ตอนที่ 13 ช่างโง่เขลา

ตอนที่ 13 ช่างโง่เขลา

“ฮูหยินน้อยจะกลับเรือนเลยหรือไม่เจ้าคะ” สาวใช้ข้างกายเอ่ยถาม

หลินเยว่พยักหน้าแล้วลุกขึ้น พ้นโรงครัวมาสักพักก็เจอกับลู่ซินเหยาถือหีบใบเล็กข้างหลังมีสาวใช้อีกสองคนช่วยกันถือหีบใหญ่

หญิงสาวชะงักเล็กน้อย นางย่อตัวคารวะ “พี่สะใภ้”

หลินเยว่พึ่งได้มีโอกาสพินิจรูปโฉมของลู่ซินเหยา นับเป็นเด็กสาวที่งดงามผุดผาดผู้หนึ่ง ทว่าตอนนี้ใบหน้าไม่สดใสเท่าไรนัก เหตุคงเป็นเรื่องการถอนหมั้น หญิงสาวในยุคนี้หากถูกถอนหมั้นก็นับว่ามีมลทิน

ลู่ซินเหยาเห็นสายตาพี่สะใภ้ จึงเอ่ยอธิบาย “นี่เป็นเครื่องประดับบางส่วนกับเครื่องเรือนบางส่วนข้าคิดว่าต่อไปคงไม่ได้ใช้แล้ว”

หลินเยว่พลางเข้าใจ นางคงจะนำไปให้มารดาขายเป็นค่าใช้จ่าย จึงไม่เอ่ยถามต่อให้อีกฝ่ายลำบากใจ

“ไม่รบกวนน้องรองแล้ว”

“พี่สะใภ้เดินดี ๆ”

ก่อนหน้านางจะแต่งเข้ามา โจวชิงสาวใช้ข้างกายของหลินเยว่เดิมทีนางเป็นสาวใช้ประจำตัวของซินเหยา เห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าหดหู่

หลินเยว่จึงเอ่ยถาม “มีอะไรหรือ”

“ปะ…เปล่าเจ้าค่ะ”

หลินเยว่