บทที่ 1490

"จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? ข้าไม่มีทางทอดทิ้งเจ้าแล้วออกเมืองหลวงไปคนเดียวหรอก"

"แล้วท่านจะไปที่ไหนล่ะ?"

เซียวหลันยวนพานางไปที่ห้องหนังสือ ให้นางดูแผนที่แผ่นดิน

พื้นที่ของแคว้นเจากว้างขวางมาก เมืองแต่ละแห่งถูกทำสัญลักษณ์ไว้

เขาดึงฟู่จาวหนิงมายืนตรงหน้า "พวกเราลองเลือกดูดีไหม?"

เหมืองเหล่านั้นล้วนมีขุนนางราชการคอยดูแลอยู่ แล้วยังมีค่ายทหารปักหลักอยู่ด้วย

ถ้าหากองค์จักรพรรดิยังมีความคิดที่จะเด็ดหัวเขาอยู่ พอพวกเขาเข้าเมือง ก็เท่ากับส่งอ้อยเข้าปากช้าง ทหารทางการของท้องถิ่นคงได้ปิดล้อมพวกเขาแน่ ถึงตอนนั้นพวกเขาถ้าต่อต้าน ก็เท่ากับเป็นกบฏ หรือจะจัดการทหารทางการท้องถิ่นทิ้ง แล้วยืดเมือง?

องค์จักรพรรดิคงได้คาดโทษล้อมเมืองสังหารขึ้นมาอีกแน่

บนมือเขาไม่มีอำนาจทหาร ต่อให้พาองครักษ์เงามังกรไป ก็ยังไม่เพียงพอจะต้านทานกับกองทหารใหญ่ของแคว้นเจา

เซียวหลันยวนมองแผ่นดินผืนนั้นอย่างละเอียด สายตาแฉลบผ่านเมืองไปทีละเมืองๆ

ฟู่จาวหนิงมองอยู่ครู่หนึ่ง ด้วยข้อมูลที่นางรู้อยู่เล็กน้อยนั่น ถึงอย่างไรนางก็ไม่มีทางหาสถานที่ที่เหมาะสมได้

ดูมีความรู้สึกเหมือน "แผ่นดินตั้งกว้างใหญ่แต่กลับไม่มีที่ให้ซุกหัวนอน