Share
บทที่ 587 คุณย่าของเรา
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 588 ความสัมพันธ์ลับ ๆ
ขณะที่แจ็คสันเดินผ่านโต๊ะทำงานออฟฟิศเธอ เขาตั้งใจแตะที่เธอและพูดว่า “เฮ้ เด็กใหม่ ตังใจทำให้ดีนะ”ทิฟฟานี่ควบคุมอาการไม่ให้ปล่อยหัวเราะออกมา เธอพยักหน้าและโค้งคำนับ “ฉันจะตั้งใจค่ะ คุณเวสต์ ฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ!”มุมปากของแจ็คสันค่อย ๆ ยกยิ้ม เขาเดินเข้าไปในห้องทำงาน ไม่ถึงสองนาทีผ่านไป ทิฟฟานี่ได้รับข้อความจากเขา “กล้าเรียกผมว่า คุณเวสต์ ได้ยังไง?”เธอตอบเขากลับด้วยอีโมจิ “ขี้เล่น” และเก็บโทรศัพท์เธอไว้ในกระเป๋า เธออยู่ในระหว่างช่วงเวลางานและมันคงดูไม่เหมาะสมสำหรับเธอที่เล่นแต่โทรศัพท์สภาพแวดล้อมการทำงานในบริษัทใหญ่ตรงข้ามกับบริษัทเล็กของเธอก่อนหน้านี้อย่างสินเชิง นอกจากสภาพแวดล้อมที่เร่งรีบแล้ว ก็ไม่มีการแข่งขันกันไปมามากนั้นโดยที่เธอไม่ทันได้สังเกต ผู้จัดการฝ่ายบุคคลได้เดินเข้าในห้องทำงานแจ็คสันอย่างเงียบ ๆ แจ็คสันอยู่ในอารมณ์ดีเป็นพิเศษและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “เธอได้สงสัยอะไรไหม?”หัวหน้าฝ่ายบุคคลรีบตอบทันทีว่า “เธอถาม เธอน่าจะสงสัยครับ แต่ผมจัดการคลายความสงสัยของเธอได้ “ยิ่งผมไม่พอใจดูเหมือนเธอจะยิ่งมีความสุข....”แจ็คสันพยักหน้า “เธอน่าจะยังไม่สงสัย ดีมาก เธอคือนายห
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 589 การมาเยือนของซัมเมอร์
ทิฟฟานี่เกาหัวของเธอ ไม่ประหลาดใจใด ๆ เลยจากเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม แจ็คสันไม่เคยบ่นเมื่อไหร่ก็ตามที่เมื่อเธอไปยืนข้างหน้าเขาหรือจะขี่คอเขา “เข้าใจแล้ว ขอบใจ…” เธอตอบกลับอย่างเหม่อลอยประมาณบ่ายสามโมงหรือราว ๆ นั้น ทิฟฟานี่เริ่มรู้สึกง่วง ในตอนนั้นเองเธอได้ยินเสียงซัมเมอร์ “ทิฟฟ์ เธอมาทำงานกับพวกเราแล้วใช่ไหม? แจ็คสันเพิ่งพูดถึงว่าเธอต่อต้านแค่ไหน ดูเหมือนว่าเธอคิดมาอย่างละเอียดแล้วนะ เหมือนอย่างที่ฉันพูด ที่ดินของคนอื่นจะดีกว่าของเราได้ยังไง? เธอมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่? เธออยากให้ฉัน…”ยังไม่ทันที่เธอจะจบประโยค ทิฟฟานี่กระโดด ยื่นมืออกไป และปิดปากเธอไว้หญิงทั้งคู่ต่างตกใจ ทิฟฟานี่รู้สึกหวาดกลัว เธอทำอะไรลงไป? ปิดปากว่าที่แม่สามีในอนาคตด้วยมือของเธอ เธอยังรู้สึกได้ถึงลิปสติกที่อยู่บนมือเธออีกด้วย ดูเหมือนจะแดงมากด้วยตอนนี้ เธอจบประโยค…“คุณนายเวสต์.... ไม่เป็นไรค่ะ” เธอพูดอย่างสั่นเทาไปด้วยความกลัว “ฉันได้คุยกันกับคุณเวสต์แล้ว ว่าไม่จำเป้นต้องทำอะไรเพื่อฉัน ฉันทำมันได้ด้วยตัวเอง ฉันไม่อยากได้ช่องทางผ่านเส้นสายน่ะค่ะ”เธอค่อย ๆ ปล่อยมือเธอออกจากปากซัมเมอร์ เมื่อเธอเห็นว่าซัมเมอร์ต
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 590 ความหวังคือยาถอนพิษของความทุกข์ทรมานในอดีต
รอยยิ้มที่บดบังริมฝีปากของซัมเมอร์ “แม่รู้ว่าลูกยังห่วงใยแม่อยู่ ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ควร ตั้งแต่ที่แม่ลากความเป็นคนเกียจคร้านออกเพื่อเลี้ยงดูลูกให้เป็นชายหนุ่งที่ดีอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ นี่คือเหตุผลว่าทำไมแม่อยากให้ลูกทำบางอย่างเพื่อเธอ” เธอพูดอย่างจริงใจ “แม่ขอร้องนะ อย่าทำหน้าบึ้งตึงใส่พ่อ ตกลงไหม? เขามีเปราะบางเหมือนลูก อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับงานหมั้นของลูกกับทิฟฟานี่ อยากให้แม่ช่วยไหม? แค่ถามนะ ลูกน่าจะรู้ ช่วงหลายวันนี้แม่ไม่ค่อยจะมีเวลามากเท่าไหร่”แจ็คสันพยักหน้าเข้าใจและตอบกลับด้วยคำแนะนำของเขา “เมื่อลูกเจอทิฟฟานี่ ต้องมั่นใจว่าลูกได้บอกใบ้อะไรก็ตามที่แม่รู้ให้กับเธอ ตกลงไหม? เธอต้องฆ่าฉันแน่ ๆ ถ้าเธอรู้ เกี่ยวกับความผิดของฉัน” ซัมเมอร์ตอบอย่างมีชีวิตชีวาและออกจากห้องไป เธอเดินผ่านคอกทำงานของทิฟฟานี่และทักทายเหมือนปกติ “ฉันจะไปแล้ว ขอให้โชคดีกับการทำงานนะ”ทิฟฟานี่ลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอและมองดูซัมเมอร์ออกไป “ขอบคุณค่ะคุณป้า ดูแลตัวเองนะคะ”ช่วงค่ำมาถึง แจ็คสันรับทิฟฟานี่ที่ริมทางเดินหลังเลิกงาน และหมุนพวงมาลัยกลับไปที่คฤหาสน์เวสต์เธอสังเกตเห็นถึงเส้นทางที่ต่างออกไปจากท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 591 ผู้ชายยังคงยึดติดกับความเกลียด ไปยังสิ่งเดียวคือความเจ็บปวด
การมาถึงของทั้งคู่ที่คฤหาสน์เวสต์ได้รับการต้อนรับโดยการจัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่และเกือบทั้งหมดเสิร์ฟอาหารจานโปรดของทิฟฟานีทั้งนั้นในขณะที่ตาของทิฟฟานี่มองไปที่อาหาร เธอก็รู้สึกว่าสนุกกับกับการถูกดูแลจากใครสักคนมากขนาดไหนเวลาผ่านพ้นไป แต่แอตติคัส เวสต์ ยังไม่มา รู้ว่าแจ็คสันพยายามหลีกเลี่ยงคำถาม ทิฟฟานี่ตัดสินใจถามซัมเมอร์ว่า “คุณลุงแอตติคัสอยู่ไหนเหรอคะ คุณป้าซัมเมอร์? ฉันไม่เห็นคุณลุงเลยค่ะ”ซัมเมอร์แอบมองไปที่ลูกชายของเธอ “โอ้ เขาอยู่แถว ๆ นี้ เอาล่ะ… ทุกคนไปรวมกันที่ห้องหนังสือข้างบนนะ เขากังวลว่าแจ็คสันจะอารมณ์เสียเพราะการปรากฎตัวของเขา ดังนั้นชายชราดื้อดึงจึงปิดกั้นตัวเองหลังจากเมินคำแนะนำของฉัน เอาล่ะ หนูทิฟฟ์ หนูพาแจ็คสันไปด้วยและชวนเขาไปทานดินเนอร์ด้วยกันได้ไหม?”แจ็คสันไม่ได้ซ่อนความรู้สึกไม่ชอบของเขาเลย “ไม่ ไม่ทำ ผมไม่ขอร้องให้เขามาทานข้าวด้วยหรอกนะ จะกินหรือไม่กิน ไม่ใช่เรื่องของผม”ทิฟฟานี่กระทุ้งขาเขาด้วยการเหวี่ยงเท้าของเธอใต้โต๊ะ “นี่คุณกำลังพูดอะไร? นี่ไม่ใช่ที่เราสัญญากันตอนเดินทางมาที่นี่หนิ! เรากำลังจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ พร้อม-กัน” แจ็คสันรู้ดีว่ายังไงเขาคงไม่ชนะ เข
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 592 มีความกล้าเผชิญหน้าและกล้าที่จะแก้ไข
มองเขาที่อยู่ในความเงียบราวกับหินอย่างกะทันหันเกิดประกายไฟน่ากลัวลุกโพลงในทิฟฟานี่ ทันใดนั้นเอง เธอก็ดูหมิ่นผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอดูถูกเขามากจนคิดย้อนกลับไปถึง ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาทะเลาะกันจนทำให้เธอตัดสินใจที่จะเลิกลามันไม่ใช่ว่าเธอต้องการให้แจ็คสันยอมตามความต้องการของเธอหรือตกนรกเพื่อทำให้เธอมีความสุขหรือแม้กระทั้งให้อภัยกับความผิดของแอตติคัสที่เป็นพ่อที่ขาดคววามรับผิดชอบ ทั้งหมดที่เธอต้องการคือให้แจ็คสันมีความอดทนอดกลั้นสักนิดก็ยังดีเพื่อรวบรวมความกล้าสักหน่อยให้มันเพียงพอ เมื่อเขาต้องอยู่เดียวห้องเดียวกันกับพ่อเขา จะได้ไม่มีใครรู้สึกแย่ในบรรดาพวกเขาทั้งสี่คน ทิฟฟานี่คือคนนอก การเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่ง ลำพังก็กังวลหนักมากอยู่พอแล้วจนอาจกลายเป็นความกลุ้มใจได้ง่าย ๆ สิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการคือการติดอยู่กลางสงครามเย็นในขณะที่เป็นส่วนหนึ่งในความอึดอัดนั้นอยู่แล้ว มันทำให้เธอเสียใจและอยากออกมา แล้วไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีก อย่างไรก็ตาม เธอคงไม่อาจทำได้ นั่นเพราะผู้ชายตรงหน้าเธอเป็นความรักในชีวิตของเธอ พวกเขากำลังจะแต่งงานกันทิฟฟานี่อยากให้เขาปล่อยภาระและอดีตทั้งหมดที่ยึดต
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 593 เตาไฟมอดดับกับคนที่เขาวางใจ
แจ็คสันชะงัก เขาหลับตาข่มอารมณ์ให้เย็นลง “ผมจะโทรหาแม่และขอโทษเธอด้วย... ต่อหน้าคุณเลย ดีไหม?”ทิฟฟานี่รู้สึกไม่เข้าใจในตัวแจ็คสันในทันที เธอกังวลว่าเขาพยายามทำให้เธอมีความสุขโดยทำสิ่งต่างยุ่งยากกว่าเดิมสำหรับเขา เธอค้านขึ้นว่า “นี่ ฉันไม่ได้พูดว่าฉันต้องการ ให้ทำแบบนั้น แต่… ฉันคิดว่า… ฉันเห็นด้วยที่คุณควรโทรหาแม่ของคุณ” แจ็คสันไม่พูดอะไร เขากดโทรศัพท์ต่อสายไปยังซัมเมอร์ทันทีและเชื่อมต่อโทรศัพท์ของเขาเข้ากับลำโพงรถผ่านบลูทูธ เมื่อสายเข้ามามันคงดังพอที่จะทำให้ทิฟฟานี่ได้ยินทุกคำ ที่ซัมเมอร์พูดออกมาอย่างชัดเจน“แจ็คสัน นั่นลูกเหรอ?” ซัมเมอร์รับสาย“ผมขอโทษที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับแม่”“โอ้ ไม่เป็นไรลูก แม่เข้าใจ ลูกกำลังต่อต้านการแสดงความรักของพ่อ ใช่ไหม? แต่จริง ๆ แล้ว ลูกรู้ว่าศิลปะคือ… อืม ศิลปะเป็นสิ่งที่พ่อเขาอุทิศให้ทั้งชีวิต มันช่วยไม่ได้ที่เขาแสดงออกมา อย่างนั้น… ลูกฟังนะ แม่ไม่ได้ขอให้ลูกดูแลเอาใจใส่พ่อเหมือนว่าเขาเป็นพ่อที่ดีที่สุดในโลกหรืออะไรก็ตาม สิ่งที่แม่ต้องการคือ อยากให้ลูกลองพยายามสนิทกับเขา ได้โปรดนะที่รัก ลูกทำได้ไหม?”“ลูกคงรู้ดีว่าการแสดงออ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 594 ผู้ท้าชิงใหม่เข้าประชิด!
ซัมเมอร์นั่งลงบนโซฟาแล้วพูดว่า “เร่งรีบอะไรกัน ไม่ใช่ว่าทุกคนจะหักค่าแรงของเธอ ในเรื่องนั้นหรือเรื่องอื่น ๆ ตอนนี้ เรื่องเมื่อคืน… ขอบคุณนะ ฉันไม่สงสัยเลยว่าเธอโน้มน้าว แจ็คสันให้มาขอโทษฉันผ่านทางโทรศัพท์มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขา ฉันรู้ ฉันไม่โทษเขา”ทิฟฟานี่ที่เพิ่งตื่นนอนยังไม่ค่อยมีสัมปชัญญะเต็มที่ “ฮะ?... ฉันหมายถึง ฉันแค่ทำในส่วนของฉันค่ะ! ช่ายยยย” ทันใดนั้นการแสดงออกของซัมเมอร์ก็เปลี่ยนไปก่อนดึงบราที่อยู่ข้างใต้ออกมา “อะไรเนี่ย?”ทิฟฟานี่แข็งทื่อ ถ้าเธอจำไม่ผิด ชุดชั้นในของเธอไม่น่าเป็นสิ่งเดียวที่ซุกใต้โซฟา มันน่าจะมี อย่างอื่นที่น่าอายมากกว่านี้! พระเจ้า เมื่อคืนพวกเขาดำดิ่งเข้าสู่ความพึงพอใจที่ไม่มีใครคิดจะเก็บของให้เรียบร้อย!ความคิดของเธอกลับสู่ปัจจุบัน เธอค่อย ๆ ขยับตัวไปข้างหน้า ฉกบราจากมือซัมเมอร์ “โอ๊ะ ฉันขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ! เอิ่ม ที่นี่ไม่เป็นระเบียบนิดหน่อยเพราะฉัน เพราะว่าฉันไม่ได้ จัดให้เรียบร้อยก่อนหน้านี้! โอ๊ะ ดูเวลาสิคะ คุณมีสิ่งที่ต้องทำให้เสร็จเหมือนกันแน่ ๆ ใช่ไหมคะ คุณป้าซัมเมอร์? ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันทำได้สุดยอดมาก! ละ ละ และแจ็คสันก็ทำได้ยอดเยี่ยมเหมือน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 595 สัญญาณเตือนเท็จ สัญญาณเตือนเท็จ (ยกเว้นครั้งนั้น)
แจ็คสันจินตนาการการเผชิญหน้าของพวกเขาแบบร้ายแรง อย่างไรก็ตาม สัญญาณของความหึงหวงออกมาจากท่าทางของเธอที่ค่อนข้างมีสายตาพึงพอใจ “นี่ คุณคิดอะไรเนี่ย?”“ฉันคิดอะไรงั้นเหรอ?” ทิฟฟานี่ปะทุขึ้น “ฉันกำลังคิดอะไรเหรอ? ฉันใช้ความคิดตลอดทั้งเย็นเลย บัคการู แล้วคุณยังอยากให้ฉันคิดอีกหรอ? ฉันไม่เล่นเกมนี้ คุณบอกฉันมา!”แจ็คสันไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะได้ “โอ้ ลอร์ด สมองคุณกำลังคิดอะไรดนี่ยฉะ? ก็ได้ ผมยอมรับ ผมเคยวนรอบไปทั่ว แต่! ผมหลีกเลี่ยงผู้คนวงในของผม บางทีคุณน่าจะถามเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ เธอจะบอกคุณว่าผมจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงนอกบริษัทเท่านั้น ทุกคนรู้ว่าผมไม่เคยนอนกับลูกน้องผู้หญิงคนไหนเลย” เขาอธิบาย “แน่นอน ลีอานนาสุดฮ็อต เธอร่างกายก็สุดแสนจะเซ็กซี่ แต่เสียดาย! ที่เธอเป็นเลขาของผม ซึ่งเป็นไปตามกฎของผม” “โคตรจะแย่เลยเหรอไง?” เขายังไม่ทันได้พูดจบประโยคก่อนที่ทิฟฟานีจะสับท่ากังฟูที่หน้าของเขา “คนเลว! แล้วไม่ต้องมาบอกฉันว่าจะไม่รวมเธออยู่วงในแล้วกรณีของลิน บรู๊คส์ล่ะ ฮะ?”การกล่าวถึงลิน บรู๊คส์ทำให้อารมณ์ของเขามัวหมองอย่างมาก “นั่นแหละ เธอทำลายกฎของผมแล้วเรื่องเลวร้ายก็เกิดขึ้น”
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
