่อนของนางฟ้า และไม่อยากได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากอารดา เพื่อนร่วมชั้นที่เคยเอาเรื่องเธอไปฟ้องชลิดาจนทำให้เธอต้องถูกตบนั่นเอง“กร้อนผมมันเลย ผมยาวสลวยนักใช่มั้ย!” “อย่านะ ขอร้อง ฉันขอโทษ”“ไม่ต้องมาขอโทษ ถ่ายคลิปไว้เลย” “โอ๊ย! มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย! แค่ผู้ชายคนเดียว อีตานั่น จะรู้มั้ยว่า ทำคนอื่นซวย!!!”ในที่สุดระรินก็ทนนั่งเฉยไม่ไหว เสียงร้องขอความช่วยเหลือ

“แต่ก็ยังดี...ที่แอบถ่ายเหตุการณ์เอาไว้แล้ว หวังว่าคลิปจะช่วยชีวิตฉันได้นะ” เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจะเปิดเช็คคลิปวิดีโอเพื่อความมั่นใจ แต่ภาพพักหน้าจอของใครบางคนทำให้เธอยิ้มเขินด้วยความปลื้มปริ่มเสียก่อน“คนอะไร...เท่ชะมัด”“ระริน!”เสียงเรียกจากใครบางคนทำเธอตกใจสะดุ้งโหยง พอหันไปมองก็ถึงกับตาค้าง รีบเก็บโทรศัพท์อย่างไว ก่อนจะโดนจับได้ว่าเธอใช้ภาพเขาเป็นภาพพักหน้าจอ “อะ...ชานนท์”ประธานนักเรียนสุดเท่ของรุ่นน้อง เพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเหนือภพ“เอ๊ะ...” เขารู้ชื่อเธอด้วยเหรอ...คนคูล ๆ ที่มีผู้หญิงสวย ๆ น่ารัก ๆ มากมายรุมล้อมตลอดเวลาอย่างเขาไม่น่าจะรู้จักผู้หญิงติงต๊องห้องบ๊วยที่ไม่มีอะไรน่าสนใจอย่างเธอ คนที่ไม่ค่อยจะมีใครรู้จักชื่อด้วยซ้ำ “นาย...ประธานนักเรียน!” คนตัวสูงจ้องหน้าเธออย่างสนใจ เลิกคิ้วนิดหน่อยก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงละมุนหูว่า“ทำไมหน้าเละงั้นล่ะ ไปโดนอะไรมา”“เอ่อ...” เธอยิ้มเจื่อน แต่หัวใจเต้นแรงแทบบ้า ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้คุยกับผู้ชายที่แอบปลื้มมานาน เธออยากจะกรี๊ดให้คอแตกเลยล่ะ“อะ คือ แก้มมันเลือดฝาดน่ะ”เขาหัวเราะนิด ๆ “แก้มเลือดฝาดเป็นรูปรอยนิ้วมือ

ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเลย เพราะเขาเกลียดเธอมาตลอดนั่นล่ะ สายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยความรำคาญ นับตั้งแต่เธอย้ายจากต่างจังหวัดมาอยู่กับแม่ที่บ้านใหญ่หลังนี้ตอนอายุสิบสอง เธอจำได้ว่าเขาไม่เคยยิ้มให้เธอเลยสักครั้ง...“เขารู้ชื่อฉันด้วย”ระรินยิ้มอย่างอารมณ์ดี ลืมความเจ็บไปเลย ขณะนั่งรถเมย์กลับบ้านในช่วงบ่ายของวันนี้ หลังจากตัดสินใจลาป่วยกะทันหัน “หรือว่าเขาสนใจฉันอยู่” ระหว่างกำลังเคลิ้บกับการเข้าข้างตัวเอง อยู่ ๆ เสียงของคุณหนูจอมโหดก็ดังลั่นเข้ามาในหัวว่า...เพราะเธอโง่ที่สุดในชั้นปีไงล่ะ ใครๆก็รู้จักชื่อเธอทั้งนั้นแหละยัยเบ๊อะ“ยัยเบ๊อะ! ฮึ่ม เมื่อไหร่จะเลิกเรียกเราว่ายัยเบ๊อะสักทีนะ ฉันก็มีชื่อเหมือนกันนะโว๊ย”จากอารมณ์ดีก็กลายเป็นอารมณ์เสียซะงั้น เพียงแค่คิดถึงเจ้านายขึ้นมา...เมื่อถึงคฤหาสน์ใหญ่โตของตระกูลก้องกิจธนา ซึ่งเป็นที่ทำงานของแม่เธอมาเกือบทั้งชีวิต คุณหมอธนาและคุณหมอดลฤดีซึ่งเป็นบิดามารดาของเหนือภพ เป็นผู้ก่อตั้งโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ซึ่งปัจจุบันมีชื่อเสียงในระดับเอเชียเลยทีเดียว เพราะเหตุนี้เอง...เหนือภพจึงตั้งใจจะสอบเข้าแพทย์ตามรอยพ่อแม่และจะเรียนบริหารควบคู่ไปด้วย เพื่อจะ

“อะ...นอนเหรอ?” เธอแปลกใจนิดหน่อย เพราะคนมีระเบียบวินัยสูงเช่นเขาจะไม่มีวันทำให้แผนการในชีวิตประจำวันของเขาเสียไปโดยใช่เหตุ คนอย่างเขาไม่มีวันนอนตอนหนึ่งทุ่ม โดยที่ยังไม่ได้อ่านหนังสือสักหน้า“หรือว่าจะไม่สบาย” ความห่วงใยปนสงสัยทำให้เธอไม่ลังเลที่จะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงใกล้กับโซฟาที่เขานอนอยู่ วางถาดแก้วนมลงบนโต๊ะเตี้ยใกล้ ๆ แล้วยื่นมืออังหน้าผากของเขาอย่างถือวิสาสะ“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา” แต่ใบหน้าของเขาช่างหล่อเหลาจนอยากจะนั่งมองไปเรื่อยๆ“คนอะไร ยิ้มไม่เป็น” แต่ขนาดว่ายิ้มไม่เป็น สาวๆยังหลงใหลได้ปลื้มซะขนาดนี้ หากยิ้มเป็นขึ้นมา มีหวังได้ปวดหัวตาย “ริมฝีปากสวยจัง”แถมน่าจูบชะมัด...“ฮึ่ม...” รู้สึกหื่นขึ้นมาเลย...หากไม่ใช่เพราะเขาเป็นเจ้านายที่อยู่สูงเกินเอื้อมล่ะก็ บางทีเธออาจจะยอมปล่อยให้หัวใจได้ทำตามความรู้สึกตัวเองสักครั้ง หัวใจโง่งมที่หลงรักคนใจร้ายใจดำที่เกลียดตัวเอง“เป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงทุกคนในโลก แต่เป็นคนใจร้ายใจดำใจอำมหิตกับเราคนเดียว เดี๋ยวเหอะ!”เธอไม่ได้โกรธเขาหรอกนะ ก็แค่หมั่นไส้ เลยกำหมัดขึ้นแกล้งจะตั๊นหน้าเขาแบบล้อเล่น แต่ข้อมือเธอโดนมือเขากำรวบล็อคไว้ได้ทันควัน“อ๊ะ!