แชร์

บทที่ 1839

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
"ตระกูลจูเหมือนมีเรื่องด่วนอะไรบางอย่าง คิดจะจัดการวัตถุดิบยาชุดนี้พอดี ดังนั้นแม้จะเจรจายาก แต่พี่ชายข้าก็จับความคิดนี้ของพวกเขาได้ แล้วเจรจาซื้อขายจนสำเร็จ ราคาถูกลงมาสามส่วน"

น้อยลงมาสามส่วนถือว่าไม่น้อยแล้ว พวกเขาใช้ราคาที่พันธมิตรโอสถรับยากจากเกษตกรมาคำนวณ

พันธมิตรโอสถถ้าขายวัตถุดิบยาออกไปล่ะก็จะต้องเพิ่มราคาขึ้นมาอีกหน่อยหนึ่ง พอไปถึงร้านขายยาหรือมือหมอ ก็จะขายให้กับผู้ป่วย มันจึงยิ่งแพงขึ้นไปอีก

ดังนั้นตอนนี้ พวกเขาบอกว่าลดลงไปสามส่วน ราคาถือว่าต่ำมาก

นี่ทำให้ต่งฮ่วนจือเบิกบานมาก เพราะเดิมทีฟู่จาวหนิงก็พูดไว้แล้ว ยังไม่ต้องสนเรื่องราคา เอาแค่ได้ราคาใกล้เคียงตอนที่พวกเขารับยามาก็พอแล้ว

ต่งฮ่วนจือเดิมทีคิดว่าลดลงมาได้สักส่วนหนึ่งก็ถือว่ายอดแล้ว น่าจะพอมารายงานกับฟู่จาวหนิงได้ คิดไม่ถึงว่าพี่น้องสองคนนี้จะทำให้เขาตกใจ

"แล้ววัตถุดิบยาล่ะ?"

"ยังอยู่ด้านหลัง พวกเราจึงแยกกันเข้ามาก่อน มาดูว่าที่นี่อยู่ในขั้นวิกฤตแล้วหรือยัง"

วัตถุดิบยาของตระกูลจูนั้นไม่น้อยเลยจริงๆ ยิ่งไปวก่านั้นคุณภาพวัตถุดิบยาก็ยังดีมาก้ดวย เกินกว่าที่พวกเราคาดไว้เสียอีก

ต่งฮ่วนจือรีบเรียกเสี่ยวเยว่เข้ามา
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2540

    เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างเองพอเหลือบมองก็เห็นเงาคนที่ใช้วิชาตัวเบาบินแฉลบลงมาจากบนเขาแล้ววิชาตัวเบาดีหรือไม่ดี แค่มองในตอนนี้ผาดเดียวก็มองออกแล้วคนผู้นี้ชายเสื้อปลิวพริ้วไหว ท่วงท่าราวกับเซียน ทะยานลอยเข้ามาเหมือนเท้าไม่แตะพื้นราวเซียนลอยละล่องดูแล้วไม่มีอาการฝืนแม้แต่น้อย แล้วยังดูดีเอามากๆ ด้วยถ้าเป็นคนทั่วไปที่ไม่เข้าใจวรยุทธ์มาเห็น ไม่แน่อาจจะคิดว่าเป็นเซียนคนหนึ่งจริงๆ ก็ได้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างหรี่ตาลงมองคนผู้นี้คือใครกัน?แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็คงไม่ใช่คนในเมืองหลีของเขาแน่ เพราะเมืองหลีไม่มียอดฝีมือแบบนี้และเมืองหลีทางนั้นเวลานี้น่าจะไม่มีคนเข้ามารับเขาดังนั้นพอเห็นยอดฝีมือแบบนี้ปรากฏตัว เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างก็ออกคำสั่งทันที "รีบเข้าเมือง สลัดเขาให้หลุด"เขาไม่อยากให้คนผู้นี้มาอยู่ตรงหน้าตนเอง แล้วมาขวางเขาตอนที่เข้าเมือง"ขอรับ เจ้าลัทธิ!"คนแบกเกี้ยวทั้งสี่รีบยกเกี้ยววิ่งพุ่งทะยาน ดูเหมือนจะแข่งเวลากับคนผู้นั้นซืออวี๋ชิงจวินเองก็เห็นว่าเกี้ยวถูกยกขึ้นตรงไปทางเมืองหลีอย่างรวดเร็ว"แบกคนไว้แต่ยังเร็วได้ขนาดนี้เชียว?"เขาเองก็ทอดถอนใจออกมา แต่ก็รีบเพิ่มความเร็ว

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2539

    ซืออวี๋ชิงจวินพอได้ยินคำพูดที่ซางจื่อถามเขาก็ไม่ได้ตอบอะไรแต่ต่อมาเขาก็ไม่ได้สงบและสบายใจเหมือนก่อนหน้าแล้ว ซางจื่อมองออก นายท่านกำลังรอเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างคนนั้นเผยหน้าจริงเวลาพักผ่อนของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างครั้งนี้ค่อนข้างนานเขากระทั่งยังเหลือบมองดูสีท้องฟ้า และพอรู้สึกว่าคนแบกเกี้ยวทั้งสี่พักผ่อนกันพอแล้ว เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจึงสั่งให้พวกเขาออกเดินทางอีกครั้งคนแบกเกี้ยวทั้งสี่ยกเกี้ยวขึ้น เดินตรงไปยังทิศทางเมืองหลีต่อ ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้พวกเขายังคงมีความเร็วสูง ไม่ได้ลดความเร็วลงเพียงเพราะจะถึงที่หมายแล้วเลย"ตอนที่เข้าเมือง พวกเจ้าต้องทำตัวให้ดูลึกลับซับซ้อนล่ะ อย่าทำหน้าซื่อบื้อออกมาเชียว ไม่งั้นเจ้าลัทธิอย่างข้าจะให้พวกเจ้าเจอความระทมเสียหน่อย"การแสดงออกของคนแบกเกี้ยวทั้งสี่ที่ดูงี่เง่า ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าน่าเสียดาย พอกินยาพวกนั้นมากเกินไป ทำให้สมองของพวกเขาเชื่องช้าลงมาคนแบกเกี้ยวทั้งสี่ขานรับขึ้นมาพวกเขาไม่รู้ว่าแบบไหนถึงจะดูลึกลับซับซ้อน ถึงยังไงก็แค่พยายามไม่ต้องพูด ทำสีหน้าขึงขังไว้ก็พอถ้ามีคนเข้ามารับ ก็ตะคอกให้หลีกทางเสียเจ้าลัทธิบอกว่าจะให้พวก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2538

    ตอนนี้คนแบกเกี้ยวทั้งสี่ล้วนหลับตา ไม่ขยับเขยื้อน กำลังขัดสมาธิปรับลมหายใจหลังจากกินยาลูกกลอนนั่นลงไป ฤทธิ์ของยาก็รุนแรงมากพวกเขาถ้าไม่ตั้งใจกระตุ้นปราณปรับลมหายใจดีๆ ให้ฤทธิ์ยานี้กระจายออกโดยไวที่สุดแล้วถูกร่างกายดูดซับไป เอ็นกระดูกของพวกเขาก็จะเจ็บปวดขึ้นอย่างมากและในขั้นตอนการปรับลมหายใจนี้ พวกเขาก็ตั้งสมาธิอย่างเต็มที่ดังนั้นพวกเขาจึงล้วนหลับตาลงปรับลมหายใจด้วยกายและใจทุกครั้งในเวลานี้ คือตอนที่เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจะลงมาจากเกี้ยวเพื่อยืดเส้นยืดสายตอนนี้เขาจะไปจัดการธุระส่วนตัวเวลาแบบนี้เขาไม่เชื่อคนแบกเกี้ยวทั้งสี่เลย จึงต้องหาเรื่องให้พวกเขาทำและพอเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ดึงหมวกคลุมศีรษะลงมา หลังจากปลดหน้ากากหนังมนุษย์ชั้นหนึ่งออกจากใบหน้าแล้ว จึงนำน้ำมาเช็ดใบหน้าเขาถอนหายใจยาวเขาสวมหน้ากากหนังมนุษย์มานานมากแล้วบางครั้งถึงจะมีโอกาสปลดหน้ากากลงมา ให้หน้าของตนเองได้โดนลมบ้าง ได้ล้างบ้าง ได้ผ่อนคลายบ้างและในป่าเขาที่รกร้างเช่นนี้ ก็เป็นช่วงเวลาที่เขาผ่อนคลายมากที่สุดผ่อนคลายยิ่งกว่าในวังตำหนักที่สร้างเสร็จอะไรนั่นเสียอีกตอนนี้ถ้ามีคนมา

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2537

    เมืองหลีอยู่ในสายตาตอนที่เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างเห็นเมืองหลีอยู่ลิบๆ ในใจก็ถอนใจโล่งออกมาพอเข้าเมืองหลี สำหรับเขาแล้วก็ถือว่าเรื่องราวทั้งหมดคลี่คลายลงเรียบร้อยเขารู้สึกว่าพอเข้าเมืองหลี ในมือเขาก็มีคนมากมายให้ใช้งานแล้วต่อให้เซียวหลันยวนยังไม่ตาย แล้วรอดมาได้จริง การลุกออกมาจากในซากปรักหักพังนั่นแล้วไล่ตามเข้ามา พอเขาเข้าไปในเมืองหลีได้ มันก็ไม่มีประโยชน์อีกแล้วสามพันคนนั่นของเซียวหลันยวน สู้คนมากมายในเมืองหลีของเขาไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้นในเมืองหลี ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นถิ่นของเขาด้วยอยู่ในถิ่นที่เขาจัดวางเอาไว้นานแล้ว เซียวหลันยวนยังจะมีโอกาสชนะอีกหรือ?ยิ่งไปกว่านั้นคนของเซียวหลันยวนยังไม่ตามเข้ามา ก็น่าจะจบสิ้นไปแล้วจริงๆเขาได้ยินเสียงหอบหายใจหนักๆ ของคนแบกเกี้ยวทั้งสี่ก่อนหน้านี้หนึ่งวันหนึ่งคืน เขาไม่ได้ให้คนแบกเกี้ยวสี่คนนี้หยุดลงพักผ่อนเลยเร่งเดินทางมาตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืนตอนนี้ใกล้จะถึงเมืองหลีแล้ว ตอนที่เข้าเมืองหลี เขาเองก็จะดูซมซานน่าสมเพชไม่ได้ดังนั้น เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า"หยุดก่อน"พอคำสั่งนี้ของเขาออกมา คนแบกเกี้ยวทั้งสี่ก็ถอนใจโล่งอย่างเห

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2536

    "นายท่าน พวกเราอยู่ดูที่นี่มาสองวันแล้ว ยังจะดูต่อไปอีกไหม?"ซางจื่อรู้สึกว่าพวกเขาดูอยู่ที่นี่มาสองวัน สู้ไปนั่งคิดหาวิธีตีเนียนเข้าเมืองอีกครั้งจะดีกว่า แล้วดูว่ามีอะไรที่จะช่วยอ๋องเจวี้ยนได้บ้างพวกเขาก่อนหน้านี้เนียนเข้าเมืองมาแล้วรอบหนึ่งแต่ว่าสถานการณ์ของเมืองหลีแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่พวกเขาจินตนาการกันไว้การเข้าไปครั้งนั้น ซางจื่อก็ยังรู้สึกว่าไม่ค่อยได้อะไรมาเลย แค่ได้เห็นว่าในเมืองหลีมีสภาพแบบไหนก็เท่านั้น"ดูอีกหน่อย"ซืออวี๋ชิงจวินกลับไม่ร้อนรนเลยแม้แต่น้อย"ซางจื่อเอ๋ย เจ้าเองก็ต้องรู้จักอดทนหน่อย เมื่อคืนนี้ที่สอนเจ้าสังเกตดาว มองอะไรออกบ้างล่ะ?""เรียนนายท่าน ซางจื่อโง่เขลานัก" ซางจื่อพอได้ยินก็รู้สึกละอายใจขึ้นมาซืออวี๋ชิงจวินเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง"เจ้าน่ะ ยังต้องขัดเกลาอีก"ตอนแรกซางจื่อถูกองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเกลี้ยกล่อม ให้ส่งนางไปที่เขาชิงถงน่าเสียดาย ตอนนั้นคนที่ฝ่าบาทต้าชื่อส่งมาจับตัวฝูอวิ้นก็เฝ้าอยู่ที่ตีนเขาชิงถงพอดี องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นถูกพากลับไปที่ต้าชื่อ พอซางจื่อกลับมา เจ้าอารามก็ไม่ได้ตำหนิกล่าวโทษอะไร ยังคงเก็บเขาไว้ไม่งั้นตอนนั้นซางจื่อก

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2535

    ซางจื่อเองก็ค่อนข้างกังวลเพราะทหารของพวกเขาเดิมทีก็มีไม่มากอ๋องเจวี้ยนเองก็พาคนมากขนาดนั้นไปที่เมืองอวิ๋นจิงด้วยยังไม่รู้ว่าที่เมืองอวิ๋นจิงสู้กันอย่างไรบ้างแล้วต่อให้ชนะ ก็น่าจะหมดเรี่ยวแรงกันแล้วต่อให้ได้รับจดหมายของพวกเขา แล้วเร่งเดินทางมาเมืองหลีแค่ไหน ระหว่างทางก็น่าจะใช้กำลังวังชาไปจนหมดแล้วมาเจอกับกำลังทหารที่มากขนาดนี้ในเมืองหลี น่าจะสู้ได้ลำบากอยู่จริงๆและพอสู้จนถึงท้ายสุด หากบาดเจ็บล้มตายกันจำนวนมาก สำหรับพวกเขาก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเฉลิมฉลองเลยตงฉิงตอนนี้เดิมทีก็ขาดคนมากอยู่แล้ว"ไม่ต้องกังวลขนาดนั้น" ซืออวี๋ชิงจวินเอ่ยขึ้นเสียงเรียบซางจื่อเองก็นั่งลงมา มองไปทางเมืองหลี "ตอนนี้ต้าชื่อ แคว้นเจาหรือกระทั่งแคว้นหมิ่น น่าจะยังไม่ทันมีปฏิกิริยาอะไร ดังนั้นที่ตงฉิงจึงยังผ่อนคลายได้อีกหน่อย"ซางจื่อคิดถึงสถานการณ์ปัจจุบันของตงฉิง"แต่ถ้าหากพวกเขามีปฏิกิริยากันขึ้นมา จะคิดเข้ามาแบ่งแยกตงฉิงกันไหม?"ถึงอย่างไรตงฉิงก็เป็นแคว้นเล็กที่มีทรัพยากรมากมายและทิวทัศน์งดงามจนเลื่องชื่อทั้งใต้หล้าก่อนหน้านี้พวกเขาล้วนไม่รู้ว่าซากปรักหักพังของตงฉิงอยู่ที่ไหน และคิดกันว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status