Chapter 37เอกวิทย์รู้ดีว่าวิธีการของเดชดวงนั้นคืออะไร เพราะหลายครั้งที่พวกเขาทำในลักษณะนี้“ก็เออสิวะ ทำเหมือนเดิม”เจ้าของแผนชั่วตอบกลับ เอกวิทย์ยิ้มอย่างพอใจ วาดฝันถึงเวลานั้น เวลาที่เพียงรัมภาอยู่บนเตียงของพวกเขาสามคน“แต่กูไม่อยากทำ กูสงสารรัมภา รัมภาทำเพื่อกูมากนะ”กวีชาติที่มีความคิดส่วนดีอยู่บ้างค้านขึ้น เรื่องที่พี่ชายให้เพียงรัมภาไปทำนั้น เป็นเรื่องที่ยากเอาการเรื่องหนึ่ง แต่เธอก็สามารถทำได้เป็นผลสำเร็จ แม้ว่าจะต้องขุดมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนมาเป็นกำดักหลอกล่อชายเหล่านั้น จนที่ชายให้สมญานามว่า สาวดาวยั่ว กวีชาติรู้ดีว่าเพียงรัมภาไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ชายพูด เธอเป็นผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวมากคนหนึ่ง“มึงมาเป็นพ่อพระอะไรตอนนี้วะ ทีเมื่อก่อนมึงยังทำเลย” เดชดวงหันมาต่อว่าเพื่อนที่ไม่ร่วมวงด้วย“ไม่ใช่ว่ากูเป็นพ่อพระ เพียงแต่ว่าครั้งนี้กูไม่อยากทำ” กวีชาติพูดปัด“นั่นแหละเขาเรียกว่าปอดแหก มึงไม่กล้าก็บอกกูมา”“กูพึ่งรู้นะว่ามึงใจป๊อด เรื่องแค่นี้ก็ไม่กล้า ไปนุ่งผ้าถุงโน่นไป”เอกวิทย์พูดดูถูกกวีชาติอีกคน“ถ้ากูรู้ว่ามึงปอดอย่างนี้นะ กูไม่คบกับมึงเป็นเพื่อนหรอก คบให้เสียความรู้สึก” เด
Chapter 36“รัมภาไม่พูดกับพวกนายแล้ว พูดไปก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง ถ้าอยากจะพักก็พัก เดี๋ยวรัมภาจะไปหาอะไรมาให้กินก็แล้วกัน”เพียงรัมภาไม่อยากจะอยู่ตรงนี้ต่างหาก จึงอาสาที่จะไปหาของว่างมาปิดปากสามหนุ่มรับประทาน พูดจบก็ลุกขึ้นยืน เดินนวดนาดไปยังประตูหลังบ้าน โดยมีสายตาของทั้งสามมองตามไป“ไอ้มอส แกรักรัมภาจริงๆ เหรอวะ?” เดชดวงถามขึ้นเมื่อละจากร่างงามหุ่นน่าฟัดของเพียงรัมภา“ไม่รู้สิ รักมั้ง” กวีชาติตอบแบบขอไปที“ว่าแต่มึงฟันรัมภาหรือยังวะ?” เอกวิทย์ถามคำถามที่เคยถามอยู่เป็นประจำทุกครั้งที่กวีชาติมีสาวๆ ข้างกาย“ยังเลย” คนที่ถูกถามตอบสั้นๆ“หา!!...แกยังไม่ได้ฟันรัมภาอีกเหรอ เป็นไปได้ไงวะ” เดชดวงอุทานอย่างไม่เชื่อหู“นั่นสิ คนนี้ทำไมนานจังวะ ปกติไม่เกินอาทิตย์มึงก็รวบหัวรวบหางเสร็จแล้ว” เอกวิทย์พูดขึ้นบ้าง น้ำเสียงนั้นตกใจไม่แพ้เดชดวง“ก็รัมภาให้ฟันง่ายๆ ก็ดีสิ ขนาดจับมือยังไม่ได้เลย นับประสากับทำอย่างอื่นวะ”“อย่าบอกนะว่าเวลาหลายเดือนที่มึงเป็นแฟนกับรัมภา แค่จับมือยังไม่ได้เลยเหรอ เป็นไปได้ไงวะ รัมภารักงวนสงวนตัวอย่างนั้นเลยเหรอ?” เดชดวงถามด้วยความสงสัย“อืม...ก็ประมาณนั้น”“เสียเชิงชายหมด
Chapter 35“พูดอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก จะมาอ้างว่าเป็นบ้านของพี่ท็อปแล้วมอสจะเข้าออกห้องนี้ตามอำเภอใจไม่ได้ แล้วถ้ามอสทำอย่างนี้ได้พี่ท็อปจะไม่ทำบ้างเหรอ เพราะพี่ท็อปมีสิทธิ์มากกว่ามอสอีก”เธอสวนกลับไปอย่างเดือดดาล กวีชาติเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง พูดยาก นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ใส่ใจการเรียนเพราะคิดว่าครอบครัวของตนมีเงิน ไม่เรียนไม่ทำงานก็มีเงินใช้สอยไม่ขาดมือ มีกินมีใช้ไปตลอดชีวิต แต่ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าจะนิสัยแย่มากเพียงใด แต่เขาก็เป็นเพียงคนเดียวที่จะทำให้เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้...บ้านที่เธอจะต้องนำบางสิ่งบางอย่างออกไปให้ใครคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นเธอต้องอดทนกับสองพี่น้องนี้ให้มากที่สุด เสร็จงานเมื่อไหร่ เธอจรลีหนีเมื่อนั้น“แหม...แค่นี้ทำดุไปได้ มอสขอโทษ คราวหน้าจะเคาะประตูนะ”เขายอมอ่อนให้ ไม่อยากให้เพียงรัมภาโกรธไปมากกว่านี้ เพราะตนเองยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ เพียงรัมภาเป็นผู้หญิงที่เขาคบนานมากที่สุด และเป็นผู้หญิงที่ไม่ยอมให้เขาเผด็จศึกง่ายๆ ด้วย ในเมื่อเขายังไม่ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ เขาก็ต้องทำให้เธอไว้วางใจในตัวเขาให้มากที่สุด เพื่อวันที่รอคอยจะได้เดินทางมาถึงในเร็ววัน“ไปเตรียมหนัง
Chapter 34รถยนต์สีบรอนซ์ทองขับเคลื่อนมาจอดหน้าบ้านไม้ขัดเงาหลังขนาดพอเหมาะ เจ้าของรถนามว่ากวีชาติดับเครื่องยนต์ก่อนจะก้าวลงมาเป็นคนแรก ตามด้วยสาวรูปร่างสวยที่ทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจ ไม่อยากจะกลับมาเหยียบที่นี่มากนัก หากไม่จำเป็น ซึ่งการมาของเธอวันนี้ก็มีความจำเป็นชนิดที่ว่ามากๆ ด้วย เพียงรัมภาจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น“สวัสดีครับพี่ท็อป”กวีชาติพนมมือไหว้และทักทายพี่ชายที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟารับแขก คนที่ถูกทักพับสิ่งที่ตนเองอ่านอยู่ แล้ววางลงบนโต๊ะตัวเตี้ย แล้วทักตอบ“อืม หวัดดี...นึกยังไงล่ะถึงมาที่นี่ ใกล้จะสอบแล้วไม่ใช่เหรอ?” กวีวัชน์เอ่ยถามน้องชาย ตวัดสายตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายน้องชาย ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นว่าที่น้องสะใภ้ “แล้วเธอไม่คิดจะทักฉันบ้างหรือไง หรือว่าจะต้องให้ฉันทักเธอก่อน?”เจ้าของสถานที่เอ่ยขึ้นอย่างเสียมิได้ สาวเจ้าที่ถูกกล่าวถึง กรอกตาขึ้นด้านบนด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ แต่ก็ยอมทำตามมารยาทอันดีงามของคนไทย“หวัดดี” เพียงรัมภาทักทายเสียงห้วน พนมมือไหว้แบบขอไปที“พูดให้มันเพราะๆ หน่อยได้มั้ย ฉันอายุมากกว่าเธอนะ ไม่ใช่เพื
Chapter 33“ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?” เขาถามเพลงมีนาหลังจากที่ถอนจุมพิต“ก็ยังเจ็บอยู่ค่ะ แต่ไม่มากเท่าครั้งแรก” เธอตอบอย่างเอียงอาย หลบหลีกสายตาพราวระยับไปด้วยเพลิงพิศวาสของกวินภพ“ฉันเข้าไปจนสุดแล้ว เห็นมั้ยว่ามันไม่เจ็บอย่างที่เธอคิด”เวลานี้กลีบดอกกุหลาบช่องามของเธอ ขยายตัวโอบอุ้มกายชายจนหมดลำตัว ฝังลึกถึงสุดทางสวาท“ฉันจะเดินเครื่องเต็มที่แล้วนะ”ถ้อยคำของเขามาพร้อมกับการยืดลำตัวตรง ขยับเอวใหญ่ซอยตัวตนเข้าสู่ถ้ำสวรรค์แสนหฤหรรษ์ทันที เขาไม่เร่งร้อนที่จะเดินเครื่องเต็มกำลังเพราะรู้ว่าเธอยังใหม่สดในเกมกาม กวินภพจึงค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ถึงแม้ว่าในใจอยากจะอัดกระแทกเข้าใส่แบบถึงอกถึงใจมากกว่า ให้เพลงมีนาชินกับความแปลกใหม่ที่ได้รับเสียก่อน จากนั้นเขารับรองว่าจะทะลุทะลวงให้สมใจ“อ๊า...อา...อ๊า...คุณทอร์ช”เพลงมีนาครางกระเส่ารับความเสียวกระสันจากความเป็นชายที่ถาโถมเข้าสู่ร่างกายของตน ความเจ็บปวดที่ได้รับจางหายแทนที่ด้วยความสยิวซ่านเต็มรูปแบบ“โอ้ว...แน่นดีเหลือเกิน ช่องทางรักของเธอแน่นสุดๆ เลย พระเจ้า...มันอะไรอย่างนี้”ความตั้งใจของเขาที่ว่า จะค่อยๆ ขับเคลื่อนกามกิจอย่างเชื่องช้า กลับกลายเป็น
Chapter 32และแล้วเหมือนกับเขาจะทนไม่ไหว ดึงตัวตนออกมาจากปากสาวก่อนที่เขาจะเสียท่าให้มังกรน้อยพ่นน้ำลงลึกในลำคอของสตรีช่างยั่วคนนี้“ใช้ลิ้นกับมันสิ” เขาสั่งเธออีกครั้ง ซึ่งเธอเองก็ทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน รู้ดีว่าไม่อาจปฏิเสธคำสั่งของเขาได้ มือเล็กทั้งสองจึงยกขึ้น ประคองสิ่งมหัศจรรย์ของเพศชายเอาไว้ในมือ“โอ้ว...โอ้ว...” กวินภพครางรับความเสียวในวินาทีแรกที่ปลายลิ้นกล้าๆ กลัวๆ ของเพลงมีนา แตะโดนส่วนปลายยอด ลิ้นเล็กที่ไม่ชำนาญในเกมกามตวัดไปมารอบๆ ปลายยอด วนเวียนอยู่อย่างนั้นจนเจ้าของความยิ่งใหญ่สูดปากราวกับกินของเผ็ดร้อน“อย่าเล่นแค่ตรงนั้น ไล้ลิ้นต่ำลงไปแล้วเลียไปรอบๆ”ครูที่ดีสอนสั่งลูกศิษย์แสนสวยที่ทำตามคำสั่ง เลื่อนปลายลิ้นต่ำลงมายังท่อนลำแข็ง วาดปลายลิ้นไปรอบๆ บางจังหวะเธอเกิดความหมั่นไส้คนชอบสั่ง จึงกัดและขบเม้มเบาๆ ไม่แรงมาก ประหนึ่งหยอกเย้า แทนที่กวินภพจะมีความรู้สึกเจ็บ แต่เขากลับมีความเสียวซ่านเกิดขึ้นในห้วงอารมณ์มากกว่า“โอ้ว...ดีมาก อย่างนั้นแหละ เก่งมาก หัดมีลูกเล่นบ้างก็ดี อา...โอ้ว”เขาครางรับการกระทำของเธอ คนที่ถูกกล่าวชมเกิดความฮึกเหิม ทิ้งความหวาดกลัว ทิ้งความอาย ทิ้งควา