All Chapters of เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: Chapter 1 - Chapter 10

“จดหมายลาออก!”เธอตอบตามตรง เธอไม่เคยโกหกเขาเลยเขาเคยบอกว่าเกลียดเวลาที่โดนโกหกมากที่สุด ต่อให้จะเป็นการโกหกเพราะหวังดีก็ตามสีหน้าของกู้เฉิงเหยียนเคร่งขรึมขึ้นหลายส่วน “ต่อไปไม่ต้องสนใจว่าเป็นจดหมายลาออกของใคร ให้ฝ่ายบุคคลจัดการก็พอ เธอไม่ควรไปทำเรื่องไร้สาระพวกนั้น ถ้าเธอว่างมากก็เอาเวลาไปอยู่เป็นเพื่อนยายของเธอดีกว่านะ”ตามมาด้วยเสียงปิดประตูดังสนั่น รอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงหร่านค่อยๆ จางหายไป “กู้เฉิงเหยียน นี่คือจดหมายลาออกของฉัน”เวลาหกโมงเย็นเจียงหร่านติดตามกู้เฉิงเหยียนไปที่บ้านตระกูลฉิน รถเพิ่งจอดไม่ทันไร ฉินเจิงก็อุ้มสุนัขสีขาววิ่งเข้ามาหาพวกเขา เธอมองกู้เฉิงเหยียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและเขินอาย เพียงแต่สุนัขที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอดูเหมือนจะไม่ชอบขี้หน้ากู้เฉิงเหยียนสักเท่าไหร่ มันเห่าใส่เขาไม่ยอมหยุด“ถ้วยฟูอย่าดื้อสิ นี่คือพ่อของแกนะ” คำพูดของฉินเจิงทำเอามุมปากของเจียงหร่านกระตุก แอบเหล่ตามองกู้เฉิงเหยียนเงียบๆเขาไม่ชอบพวกสัตว์เลี้ยงหมาแมวทั้งหลาย เพราะว่าเขาแพ้ขนของพวกหมาแมวแต่วินาทีถัดมา เขากลับยื่นมือออกไปเคาะหัวสุนัขตัวนั้นเบาๆ “ถ้วยฟูสินะ หลังจากนี้ไ

“หร่านหร่าน นี่เป็นเงินสินเดิมที่ยายเก็บเอาไว้ให้ ในที่สุดเธอกับเสี่ยวเหยียนก็แต่งงานกันสักที เธอเอาเงินก้อนนี้ไปใช้จ่ายกับเรื่องจำเป็นเถอะ!”คุณยายดึงมือของเจียงหร่ายไปแล้ววางมือของเธอลงบนมือของกู้เฉิงเหยียน จากนั้นก็ยัดบัตรใบหนึ่งใส่มือของพวกเขาทั้งคู่เจียงหร่านน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะร้องไห้ออกมา เธอไม่กล้ามองสบตาคุณยายสักนิดข่าวการแต่งงานของกู้เฉิงเหยียนดังกระฉ่อนไปทั่ว คุณยายจะต้องเห็นข่าวแล้วแน่นอน แต่เพราะอาการป่วยสมองฝ่อก็เลยเข้าใจผิดคิดว่าคนที่เป็นเจ้าสาวคือเธอ“เสี่ยวเหยียน นายต้องรับปากยายว่าจะดีกับหร่านหร่านนะ” ยายดึงมือกู้เฉิงเหยียนไปจับแล้วเอ่ยขอ“คุณยายไม่ต้องห่วงนะครับ ชาตินี้ผมจะดีกับหร่านหร่านตลอดไป พวกเรามีสัญญาผูกพันชั่วชีวิตแล้ว ชาตินี้จะไม่แยกจากกัน” คำพูดของกู้เฉิงเหยียนทำให้เจียงหร่านปวดใจเหมือนโดนเข็มทิ่มแทงสี่ปีก่อน เจียงหร่านกับกู้เฉิงเหยียนเดินทางไปทำงานต่างจังหวัด เขาพาเธอไปที่เขาหมื่นพระพุทธองค์ ทั้งสองอธิษฐานต่อหน้าหินสามภพให้ได้ครองคู่กันทุกชาติภพ กู้เฉิงเหยียนบอกว่าเขาไม่ได้ต้องการเธอแค่ในชาตินี้ แต่ยังอยากมีเธอในชาติหน้าและทุกชาติภพไปแต่ในชาติภพนี

“ผู้ช่วยเจียง เธอคงรู้ตัวแล้วสินะว่าตัวเองไม่ได้มีค่าอะไรเลย?”ขณะกำลังลองชุดแต่งงาน ในที่สุดฉินเจิงก็ถอดหน้ากากใส่ซื่อบริสุทธิ์ และเผยนิสัยที่แท้จริงออกมาหัวใจที่ด้านชาของเจียงหร่านไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว “คุณฉินคะ คุณทิ้งเขาไปตอนที่เขาตกต่ำและไร้ที่พึ่งมากที่สุด แต่พอเขากลับมารุ่งเรืองมีอำนาจอีกครั้งคุณก็กลับมา คุณคิดว่าตัวเองสูงส่งนักเหรอคะ?”“แล้วมันยังไงล่ะ เขารักฉัน ดังนั้นเขาก็เลยแต่งงานกับฉัน ส่วนเธอที่นอนกับเขา เดินเคียงข้างเขาในช่วงเวลาที่มืดมิดสิ้นหวังที่สุด เขากลับไม่ต้องการ” ฉินเจิงพูดอย่างอวดดีและสะใจแต่เรื่องที่เธอพูดเป็นความจริงเจียงหร่านไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับเธอ ไม่อยากแข่งขันว่าใครเหนี่ยวรั้งผู้ชายเอาไว้ข้างกายได้มากกว่า จึงถามเธอตรงๆ ว่า “คุณฉินพูดเรื่องพวกนี้กับฉันทำไมเหรอคะ?”“ผู้ช่วยเจียง หลังจากจบงานแต่งแล้วฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก” ฉินเจิงเองก็ตอบตามตรงเจียงหร่านยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่สดใสอย่างมาก เธอตั้งใจจะไปอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่เพราะถูกใครหน้าไหนมาไล่ ดังนั้นเธอไม่คิดจะทำตามสั่งคำของว่าที่คุณนายท่านประธานคนนี้ แต่เลือกจะท้าทายอีกฝ่ายว่า “เรื่องนี้...เ

เขาบอกให้เจียงหร่านพักผ่อน แต่เธอไม่ได้พักหรอก เธอยังมีเรื่องอีกหลายอย่างต้องจัดการให้เรียบร้อยเธอไปที่บริษัทแล้ววิ่งวุ่นกับงานทั้งวัน จนกระทั่งส่งต่อหน้าที่ทุกอย่างเรียบร้อย จัดการแยกประเภทเอกสารที่ต้องเซ็นอนุมัติ รวบรวมสัญญาทั้งหมดและบันทึกกำหนดการสำคัญของกู้เฉิงเหยียนอย่างเป็นระเบียบวันนี้ เธอได้ยินเพื่อนร่วมงานในบริษัทซุบซิบกันภายในห้องพักพนักงาน บอกว่ากู้เฉิงเหยียนทุ่มเทกับงานแต่งครั้งนี้มาก ลงทุนซื้อจอโฆษณาทั้งหมดภายในปักกิ่งเพื่อถ่ายทอดพิธีวิวาห์วันลาพักวันที่สอง เจียงหร่านเก็บสัมภาระส่วนตัวทั้งหมดในบ้านของกู้เฉิงเหยียน บริจาคให้องค์กรการกุศลเพื่อนำไปมอบต่อให้ผู้ที่ต้องการวันนี้ เธอได้ยินคนจากองค์กรการกุศลพูดคุยกันว่าตระกูลเฮ่อจัดโต๊ะจีนเลี้ยงคนทั้งเมืองปักกิ่ง แล้วยังไม่รับของขวัญหรือซองร่วมแสดงความยินดี เพื่อฉลองให้กับการแต่งงานของเฮ่อเฉินโจววันลาพักวันที่สาม เจียงหร่านเดินทางไปที่เขาหมื่นพระพุทธองค์ เธอใช้เวลาหกชั่วโมงเต็ม ค่อยๆ ขูดตัวอักษรที่ถูกเธอกับกู้เฉิงเหยียนสลักไว้บนหินสามภพออกทีละตัว กว่าจะลบขนสะอาดหมดจด นิ้วมือของเธอก็ถลอกจนเลือดไหลซึมแล้ววันนี้ เธอเห็นกู

เมื่อคืนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวสวยแค่ไหน แสงแดดในวันนี้ก็สดใสมากแค่นั้น เจียงหร่านถูกแสงแดดปลุกให้ตื่นจากการหลับใหล เมื่อลืมตาขึ้นก็มองเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มของคุณยายภายใต้แสงแดด “นังหนูหร่านนี่ใจเย็นจริงๆ วันนี้จะแต่งงานอยู่แล้ว ยังหลับปุ๋ยขนาดนี้อีก”เจียงหร่านซุกหน้าลงบนฝ่ามือของคุณยาย เอ่ยเสียงเกียจคร้านว่า “คุณยายคะ หนูง่วงอ่ะ”“ตื่นได้แล้ว รถแต่งงานมารอรับแล้วนะ!”เจียงหร่านเงยหน้าขึ้นมา มองตามการชี้ของคุณยายไปทางนอกหน้าต่าง พบว่ามีรถหรูสีดำจอดเรียงกันเป็นแถวจนเต็มสถานพยาบาลเพื่อนในเน็ตคนนั้นมารับเธอไปแต่งงานจริงๆ เหรอ?เธอลุกขึ้นเดินออกจากห้อง ก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งที่มีอ่อร่าเปล่งประกายเจิดจ้า สูทสีเข้มถูกตัดเย็บอย่างประณีตมีขนาดพอดีตัว กระดุมแขนเสื้อสั่งทำพิเศษสะท้อนกับแสงแดดราวกับฝังอัญมณีเอาไว้ตั้งแต่หัวจรดเท้า เต็มไปด้วยความสูงส่งและโดดเด่น“ยังไม่รีบไปอีก?” เสียงคุณยายดังมาจากด้านหลัง ผู้ชายที่ยืนหันหลังให้เจียงหร่านอยู่จึงค่อยๆ หันกลับมาสายตาของเจียงหร่านตกกระทบใบหน้าของชายหนุ่ม หัวใจของเธอกระตุกวูบ “เป็นคุณเองเหรอ?”เวลา 9:59 นาฬิกา บนถนนสายหลักปักกิ่ง เส้นทาง