บทที่ 9

พูดจบ ทันใดนั้นแสงสีเงินก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา แล้วเข็มเงินเจ็ดเล่มก็ผุดออกมาทันที

“ไป!”

ฉู่เฉินโบกแขนของเขา แล้วเข็มเงินทั้งเจ็ดเล่มก็เจาะลงบนจุดฝังเข็มทั้งเจ็ดจุดของชายชรา

ร่างกายของหมอวิเศษซุนสั่นอย่างรุนแรง และเสียงหายไปเนื่องจากความตกใจ “นี่……นี่มันการฝังเข็มกลางอากาศที่ว่างเปล่างั้นเหรอ? !!”

หลังจากที่เข็มเงินทั้งเจ็ดเล่มเจาะลงไปในจุดฝังเข็มของชายชรา ทันใดนั้น ทั้งหมดก็บานสะพรั่งออกเป็นแสงสีขาว แล้วแสงทั้งเจ็ดจุดก็ก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่างของดาวเจ็ดดวงกระบวยเหนือ สว่างไสวระยิบระยับ ราวกับดวงดาว

“บนหลังจารึกเอาไว้ว่าหมื่นปี บนหน้าอกสลักดาวเจ็ดดวงเอาไว้ พญายมให้คุณตายในยามสาม แต่ผมสามารถเหลือเวลาให้คุณจนถึงยามห้าได้!”

“ถ้าไม่ฟื้นขึ้นมาตอนนี้ แล้วจะรอไปอีกเมื่อไหร่? !!”

คำพูดที่เปรียบได้ดั่งทองของฉู่เฉิน เปรียบเสมือนสิ่งมีชีวิตที่สามารถควบคุมความเป็นความตายได้

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็เห็นเพียงชายชราที่หมดสติอยู่บนเตียงผู้ป่วยพ่นเลือดสีดำออกมาจากปาก แล้วไอขึ้นมาอย่างรุนแรง

ทันใดนั้น สถานที่แห่งนี้ก็เงียบลง

ทุกคนราบกับโดนฟ้าผ่า แล้วกลายเป็นหินไปหมด เหมือนกับเห็นผีเสียอย่างนั้น

“เขา……เขาช่วยชีวิตท่านปู่เอาไว้ได้จริง ๆ เหรอเนี่ย? นี่……นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

ดวงตางดงามที่หม่นหมองของฉินปิงเยว่ รีบเปลี่ยนเป็นประหลาดใจและอุทานขึ้นทันที “คุณปู่……”

ชายชราค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา และพูดอย่างอ่อนแรงว่า “ปิง……ปิงเยว่ ปู่ยังไม่ตายเหรอ? เมื่อกี้ปู่ฝันว่าย่าของหนูมารับปู่แล้ว……”

“คุณปู่คะ คุณปู่ยังไม่ตายค่ะ มีคนมาช่วยคุณปู่เอาไว้ค่ะ” ฉินปิงเยว่ร้องไห้ด้วยความดีใจ “ดีจริง ๆ มันดีจริง ๆ เลยค่ะ”

ทุกคนรีบกรูกันเข้าไปหา และมองไปที่ชายชราด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่ง

“ฟื้นจากการตาย นี่ถึงจะเป็นการฟื้นคืนชีพจากการตายที่แท้จริงสินะ” หมอวิเศษซุนริมฝีปากสั่น เขาแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง

เขาฝึกวิชาแพทย์มาหลายสิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้

ชายชรามองไปที่เขาแล้วพูดขึ้นว่า “หมอวิเศษซุน ขอบคุณท่านมากที่ช่วยชีวิตท่านปู่เอาไว้”

จู่ ๆ ใบหน้าของหมอวิเศษซุนก็แดงขึ้นมา และรีบโบกมืออย่างไว “ไม่ ๆ ผู้เฒ่าฉิน ผมไม่ได้ช่วยชีวิตคุณเอาไว้ แต่เป็นคนอื่นต่างหาก”

“ใช่ค่ะ คุณปู่ คนที่ช่วยคุณปู่เอาไว้คือหมอวิเศษท่านนี้ค่ะ” ฉินปิงเยว่พูดจบก็ชี้ไปข้าง ๆ

หลังจากนั้น คำพูดของเธอก็ต้องหยุดชะงัก เพราะว่าไม่เห็นฉู่เฉินเสียแล้ว

เธออดที่จะเบิกตากว้างเพื่อมองสำรวจไปรอบๆไม่ได้ “เดี๋ยวก่อน คุณชายท่านนั้นเมื่อกี้ล่ะ?”

“เอ๊ะ? เมื่อกี้ยังอยู่นี่ ทำไมจู่ ๆ ก็หายไปแล้วล่ะ?”

“หรือจะเดินออกไปแล้ว?”

จากนั้นทุกคนก็ได้สติขึ้นมา และเริ่มมองหาร่างของฉู่เฉิน

“ตูม!”

และในเวลานี้ ก็เห็นเพียงชายชราล้มลงอย่างแรงบนเตียงผู้ป่วย ราวกับว่าตายไปแล้ว

“คุณปู่คะ คุณปู่เป็นอะไรไป? คุณปู่อย่าทำให้ฉันกลัวสิคะ……” ฉินปิงเยว่ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที “หมอวิเศษซุน คุณรีบมาดูคุณปู่ให้ฉันเลย”

หมอวิเศษซุนรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจดูชายชรา แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที “ชีพจรของผู้เฒ่าฉินเปลี่ยนไปเป็นอ่อน……อ่อนแอมาก ไม่ว่าตอนไหนก็ล้วนแต่……ล้วนแต่เป็นไปได้……”

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน? เมื่อกี้ท่านปู่ยังดูมีชีวิตชีวาอยู่เลย”

“หมอวิเศษซุน ฉันขอร้องคุณล่ะ คุณต้องช่วยชีวิตท่านปู่ให้ได้นะ……”

ทุกคนอลหม่านกันขึ้นมา รู้สึกแค่ว่าอารมณ์ของพวกเขาราวกับหลุดจากเมฆลงไปสู่ขุมนรก

สีหน้าของหมอวิเศษซุนเปลี่ยนไป “จะต้องเป็นเด็กหนุ่มผู้นั้นที่ออมมือแน่ ๆ เขาไม่ได้รักษาให้ผู้เฒ่าฉินหายดี”

“ที่เขาทำขนาดนี้ จุดประสงค์คือแค่อยากจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง และทำให้พวกเราเสียใจกันในภายหลัง”

“แก่แต่ใช้การไม่ได้มีตาหามีแววไม่เสียจริงๆ ไปปะทะกับเซียนแพทย์ที่ทำลายกฎธรรมชาติท่านหนึ่งเข้าให้แล้ว”

เขาทุบหน้าอกตัวเองแล้วพูดว่า “ทุกคน ดูเหมือนว่าจนถึงตอนนี้ จะมีเพียงเด็กหนุ่มผู้นั้นเท่านั้นที่จะช่วยผู้เฒ่าฉินได้ พวกคุณไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็จะต้องเชิญเขามาให้ได้!”

“ตราบใดที่เขาสามารถรักษาผู้เฒ่าฉินได้ ฉันซุนหย่างซินก็ยินดีที่จะรินชาโค้งคำนับให้เขา ในฐานะลูกศิษย์!”

ทันทีที่พูดแบบนี้ออกมา ทุกคนต่างก็ละอายใจ และนึกเสียใจกันขึ้นมา

หากพวกเขาไม่พูดจารุนแรงกับฉู่เฉินก่อน บางทีท่านปู่ก็อาจจะถูกรักษาจนหายขาดแล้วก็เป็นได้

ใบหน้าของฉินปิงเยว่ซีดมาก และส่วนลึกในดวงตา ก็เต็มไปด้วยความเสียใจและน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่

ในขณะนี้ เธอจึงตระหนักขึ้นได้ว่าพฤติกรรมของเธอช่างโง่เขลาเพียงใด