Share
บทที่ 61 ชานมไข่มุก
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 62 สายที่ลึกลับ
มาร์คผงะเล็กน้อย แต่แล้วก็จิบนิด ๆ อย่างสงสัย ความหวานที่เข้มข้นของชานมระเบิดในปากของเขาทันทีทำให้เขาขมวดคิ้วมากขึ้น สำหรับคนอย่างเขาที่ไม่ชอบกินขนมมาตั้งแต่เด็กนี่เป็นความทรมานอย่างแท้จริงทันใดนั้น แอเรียนก้ดึงสติกลับมา เธอเพิ่งทำอะไรลงไป? ทำไมเธอถึงให้ชานมที่เธอดื่มกับเขา? เขาแค่ดื่มมันจริง ๆ เหรอ?!แอเรียนสะดุ้งเมื่อเห็นรอยลิปสติกที่ทิ้งไว้บนหลอด เธอถือถ้วยไว้ใกล้หน้าอกและมองออกไปนอกหน้าต่าง แม้ว่าเธอจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอก็ตื่นตระหนกอยู่ข้างใน เธอควรดื่มชานมที่เหลืออยู่ไหมนะ?มาร์คไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในความคิดของเธอตอนนี้ แต่เขารู้สึกสนุกกับการที่เธอจับเครื่องดื่มของเธอไว้แน่น เขาจิบเพียงนิดเดียว ทำไมหัวใจของเธอถึงเจ็บปวดมากกับเครื่องดื่ม?เมื่อพวกเขาเข้าใกล้จะถึง คฤหาสน์ เทรมอนต์ โทรศัพท์มือถือของมาร์คก็ดังขึ้นเขาเหลือบไปที่หน้าจอและตัดสายทันที“รับสายสิ ทำเป็นว่าฉันไม่อยู่ตรงนี้ก็ได้” แอเรียนพูดเบา ๆเขาเหลือบมองเธออย่างเงียบ ๆ ราวกับจะบอกเธอว่าเขาไม่ได้สนใจความคิดเห็นของเธอ แต่เขาไม่ต้องการให้เธอได้ยินเนื้อหาของการโทรแอเรียนปิดปากของเธออย่างไม่พอใจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 63 นายท่านและนายหญิง เทรมอนต์ อยู่ในห้องอาบน้ำ
แมรี่เดินไปข้างหน้าถอดรองเท้าของเขาออกแล้ววางลงอย่างเรียบร้อย “ไม่ต้องห่วงนะคะ ดิฉันจะทำให้แน่ใจว่าเมื่อนายหญิงตื่น จะได้ทานอาหารทันที”มาร์คไม่ยอมตอบกลับ แต่เม้มริมฝีปากแทน ในขณะที่รถของเขาขับออกไปจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนก็ตื่นขึ้นมาอย่างอาย ๆ เธอดึงโทรศัพท์ออกมาและมองเวลา “แมรี่… ทำไมไม่ปลุกฉัน” เธอบ่น"นายท่านบอกว่าไม่ต้องปลุก” แมรี่ตอบพร้อมกับยิ้ม “เขาอยากให้คุณพักผ่อนมากขึ้น คุณเหนื่อยกับตัวเองมากในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉันอุ่นอาหารของคุณและนำมาให้แล้ว คุณต้องกินก่อนกลับไปนอนไม่ว่าคุณจะเหนื่อยแค่ไหน อย่างไรก็ตามนายท่านเพิ่งออกไปไม่นานนี้”“อืม” แอเรียนตอบทั้งที่ยังเบลอ ๆ อยู่ เธอลุกไปนั่งที่โต๊ะอาหารก่อนจะสังเกตเห็นว่ามาร์ควางโทรศัพท์ทิ้งไว้ด้านหลัง เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะสนใจมัน แต่มันดังขึ้น นอกจากนี้หน้าจอยังระบุว่า แอรี่ คินซีย์...แมรี่มองไปที่เธอและพูดว่า “รับให้เขาเถอะ นายหญิง”“ลืมมันไปดีกว่า” แอรียนพูดพร้อมกับส่ายหัว “อีกไม่นานเขาก็ตระหนักได้เองว่าเขาทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่บ้านและจะกลับมาเอาโทรศัพท์ไปเอง”แมรี่ถอนหายใจราวกับว่าเธอคิดว่า แอเรียนขาดความมุ่งมั่น ทันใดนั้น
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 64 มาที่โรงเเรมของผม
"ผมจะไปรับคุณ ให้ที่อยู่ของคุณ ผมจะถึงในไม่กี่นาที" เอธานกล่าวครึ่งชั่วโมงต่อมารถของเอธานก็มาถึงนอกประตู คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนพันเสื้อโค้ทของเธอให้แน่นและมุดเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิในช่วงดึกเป็นอะไรที่หนาวจนจะแข็งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในกะกลางคืนที่ประตูเมืองสังเกตเห็นว่า แอเรียนเข้าไปในรถที่ไม่ใช่ของมาร์คและจดเลขทะเบียนรถอย่างระมัดระวังแอเรียนไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเสี่ยงไปไหนไกล ๆ เธอจึงบอกให้เอธานหยุดที่สี่แยก “มาคุยกันในรถ มันดึกมากแล้วจริง ๆ”เอธานดูหมดแรง “วันนี้ผมเหนื่อยมาก มาที่โรงแรมของผม ผมจะเรียกรถแท็กซี่ให้คุณเมื่อเราคุยธุระกันเสร็จ มีรายละเอียดมากมายที่ต้องอธิบาย และผมไม่อยากทำมันออกมาไม่ดีเมื่อผมทำสิ่งนี้ คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเพียงคนเดียวของทิฟฟ์ และผมไม่รู้ว่าจะขอความช่วยเหลือจากใครอีก แค่นี้ครั้งเดียว โอเคไหม?”แอเรียนไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ เธอจึงตามเอธานกลับไปที่โรงแรมของเขาพวกเขาเดินเข้าไปในห้องพักในโรงแรมของเขา ของซื้อกลับบ้านที่เอธานเคยสั่งไว้ก่อนหน้านี้ถูกส่งมาไม่นาน “คุณอยากได้อะไรไหม?” เขาถามแอเรียนส่ายหัว "ไม่จำเป็น ทำไมคุณกินดึกจัง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 65 ห้องอาบน้ำ
น่าเสียดายที่ เอธานไม่ได้ยินเธอและอาบน้ำต่อไป เป็นไปได้มาก ว่าห้องน้ำกันเสียงไม่นานบอดี้การ์ดก็กระชากการ์ดห้องจากทิฟฟานี่ แล้วปลดล็อกประตู ตอนนี้แอเรียนได้เผชิญหน้ากับมาร์ค - มันเหมือนกับการมองไปที่ทุ่งหิมะ แววตาของเขาทำให้เธอรู้สึกผิดมากแม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำอะไรผิดก็ตาม เธอถอยห่างออกไปอย่างอับอาย...ทิฟฟานี่พยายามดิ้นรนออกจากการยับยั้งของบอดี้การ์ด เธอรีบวิ่งไปข้างหน้าและปกป้อง แอเรียน “มาร์ค เทรมอนต์ ถ้าคุณมีอะไรจะพูดจงมีอารยะในเรื่องนี้ ฉันก็กังวลพอ ๆ กับคุณ! อย่างไรก็ตามเราสามารถรอให้เอธานออกมาจากห้องน้ำก่อนที่จะคุยกันอย่างไม่อ้อมค้อมได้ไหม? ฉันมั่นใจว่าแอริไม่ใช่คนแบบนั้นและเอธานก็ไม่ใช่ด้วย!”ในที่สุดเอธานก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องภายนอก เขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำและเดินออกมาเห็นคนกลุ่มใหญ่ในห้องของเขา "เกิดอะไรขึ้น?" เขาถามแล้วผงะการจ้องมองของมาร์คเปลี่ยนไปอย่างเย็นชา ทิฟฟานี่ตะคอกอย่างหงุดหงิด “คุณกำลังถามฉันเหรอ? ฉันจะรู้ได้อย่างไร?"ในที่สุดเอธานก็เข้าใจสถานการณ์และอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “ผมมีเรื่องที่จะต้องคุยกับแอเรียนเมื่อเรามาถึงโรงแรม ผมทำเสื้อผ้าของผมสกปรกในขณะท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 66 ป่วย
แอเรียนไม่ตอบสนองและเพียงแค่จับผ้าขนหนูรอบตัวเธอให้แน่น เธอหลับตาของเธอไม่ยอมมองเขา บางทีเธออาจจะไม่รู้สึกกลัวมากนักหากเลี่ยงที่จะมองเขา...การจ้องมองของมาร์คอยู่ที่รอยแผลเป็นบนไหล่ของเธอ เธอมีรอยแผลนี้เป็นเพราะเขา… แต่ตอนนี้ เขาเห็นมันเป็นเรื่องเย้ยหยัน "คุณทำให้ผมรังเกียจ!"มาร์คจากไปและไม่ได้ทำอะไรกับเธออีก สิ่งนี้แตกต่างจากวิธีการจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ตามปกติของเขาประตูห้องนอนปิดดังปัง แอเรียนนั่งตัวแข็งอยู่ข้างเตียงเหมือนหุ่นที่ไร้วิญญาณเธอนอนไม่หลับทั้งคืนและไม่มีใครเรียกให้เธอไปรับมาร์ค เทรมอนต์ ที่เมา เขาจะไม่กลายเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงในสภาพที่เมามายและซุกที่คอของเธอเหมือนแมว ...ตอนแปดโมงเช้าแมรี่มาเคาะประตู “แอริ เธอตื่นหรือยัง? เธออยากกินอะไรไหม? เกิดอะไรขึ้น…ระหว่างเธอกับนายท่าน?”แอเรียนซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม “ฉันไม่กินข้าว และมันก็ไม่มีอะไร”แมรี่ถอนหายใจและไม่ถามคำถามอะไรอีกโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น แอเรียนไม่รู้สึกอยากรับสาย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหงุดหงิดกับเสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างอ่อนแรงรับสายและฟังเสียงของทิฟฟานี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 67 ตรวจสอบกล้องวงจรปิด
แอเรียนไม่ได้ตอบกลับ มาร์ค เทรมอนต์ จะเชื่อใจเธอได้อย่างไร? เขาไม่เคยเชื่อใจเธอเลย...หัวใจของแมรี่ปวดร้าวเมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ อย่างไรก็ตามเธอก็ไร้อำนาจเช่นกันคืนนั้นที่แอเรียนยืนกราน แมรี่จึงกลับบ้านไปพักผ่อน ไม่จำเป็นต้องอยู่กับเธอที่โรงพยาบาล เธอแค่ไม่สบายและดูแลตัวเองได้ ส่วนใหญ่เธอจะต้องอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งวันภายใต้การสังเกต เธอจะออกไปได้ในวันรุ่งขึ้นดูเหมือนเธอจะหลับไม่ลงอาจเป็นเพราะเธอนอนมากเกินไปในตอนกลางวัน เธอหลับตาและนอนลงบนเตียงในโรงพยาบาลความคิดมากมายรบกวนจิตใจของเธอ"คุณกำลังทำอะไร?!" ใครบางคนที่อยู่นอกวอร์ดตะโกนออกมาในทันใดแอเรียนกระโดดด้วยความตกใจ เธอลืมตาขึ้นเพื่อดูใบหน้าของชายคนหนึ่งที่หายไปจากหน้าต่างบานเล็กเหนือประตู ใครกำลังสอดแนมเธอในความดึกสงัดด?!เธอกลัวเกินกว่าจะอยู่ต่อไปได้ เธอเก็บข้าวของและออกจากโรงพยาบาลโดยสวมชุดของโรงพยาบาล เธอไม่ได้กรอกเอกสารการปล่อยตัวกลับบ้านของเธอด้วยซ้ำทุกอย่างเงียบงันเมื่อเธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แสงไฟกะพริบของโคมไฟทางเดินที่ประตูหลักและสวน มาร์คไม่อยู่บ้าน…เธอกลับไปที่ห้องของเธอและนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม หั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 68 วันก่อนวันปีใหม่
แอเรียนคนชามโจ๊กเบา ๆ ด้วยช้อน เธอไม่ตอบสนองต่อคำแนะนำของแมรี่เมื่อคืนมาร์คไปตามหาเธอนานขนาดนี้เพราะรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบหรือเปล่า? เธอไม่เคยรู้สึกว่าเธอมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของเขาได้ ถ้ามาร์คไม่เต็มใจกลับบ้านเขาก็แค่รู้สึกรังเกียจแม้ว่าเธอจะคุกเข่าขอร้องเขาก็ตามข่าวดังกล่าวยังคงแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แต่มาร์คไม่ตอบสนองโดยตรง เขายังบริจาคให้โรงเรียนประถมในวันส่งท้ายปีเก่าแอเรียนพบบทความล่าสุดโดยบังเอิญขณะที่เธออ่านข่าว มันเป็นรูปที่แอบถ่ายตอนที่เธออยู่ในโรงพยาบาล เธอนอนอยู่บนเตียงดูซีดเซียวและไม่มีชีวิตชีวา เนื้อหาของบทความมีการตั้งคำถามว่าเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจากความรุนแรงในครอบครัวหรือไม่ และนิสัยที่อ่อนโยนของมาร์ค เทรมอนต์ ไม่มีอะไรไปกว่าแค่ลักษณะภายนอก เมื่อคิดได้แล้วคนที่อยู่นอกหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลต้องเป็นคนที่แอบถ่ายรูปเธอเธอหักล้างคำกล่าวอ้างเหล่านี้โดยไม่รู้ตัวในส่วนความคิดเห็น แต่ความคิดเห็นของเธอถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความคิดเห็นจากชาวเน็ตคนอื่น ๆ บางทีมาร์คไม่เคยถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างเปิดเผยในอดีต ดังนั้นความคิดเห็นจึงหลากหลายมาก คำวิพากษ์วิจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 69 อวยพรแก่พวกเขา
“คุณไม่ควรมาถ้าคุณกังวลจริง ๆ” น้ำเสียงของมาร์คเย็นชาแอรี่ทำหน้ามุ่ยใส่เขา “อ๊ะ มาเถอะ”พ่อบ้านเฮนรี่มองไปที่แอเรียน แต่ก็กลืนคำพูดของเขากลับไป เขาขึ้นไปทักทายมาร์ค “นายท่าน”มาร์ครับรู้แล้วถามว่า “คุณดูแลทุกอย่างที่บ้านหรือยัง?”“ครับ พวกเขาได้รับรางวัลตามนั้น” พ่อบ้านเฮนรี่ตอบมาร์คหยิบการ์ดออกมาและส่งให้พ่อบ้านร์เฮนรี่ “นี่เป็นของคุณ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักในปีนี้”มาร์คทำสิ่งนี้ทุกปี เขามีน้ำใจต่อคนรับใช้ของเขา พ่อบ้านเฮนรี่ไม่ปฏิเสธ “มันคืองานของผมครับ”อาหารถูกเสิร์ฟบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว มาร์คนั่งลงที่โต๊ะกับแอรี่ แอเรียนลดศีรษะลงโดยไม่ตั้งใจและพยายามไม่มองไปที่พวกเขา พวกเขาต้องนั่งใกล้ ๆ ตรงข้ามเธอ ราวกับว่า... เธอเป็นคนนอก…“พ่อแม่ของฉันได้ไปพักร้อนที่ต่างประเทศ ฉันเบื่อที่จะอยู่คนเดียวดังนั้นฉันจึงมากับพี่มาร์คที่รัก หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจนะ พี่ใหญ่!” แอรี่จงใจอวดแหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วของเธอ ในรอยยิ้มที่หวานเกินไปของเธอคือความรู้สึกถึงความพึงพอใจของเธอ“ตามสบาย” แอเรียนยังคงกินต่อไปโดยไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อยแอรี่ไม่พอใจที่แอเรียนไม่ตอบสนองอย่างที่เธอต้องการ “คุณดูไม่มี
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
