บทที่ 390 มีคนอยู่เบื้องหลังเธอ

หลังจากวางสาย เจียงหร่านก็เดินไปที่หน้าต่าง ก้มมองกระแสจราจรที่รถราวิ่งสัญจรไม่ขาดสาย สีหน้าเคร่งเครียด

เฮ่อเฉินโจวสวมกอดเธอจากด้านหลัง วางคางเกยบนไหล่ของเธอ เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นว่า “ทำไม? ตอนนี้ยังเป็นห่วงเขาอยู่เหรอ?”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่แฝงความหึงหวงของเขา เจียงหร่านก็อดหัวเราะไม่ได้ “มื้อเย็นก็ไม่ได้กินอะไรมานี่นา แล้วทำไมตอนนี้ฉันถึงได้กลิ่นหึงลอยหึ่งเลยล่ะ?”

เฮ่อเฉินโจวงับติ่งหูของเธอ กล่าวด้วยน้ำเสียงอันตราย “คุณนายเฮ่อ นับวันคุณยิ่งกล้าขึ้นนะ”

เจียงหร่านหัวเราพลางหันหลบ จากนั้นก็อธิบายกับเขาด้วยสีหน้าจริงจัง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา แต่เรื่องนี้มันแปลกเกินไป เลยอยากตรวจสอบให้แน่ใจ ก่อนหน้านี้เซี่ยฉิงเคยบอกว่าช่วงนี้ฉินเจิงเข้าออกกู้กรุปบ่อย ฉันสงสัยว่าเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับเธอ”

“แล้วไงต่อ?” เฮ่อเฉินโจวเลิกคิ้วขึ้น รอให้เธอพูดต่อ

เจียงหร่านเห็นท่าทางเด็ก ๆ ของเขา ก่อนจะถอนหายใจแล้วอธิบายต่อ “ระหว่างฉันกับกู้เฉิงเหยียนไม่มีเยื่อใยต่อกันแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะทนเห็นกู้กรุปถูกทำลายไปต่อหน้าต่อตาได้ เพราะยังไงที่นั่นก็มาจากน้ำพักน้ำแรงของฉัน”

เฮ่อเฉินโจวจ้องมองเธอเงียบ ๆ อ