Mag-log inหนี้ที่เธอไม่ได้ก่อ แต่เธอต้องชดใช้แทนด้วยร่างกายเพียงเพราะเขาเป็นคนยื่นมือมาช่วยชีวิตพ่อของเธอไว้จากกลุ่มมาเฟีย และนี่คือสิ่งที่พ่อบังเกิดเกล้าของเธอพูด "ผมขอมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตผมทดแทนหนี้ที่พ่อเลี้ยงจ่ายให้ ปลายฝนลูกสาวของผมครับ" นับตั้งแต่วันนั้นเธอจึงกลายเป็น "เมียเก็บ" "เมียขัดดอก" ของพ่อเลี้ยงเมฆาคนที่เริ่มต้นเป็นเจ้าหนี้แต่จบลงด้วยการเป็นหนี้หัวใจ
view more
เขา เมฆา พ่อเลี้ยงหนุ่มวัย 39 ปี เขาครองความโสดมาทั้งชีวิต แล้วจู่จู่ก็มีคนนำเด็กสาว สวย ใส บริสุทธิ์ ใส่พานมาประเคนให้เขาถึงที่จะไม่รับไว้ก็กระไรอยู่
พ่อเลี้ยงเมฆาเขายื่นมือเข้าไปช่วยปลดหนี้ให้กับครอบครัวหนึ่งจากกลุ่มมาเฟียและครอบครัวนั้นขอชดใช้คืนด้วยสิ่งที่มีค่าที่สุดของครอบครัวของพวกเขาแทนเงินตรา นั้นคือ "ปลายฝน" ลูกสาวคนเดียวของครอบครัว
นี่ปลายฝน เธอคิดว่า ทำแค่งานในไร่นี้มันคุ้มกับราคาที่ฉันจ่ายใช้หนี้แลกชีวิตพ่อเธอมางั้นหรือ
เธอ ปลายฝน เด็กสาวอายุ 19 ปี สาวบ้านไร่ที่ถูกครอบครัวนำมาประเคนให้เขา เพื่อแลกกับการใช้หนี้ให้กลุ่มมาเฟีย
เธอ ยอมมอบชีวิตทั้งชีวิตให้กับ เขา เพื่อแลกกับความอยู่รอดปลอดภัยของครอบครัว
และนี่คือการลงลายลักษณ์อักษรด้วยตัวของเธอเอง
“จากนี้ต่อไปชีวิตของปลายฝนเป็นของพ่อเลี้ยงเมฆาแต่เพียงผู้เดียว”
หนี้ที่เธอไม่ได้ก่อ แต่เธอต้องชดใช้แทนด้วยร่างกาย
เพียงเพราะเขาเป็นคนที่ยื่นมือมาช่วยชีวิตพ่อของเธอและใช้หนี้แทนให้กับกลุ่มมาเฟีย
ผมขอมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผมให้พ่อเลี้ยง "ลูกสาวของผมปลายฝน"
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรัก โรแมนติก ไม่ดราม่า
ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ
มีแต่แตกนอก แตกในตามสมควร
พระเอกเป็นพวกกินจุ กินจุกจิก หาเรื่องกินจุ๊บกินจิ๊บนางเอกตลอดเวลา
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเซตบ้านไร่ 2 เรื่องของสองหนุ่มที่เป็นทั้งเพือนรัก เป็นทั้งพี่น้องร่วมสาบาน และเป็นพ่อเลี้ยงและบอดี้การ์ด/ลูกน้องคนสนิทค่ะ
1. เรื่องของพ่อเลี้ยงเมฆา : เล่ห์รักร้ายนายเมฆา
2. เรื่องของพี่เวหา : เด็ดปีกเวหา
🚨คำเตือน🚨
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่ได้อ้างอิงสถานที่หรือบุคคลใดใดทั้งสิ้น
ในเนื้อเรื่องมีการบรรยายเรื่องเพศ อาจมีการใช้คำหยาบ หรือพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม
ผู้อ่านควรมีวิจารณญาณในการอ่าน
ฝากเป็นกำลังใจด้วยการ กดหัวใจ + เพิ่มเข้าชั้น + คอมเม้นพูดคุยกันด้วยนะคะ
1 คอมเม้น = 1,000,000 กำลังใจ❤️
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พุทธศักราช ๒๕๓๗ และที่แก้ไขเพิ่มเติม
ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอกเนื้อหา ดัดแปลง หรือเผยแพร่ทำซ้ำ
โดยมิได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นอันขาด!!
ปลายฝนส่งยิ้มให้ คุณหญิงมัณฑนามองแล้วค้อนไปสองทีหันไปคุยกับเลขาคนสนิท“ดูเอาเถอะนะอุษา ลูกชายฉันคงเห็นฉันเป็นยักษ์เป็นมารไปแล้วมั้ง นี่คงจะคิดว่าฉันจะทำอะไรเมียเขานะสิ”“ผมไม่ได้คิดแบบนั้นนะครับ ว่าแต่คุณแม่คุยอะไรกับปลายฝนหรือครับ”“แม่จะคุยอะไรก็เรื่องของแม่ แล้วแม่ก็จะกลับกรุงเทพแล้วด้วย อุษาเธอเตรียมจองตั๋วเครื่องบินได้เลย จองให้หนูนิดด้วย หนูนิดกลับพร้อมป้านะลูก”“ค่ะ คุณหญิง” / “เอ่อ..ค่ะ คุณป้า”อุษาและสกุณาตอบรับคุณหญิงมัณฑนาพร้อมกัน ส่วนเวหาที่ได้ยินว่าคนที่มาจากกรุงเทพกำลังจะกลับ เขาเผลอชำเลืองตามองไปที่หญิงสาวที่พึ่งตอบรับการเดินทางกลับกรุงเทพเมื่อครู่ แล้วรู้สึกใจหายกับการที่จะไม่มีใครบางคนให้เขาชวนทะเลาะด้วย“ทำไมคุณแม่รีบกลับละครับ ไม่อยู่ต่ออีกสักสัปดาห์”“จะให้แม่อยู่ต่อทำไม มีอะไรรอให้แม่ทำที่กรุงเทพเยอะแยะ อุษาพอถึงกรุงเทพเธอเช็คคิวหลวงพ่อให้ใหม่ ฉันจะต้องเอาดวงไปเช็คดูฤกษ์ดูยามใหม่ หวังว่าแกคงจะไม่เปลี่ยนตัวเจ้าสาวอีกแล้วนะตาเมฆ รู้ไหมว่ามันเหนื่อยทั้งแม่ เหนื่อยทั้งพระต้องมาเช็คดวง ผูกดวง หาฤกษ์ใหม่กันอีก”“อะไรนะครับคุณแม่ เมื่อกี้แม่พูดว่าอะไรนะ”“อุษาขอหงส์ไทยให
เมฆาจากที่งงอยู่แล้ว พอรับรู้ข้อมูลเพิ่มขึ้นเขากลับงงหนักกว่าเดิม“ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันจะให้เธอเอาเด็กออกล่ะ”“ก็.. พ่อเลี้ยงเคยบอกว่า ห้ามไม่ให้ปลายท้อง ถ้าปลายท้องพ่อเลี้ยงจะ.. ฮือ”ปลายฝนปล่อยโฮออกมา เมฆาดึงร่างบางเข้ามากอดเอามือลูบหลังปลอบประโลมอย่างเบามือเพราะเขากลัวว่าจะไปกระทบกับบาดแผลด้านหลังของปลายฝนแล้วทำให้เธอเจ็บ“เป็นแบบนี้นี่เอง ไม่ร้องนะคะ ฉันขอโทษที่เคยพูดอะไรแบบนั้นกับเธอ เธอลืมมันไปได้ไหม ยกโทษให้ฉันได้ไหม อย่าโกรธฉันนะที่ฉันเคยพูดอะไรแบบนั้นออกไป”“...”“ฉันไม่ใช่คนใจร้ายที่จะฆ่าลูกของตัวเองได้ลงคอหรอกนะปลายฝน เด็กคนนี้ฉันพิถีพิถันตั้งใจทำให้เขาเกิดมาจริงๆ นะ”“หมายความว่าอย่างไรคะ”“ก็หมายความตามที่บอกนี่แหละ เด็กคนนี้เขาคือคนที่ฉันตั้งใจทำให้เกิดขึ้นมา แล้วฉันก็จะทำน้องให้ออกมาเล่นเป็นเพื่อนเขาด้วยอีกหลายๆ คนดีไหม”“พ่อเลี้ยง..ฮือ”ปลายฝนดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หยาดน้ำตาที่ร่วงหล่นมาครั้งนี้แตกต่างจากเมื่อครู่ เนื่องจากครั้งนี้เป็นน้ำตาแห่งความปิติยินดี พ่อเลี้ยงหนุ่มใช้นิ้วมือปาดน้ำตาแล้วก้มมาจูบซับน้ำตาของหญิงสาว“นี่แม่ของลูกฉันกลายเป็นเด็กขี้แยไปตั้งแต่เมื่อ
ในระหว่างที่สองแม่ลูกกับถกเถียงกัน ประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก เมฆาหันไปให้ความสนใจกับคุณหมอที่เดินออกมาจากห้อง“เอ่อ.. คุณหมอครับ ปลายฝนเป็นอย่างไรบ้างครับ เธอปลอดภัยดีใช่ไหมครับ”คุณหมอพูดพร้อมยิ้มผ่านแววตาเพราะยังคงสวมแมสอยู่“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ ปลอดภัยดีทั้งแม่ทั้งลูกครับ”“ขอบคุณครับ เอ๊ะ.. เมื่อกี้คุณหมอพูดว่าอะไรนะครับ”“ครับคนไข้ท้องได้สองเดือนแล้วครับ ดีที่เหตุการณ์นี้ไม่ได้กระทบกระเทือนกับเด็กในท้อง ตอนนี้นี่ก็ดึกแล้วหมอคิดว่าให้คนไข้พักผ่อนก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ญาติค่อยมาเยี่ยมใหม่ ไม่ต้องห่วงคุณแม่สุขภาพแข็งแรงดีมากครับ”“อะ.. ครับ ขอบคุณครับ”เมฆายืนนิ่ง เขาได้แต่ทบทวนในสิ่งที่คุณหมอพูด ‘หมอบอกว่าปลายฝนท้องได้สองเดือน นั่นหมายความว่า เขากำลังจะมีลูกกับปลายฝนหรือนี่’“เฮ้ย.. เมฆ นายโอเคไหม”“เวย์ เมื่อกี้นายได้ยินที่หมอพูดหรือเปล่าวะ”เวหาพยักหน้า เมฆาจับที่ต้นแขนของเวหาเขย่า“ปลายฝนท้องได้สองเดือน แสดงว่าฉันกำลังจะมีลูกแล้วใช่ไหม ลูกของฉันอยู่ในท้องปลายฝน”“โอ๊ย.. เบาหน่อยไอ้เมฆ แผลกู”เวหาโวยลั่นเมื่อโดนเมฆาจับเข้าที่ต้นแขนและโดนแผลที่พึ่งผ่านการเย็บมาหมาดๆ เ
ปัง‼️ปลายฝนพุ่งตัวสุดแรงเข้าไปหาเมฆา เธอใช้ร่างของเธอเข้าบังพ่อเลี้ยงรับกระสุนแทนเขา เข่าของเธอค่อยๆ ทรุดลง เมฆาหันมาเห็นภาพที่ปลายฝนกำลังทรุดลงกับพื้นเขาตกใจตะโกนเรียกเสียงดัง“ปลายฝน”แล้วพุ่งตัวเข้าไปรับร่างบางดึงมาไว้แนบอกได้ทัน สายตาแข็งกร้าวและดุดันมองไปที่หัวหน้าโจรคนที่ทำให้ปลายฝนเจ็บ เมฆาเล็งปากกระบอกปืนไปที่เป้าหมายแล้วลั่นไกทันทีปัง!!“มึงยิงเมียกู ตายเสียเถอะ”กระสุนปืนเข้าที่กลางหน้าผากของอีกฝ่ายปลิดชีพทำให้ร่างไร้วิญญาณร่วงลงกับพื้นทันทีจากเสียงปืนที่ดังกระหึ่มทำให้ชาวไร่หลายคนในแถบนั้นกรูกันเข้ามาดู โดยมีนายสนหัวหน้าคนงานขับมอเตอร์ไซค์นำหน้ามา เวหารีบไปสั่งให้นายสนเคลียร์พื้นที่แล้วโทรเรียกเจ้าหน้าที่มา“ปลายฝน ปลายฝน ตื่น ตื่น เธอต้องไม่เป็นอะไรนะ”เมฆาเขย่าตัวหญิงสาวแล้วเขาก็เห็นว่ามีเลือดไหลจากแผ่นหลัง เขารีบอุ้มหญิงสาวที่ตอนนี้เริ่มหายใจรวยริน เวหาเคลียร์กับหัวหน้าคนงานเสร็จก็รู้หน้าที่รีบกระโดดขึ้นไปสตาร์ทรถ สกุณาเห็นก็วิ่งตามมา“ฉันไปด้วย”เวหาหันมามองแล้วมองไปที่คุณหญิงมัณฑนาและอุษา“แม่ก็ไปด้วย”เวหาหันไปบอกสกุณาด้วยน้ำเสียงเบาว่า“นั่งกระบะหลังได้หรือเปล่า”