Se connecterShare
บทที่ 46
Dernière mise à jour:
2025-02-06 19:50:09
Related chapter
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 47
"ทำไม ผัวเรียกขึ้นบ้านต้องหน้าบึ้งขนาดนั้นเลยเหรอ" ขึ้นมาถึงก็เห็นว่าเธอเอาแต่หน้าบึ้งตึง"ฉันจะถามพี่วาเรื่องเข้าประกวด""แล้วไปตอบตกลงกับมันทำไม""คุณรู้?"เจ้าเวหาไม่ได้ตอบ เขาจัดการปลดกระดุมเสื้อเพื่อเตรียมอาบน้ำเพราะคืนนี้ต้องเข้าไปดูคลับอีก ไอ้นั่นก็ไม่รู้อะไรนักหนา เดี๋ยวเมียไม่สบายเดี๋ยวเมียแพ้ท้องหนักออมสินเห็นเขาไม่คุยด้วยก็เลยเงียบ พอเขาอาบน้ำออกมาก็เห็นว่าเขาใส่เสื้อผ้าเหมือนจะออกไปข้างนอกแต่เธอก็ไม่ได้ถามหรอกว่าเขาจะไปไหนแล้วจะกลับเมื่อไร เธอทำแค่มอง แต่สายตาที่มองยิ่งกว่าคำถามอีก"หุ้นส่วนวันนี้ไม่เข้าคลับ ฉันเลยต้องไปดูเอง""ก็ไปสิ""ไม่กลับดึกหรอก""อย่าให้รู้นะว่านัดใครไว้" ประโยคนี้เธอพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่อีกฝ่ายก็เห็นว่าปากของเธอขยับ"จะพูดอะไรก็พูดมา""ใครจะกล้าไปก้าวก่ายชีวิตของคุณล่ะคะ""จะไปด้วยกันไหมล่ะ""ไปได้เหรอ" จากใบหน้าที่บึ้งตึงอยู่เมื่อครู่เปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัด"ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าสิ""ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันตามลงไป"ผ่านไปสักพักออมสินก็ตามลงมาข้างล่าง.."กลับไปเปลี่ยนชุดใหม่""คะ?" หญิงสาวมองชุดที่เธอใส่ ชุดนี้เพิ่งออกงานครั้งแรกเลยนะเนี่ย"บอกให้กลับไปเปล
Dernière mise à jour : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 48
"มีอะไรกันอี๊กกก" อาจารย์ไม่ไหวกับห้องนี้แล้วจริงๆ พอย่างก้าวเข้ามาก็เหมือนว่ากำลังมีเรื่องกันอีกแล้ว"คือว่าอาจารย์คะ""หยุดนะเชอรี่" ออมสินรีบเดินไปแย่งโทรศัพท์เชอรี่ก่อนจะเอาให้อาจารย์ดู"เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมานะ" เชอรี่ก็ไม่ยอมง่ายๆ พยายามจะแย่งคืนมา"ฉันสามารถเอาผิดทางกฎหมายกับเธอได้""เธอจะเอาผิดอะไรฉัน""เกี่ยวกับพรบ. คอมพิวเตอร์""มันเกิดอะไรขึ้นมีใครบอกอาจารย์ได้ไหม""เมื่อคืนออมสินไปเที่ยวกับผู้ชายค่ะ เมามายถึงเนื้อถึงตัวไม่รู้ว่าไปจบกันที่ไหน""อะไรนะ?" อาจารย์หันขวับมามองออมสินก๊อกๆ ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้อง แต่ประตูก็ไม่ได้ปิดหรอกแค่เคาะให้คนที่อยู่ด้านในหันมามอง"คุณเวหาให้มาตามตัวคุณออมสินไปพบที่ห้องทำงานครับ" คนที่มาตามก็คือเจอาร์"เดี๋ยวจะให้นักศึกษาตามไปนะคะ""ให้ไปพร้อมผมเลยครับ และทุกคนก็เรียนได้เลยไม่ต้องคุยถึงเรื่องนี้""เอาโทรศัพท์ฉันคืนมาก่อน" เชอรี่กำลังจะแย่งเอาโทรศัพท์คืนมาแต่ออมสินไม่ยอมเธอออกมาพร้อมกับโทรศัพท์ของเชอรี่"เอายังไงดี" พริ้มเป็นกังวลเรื่องโทรศัพท์เพราะทั้งสองคุยนินทาคนอื่นไว้เยอะ"จะไปกลัวอะไรโทรศัพท์ฉันมีระบบล็อก"ห้องทำงานของเจ้าเวหา.
Dernière mise à jour : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 49
"เย็นวันนี้ใครที่ลงสมัครดาวคณะไว้เจอกันที่โรงยิมนะ" รุ่นพี่มาแจ้งกับรุ่นน้องที่ลงสมัครไว้ เพราะเดือนหน้าจะมีการคัดเลือกดาวมหาวิทยาลัย ก่อนหน้าต้องเลือกดาวคณะให้ได้ก่อน"ห้องนี้มีน้องออมสินกับน้องเชอรี่ใช่ไหมคะ" รุ่นพี่ที่มาด้วยกันถาม"ใช่ค่ะ""น้องทั้งสองเตรียมตัวด้วยนะ""ค่ะรุ่นพี่""ออมสินฉันว่าเธอต้องได้เข้ารอบแน่เลย" หลังจากที่รุ่นพี่ออกจากห้องไปแล้วอาวุธก็เดินเข้ามาคุยกับออมสิน เพราะเรื่องความสวยผู้ชายเชี่ยวชาญนัก"อย่าลืมสิว่าคณะเรา ไม่ได้มีแค่ห้องนี้ เพราะรุ่นพี่ก็ลงแข่งขันด้วย""หึ.. เอาชนะเชอรี่ให้ได้ก่อนเถอะค่อยไปพูดถึงรุ่นพี่" เสียงนี้ดังแทรกมาจากกลุ่มของเชอรี่"ไม่ได้อยู่ในสายตาฉันเลย" ออมสินแค่พูดเปรยๆ แต่ก็เสียงดังฟังชัดมาก"นี่แก!" เชอรี่กำลังจะพูดคืนแต่อาจารย์ก็เข้ามาสอนก่อน"ออมสินอาจารย์หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรวุ่นวาย ในการเลือกดาวคณะของเรานะ" เข้ามาในห้องอาจารย์ใบเฟิร์นก็หันไปพูดกับออมสินก่อนเลย"ทำไมอาจารย์ต้องพูดแค่กับออมสินล่ะคะ""อาจารย์บอกไว้ทั้งสองนั่นแหละ อย่าให้เสียชื่อของนักศึกษาปี 1 ล่ะ" นักศึกษาปี 1 เข้าร่วมแค่ห้องนี้ เพราะห้อง A ไม่สนใจเรื่องประกวดอยู่แล
Dernière mise à jour : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 50
"?????" แทบจะทุกชีวิตที่อยู่ในโรงยิมเลยมั้งมองตามออมสินที่วิ่งออกไป แล้วพอเห็นว่าออมสินทำอะไรทุกคนถึงกับหันหน้ามามองกัน"ขอบคุณมากนะคะ" หญิงสาวรีบหยิบเอาถุงกระดาษที่อยู่ในมือของเจ้าเวหาโดยไม่ได้คิดอะไร ก่อนจะหมุนตัววิ่งกลับมาทางเดิมชายหนุ่มได้แต่อมยิ้มมองตามเพราะเป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอขอบคุณเขาออมสินกลับเข้ามาไม่ได้มองดูสายตาของใครเลย เธอก็รีบนั่งลงเก้าอี้เพื่อเอารองเท้าในถุงกระดาษนั้นออกมาเปลี่ยน ยิ่งทุกคนเห็นว่ามันเป็นรองเท้าก็ยิ่งสงสัย แต่ไม่มีใครกล้าทักถามเพราะคนที่เอามาให้ตอนนี้เดินเข้ามาด้านในแล้ว"ไปถึงไหนแล้ว" เจ้าเวหาเดินเข้ามาก็ถามกับเจ้าวายุ"นั่งก่อนสิ" อีกฝ่ายเลยขยับเก้าอี้ให้พี่ชายนั่งด้วย "วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก พรุ่งนี้ถึงเป็นวันคัดเลือกดาวคณะ""พี่เวย์คะ" เชอรี่เห็นว่าทุกคนให้ความสนใจกับออมสินมากเพราะท่านผู้บริหารถือรองเท้ามาให้เธอ เลยจะเสียคะแนนนิยมตรงนี้ไม่ได้ ก็เลยทำทีเป็นทักทายเจ้าเวหาโดยการขยับไม้ขยับมือเจ้าเวหาเลยพยักหน้าให้เล็กน้อย แต่หลังจากพยักหน้าตอบเชอรี่แล้วสายตาคมก็ชำเลืองไปมองอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างกัน เห็นว่าเธอมองมาเช่นกันเขาก็เลยหันไปคุยกับเจ้าวายุเ
Dernière mise à jour : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 51
"อื้อ ไม่ได้จริงๆ ค่ะ" หญิงสาวพยายามหยุดเขาไว้ก่อนที่ทุกอย่างมันจะเลยเถิดจนหยุดไม่ได้"ไม่นานหรอก" เสียงแหบพร่าดังออกมาเหมือนให้คนตัวเล็กรับรู้ว่า ถ้าไม่ได้นาทีนี้มีหวังใจขาดตายแน่เลย"แต่บ่ายวันนี้รอบคัดเลือกแล้วนะคะ""ก็อีกตั้งหลายชั่วโมง" เขาคิดว่าทำตอนเช้านี่ไม่ได้ไปทำตอนบ่ายสักหน่อย"คุณรู้ไหมว่าแต่ละครั้ง มันเจ็บแค่ไหน เดินก็ไม่ถนัด แล้วฉันจะไปใส่ส้นสูงเดินคัดเลือกได้ยังไงคะ""หือ.." ต้องภูมิใจไหมเนี่ยที่ตัวเองใหญ่จนทำให้เธอเจ็บ แต่ก็อดเอ็นดูไม่ได้..นี่ทุกครั้งที่มีอะไรกันเธอต้องแบกความเจ็บไปตลอดทั้งวันเลยเหรอ "ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำเถอะ" ชายหนุ่มยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหันหลังอยู่ในท่าเดิม"คุณโกรธฉันเหรอ" หญิงสาวยื่นใบหน้าไปมองใกล้ๆ เพราะคิดว่าเขากำลังโกรธ"ไม่ได้โกรธ กำลังห้ามใจตัวเองอยู่ อย่าหาเรื่องเจ็บตัวได้ไหม""ค่ะ" พอรู้ว่าที่เขาทำไปเพราะอะไรออมสินก็รีบลงจากเตียงอย่างไว "ขอบคุณมากนะคะ" หญิงสาวไม่ลืมที่จะหันกลับไปขอบคุณเขาก่อนเข้าห้องน้ำ"หึหึ" ชายหนุ่มหันมองตามตอนที่เธอเดินเข้าห้องน้ำ มีเมียเด็กเป็นแบบนี้เองเหรอ มันรู้สึกกระชุ่มกระชวยเป็นบ้าเลยออมสินลงมาข้า
Dernière mise à jour : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 52
กว่าทุกคนจะแต่งตัวเสร็จ ก็ผ่านไปหลายชั่วโมง การประกวดเริ่มช่วงเย็นเพราะอยากให้นักศึกษาคนอื่นที่ยังคงเรียนอยู่ได้มีโอกาสมาเชียร์เพื่อนๆ"ออมสินอยู่ไหน" ไอเดียและการ์ตูนมาถึงมองหาเพื่อนในห้องแต่งตัวก็ไม่เห็น "พี่คะเห็นออมสินไหมคะ" ที่จริงจะถามเชอรี่ก็ได้ แต่พวกเธอเลือกที่จะถามรุ่นพี่ดีกว่า"ออมสินเหรอ อยู่บนรถโน่น" คนตอบก็เหมือนไม่อยากจะตอบ อุตส่าห์เลี่ยงที่จะไม่ถามคนที่ไม่เป็นมิตรแล้วนะ"อยู่รถคันนั้นเหรอคะ" ตอนเดินผ่านมาก็เห็นอยู่ ยังคิดอยู่เลยว่าเป็นรถของคณะกรรมการหรือเปล่า"อืม""ไอเดียออกไปข้างนอกกัน" การ์ตูนสะกิดไอเดียให้ออกมาก่อนเหมือนว่าพวกคนที่อยู่ด้านในไม่อยากคุยกับพวกเธอเลย"เธอว่าพวกเขาเป็นอะไรกัน""ฉันก็ไม่รู้แต่ว่า บรรยากาศมันดูแปลกๆ""หวังว่าออมสินคงไม่เจออะไรอีกนะ""ภาวนาขออย่าให้เจอเลย" แค่ที่ผ่านมาก็หนักหนาพออยู่แล้ว ทั้งสองพูดคุยกันระหว่างเดินออกมาที่รถบ้านก๊อกๆ มาถึงไอเดียก็เคาะประตูคนด้านในมาเปิดให้ คิดว่าทีมงานมาตาม"ออมสินอยู่ข้างในไหมคะ""ไอเดีย การ์ตูนขึ้นมาข้างบนสิ" ได้ยินเสียงเพื่อนออมสินก็เรียกให้ขึ้นมาข้างบนก่อน"ฉันแทบจำเธอไม่ได้เลยออมสิน พวกพี่ๆ แต่งหน้า
Dernière mise à jour : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 53
"พวกคุณไม่ตรวจสอบดีๆ เหรอคะว่าออมสินไม่ได้ใช้นางสาวนำหน้าแล้ว""???" ออมสินถึงกับเบิกตากว้าง ทำไมยัยสตอเบอรี่ถึงรู้เรื่องนี้ เธออุตส่าห์ยังไม่ทำบัตรประชาชนใหม่หลังจากที่ดูเหตุการณ์ผ่านกล้องวงจรปิดของโรงยิมแล้ว เจ้าเวหาก็รีบเดินออกมาจากห้องทำงาน แล้วตรงไปสถานที่ที่กำลังประกวดอยู่"ที่เชอรี่พูดมาเป็นเรื่องจริงไหม" พิธีกรบนเวทีหันมาถามออมสิน"เอ่อ..""มันน่าอายนักหรอออมสิน อ้อ.. ฉันลืมไปถ้าเป็นฉันฉันก็คงอายแทบเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี เพิ่งเรียนปี 1 ก็ใจแตกมีผัวซะแล้ว" คนที่สะใจกับเรื่องนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเมญ่าที่ยืนมองอยู่ข้างเวที ปล่อยให้พวกนั้นกัดกันให้ตายไปข้างหนึ่งเลย"มันเป็นเรื่องจริง" คนที่ตอบพิธีกรบนเวทีก็คือท่านเจ้าคุณ อธิการบดีของมหาวิทยาลัย ทุกคนที่กำลังจับจ้องออมสินอยู่ต่างก็หันมามองที่ท่านเจ้าคุณแทบจะเป็นตาเดียวกันแต่ท่านยังไม่ทันได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ คนที่รีบมาโรงยิมก็ได้มาถึงพอดี "เกิดอะไรขึ้น" จากที่มองท่านเจ้าคุณอยู่สายตาก็เบี่ยงเบนไปมองอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามา"เชอรี่ขอไมค์หน่อยค่ะ" เชอรี่ยื่นมือไปเอาไมค์จากพิธีกรเพื่อจะพูดกับเจ้าเวหาที่เพิ่งเดินเข้ามา พูดแค่ปากเป
Dernière mise à jour : 2025-02-06เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 54
นาทีนี้คนไม่ได้สนใจเรื่องประกวดเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ ทุกคนต่างก็สนใจหาคำตอบเรื่องที่ออมสินเป็นใคร ทำไมถึงกลายมาเป็นภรรยาของหลานชายเจ้าของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ได้"จะเป็นใครล่ะ ก็แค่เด็กยากจนคนหนึ่งไม่เห็นเหมาะสมกับพี่เวย์เลย" พริ้มเป็นอีกคนที่ช็อคมากกับเหตุการณ์ในครั้งนี้"เด็กยากจนไม่จริงหรอกมั้ง ดูหน้าตาผิวพรรณของเธอสิออร่ามาเต็มขนาดนั้น" รุ่นพี่ที่ยังไม่รู้จักออมสิน แค่มองก็พอจะเห็นรัศมีความรวยในตัวเธอ คนยากจนที่ไหนจะมีเงินทำสปาผิวให้สวยได้ขนาดนี้"ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อสิ ฉันเรียนห้องเดียวกับหล่อนเองแหละ""พี่เวย์คะ" เชอรี่เดินเข้ามาหวังจะเกาะแขนเจ้าเวหาเหมือนทุกครั้งที่เข้าใกล้เขา แต่ครั้งนี้เจ้าเวหาระวังตัวมาก เพราะภรรยาของเขาอยู่ต่อหน้า"เรายังเป็นพี่น้องกันได้เหมือนเดิม อย่าทำตัวแบบนี้อีก""มันมีอะไรดีกว่าเชอรี่คะ""อย่าให้พี่พูดเรื่องนี้เลย" เขาไม่อยากหักหน้าคนที่เขามองเห็นว่าเป็นน้องสาวมาตลอด เจ้าเวหาหันไปมองพิธีกรบนเวทีก่อนจะสั่งให้จัดการต่อได้เลย"ทุกท่านต่างก็หายสงสัยแล้วใช่ไหมครับ ผมก็เช่นกันครับ การคัดเลือกสาวสวยที่จะมาเป็นดาวคณะของเราก็จะดำเนินการต่อ โดยในปีน
Dernière mise à jour : 2025-02-06
Latest chapter
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 95 ตอนจบ
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน""อยู่บ้านของผมครับ""แสดงว่า?" นรสิงห์หันมองไปดูเพื่อน เพราะทั้งสองอยู่บ้านหลังเดียวกัน"ใช่อยู่บ้านเดียวกันกับกูนี่แหละ"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ น้องสาวของเขาอยู่ใกล้จมูกเขานี่เองเหรอ "ฉันอยากจะขอพบเธอหน่อยได้ไหม""ได้สิ.. แต่ว่าเธอจะเครียดมากไม่ได้นะ""ทำไม"เจ้าวายุเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะเรื่องนี้เขายังไม่ทันได้เล่า"ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นในพื้นที่ของมึงได้" พอรับรู้ว่าน้องสาวได้รับอันตรายจากการมาเที่ยวที่นี่นรสิงห์เลยหันไปต่อว่าให้เจ้าของสถานที่"เรื่องนั้นมันเหตุสุดวิสัยจริงๆ แต่กูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว""เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เรานัดกันอีกที" เจ้าวายุรีบพูดตัดบท เพราะยังไม่รู้จักนิสัยของนรสิงห์ดี"ไม่เป็นไรหรอกพรุ่งนี้วันหยุดไม่ได้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอที่นั่น" นรสิงห์หมายถึงจะไปหาไอเดียที่บ้านของเจ้าวายุหลังจากที่พูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว เจ้าวายุเลยกลับมาหาไอเดียที่บ้าน พอกลับมาเห็นว่าเธอนอนหลับเขาเลยไม่ได้ปลุก คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกันวันต่อมาที่คฤหาสน์ศักดินา.."เราเป็นเพื่อนของตาเวย์เหรอ" เห็นรถหรูวิ่งเข้ามาจอดเลย
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 94
"มึงถามทำไม""มึงช่วยนัดเพื่อนคนนี้ของมึงให้กูหน่อยได้ไหม""ได้สิ ว่าแต่มึงบอกกูมาก่อนว่ามันเรื่องอะไร""เรื่องของไอเดีย""ทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับไอเดียด้วย""กูไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง""มึงก็เริ่มจากเรื่องที่มึงถามกูนี่ไงมึงถามเพื่ออะไร""กูกำลังสืบหาครอบครัวของไอเดียอยู่""ไอเดียก็มีแม่อยู่ไม่ใช่เหรอ?" เรื่องนี้เจ้าเวหารู้มาจากออมสินอีกที ออมสินพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าครอบครัวของไอเดียเป็นยังไง"ไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอหรอก""อะไรนะ? กูงงไปหมดแล้ว เธออยู่กับแม่แต่มีพ่อเลี้ยงไม่ใช่เหรอ""ทั้งสองคนไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ของไอเดีย""มึงรู้ได้ยังไง""กูตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว""แล้วมึงก็คิดว่าไอเดียเป็นญาติของไอ้สิงห์เหรอ?""เพราะเรื่องนี้แหละกูถึงอยากจะคุยกับเพื่อนมึงหน่อย""ได้สิ มึงจะให้กูนัดวันไหน""เอาที่ทางนั้นสะดวก" เจ้าวายุรู้ว่าทางนั้นมีกิจการมากมายอาจจะไม่ค่อยมีเวลาว่าง"อืม ถ้างั้นกูไปดูคลับก่อนนะ""คุณยังไม่ออกไปหรือคะ" ออมสินว่าจะลงมาเล่นกับไอเดียข้างล่าง พอลงมาก็เห็นว่าสามียังไม่ออกจากบ้าน เพราะเขาบอกไว้ว่าจะเข้าไปดูคลับหน่อย"กำลังจะไปแล้วคุณลงมาทำไม""ผัวไม่อยู่บ้านลงมาทำไมก็เรื่องของฉันสิ
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 93
"คุณรีบพูดมาเถอะค่ะ" ตั้งแต่เขาบอกว่ากำลังให้คนสืบเรื่องครอบครัวเธอ ไอเดียก็รอแบบใจจดใจจ่อ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ถามความคืบหน้า แต่เธอก็รออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะแจ้งเรื่องนี้"แม่ของคุณเกี่ยวข้องกับครอบครัวผู้มีอิทธิพลครอบครัวหนึ่ง""ครอบครัวผู้มีอิทธิพล? ยังไงคะ""ผมไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงระหกระเหินออกมาจากบ้าน" เป็นเรื่องที่สืบไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว แค่เขารู้ที่มาที่ไปของแม่เธอ ส่วนพ่อของเธอยังไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด"คุณจะบอกว่า แม่แท้ๆ ของฉันถูกไล่ออกจากบ้านเหรอ?" ถ้ามันเป็นแบบนั้นเธอก็ไม่อยากจะรู้เรื่องแล้ว พวกเขาถึงขนาดไล่แม่เธอออกจากบ้าน คงไม่ต้องการเด็กที่เกิดจากแม่ของเธอหรอก"เรื่องนี้ผมยังไม่แน่ชัดเพราะมันเป็นเรื่องในครอบครัว คงสืบลำบาก""พวกเขาเป็นครอบครัวไหนคะ""ดำรงฤทธิ์""ดำรงฤทธิ์ ทำไมนามสกุลนี้มันคุ้นๆ""บริษัทในเครือของดำรงฤทธิ์มีทั่วประเทศ""คุณอย่าบอกนะคะ ว่าแม่ฉันเป็นญาติกับคนพวกนั้น?""เรื่องนี้ผมก็ให้คำตอบคุณยังไม่ได้ เพียงแค่ชื่อของแม่คุณ เคยปรากฏอยู่ในใบทะเบียนบ้าน""เคยปรากฏ?" หมายความว่าแม่ของเธอถูกคัดชื่อออกงั้นเหรอ? แม่เธอทำผิดอะไรนักหนาทำไมพวกเขาถึงทำก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 92
"ฉันว่าจะมาถามเรื่องพ่อค่ะ""ท่านมาแล้วเหรอ""คุณให้พ่อมาทำงานที่นี่เหรอคะ""ใช่ ท่านจะได้อยู่ใกล้ลูกสาวไง""ขอบคุณมากนะคะ""ขอบคุณทำไมล่ะนั่นก็พ่อตาผมนะ""ฉันรักคุณนะคะ""หือ.. เดี๋ยวนะ" เขายังไม่ได้ตั้งตัวเลย"คุณไม่อยากให้ฉันบอกรักเหรอ""ไม่ใช่แบบนั้นคุณจะไม่ให้ผมได้ตั้งตัวหน่อยหรือ""นึกว่าอะไรเสียอีก" เขากำลังจะลุกขึ้นแต่ไอเดียเดินเข้าไปแล้วดันร่างของเขาให้นั่งลงก่อนที่เธอจะวางสะโพกลงกับตัก มือเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ก่อนที่จะแนบริมฝีปากลง "อืม" ทีแรกคิดว่าจะจุ๊บแก้มแต่อีกฝ่ายดันหันหน้ามารับริมฝีปากของเธอก่อน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกมาเลยชมก่อนที่จะเปลี่ยนจากจุ๊บเป็นจูบ..ไอเดียปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ ใครจะเข้ามาเห็นก็ช่างปะไรนี่ห้องสามีของเธอ"พอแล้วเหรอคะ" เห็นอีกฝ่ายถอนจูบออก"เดี๋ยวคุณก็เข้าห้องเรียนสายหรอก""ถ้างั้นไอเดียกลับห้องก่อนนะคะ""เดี๋ยวก่อนสิผมจะไปส่ง" ชายหนุ่มหยิบเอาโทรศัพท์แล้วเดินตามเธอออกมา จนมาถึงอาคารเรียนไอเดียก็เห็นว่าตอนนี้อาคารเรียนกำลังก่อสร้างอะไรไม่รู้"เขาทำอะไรกันคะ""อาทิตย์หน้าก็คงใช้งานได้แล้ว""แล้วมันคืออะไรล่ะคะ?" หญิงสาวหันไปมองดูสิ่งก
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 91
"เมื่อกี้นี้ลูกเขยว่าอะไรนะ""ก็ตามที่ผมพูดนั่นแหละครับ ผมจะให้เงินเท่าที่คุณแม่ต้องการ และผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้คุณแม่ด้วย""แน่ใจนะว่าให้เท่าที่แม่ต้องการ""คุณแม่บอกมาได้เลยครับว่าต้องการเท่าไร"" 10 ล้านบาท""แม่!""ตกลงครับ""คุณ..""ถือว่าเงินนี้ผมให้ท่านสำหรับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา""เลี้ยงดูหมายความว่ายังไง" นางได้ยินคำพูดนี้เลยถาม"ฉันรู้ความจริงแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆ ของฉัน""ไอเดีย.." นางดูตกใจที่ลูกสาวรู้ความจริงแต่ก็ปรับสีหน้าได้ไวมาก "ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ฉันก็เลี้ยงดูเธอมา""เพราะแบบนี้ไงครับผมถึงจะตอบแทนบุญคุณที่คุณเลี้ยงดูคนรักของผมมา""ดี! อย่าลืมล่ะเงินสด 10 ล้านและที่อยู่ใหม่""อะไรนะ!" ชัยนาทเดินกลับมาได้ยินคำพูดนี้ของภรรยาพอดี "มันจะมากไปแล้วนะ""มากยังไง กว่าฉันจะเลี้ยงมันมาโตได้ขนาดนี้""เธอแน่ใจนะว่าเธอเป็นคนเลี้ยง""แกเป็นผัวฉัน ก็เท่ากับฉันเลี้ยงเหมือนกันแหละ""มันไม่มากหรอกครับผมให้ได้ และคุณแม่สัญญาว่าจะเซ็นใบหย่าให้คุณพ่อ ถ้าพ่ออยากจะหย่าก็หย่าได้เลยนะครับ""ไปหย่ากันวันนี้เลย" ประโยคนี้แม่เป็นคนพูด เพราะไม่เคยพิศวาสผู้ชายคนนี้เลย มีสิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือเงิน
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 90
"คุณเล่าเรื่องพวกนั้นให้ฉันฟังได้ไหมคะ" เธอขยับกายเข้าไปใกล้ แล้วก็แนบใบหน้าลงกับแผ่นอกของเขาที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงนอน"เรื่องนี้คุณตาขอจัดการเอง" ท่านอยากให้เจ้าวายุมีเวลาดูแลเมียกับลูกให้มาก และอีกอย่างที่ท่านจัดการเรื่องนี้เองเพราะไม่อยากให้พวกนั้นลอยนวล ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันตั้งแต่สร้างบ้านหลังนี้มา แต่ท่านก็ไม่คิดจะปล่อยไป"แล้วอีกสองคนล่ะคะ" เป็นอีกเรื่องที่ไอเดียสงสัย เพราะไม่เห็นทั้งสามคนมาเรียน"เจอข้อหาไม่ต่างกัน เพราะถือว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด""หรือคะ..""คุณไม่ต้องคิดมากนะ ใครทำอะไรก็ได้แบบนั้น""ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันกับออมสินไปทำอะไรให้พวกนั้นไม่ชอบนักหนา ตั้งแต่เข้าเรียนแล้ว""ต่อไปนี้ไม่มีใครมาทำอะไรคุณได้แล้วนะ""แล้วเรื่องเรียนล่ะคะ ฉันยังคงจะเรียนได้อีกไหม" เธอกลัวว่าถ้าท้องโตมากกว่านี้จะถูกสั่งห้าม เดี๋ยวก็เสียชื่อมหาวิทยาลัย"เรื่องนั้นมันแล้วแต่คุณ ถ้าคุณอยากจะเรียนก็เรียนไป""ฉันเรียนได้จริงเหรอคะ""เรียนได้สิ แต่เวลาเดินคุณต้องระวังๆ หน่อย""ฉันสัญญาว่าจะระวังค่ะ คุณตาไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" คำถามนี้ออกจากปากของไอเดีย เจ้าวายุมองหน้าเธอจนอีกฝ่ายสงสัยว่าเขามองทำไม "
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 89
ไอเดียคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เขาต้องทำอะไรกับโรงอาหารแน่ ถ้าเป็นแบบนี้คนอื่นก็หิวแย่น่ะสิก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังไม่กี่ทีก่อนที่ประตูห้องจะเปิดเข้ามา"ฝีมือคุณใช่ไหม" เข้ามาก็เห็นเขานั่งเก๊กหล่ออยู่โต๊ะทำงาน"ใช่ คิดว่าคลอดคนนี้แล้วก็จะต่ออีกคนเลย" สายตาคนที่ตอบมองต่ำลงไปดูท้องของเธอไอเดียเลยหันกลับไปมองดูเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามเข้ามาด้วย ทีแรกเธอบอกจะมาคนเดียวแต่เพื่อนไม่ไว้วางใจเลยตามกันมา"คุณพูดบ้าอะไร" รู้สึกอายเพื่อนยังไงไม่รู้"ก็คุณเล่นเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแล้วถามเลย ผมจะรู้ไหมว่าถามเรื่องอะไร ผมก็ตอบสิ่งที่ผมรู้น่ะสิ""ฉันว่าแกคงเอาอยู่ งั้นฉันสองคนออกไปก่อนนะ" ออมสินรีบคว้าแขนของการ์ตูนให้ออกมาก่อน"จะรีบไปไหนล่ะ อยากจะฟังต่ออยู่เลย""แกจะบ้าเหรอ เขาจะทำลูกคนที่สองกันแล้ว""น่ารักกกอ่ะ อยากมีแบบนี้เป็นของตัวเองสักคน.. บ้านผัวแกยังเหลืออีกสักคนไหมวะ""แกก็พูดไป" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะ แต่ตอนที่กำลังหัวเราะอยู่ออมสินก็รีบหุบปากอย่างเร็วเมื่อเห็นว่าสามีกำลังมองมา"มีอะไร""ผัวมองอยู่""ผัวแกเหรอ""สิบนาฬิกา"การ์ตูนมองตามเข็มนาฬิกา ก็เห็นว่าเสี่ยเจ้าเวหากำลังมองทั้งสองอยู่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 88
วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย.."อะไรนะ?" เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ จนถึงวันที่มาเรียนไม่เห็นกลุ่มของเชอรี่เลยเป็นที่พูดคุยกัน แต่พอรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กันเลย"แล้วไอเดียจะเป็นยังไง" วันก่อนการ์ตูนก็ไปเยี่ยมไอเดียที่โรงพยาบาลอยู่ แต่ที่การ์ตูนถามอยากรู้ว่าไอเดียยังจะเรียนต่อได้ไหม เพราะเธอกำลังตั้งท้องด้วย เรื่องที่ไอเดียท้องมีแค่คนที่สนิทกันเท่านั้นที่รู้"ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ คงต้องรอให้ไอเดียดีขึ้นก่อน""รู้เรื่องของคนพวกนั้นหรือยังว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" การ์ตูนยังคงถามหากลุ่มนั้นเพราะไม่เห็นมาเรียนสักคน"คงกำลังหาทนายกันอยู่" สมควรแล้วกับคนแบบนี้ ออมสินคิดว่าคุณปู่คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ เกือบทำให้เหลนของท่านไม่ได้ลืมตามาดูโลกหลายวันต่อมาและตอนนี้ไอเดียก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ตั้งแต่เธออยู่โรงพยาบาล แม่ไม่เคยมาเยี่ยมเลยนอกจากพ่อ ที่ไม่มาเพราะพ่อปิดบังเรื่องนี้ไว้ ถ้าแม่ของเธอรู้เรื่องมีหวังเรียกร้องค่าเสียหายกันให้วุ่นแน่"พาฉันมาที่นี่ทำไม" รถจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของท่านเจ้าคุณไอเดียถึงได้ถามเขา"ต่อไปนี้คุณต้องมาอยู่ที่นี่""ฉันจะกลับไปอยู่บ้าน""ไม่ได้""พ่
เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 87
"น้องเป็นยังไงบ้าง""ไอเดียเป็นยังไงบ้างคะ""ลูกสาวผมเป็นยังไงบ้าง"เจ้าวายุที่เพิ่งจะเดินออกมาไม่รู้จะตอบใครก่อนดี และเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยบอกไปว่าเธอพอจะพูดได้บ้างแล้ว ที่เขาต้องออกมาก่อนกลัวว่าจะทำให้เธอเครียดจนมีผลกระทบ เพราะเธอเอาแต่ชวนพูดถึงเรื่องนั้น"ผมลืมถามเลยว่าคุณทำงานที่ไหน" มัวแต่เป็นห่วงหลานสะใภ้ พอเห็นอาการดีขึ้นท่านเจ้าคุณเลยถามพ่อเลี้ยงของเธอ"เป็นช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานครับ""ว่าแล้วสภาพนี้ต้องเป็นช่าง" คำพูดนี้ไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนพูดก็คงจะรู้กันดี และทุกคนก็หันไปมองคนคนนั้นแทบจะพร้อมกัน "ไม่พูดแล้วก็ได้ค่ะ" เห็นสายตาผู้เป็นพ่อที่มองมารีบหุบปากแทบไม่ทัน"งานของผมคงไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนใช่ไหมครับ""ทำไมต้องทำให้พวกเราเดือดร้อนด้วยล่ะ ในเมื่องานที่คุณทำก็เป็นงานสุจริต" ท่านเจ้าคุณเลยให้นามบัตรของท่านไป ถ้าต้องการความช่วยเหลือหรืออยากเปลี่ยนงานให้มาหาท่านได้เสมอ"ขอบคุณมากครับ แค่พวกท่านไม่ทิ้งขว้างลูกสาวผมก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วครับ"เจ้าวายุมองคำพูดและกริยาของพ่อเลี้ยงเธอ ช่างแตกต่างจากแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ๆ มาก"ผมขอคุยกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ" เขาจะ
