ทิฟฟานี่ก้าวไปข้างหน้าและยื่นเงินของโคลอี้ให้ธัญญ่า "เก็บมันไว้ อย่าปฏิเสธเงินฟรี คิดเสียว่าสุนัขกัด ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดคำนวณกับคนอย่างเธอ เธอมีที่พักไหม? เดี๋ยวฉันจองห้องให้ ใจเย็น ๆ น้า มาสนุกกันในอีกสองสามวันข้างหน้ากันเถอะ”“พักที่โรงแรมนี้สิ” แจ็คสันแนะนำ “ผมจะบอกแผนกต้อนรับให้เตรียมห้องสองสามห้องให้พวกคุณ โรงแรมนี้เป็นของครอบครัวผม ไม่ต้องเกรงใจ”ทิฟฟานี่มองแจ็คสันอย่างตกใจ เธอยังคงค่อนข้างมืดมนเกี่ยวกับความมั่งคั่งของครอบครัวเวสต์ พวกเขาเป็นเจ้าของโรงแรมขนาดใหญ่นี้จริง ๆ ครอบครัวเวสต์ดูเหมือนจะมีหุ้นส่วนอยู่ในทุกที่จู่ ๆ มาร์คก็คว้าไหล่แอเรียนไว้ "ไปกันเถอะ กลับบ้านกับฉัน”“ฉันไม่ต้องการ” แอเรียนสะบัดเขาออกไปมาร์คก้มศีรษะลงพลางกระซิบข้างหูแอเรียน “แมรี่ไม่สบายเมื่อไม่นานนี้ เธอไม่ต้องการเจอเขาเหรอ? เขาเคยคลั่งไคล้เธอมากนะ”แอเรียนกัดฟัน "ก็ได้ ฉันจะไป ฉันจะไปพบแมรี่กับเฮนรี่ จากนั้นฉันจะกลับโรงแรม ฉันจะไม่อยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์”แจ็คสันไอแห้ง ๆ “เอ่อ… อย่างที่คุณเห็น ธุรกิจกำลังเฟื่องฟูในโรงแรมนี้ เรามีห้องว่างเหลือไม่มากแล้ว มันจะดีกว่าถ้าคุณอยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์”แอ
แอเรียนรู้สึกผิดเล็กน้อยเมื่อความคิดของเธอถูกเปิดเผย เธอกลัวเกินกว่าจะสบตามาร์ค “ฉัน… ฉันจะไม่อยู่ ยังไม่หมดแค่นี้ ฉันจะพาคุณย่าไปด้วย แม้ว่าย่าของฉันจะยืนกรานที่จะอยู่ คุณกล้าที่จะสารภาพทุกอย่างที่ได้ทำลงไปไหม? คุณจะทำให้เธอหัวใจวายถ้าเธอค้นพบความจริงในวันหนึ่ง! อย่าเผาสะพาน ได้โปรดกรุณาปล่อยและอย่ายุ่งกับครอบครัวของฉัน ตกลงไหม? ฉันจะไม่พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต แต่ขอแค่วาดเส้นที่ชัดเจนระหว่างเรา โอเค? ฉัน… ฉันไม่เห็นทางที่เราจะอยู่ด้วยกันเลยจริง ๆ…”แม้ว่ามาร์คจะรู้มานานแล้วว่าคำสัญญาของแอเรียนที่จะกลับไปคฤหาสน์เทรมอนต์เป็นเพียงคำสัญญาที่ไม่เต็มใจ แต่เขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจกับคำพูดของเธอ พวกเขาไม่สามารถขีดเส้นแบ่งที่ชัดเจนระหว่างพวกเขาได้ เขาถึงขีดจำกัดแล้วที่จะปล่อยให้เธอจากเขาไปนาน ๆ แต่เธอก็ยังกระโดดดีใจในทุกโอกาสที่มีเพื่อทิ้งเขา ความสับสนวุ่นวายของอารมณ์ที่ซับซ้อนหมุนวนอยู่ในจิตใจของเขา เขาถอดแว่นตาออกแล้วโยนมันลงบนพื้นก่อนที่จะดึงเธอเข้ามาหาเขา “เธอไม่เห็นทางที่เราจะอยู่ด้วยกันเลยเหรอ? และฉันคิดว่าฉันเป็นคนเลือดเย็น เลือดของเธอเย็นกว่าของฉันมาก นี่ผ่านมากี่ปีแล้ว? เธอคิดว่าจ
แอเรียนไม่ตอบ เธอหันหน้าไปด้านข้าง หลับตาและกำผ้าห่มแน่น แก้มของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธและแผ่ไปทั่วร่างกายของเธอเป็นสีแดงสดสดใสเช่นเดียวกับวันนี้เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง จากนั้นก็ทรุดตัวลงบนตัวเธอและหยุดเคลื่อนไหวในที่สุด แอเรียนก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขา ร่างกายของเขารู้สึกร้อนมาก! เธอตื่นตระหนกทันทีจากนั้นก็ผ่อนคลาย เธอหยิบเสื้อผ้าบนพื้นและสวมชุดนอนให้เขา จากนั้นเธอก็โทรหาแพทย์ประจำครอบครัวเทรมอนต์คุณหมอรีบมาอย่างด่วน หลังจากตรวจร่างกายเสร็จ เขาสรุปว่า “คุณเทรมอนต์เหนื่อยเกินไปเป็นเวลานาน นอกจากนี้เขายังเป็นหวัดซึ่งทำให้มีไข้ ร่างกายของเขาถูกใช้งานมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงหมดสติ อุณหภูมิลดลงเมื่อเร็ว ๆ นี้แล้ว มันเป็นเรื่องปกติที่จะเป็นหวัดภายใต้สภาพอากาศที่ไม่แน่นอนเช่นนี้”แอเรียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากทราบสาเหตุเบื้องหลังการเป็นลมของมาร์ค การเป็นหวัดไม่ใช่เรื่องใหญ่ เอริกก็เป็นหวัดเช่นกัน มันเป็นเรื่องปกติในฤดูกาลนี้ อย่างไรก็ตาม… มาร์คเหนื่อยเกินตัวได้อย่างไร? และเป็นเวลานานด้วย มันเพิ่งเป็นครั้งนี้ครั้งเดียว… เธอเกือบคิดว่าเธอเป็นต้นเหตุแล้ว!หลังจากฉีดยาและสั่งจ่
เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากเงื้อมมือของเขา “เอาล่ะ ฉันสัญญาว่าจะไม่หลอกคุณไม่ใช่เหรอ? ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ… คุณหลับไปนานมาก โรคกลัวเชื้อโรคของคุณไม่แสดงอาการเหรอ? แมรี่เตรียมโจ๊กไว้ให้คุณแล้ว ฉันเหนื่อยจากการดูแลคุณในช่วงสองวันที่ผ่านมา ฉันต้องการนอน"ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบ มาร์คก็เริ่มรู้สึกไม่สบายตัว เขาลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ แอเรียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกพลันหลับตาลงและปล่อยให้ความคิดของเธอค่อย ๆ เข้าสู่สภาวะสงบ ในไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไปวันรุ่งขึ้น มาร์คไปที่ออฟฟิศทันทีที่ตื่นนอน เธอตรงดิ่งไปที่โรงแรมของธัญญ่าและนายา นายาและธัญญายังอยู่แถว ๆ นี้ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเพิกเฉยต่อพวกเขาได้ เธอเป็นคนพาพวกเขามาและพวกเขาไม่ได้คุ้นเคยกับใครในเมืองหลวงนี้นายาเป็นผู้หญิงบ้าน ๆ เธอไม่ได้วางแผนที่จะสนุกสนานมากเกินไปในเมืองหลวง เพราะเธอไม่มีเงินพอที่จะใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย เธอเพียงต้องการพาลูลู่ไปเที่ยวชมสถานที่ต่าง ๆ อากาศกำลังดี ไปไหนก็สะดวก ธัญญ่าตั้งใจจะพาคุณปู่ไปเที่ยวชมเมืองหลวง แต่แผนของเธอล่าช้าเนื่องจากบาดแผลของชายชรา ตอนนี้พวกเขาเริ่มสนุกได้แล้วธัญญ่านึกถึงข้อเสนอของเอริกที่จ
เอริกตบหลังเธอเบา ๆ “ไม่จำเป็นต้องคิดเงินจำนวนเล็กน้อยแบบกับฉันหรอก ถือว่าเป็นเกียรติของฉันในฐานะเจ้าภาพของเธอ ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปที่ชายหาด มันค่อนข้างใกล้จากที่นี่”ชายชรายิ้มทันทีเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา “หลานเขย…”ธัญญ่าและเอริกตกตะลึงในเวลาเดียวกัน ธัญญ่าหน้าแดง “คุณปู่! คุณสิ่งเหล่านี้ไม่ได้นะคะ! ริคกี้เป็นแค่เพื่อน ไม่… ไม่ใช่แฟนของฉัน…”เอริกที่รู้สึกอึดอัดเหมือนกันจึงเดินออกไปก่อนในความคิดของชายชรา ใครก็ตามที่แตะต้องหลานสาวของเขาคือแฟนของเธอในรถ ชายชราพูดกับเอริกอย่างจริงจังว่า “ธัญเป็นเด็กดี เชื่อฟังมาก เธอเป็นเด็กดี”เอริกปฏิเสธไม่ได้ “ผมรู้ครับ”ชายชราดูภูมิใจมาก “นายต้องดูแลเธอให้ดี”เอริกกำลังปวดหัวเล็กน้อยเพราะไม่แน่ใจว่าจะอธิบายเรื่องนี้กับชายชราอย่างไร ธัญญ่าก็เขินอาย “ริคกี้ คุณก็รู้ว่าคุณปู่ของฉันเป็นอย่างไร… คุณจับไหล่ฉัน เขาเลยเข้าใจผิด ได้โปรดอย่าสนใจเขาเลย…”เอริกส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่เป็นไร ฉันไม่รังเกียจหรอก ฉันพอจะเข้าใจ" เขายังทนเธอที่เรียกเขาว่า "ริคกี้" ได้เลย แค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอกไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ตั้งอยู่ใกล้ทะเลจึงใช้เวลาไม่นา
“ทิฟฟ์ หยุดแกล้งฉันสักทีได้ไหม?” แอเรียนพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “แจ็คสันก็ใจดีกับเธอมากเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ฉันสังเกตว่าสไตล์การแต่งตัวของเธอได้เปลี่ยนไปหลังงานหมั้น เสื้อผ้าที่เธอใส่ตอนนี้เป็นเสื้อผ้าล่าสุดจากแบรนด์หรูในฤดูกาลนี้ เสื้อผ้าเหล่านี้ราคาอย่างน้อยสองสามพัน ช่างฟุ่มเฟือย!”ทิฟฟานี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสารภาพว่า “เธอพูดถูก ฉันมีงบประมาณจำกัดตั้งแต่ครอบครัวของฉันล้มละลาย แน่นอนว่าฉันจะหวนไปชีวิตที่เหมือนเจ้าหญิงของฉัน ตอนนี้ฉันมีคนที่ยินดีจะจ่ายให้ฉัน เธอนั้นแหละที่โง่ เธอมีเงิน แต่เธอจะไม่ใช้มัน มาร์คให้เงินเธอ 150,000 ดอลลาร์ แต่เธอก็ยังกลัว 150,000 ดอลลาร์เปรียบเสมือนเงินสำรองสำหรับเขา อย่างน้อยเธอควรดูว่าอีกฝ่ายมีเงินเหลืออยู่หรือไม่ มันเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลหากเธอจะลังเลเช่นนั้นถ้าเขาไม่รวย แต่ในทางกลับกัน กับคนอย่างมาร์ค มันค่อนข้างโง่เขลาที่เธออยากจะเก็บเงินแทนเขา”นายาค่อย ๆ รู้สึกแปลกแยกจากการสนทนา แอเรียนจึงไม่คุยเรื่องเงินกับทิฟฟานี่ต่อ “นายา ไปซื้อชุดใหม่ให้ลูลู่สักสองชุด ฉันไม่เคยให้อะไรเขาเลย ฉันคิดว่าเสื้อผ้าเด็กตรงนั่นดูดีมาก”นายารีบคัดค้าน “ไม่เป็นไร
มาร์ครออยู่ข้างนอกประตูห้องน้ำตลอดเวลาเลยเหรอ?เธอไม่สามารถใส่ใจกับความเขินอายได้ เธอคว้าเสื้อผ้า ปิดประตู แล้วรีบสวมเสื้อผ้าก่อนจะเดินออกไปแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนว่ามาร์คไม่มีแผนที่จะทำอะไรกับเธอเลยและวันนี้อารมณ์ของเขายังดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ “เธอพักผ่อนให้เพียงพอเถอะ ฉันมีงานต้องทำ ราตรีสวัสดิ์"เธอสามารถบอกได้ว่าเขาใช้ความอ่อนโยนเพื่อดักจับเธอ มันแปลกเกินไป เธอขนลุกเมื่อได้ยินเขาอวยพรให้เธอฝันดีเป็นครั้งแรก เธอเคยชินกับคำพูดที่เลือดเย็นและชั่วร้ายจากเขา คำว่า "ราตรีสวัสดิ์" ทำให้เธอตื่นตระหนก หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะทุกครั้งที่เธอได้ยินเขาพูดมันธัญญ่ากระโจนเข้าสู่ความวิตกกังวลอย่างรุนแรงในตอนดึก เธอนอนไม่หลับ การตายของคุณปู่ของเธอได้ทำร้ายเธออย่างรุนแรง เธอรับไม่ได้ ค่ำคืนอันเงียบสงัดราวกับความตายที่รอเธออยู่ เธอกำลังจะบ้าและต้องการการปลอบโยน ด้วยความสิ้นหวังและวิตกกังวล เธอจึงกดเข้าไปที่บัญชีโซเชียลมีเดียของเอริก เธอพิมพ์ลงไปในแอพเมสเซนเจอร์ว่า ‘ริคกี้ คุณปู่ของฉันจากไปแล้ว ญาติคนเดียวของฉันจากไป ฉันทนไม่ได้…’เธอกดปุ่ม "ส่ง" หลับตาลงและสะอื้นเบา ๆริงโทนของเธอดั
แอเรียนกลัวว่าเอริกจะเอาเปรียบธัญญ่าทำไม? เธอกลัวว่าพวกเขาจะเมาจนมีเซ็กส์กัน!อย่างไรก็ตาม ธัญญ่าดูสบายดี เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เอ่อ... เธอช่วยไปเตรียมตัวให้พร้อมและไปโรงพยาบาลกับฉันได้ไหม? เราต้องทำขั้นตอนงานศพของคุณปู่แอนเดอร์สันให้เสร็จโดยเร็วที่สุด เธอจะเอาขี้เถ้าของเขากลับไปด้วยไหม?”ธัญญ่ากอดผ้าห่มของเธอและเงียบก่อนจะตัดสินใจ “ไม่ ปู่บอกว่าเขาต้องการให้ขี้เถ้าของเขาถูกโปรยลงทะเล นั่นคือความปรารถนาสุดท้ายของเขา หนูต้องทำให้สำเร็จเพื่อเขา จากนี้ไป หนูจะอยู่ด้วยตัวเอง มันค่อนข้างเจ็บที่ต้องคิดเกี่ยวกับมัน… ชีวิตเคยยาก แต่หนูไม่เคยต้องอยู่คนเดียว… ตอนนี้… หนูไม่สามารถผ่อนคลายได้ มันเจ็บจริง ๆ มันเหมือนกับว่าหนูหมดความหวัง พี่แอริ หนูเจ็บปวด”แอเรียนเห็นอกเห็นใจความเจ็บปวดของธัญญ่า เธอเคยผ่านมันมาแล้ว “ไม่เป็นไร มันจะดีขึ้น เชื่อฉัน ไม่ว่าประสบการณ์ของเธอจะเจ็บปวดแค่ไหน มันจะดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เวลาเป็นยาที่ดีที่สุด ฉันสัมผัสมันมาแล้ว ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วไปกันเถอะ”ธัญญ่าฝืนยิ้มเล็กน้อย เธอลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทันใดนั้น เธอก็วิ่งออกไปพร้อมกับยาสีฟันเต็มปาก “ไม่นะ