Share

บทที่ 4

“ถ้าอย่างนั้นนายก็ไปซื้อของเองก็แล้วกันนะ” ถังรั่วเวยพูดทิ้งท้ายอย่างเย็นชา และสะบัดหน้าเดินหนีไป

ฉู่เฉินยักไหล่ เดินหันไปทางข้างถนนเพื่อเรียกรถแท็กซี่ “คุณครับ ไปตี้หาวกรุ๊ปครับ”

ถังรั่วเวยเดินเข้าไปที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เมื่อนั่งลงยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ควักโทรศัพท์ออกมาเพื่อส่งข้อความลงไปในกลุ่มไลน์งานว่า “น่าหงุดหงิดชะมัด ๆ !”

ในกลุ่มไลน์งานนี้มีสมาชิกแค่ 5 คน ล้วนเป็นเพื่อนร่วมงานที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดีกับถังรั่วเวย

อีกไม่นาน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ เฉินย่า ตอบกลับมาว่า “รั่วเวย นี่เธอเป็นอะไร ? ใครยั่วโมโหให้เธอโกรธอีกล่ะ ?”

“พ่อของฉันไม่รู้ว่าไปเอาไอ้บ้านนอกที่ไหนก็ไม่รู้มา จะให้เป็นคู่หมั้นของฉันให้ได้” เหมือนถังรั่วเวยเจอคนที่อยากจะระบายด้วยแล้ว

“อะไรนะ?”

“แม่เจ้า จริงหรือเปล่า ?”

แล้วกลุ่มไลน์งานก็ระเบิดทันที

“ฉันจะโกหกพวกเธอทำไม ?”

ถังรั่วเวยพิมพ์ข้อความตอบกลับไปด้วยความโกรธ “แล้วที่เกินไปก็คือ พ่อของฉันยังให้ฉันแนะนำไอ้บ้านนอกนั่นเข้าไปทำงานในบริษัทของพวกเราอีกนะ พูดเสียดิบดีว่าจะให้เขามาปกป้องฉัน ฉันก็เลยปฏิเสธไม่ได้”

“ไม่เป็นไร รั่วเวย”

ชายคนหนึ่งที่ชื่อ หวังซวี่ ตอบกลับ “ เรื่องนี้ยกให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง พรุ่งนี้ฉันจะทำให้(เจ้า)หมอนั่นอับอายขายหน้าจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินเลยคอยดู”

“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณหวัง พูดแบบนี้แล้ว คราวนี้หมอนั่นคงซวยแล้วล่ะ”

“แน่นอนอยู่แล้ว ใครไม่รู้บ้างว่าคุณลุงของคุณวังเป็นผู้จัดการฝ่าย HR ของแจฟฟรีย์ของพวกเรา แค่คุณชายหวังเอ่ยปากออกมา ไอ้หมอนั่นก็อย่าหวังเลยว่าจะได้เข้ามาในบริษัทของเรา”

“มีเรื่องสนุก ๆ ให้ดูแล้ว”

หลายคนก็พูดคุยกันขึ้นมา

ถังรั่วเวยก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พิมพ์ตอบกลับไปว่า “หวังซวี่ นายก็อย่ารุนแรงเกินไปนะ ก็แค่สั่งสอนเขานิด ๆ หน่อย ๆ ให้เขายอมแพ้ไปเองก็พอแล้ว”

“เธอไม่ต้องห่วง ฉันรู้ดี” หวังซวี่ตอบกลับ

หลังจากที่วางโทรศัพท์ลง ถังรั่วเวยก็อดไม่ได้ที่จะเผยสีหน้าพึงพอใจออกมา

ฉู่เฉินอย่างนั้นเหรอ ? ฉันจะทำให้นายรู้ว่านายกับฉันมันต่างกันมากแค่ไหน

ด้านในของบริษัทตี้หาวกรุ๊ป

เห็นเพียงชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อสูทรูปแบบซุนยัตเซ็นที่มีท่าทางสง่าผ่าเผยคุกเข่าข้างเดียวต่อหน้าฉู่เฉิน “ฉู่เซี่ยงตงแสดงความเคารพต่อนายน้อยครับ”

หากมีคนภายนอกมาเห็นสถานการณ์นี้ละก็ จะต้องตกใจจนพูดไม่ออกเป็นแน่

เพราะชายคนนี้มีชื่อว่าฉู่เซี่ยงตง เจ้าของตี้หาวกรุ๊ป หรืออีกชื่อก็คือ เจ้าพ่อแห่งหนานเจียงนั่นเอง เขาเป็นจักรพรรดิของพื้นที่ทั่วทั้งหนานเจียง เพียงแค่เขากระทืบเท้านิดเดียว ทั่วทั้งหนานเจียงก็ต้องสั่นสะเทือน

“เอาล่ะ เสี่ยวหนานจื่อ อย่ามาทำแบบนี้กับฉันเลย” ฉู่เฉินไขว้ขาทั้งสองข้าง พูดขึ้นด้วยความโกรธ “ก่อนที่คุณปู่จะเสียชีวิตบอกฉันว่าหลังจากลงมาจากเขาแล้วให้หาเวลามาเจอนายด้วย พูดมาสิ เขายังมีอะไรที่ต้องกำชับอีกไหม?”

“นายน้อยครับ ท่านคุณปู่ ให้ผมส่งมอบของบางอย่างให้กับคุณ”

ฉู่เซี่ยงตงนำของที่เตรียมไว้นานแล้วออกมาพลางพูดขึ้นว่า “นายน้อย นี่เป็นกุญแจของคฤหาสน์อวี้หลงวานหมายเลข 1 มูลค่ากว่าห้าร้อยล้าน ท่านคุณปู่ซื้อเอาไว้ให้คุณมาหลายปีแล้ว ซึ่งได้รับชื่อเสียงว่าเป็นคฤหาสน์หรูอันดับหนึ่งในหนานเจียงเลยนะครับ คุณจะย้ายเข้าไปเมื่อไหร่ก็ได้”

“อีกอย่างหนึ่งคือ นี่คือหนังสือสัญญาโอนย้ายหุ้นของบริษัทที่อยู่ในเครือของผม ไม่เยอะหรอกครับ แค่มูลค่ากว่าหมื่นล้าน บาท แค่คุณเซ็นชื่อลงบนนี้ บริษัทแห่งนี้ก็จะเป็นของคุณ”

หลังจากที่ฉู่เฉินรับกุญแจมาแล้ว มองไปที่สัญญา ก็พบว่าบริษัทที่ฉู่เซี่ยงตงจะโอนให้ก็คือบริษัทเครื่องสำอางชื่อว่า แจฟฟรีย์

หลังจากที่เซ็นชื่อลงบนสัญญาโอนย้ายหุ้นแล้ว ฉู่เฉินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ เรื่องที่ฉันให้ไปสืบเป็นยังไงบ้าง ?”

ฉู่เซี่ยงตงขยับปากเล็กน้อยพร้อมพูดขึ้น “นายน้อย ผมสืบได้ความว่าเมื่อ 12 ปีที่แล้วที่เหตุเพลิงไหม้ครั้งนั้นที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ชิงซานมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลฉีเศรษฐีแห่งหนานเจียงครับ”

“ปัง !”

จู่ ๆ ฉู่เฉินก็กำหมัดแน่น และรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

เจตนาฆ่า!

นี่มันเจตนาฆ่าแน่นอน!

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status