ในที่สุดข้อตกลงสุดท้ายก็คือมาร์คได้อนุมัติการไปกินชาบูของแอเรียนด้วยการประนีประนอมว่าเขาจะไปด้วย เขาไม่ได้ชอบชาบูขนาดนั้น แต่เขาก็ไปเป็นเพื่อนของแอเรียนอยู่ดีด้วยความไม่ต้องการที่จะมีบอดี้การ์ดที่มาในคราบของคนที่ขอไปด้วย แอเรียนจึงรู้สึกราวกับว่าเธอถูกผูกคอไว้และความตื่นเต้นของเธอก็ลดลงตามธรรมชาติ แต่เมื่อเธอไปถึงที่หมายและเห็นทิฟฟานี่สะท้อนความรู้สึกของเธอ เธอก็พองตัวขึ้น ทิฟฟานี่ไม่ได้รับอิสระที่จะจัดปาร์ตี้อย่างหนักเช่นกันเพราะแจ็คสันมากับเธอด้วยในที่สุดธัญญ่าก็พาเอริกมาด้วย ผู้ซึ่งอาจจะแค่กำลังมองหาที่สำหรับฆ่าเวลาว่าง ดังนั้นการรวมตัวกันครั้งนี้จึงครบสมบูรณ์ตั้งแต่ที่พวกเขาลงจากรถมือของมาร์คไม่เคยทิ้งตำแหน่งป้องกันที่วางไว้ที่เอวของแอเรียนเลย ซึ่งทำให้เกิดความสงสัยว่าเขาจะวางหญิงสาวไว้ตรงกลางฝ่ามือของเขาหรือไม่ถ้าเขาสามารถ นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เขาหยุดระหว่างทุก ๆ สองสามก้าวด้วยคำเตือนว่า "ระวังด้วย พื้นลื่น"แอเรียนพึ่งพาคำแนะนำของเขามากจนเธอค่อย ๆ ดูเหมือนว่าว่าเธออ่อนแอมากจนต้องอ่อนน้อมกับเธอ เมื่อถึงเวลาที่เธอนั่งลงหลังจากที่เดินมาเหมือนหอยทาก ทิฟฟานี่ก็พูดให้สะดุ้งตกใจว่
ดวงตาของแอเรียนจ้องไปที่มาร์คเป็นเวลาหนึ่งมิลลิวินาทีก่อนที่เธอจะก้มศีรษะลงและจดจ่อกับอาหารของเธอ ความคิดผุดขึ้นในใจเธอเหมือนระลอกคลื่นอีกครั้งที่มาร์คทำให้เธอหวาดกลัวด้วยการรับรู้ที่ผิดปกติของเขาราวกับว่าดวงตาของเขาลอดผ่านกระโหลกศีรษะของเธอตลอดเวลาและทำให้เขาสามารถอ่านความคิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นในหัวของเธอได้ด้วย “ความช่วยเหลือ” ของเขา แอเรียนจึงทานอาหารจนอิ่มเอิบที่สุดเท่าที่เธอเคยกินมานับตั้งแต่ที่เธอตั้งครรภ์ ด้วยเหตุผลบางอย่างวันนี้เธอมีความอยากอาหารมากเป็นพิเศษเมื่ออาหารเย็นใกล้จะสิ้นสุด ทิฟฟานี่ก็ลากแอเรียนและธัญญ่าไปที่ห้องน้ำเธอรอไม่ได้ที่จะบ่นว่า “พระเจ้า ฉันคิดว่ามาร์คจะเสนอมาห้องน้ำด้วยแล้ว! แค่ดูโหมดพ่อบ้านที่ ‘ฉันต้องคอยระวังตัวตลอดเวลา!’ ที่เขาเป็นอยู่ตลอดการแฮงเอาท์นี้สิ ฉันเกือบจะเชื่อว่ามีอะไรเข้าสิงเขาเสียแล้ว! แต่พูดตามจริงนะ การดูเขาตอนนี้ทำให้ฉันนึกถึงวิธีที่วิลปฏิบัติต่อเธอในตอนนั้น”นี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่เห็นว่าแง่มุมหนึ่งของมาร์คเทียบเท่ากับวิลการกล่าวถึงชื่อนี้ทำให้แอเรียนเห็นภาพคน ๆ หนึ่ง แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงภาพเงาที่เบลอและไร้ตัวตน ดูเหม
แอเรียนขมวดคิ้วพลางดึงทิฟฟานี่ออกมาและตอบแทนเพื่อนเธอว่า “เรื่องนั้นกับอีธานจบลงไปนานแล้วเอนเจิล… และด้วยเหตุผลที่ดีด้วย ทิฟฟานี่ดีเกินสำหรับไอ้บ้านั่นมาก และเธอเพิ่งหมั้นกับแจ็คสัน เวสต์ด้วย ซึ่งเมื่อพิจารณาจากการที่เธอบริโภคข่าวโลภ ๆ แบบนี้ ฉันแน่ใจว่าเธอคงเคยได้ยินชื่อนั้นใช่ไหม? หากเธอติดต่อกับทิฟฟานี่เร็วกว่านี้ ทิฟฟ์ก็คงจะชวนเธอไปงานหมั้นด้วยแล้ว”จริง ๆ แล้ว ก่อนที่แอเรียนจะพูด เอนเจิลไม่รู้เลยว่าเธออยู่ในห้องน้ำด้วย แต่ตอนนี้ ความสนใจของเธอได้หันไปที่บุคคลที่โด่งดังที่สุดในฐานะผู้หญิงของมาร์ค เทรมอนต์ เอนเจิลรู้ดีถึงเรื่องราวของแอเรียน เพราะเธอเสพข่าวอีกแล้วนั้นเองเธอสำรวจมองแอเรียนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสัย “โอ้ ไม่! ฉันพลาดงานหมั้นหรอกเหรอ ช่างน่าเสียดาย! อยากรู้อยากเห็นใช่ไหม? ทั้งเธอและทิฟฟานี่ลงเอยด้วยการแต่งงานกับคนที่ไม่ใช่คนที่คุณรักตั้งแต่แรก ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่แน่วแน่ ฉันสงสัยจัง ตอนนั้นเธอคบกับวิล ซีวานใช่ไหม? มีคนปล่อยรูปถ่ายส่วนตัวเหล่านั้นที่เธอสองคนถ่ายด้วยกันด้วย แต่ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนนี้พวกมันได้หา
“ถ้าเป็นกรณีนี้ มันคงจะดีกว่าถ้าเธอเพียงคิดว่าเขาตายไปแล้ว” แอเรียนกล่าวพร้อมยืดปลอกคอของทิฟฟานี่ “การจมอยู่กับอดีตจะไม่มีประโยชน์ใด ๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือชีวิตที่มีความสุขของเธอกับแจ็คสัน ทุกสิ่งทุกอย่างได้สูญหายไปกับกาลเวลาแล้ว ที่สำคัญกว่านั้น อนาคตของเธอจะไม่ถูกรบกวนจากคนเลวนั่นอีกแล้ว เขาไม่สามารถทำร้ายเธอได้อีกต่อไป”ในเวลานี้เองที่ประตูห้องเล็ก ๆ ถัดไปเปิดออกและเผยให้เห็นธัญญ่าที่กำลังเดินออกมา “อ-เอ่อ หนู…! หนูจะพูดว่า...” เธออึกอัก “หนูไม่ได้ยินอะไรเลย! หนูหมายถึง… อืม หนูขอโทษที่อาจจะได้ยินอะไรนิดหน่อย?”ทิฟฟานี่วางมือบนหน้าผากของตัวเอง “อุบส์ ฉันเกือบลืมเธอไปเลย เธอซ่อนอยู่นานมาก ฉันเกือบคิดว่าเธอตกชักโครกไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่ต้องคิดมาก ถ้าเธอได้ยินอะไร แล้วไงล่ะ? ฉันเคยคบใคร แอเรียนเคยคบใคร ใครจะสน? ยังไงก็ตาม เราไปกันเถอะ ถ้าเราไม่ออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ นี้ คุณเทรมอนต์จะต้องบุกเข้ามาอย่างเอฟบีไอแน่นอน!”ธัญญ่าพยักหน้าเห็นด้วยเงียบ ๆ เธอไม่กล้าที่จะออกมาตอนที่การสนทนาเริ่มต้นขึ้นเพราะทั้งแอเรียนและทิฟฟานี่ไม่เคยพูดถึงความลับในอดีตเหล่านั้น เธอกล้าออกมาข้างนอกหลังจ
เมื่อเห็นว่าเขาไปนอนบนเตียงจริง ๆ เธอก็ผ่อนคลาย แต่เธอยังคงตกใจอยู่ เธอไม่ชินกับการต้องเปิดประตูทิ้งไว้ระหว่างที่อาบน้ำ แม้ว่าประตูห้องน้ำจะค่อนข้างโปร่งใสแต่ก็มีหมอกหนาที่สามารถปกปิดร่างของเธอตอนอาบน้ำได้ แต่ตอนนี้ เมื่อประตูเปิดอยู่ เธอก็รู้สึกอึดอัดแม้ว่าเขาจะไม่ได้มอง...เธอปิดประตูลงอีกเล็กน้อยตอนที่เขาไม่ได้มองพลางทิ้งช่องไว้ที่ประตูเพียงครึ่งเดียวเมื่อเธออาบน้ำเสร็จมาร์คก็ปิดไฟและนอนลง ความมืดจะทำให้นอนหลับได้ง่ายกว่าแอเรียนอารมณ์ดีอย่างประหลาดและไม่รู้สึกง่วงนอนเลย อาจเป็นเพราะเธอได้กินของที่เธอต้องการจริง ๆ หลังจากที่ไม่มีความอยากอาหารมาเป็นเวลานาน แล้วได้อาบน้ำอย่างสดชื่นหลังจากนั้นด้วย มันเป็นวันที่หนาวเย็นในฤดูหนาวและผ้าห่มก็ทำให้รู้สึกดีและอบอุ่น ไม่มีอะไรสบายไปกว่านี้อีกแล้ว ทำให้คน ๆ หนึ่งสามารถโยนความกังวลใจทิ้งไปและเพียงแต่เพลิดเพลินกับความสงบและความเงียบนั้นจู่ ๆ มาร์คก็เอื้อมมือออกไปกอดเธอ “ฉันขอโทษ”แอเรียนตัวแข็งทื่อ เธอคิดว่าเขากำลังเดือดปุด ๆ และคงจะดีขึ้นหลังจากที่ได้นอน หรือถ้าเขาเปิดปากพูดมันก็คงเป็นการทะเลาะวิวาทกัน แต่ที่ทำให้เธอแปลกใจคือคำขอโทษ เธ
เธอพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหายใจให้นิ่งราวกับว่าเธอหลับไปแล้ว เธอคิดว่าเขาคงจะหยุดหลังจากที่ขโมยจูบไปสองสามครั้งแต่มือของเขาก็เริ่มซุกซน จิตใจของเธอวุ่นวายมาก นี่มัน… ปกติหรือเปล่า? พวกเขาเป็นสามีและภรรยากันอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยลึกซึ้งกันเสียหน่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขา… แอบทำกับเธอแบบนี้“แอริ?” เขาเรียกชื่อเธอออกมาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงนั้นไม่ดังพอที่จะปลุกเธอ เขาเพียงแค่พยายามจะตรวจสอบดูว่าเธอหลับแล้วอยู่หรือยังแอเรียนคิดหนักว่าจะปฏิบัติตามดีหรือไม่หรือเธอควรบอกเขาไปว่าเธอยังคงตื่นอยู่... ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เขาก็ดำเดินต่อไปอีกเล็กน้อยแล้วจูบเธอที่ริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าบางทีมันอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีที่สุดที่จะมองเขาจากมุมมองที่เธอเคยมีในอดีต ไม่ว่าพวกเขาจะห่างเหินกันแค่ไหนแต่เขาก็ยังเป็นผู้ชาย พวกเขาแทบจะไม่มีเพศสัมพันธ์กันเลยแม้จะแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะมีความต้องการบางอย่างใช่ไหม?มาร์ครู้สึกประหลาดใจที่เธอยังคงตื่นอยู่ เพราะหลังจากที่ตั้งครรภ์เธอก็มักจะผล็อยหลับไปทันทีและนอนหลับเป็นตายเสมอ เขาตัวแข็งและดึงเธอเข้าไ
เช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คเดินลงไปข้างล่างด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แมรี่ที่เห็นว่าเขาดูมีความสุขมากจึงถามว่า “วันนี้มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเหรอนายท่าน? เช้านี้นายท่านอารมณ์ดีเชียว นายหญิงตื่นหรือยังคะ? ให้ฉันไปเรียกเธอมาทานอาหารเช้าไหม?”มาร์คยืดจัดเนคไทให้ตรง “ไม่มีอะไรมาก ผมแค่ชอบอากาศวันนี้ เธอตื่นแล้ว ไปบอกให้เธอลงมาเลย”แมรี่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงสัย หิมะกำลังตก อากาศแบบนี้ดีตรงไหน?แอเรียนตัวสั่นเมื่อเธอลงมาถึงชั้นล่าง เธอสงสัยว่าใครเปิดประตูที่ชั้นล่างทิ้งไว้ เกล็ดหิมะปลิวไปตามอากาศที่เย็น แมรี่รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว “คุณหนาวเหรอ? ใส่เสื้อผ้าเพิ่มอีกสักชั้นเถอะค่ะ คุณคงไม่อยากเป็นหวัดหรอก เมื่อคุณยังเล็กคุณมักจะสวมเสื้อผ้าบางไปโรงเรียนในช่วงฤดูหนาวเสมอ ดังนั้นคุณจะเป็นหวัดทุกฤดูหนาวและจะฟื้นตัวหลังจากที่ฤดูกาลเปลี่ยนไปเท่านั้น ร่างกายของคุณอ่อนแออยู่เสมอและคุณมีแต่จะอ่อนแอลงเท่านั้น คุณจะต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าคุณจะกลับมาสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิม”แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์ค แน่นอนว่าสีหน้าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขารู้ว่าเขาเคยใจร้ายกับเธอแค่ไหนใช่ไหม? เขาจะไม่มีวันให้อะไรดี ๆ กับเธอเว
“แอริ นายท่านดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลยนะ เธอได้สังเกตไหม?” จู่ ๆ เสียงของแมรี่ก็ดังขึ้นจากด้านหลังเธอแอเรียนกลับมารู้สึกตัวและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่ มันหนาวเกินไป ฉันรู้สึกไม่อยากจะขยับเขยื้อนตัวเลย ฉันจะขึ้นไปนอนต่อนะ อ้อ ถ้าเฮนรี่ออกไป บอกให้เขาไปเอาหนังสือมาให้ฉันสักสองเล่มด้วยนะคะ เอาแบบที่ฉันอ่านอยู่ประจำนั้นแหละ คุณบอกให้เขามาถามฉันก็ได้ถ้าเขาไม่แน่ใจ”แมรี่ตอบด้วยเสียงฮึดฮัดและรอให้แอเรียนขึ้นไปชั้นบนก่อนที่เธอจะโทรหามาร์ค “นายหญิงอยากได้หนังสืออีกสองเล่ม ท่านช่วยนำมันมาให้ตอนท่านกลับบ้านได้ไหม? เอาแนวที่เธออ่านอยู่ประจำนั้นแหละค่ะ นายหญิงเพิ่ง…โอเค”ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าวันนี้แจ็คสันบังคับให้ทิฟฟานี่อยู่บ้าน อันที่จริงเธอไม่ได้เจ็บท้องแล้วแต่เธอไม่สามารถเอาชนะการยืนกรานของเขาได้เธอจำได้ว่าเธอไม่ได้ไปที่บ้านของตัวเองมาระยะหนึ่งแล้ว ลิเลียนอยู่คนเดียวและทิฟฟานี่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเธอ ทิฟฟานี่ควรจะไปเยี่ยมเธอทิฟฟานี่ขับรถกลับเข้าไปในคอนโดมิเนียม ขึ้นลิฟต์และขึ้นไปที่ชั้นบนอย่างสบาย ๆ เธอได้ซื้ออาหารเช้าสุดโปรดของลิเลียนและของขวัญให้เธอด้วย ขณะที่ทิฟฟานี่เปิดประต