Share
บทที่ 922 มันไม่สำคัญ
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 923 ฉันไม่ได้ทำ เราไม่ได้ตั้งใจ
’มันไม่สำคัญ’คำตอบของแอเรียนทำให้ความเครียดของมาร์คผ่อนคลายลง เขาต้องการการอภัยจากเธอเพียงคนเดียว คนอื่นไม่สำคัญ เขาสนใจแต่ความคิดเห็นของเธอเท่านั้น แค่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเธอก็ดีเกินพอแล้ว“ไม่ใช่ว่าเราไม่มีจิตสำนึก” โซอี้ค้านอย่างอ่อนแรง “ก็แค่ว่า… คนลักพาตัวคนนั้นบอกว่า… คุณย่าเสียชีวิตหลังจากที่มาร์คไปเยี่ยมเขา และว่า… มาร์คอยู่เบื้องหลังการตายของเขา ฉันเองก็สงสัยอยู่ คุณย่าเป็นแค่โรคปอดบวมและมันไม่ควรทำให้เขาถึงขั้นเสียชีวิต นอกจากนี้ มันช่างบังเอิญเหลือเกิน… ทำไม? เขามีโอกาสที่จะตายตั้งมาก… ฉันไม่ได้พยายามจะสื่อถึงอะไรนะ ท้ายที่สุดฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน ฉันยอมรับว่าสามีที่โง่เขลาของฉันเป็นต้นเหตุที่ทำใหคุณย่าป่วย ฉันอยากจะหย่ากับเขามาโดยตลอด แต่ฉันทำไม่ได้… และครั้งนี้ลูกชายของฉันก็ถูกลักพาตัว ฉันถูกทิ้งให้ไม่เหลือทางเลือก ถ้าเป็นเธอ เธอจะไม่ส่งจดหมายนั้นเหรอ? พ่อแม่ที่ไหนจะอยากเห็นลูกของตัวเองตาย?”แอเรียนพูดไม่ออก เธอจ้องไปที่โซอี้ สามีของเขาและลูกพี่ลูกน้องของเธอ แล้วเธอก็เงียบไป เขาเป็นเพียงนักศึกษามหาวิทยาลัย เขายังเด็กมาก…ถ้าแอเรียนไม่ได้เป็นแม่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 924 ยังคงหน้าเงินเหมือนเคย
สามีของโซอี้มองดูมาร์คอย่างระแวดระวังและรวบรวมความกล้าก่อนที่จะพูดว่า “นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของฉันนะ แต่ป้าของเธอไม่ควรมีส่วนแบ่งในคฤหาสน์วินน์หน่อยเหรอ? มันคงจะดูไม่เหมาะสมหากเธอจะเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวเลยถูกไหม? นอกจากนี้ เธอมีทุกอย่างที่เธอต้องการแล้ว เธอสามารถครองเมืองหลวงได้ครึ่งหนึ่งเพียงแค่เธอสะบัดมือของเธอ แต่สำหรับเรามันต่างกัน พวกเราจน ป้าเธอก็ใช้ชื่อวินน์ด้วย เธอไม่ควรจะโหดร้ายเกินไปนะ”แอเรียนรู้ว่าสิ่งนี้จะต้องเกิดขึ้น เธออุ้มแอริสโตเติลไปนั่งบนโซฟา ก่อนที่เธอจะใช้ดวงตาที่แสนสวยของเธอจ้องไปที่ครอบครัวสามคนนั้นอย่างสงบ “คุณพูดถูก ฉันมีทุกสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว อย่างไรก็ตาม คฤหาสน์วินน์มีความพิเศษสำหรับฉันมากจนประเมินค่าไม่ได้ จริงอยู่ว่าคุณป้าก็ใช้ชื่อวินน์ แต่คุณย่าทิ้งคฤหาสน์นั้นไว้ให้ฉัน ฉันจะแบ่งมันกับพวกคุณได้อย่างไร? บางที… คุณควรจะขออนุญาตจากคุณย่าก่อนดีไหม?”หน้าของโซอี้ถอดสีด้วยความตกใจ “ไม่ ไม่ ไม่ เราไม่ต้องการมัน! คุณย่าทิ้งมันไว้ให้เธอ เราจะไม่เอามันไปจากเธอแน่นอน!”“คุณทำให้ฉันประหลาดใจจริง ๆ” แอเรียนพูดพร้อมกับเย้ยหยัน “คุณสามารถนึกถึงผลประโยชน์ทั้ง ๆ ท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 925 เหมือนดั่งแมลงสาบที่ไม่อาจถูกทำลายได้
แฮร์ริสเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ "ทำไม? เราดูแลหญิงชราคนนั้นมาเสมอ แต่สุดท้ายเขาได้ให้อะไรเราไหม? เธอเห็นสีหน้าของแอเรียนหรือเปล่า? หล่อนปฏิเสธที่จะนับญาติกับเราเพียงเพราะเรายากจน พวกเทรมอนต์มีเงินมากเกินพอแต่พวกเขาก็ยังคงจะเก็บคฤหาสน์วินน์ไว้ ใครจะไปรู้ว่าหล่อนคิดอะไร? หล่อนเป็นผู้หญิง หล่อนแต่งงานแล้ว ดังนั้นฉันเดาว่าเราคงจะต้องเปลี่ยนชื่อของคฤหาสน์วินน์ในอนาคตแล้วแหละ คฤหาสน์นั้นควรเป็นของฮาร์วีย์ เธอมอบคฤหาสน์วินน์ให้กับฆาตกรของพ่อตัวเอง ช่างเป็นความคิดที่แปลกเสียจริง!”ฮาร์วีย์รู้สึกรังเกียจพ่อแม่ตัวเองอย่างยิ่งเมื่อเขาได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้ “หยุดพูดสักทีได้ไหม? ทุกอย่างของตระกูลวินน์ควรจะเป็นของเขาอยู่ดี ลองทิ้งความจริงที่ว่าเราดูแลคุณยายมานานหลายปีไปสิ ถ้าผมจำไม่ผิด พ่อก็ขอเงินจากพี่เขยมาเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ? อย่างน้อยก็สองสามแสน? แม่กับผมไม่เคยเห็นแม้แต่เซ็นต์เดียวเลย พวกเขาใจดีกับเรามามากแล้ว เลิกโลภได้แล้ว”โซอี้ที่ไม่รู้เรื่องนี้จึงตกใจมาก "ลูกพูดว่าอะไรนะ? จริงเหรอ? มาร์คให้เงินนายมาเท่าไหร่?”สามีของเธอลูบจมูกพลางรู้สึกผิด “ตอนนั้นเราจะหย่ากันไม่ใช่เหรอ? เพราะอย่างนั้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 926 เลื่อนขั้นเป็นคุณยาย
เมื่อเฮนรี่เดินเข้าไปในบ้าน เขาไม่ได้มาคนเดียวเพราะคนที่เดินตามหลังเขามาติด ๆ นั้นคือ เฮเลน เธอไม่ได้วางแผนว่าจะมาเซอร์ไพรส์แต่อย่างใด เธอเพียงแต่บังเอิญเจอกับเฮนรี่ที่รั้วบ้าน แอเรียนที่อุ้มสมอร์อยู่ในอ้อมอกเข้ามาทักทายเธอ “ที่รัก ทักทายคุณยายหน่อยสิ”สายตาที่เฮเลนมองสมอร์นั้นเต็มไปด้วยความรัก ทว่าเธอไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะเข้าไปกอดหรืออุ้มเขาเลย คงจะเป็นเพราะเธอกลัวว่าแอเรียนอาจจะไม่พอใจกับสิ่งนั้น “น่ารักจังเลย! เขาหน้าเหมือนลูกแต่มีสีหน้าของมาร์ค” แอเรียนยิ้ม “เชิญนั่งก่อนสิ ในที่สุดก็มีเวลาว่างแล้วเหรอคะ?”เฮเลนนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นและพึมพำขอบคุณแมรี่ผู้นำน้ำดื่มใส่แก้วมาให้เธอ “แม่กำลังจะไปทำธุระและผ่านมาทางนี้พอดี แม่คิดว่าตอนนี้ลูกน่าจะอยู่บ้าน แม่ก็เลยแวะมาเยี่ยมหาสักหน่อย”“ผ่านมาทางนี้พอดี?” ไม่มีทางที่คฤหาสน์เทรมอนต์จะเป็น "ทางผ่าน" ของเส้นทางการเดินทางใคร ๆ เพราะที่ตั้งของมันไม่ได้อยู่ใกล้ทางด่วนหรือถนนที่พลุกพล่าน มันเป็นเพียงขอแก้ตัวของเฮเลน แต่แอเรียนเลือกที่จะมองข้ามมัน “แล้วเป็นอย่างไรบ้างคะ? ที่บริษัทของคุณเป็นอย่างไรบ้าง?” เฮเลนชะงักชั่วครู่ก่อนที่จะ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 927 ความคล้ายคลึงในครอบครัว
แอเรียนพยายามหยิบจี้คืนจากสมอร์ ทว่ามือของเขากำหมัดแน่นอย่างดื้อรั้นโดยไม่ยอมปล่อยไม่ว่าเธอจะพยายามงัดมันมากแค่ไหนก็ตาม ด้วยความกลัวว่าเธออาจจะทำให้เขาเจ็บโดยไม่ตั้งใจได้ แอเรียนจึงยอมแพ้และยอมจำนน "ก็ได้ เราจะไม่ได้มันกลับมาจนกว่าเขาจะเบื่อมัน โอ้ นั่นทำให้ฉันนึกถึง... เอ่อ เรื่องที่ว่า แอรี่เป็นอย่างไรบ้าง?”หากเธอมีทางเลือก แอเรียนจะไม่มีวันพูดถึงแอรี่เด็ดขาด แต่ ณ ตอนนี้เธอหมดเรื่องที่จะคุยกับเฮเลนโดยสิ้นเชิง เธอไม่อาจจะปล่อยให้ “ช่วงสนทนา” ที่เหลือของทั้งคู่กลายเป็นการจัองตากันไปมาได้ใช่ไหมล่ะ?เฮเลนเองก็ไม่นึกว่าแอเรียนจะพูดถึงแอรี่ขึ้นมาด้วยตัวเอง หลังจากที่เธอหายตะลึง เธอจึงตอบว่า “ก็ดีนะ ตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ที่ต่างปกระเทศ แม่โล่งอกที่เธอดูเหมือนจะกลับไปตั้งใจเรียนเหมือนเมื่อก่อน คือ แม่หาครอบครัวอุปถัมภ์ที่แม่ได้สร้างความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดด้วยให้เธอเพื่อที่แม่จะได้เฝ้าติดตามทุกการเคลื่อนไหวและทุกสถานการณ์ของแอรี่จากที่นี่ จริง ๆ แล้วแค่แอรี่กลับไปตั้งใจเรียนและเลิกคิดที่จะทำลายชีวิตตัวเอง คนเป็นแม่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องหมดหวังในตัวลูกสาวของตัวเองแล้ว ลูกว่าไหม? แต่แน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 928 เจตต์
มุมปากของมาร์คขยับเป็นร้อยยิ้ม แต่แววตาของเขากลับไม่ได้ยิ้มด้วยเลย มันเป็นเพียงการสวมร้อยยิ้มปลอม ๆ“คุณไม่ได้จะบอกให้ผมไปตามหาที่ดินที่คุณสมมุติขึ้นมานั้นเองใช่ไหม?” เขากล่าวขึ้น “ทุกคนที่สมองยังใช้งานได้ต่างสามารถฝันถึง ‘ทางออก’ ที่ง่ายขนาดนี้ได้! เหตุผลที่ผมเรียกพวกคุณมาประชุมก็เพราะว่าผมต้องการผลลัพธ์และความคืบหน้าจริง ๆ แต่คุณกลับ… ถามผมราวกับว่าคุณกำลังขออนุญาต ถามจริง? คุณพิจารณาเองสักนิดไม่เป็นเลยเหรอ?! ก็ได้ เยี่ยมเลย งั้นผมเดาว่าผมควรจะเริ่มนับถอยหลังรอวันที่บริษัทของผมพังทลายได้เลย” ผู้บริหารหนุ่มรีบเก็บแฟ้มเอกสารของตัวเองทันทีราวกับว่าเขากำลังจะออกจากห้อง “ครับ ครับ! ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลยครับ ผมสัญญาว่าคราวหน้าผมจะทำให้คุณภูมิใจ!”มาร์คนวดหน้าผากตัวเอง “พระเจ้าช่วย พวกคุณก็ต่างโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วนะ ทำไมถึงไม่ลงมือทำงานทันทีที่คิดว่าตัวเองมีวิธีแก้ปัญหาดี ๆ บ้างเลย? ทำไมต้องรอให้ผมอนุมัติก่อนด้วย หื้มม? เลิกขออนุญาตผมทุกเรื่องได้แล้ว โดยเฉพาะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ สมองคุณจะฝ่อเอานะถ้าจะไม่ใช้มันเลยน่ะ คุณรู้ไหมว่าผมอยากได้ยินว่าอะไร? ผมอยากได้ยินว่า ‘คุณเทรมอนต์ครับ ผมเจอที
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 929 เครือญาติที่ไม่คาดคิดกับผู้ชายที่คาดไม่ถึง
เจตต์ส่ายหัว “บ้า ไม่ต้องหรอก ที่นี่ก็น่าอยู่ดีออก เห็นไหม? มีตั้งสองห้องนอนแหนะ ห้องหนึ่งของเธอ ห้องหนึ่งของฉัน ฉันจะได้มาค้างที่นี่ตอนที่สะดวกได้ด้วย” เขากล่าว “และเธอไม่จำเป็นต้องออกไปทำงานเลย งานฉันเลี้ยงเราสองคนได้สบาย อย่างน้อยก็ก่อนที่เด็กนั้นจะคลอด แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เราสองคนอาจจะไม่ได้มีอนาคตร่วมกัน แต่เด็กนั้นเป็นลูกฉันเหมือนกัน เพราะฉะนั้นอย่ากังวลเกินไปและทำตามที่ฉันบอกก็พอ นี่ ถ้ามองข้ามเรื่องที่เราไม่ได้คบกันจริง ๆ ฉันว่าเราดูเหมือนสามีภรรยากันจริง ๆ นะ” ธัญญ่ารู้สึกกระเทือนในหน้าอกราวกับว่ากำแพงที่ปิดล้อมหัวใจเธอได้พังทลายลง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพิจารณาเจตต์อย่างรอบคอบ… และพบว่าความปรารถนาของเธอที่มีต่อแจ็คสันลดลงเธอหวังเพียงเสี้ยววินาทีว่าข้อตกลงระหว่างเธอกับเจตต์นั้นเกิดขึ้นด้วยความยินยอมโดยสุจริตและเที่ยงแท้ เธอต้องการมีครอบครัวเป็นของตัวเอง แต่สิ่งเหล่านี้ไม่มีอะไรจริงเลย พวกมันเป็นเพียงบทบาทที่พวกเขาต้องเล่นตามเพื่อความอยู่รอดความอึดอัดที่อัดแน่นในหน้าอกของเธอทำให้เธอหายใจลำบากขึ้นเล็กน้อย “ฉัน… อ้อ ผ้ากอซจะหมดแล้ว” เธอประกาศ “ฉันจะลงไปร้านขายยาข้างล่างแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 930 มาเฟียก็ต้องทำอย่างที่มาเฟียเขาทำกัน
เจตต์ซุกบัตรนั้นไว้ในกระเป๋าของเขาอย่างลังเล “คุณก็รู้ว่าถ้าหากคุณทำอะไรมากเกินไป นายท่านจะสงสัยคุณเอาได้นะครับ”อเลฮานโดรยิ้ม “เรื่องนั้นมันน่าสงสัยตรงไหนเหรอ? หรือเขาสงสัยว่าฉันอาจจะไม่ใช่หลานชายสุดที่รัก อเลฮานโดร สมิธของเขาจริง ๆ? นั่นมันเป็นความสงสัยของนายท่านหรือของนายกันแน่? แล้วถ้าฉันบอกนายว่า ฉันไม่ใช่อเลฮานโดรล่ะ?”เจตต์ก้มศีรษะลงต่ำกว่าเดิม เสียงของเขาเอื่อยเฉื่อยจนแทบจะเหมือนหุนยนต์ตอนที่เขาตอบ “สำหรับผม คุณสมิธก็คือคุณสมิธวันยังค่ำ ความเป็นไปได้อื่นใดไม่สำคัญ แม้ว่าคุณจะทำสิ่งที่ตลกหรือน่าสงสัยอยู่ก็ตาม” อเลฮานโดรดูเหมือนจะอารมณ์ดี “ฮ่า เพราะแบบนี้ไงฉันถึงชอบนายและอยากให้นายอยู่ข้างฉัน นายรู้ไหม… ธัญญ่าอาจจะไม่ได้ฉลาดมากนักแต่เธอค่อนข้างหน้าตาดีเลยนะ นายควรจะลองพิจารณาเธอดูดี ๆ” “คนอย่างผมจะไม่มีวันมีชีวิตที่ปลอดภัยและมั่นคง” เจตต์ตอบอย่างสงบ “สิ่งสุดท้ายที่ผมต้องการคือการต้องลากคนอื่นเข้ามาเสี่ยงกับผม ถ้าผมทำได้ ผมอยากจะคืนอิสรภาพให้เธอมากกว่า”อเลฮานโดรดูเหมือนจะตะลึงกับความตรงไปตรงมาของเขา “หึ แค่นั้นก็ทำให้นายมีมนุษยธรรมมากกว่าคนอื่น ๆ ที่ทำงานให้กับครอบครัวนี
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
