บทที่ 557 จอร์จินา

แจ็คสันขมวดคิ้ว “ผมกำลังจะไปแล้ว ผมเพิ่งถึงรถ เลิกเร่งผมได้แล้ว จนกว่าผลตรวจจะมาถึง ผมจะไม่เพิกเฉยต่อคุณ แต่อย่างอแง!”

เขารีบไปที่โรงแรมของผู้หญิงคนนั้นแล้วรีบอุ้มทารกไว้ในอ้อมแขนก่อนจะรีบไปที่โรงพยาบาล ขณะที่แจ็คสันอุ้มเจ้าตัวเล็กอ้วน ๆ ไว้ในอ้อมแขน เขาก็รู้สึกถึงความรู้สึกแปลก ๆ ความกลัว ความกลัวอย่างแท้จริง ไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลย ถ้าเขาเป็นพ่อของเด็กคนนี้ เขาตายแน่!

ในโถงทางเดินของโรงพยาบาล แจ็คสันนั่งเงียบ ๆ บนม้านั่งยาว อดีตเพื่อนร่วมเตียงของเขาจ้องมองเขาด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ขอบคุณที่ไม่เมินพวกเรา…”

เขาปฏิเสธที่จะมองผู้หญิงคนนั้นและตอบอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่ได้ไร้มนุษยธรรมขนาดนั้น ไหน ๆ เราก็อยู่ที่นี่แล้ว ผมจะบอกคุณว่า ผมไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับเด็ก แม้ว่าจะเป็นลูกของผมก็ตาม ผมต้องทำยังไงคุณถึงจะหายไป?”

ความรู้สึกที่แทบจะมองไม่เห็นปรากฏบนใบหน้าที่สวยงามของผู้หญิงคนนั้น “ฉันเข้าใจ ตอนนี้คุณคบกับคนใหม่อยู่และฉันไม่คิดว่าคุณจะเลิกกับเธอ เธอจะไม่กลายเป็นอดีตเหมือนฉันใช่ไหม? ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณแต่นี่คือลูกชายของคุณ ทำไมคุณไม่ต้องการเขาล่ะ? เขาจะไม่มีวันมีชีวิตที่ดีกับแม่เล