LOGINShare
บทที่ 9 สอบสวน
Last Updated:
2025-02-27 09:35:52พรึ่บ!
ร่างเธอถูกเหวี่ยงลงกับเตียงอย่างแรงราวกับเป็นเพียงสิ่งของ ทำท้องน้อยจุกแปลบจนหน้าเบ้ พยายามหยัดกายขึ้นเตรียมจะวิ่งหนี แต่ร่างหนาของประธานกลับก้าวขึ้นคร่อมเธอเสียก่อน บดเบียดกายร้อนผ่าวแนบชิดร่างเล็กแนบแน่น จนไม่เหลือพื้นที่ให้อากาศแทรกผ่าน
แพรวาหน้าซีด เริ่มรับรู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป แม้จะออกแรงขัดขืนอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันสายเกินไปแล้ว
เสื้อคลุมสีเบจถูกกระชากออกจากร่าง พยายามจะต่อต้านแล้วแต่ก็ไม่อาจสู้แรงร่างสูงได้
ภายในห้องมืดสนิท มีเพียงแสงไฟของอาคารภายนอกฉายเข้ามาผ่านกระจกเท่านั้น โอนิกซ์จัดการรูดเนกไทสีน้ำเงินเข้มที่ต้นคอตัวเองออก คนตัวเล็กพยายามใช้จังหวะนั้นพุ่งตัวหนี แต่ก็ถูกกระชากต้นแขนกลับมานอนดังเดิม
"อึก...ขอร้อง...อย่าทำอะไรวาเลย...ฮือ...วาบอกทุกอย่างไปหมดแล้ว"
เธอยกมือขึ้นพนมไหว้งกๆ ขอความเห็นใจครั้งสุดท้าย ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำตา แต่คนใจร้ายก็ไม่สนใจ รวบข้อมือบางขึ้นเหนือหัว ก่อนจะใช้เนกไทในมือมัดมันเข้าด้วยกัน แล้วผูกปลายอีกด้านไว้กับหัวเตียง
ดวงตาสีเข้มใต้กรอบแว่นเย็นเฉียบไร้เมตตา ไล่มองเรือนร่างของเลขาสาวนิ่งๆ แม้เขาจะไม่ได้แสดงท่าทางหื่นกระหาย แต่แพรวากลับขนลุกวาบ พยายามถดกายหนี
ร่างกำยำโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ เอ่ยเสียงเรียบข้างใบหู
"โอกาสครั้งสุดท้าย ใครส่งเธอมา"
"มะ...ไม่มี...อึก...ไม่มีจริงๆ คุณต้องเชื่อวานะ"
"หึ!" เขาแค่นหัวเราะเบาๆ ในคอ ยอมรับในการแสดงแสนสมจริงของหญิงสาว แต่อย่างไรเขาก็ไม่เชื่อคำพูดเธอแม้แต่น้อย
"กรี๊ดดดดด!"
เธอกรีดร้องสุดเสียง เมื่อกระโปรงยาวลายดอกไม้ถูกกระชากลงตามเรียวขา โอนิกซ์โยนแว่นตาตัวเองทิ้งข้างเตียง เผยดวงตาสีเข้มเป็นประกายวาวโรจน์ด้วยแรงโทสะ ใบหน้าหล่อร้ายดูเหี้ยมโหดขึ้นในสายตาหญิงสาว เธอยกขาเตรียมจะถีบ แต่อีกฝ่ายกลับรู้ทัน คว้าข้อเท้าเธอเอาไว้ พลางใช้ท่อนขากำยำกดแยกเรียวขาเธอให้อ้าออกกว้าง
แพรวาหน้าร้อนวูบ แม้ตัวเองจะตกอยู่ในสภาพเสียเปรียบแต่ก็ยังใจสู้ ขัดขืนดิ้นหนีสุดแรง
แคว่ก!
เสื้อผ้าฝ้ายแขนยาวถูกกระชากออกอย่างแรง เนื้อผ้าสากบาดผิวกาย สร้างความเจ็บแสบให้เธอไม่น้อย กระดุมเม็ดเล็กหลุดกระจาย กระเด็นไปคนละทิศละทาง
เธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชที่สุดในชีวิต
โอนิกซ์ไล่สายตาโลมเลียทั่วกายขาวผ่อง ใจแกร่งเต้นผิดจังหวะไปครู่ ไม่เคยคาดคิดว่าภายใต้เสื้อผ้าล้าสมัยจะมีเรือนร่างเย้ายวนซ่อนอยู่
จากที่ตั้งใจจะแค่ข่มขู่ ตอนนี้เขาอยาก 'เอา' จริงแล้ว
อยากจะรู้ว่าร่างกายเอ็กซ์ๆ นี่ ซ่อนอะไรเอาไว้อีก เขาจะพิสูจน์สำรวจมันทุกซอกทุกมุมเลย
กลิ่นกายสาวบวกกับผิวกายเนียนละเอียดกระตุ้นอารมณ์เขาได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก เหวี่ยงมันทิ้งไปอีกทาง กลางกายปวดหนึบตุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำ
เรือนร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม แผงอกมีรอยสักรูปหัวกะโหลกขนาดใหญ่ ขัดกับภาพลักษณ์สุภาพบุรุษผู้เงียบขรึมสิ้นเชิง กล้ามหน้าท้องเรียงตัวกันเป็นลูก ไรขนสีเข้มใต้สะดือไล่ลามลงไปเรื่อยๆ ก่อนหายเข้าไปใต้ขอบกางเกง มือหนาจัดการปลดตะขอ รูดซิป เปิดเปลือยอวดส่วนที่หายไปโดยไม่ขัดเขิน
แพรวาพยายามทั้งดึงทั้งกระชากข้อมือให้หลุดจากพันธนาการอย่างลนลาน แต่มันก็ถูกมัดเอาไว้แน่นเกินไป ดวงตาคู่สวยมองเจ้านายด้วยความหวาดกลัว หนทางหนีรอดดูจะมืดมิดลงไปทุกที
เธอเบิกตากว้างเมื่อเหลือบเห็นอาวุธร้ายผงาดชี้หน้า ลำกายอวบใหญ่เท่าท่อนแขน ขดล้อมด้วยเส้นเลือดปูดโปนจนดูน่ากลัว หน้าเธอซีดลงแทบไร้สีเลือด ส่ายหัวเอาเป็นเอาตาย น้ำตาไหลพราก ร่างกายเธอไม่อาจรับความใหญ่โตขนาดนี้ได้แน่นอน
"อึก...อย่า...ไม่เอา! ขอร้อง"
โอนิกซ์ไม่สนใจ ดึงรูดแพนตี้สีขาวตัวเล็กลงตามเรียวขา มุมปากแสยะยิ้มร้ายพึงพอใจเมื่อเห็นส่วนสงวนเรียบเนียนไร้เส้นขนปกคลุม
ผู้หญิงคนนี้ช่างมีเรื่องให้แปลกใจได้ตลอด
เรียวขาถูกแยกออกกว้าง แพรวาหลับตาข่มความอาย ร่างกายร้อนรุ่มสลับเย็นเฉียบราวกับคนถูกพิษไข้ พยายามเกร็งขาต้านแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่อาจสู้แรงอีกฝ่ายได้เลย
กุหลาบกลีบสวยแนบชิดปิดสนิทราวกับไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เขาเริ่มใจเต้นแปลกๆ ใช้ปลายนิ้วลากไล้สำรวจด้วยความสนใจ
"อย่า! ฮือออ อย่าทำแบบนี้" เสียงหวานสะอื้นเอ่ยขอร้อง แทบจะหมดเรี่ยวแรงต่อต้านแล้ว
"ถ้าเธอยอมรับ ฉันจะปล่อยไป"
"วาพูดทุกอย่างแล้ว วาไม่รู้เรื่องเครื่องดักฟังในห้อง ไม่ได้ทำงานให้ใคร"
"..."
"ตลอดเกือบ 4 ปี วาพยายามทำงานเพื่อบริษัทเต็มที่...อึก อย่าทำแบบนี้"
ขนกายลุกเกรียวเมื่อนิ้วร้ายไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหว ไล่สัมผัสทั่วกลีบดอกไม้งามไปตามรอยแยก ท้องน้อยร้อนวูบ รับรู้ได้ถึงน้ำหวานที่หลั่งไหลออกมาจากช่องรักโดยไม่ได้ตั้งใจ
โอนิกซ์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา มีเพียงเสียงแค่นหัวเราะเบาๆ ในลำคอเท่านั้น หญิงสาวกัดปากข่มความอาย นึกรังเกียจตัวเองที่ดันมีปฏิกิริยาตอบสนองสัมผัสเขา
"ฉันจะไม่หยุดจนกว่าเธอจะสารภาพ"
"อึก...อย่า...ไม่เอา!"
แพรวากรีดร้องเมื่อโอนิกซ์ขยับกายเข้าใกล้ เขากดแยกขาเธอแนบเตียง กดจ่อความแข็งขืนชิดร่องเล็ก ขยับส่วนปลายขึ้นลงช้าๆ ให้น้ำหวานอาบชโลมแก่นกายจนทั่ว
"กรี๊ดดด! ไอ้โรคจิต คอยดู ถ้าฉันออกไปได้จะลากตำรวจมาจับแก!"
หมดแล้วซึ่งคำอ้อนวอน เขาไม่เห็นใจเธอแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอสติแตกตะโกนร้องไห้ด่าทอ ใช้แรงเฮือกสุดท้ายดิ้นรนขัดขืน แต่ดูเหมือนว่าจะไปกระตุ้นอารมณ์ชายหนุ่มยิ่งขึ้น
จากที่คิดจะอ่อนโยนเมตตาเลขาสาวสักครั้ง เธอกลับทำความอดทนเขาขาดผึ่ง
โอนิกซ์กดกระแทกเอ็นร้อนเข้าร่องสาวปิดสนิทเต็มแรง
สวบ!
"กรี๊ดดด! แก อึก...ฉันขอให้แกตกนรก ไอ้สารเลว!"
ร่างใหญ่ไม่ได้สนใจคำพูดเธอแม้แต่น้อย ความคับแน่นตรงหน้านี่ต่างหาก คือสิ่งที่เขาสนใจ
สายตาคมหลุบมองเบื้องล่างที่เชื่อมประสาน ต้องขบกรามเข้าหากันจนแน่น สูดหายใจเข้าออกหนักหน่วง มันยังเข้าได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ กายสาวบีบรัดจนแทบขยับต่อไม่ไหว ปวดหนึบ เอวหนาพยายามขยับเข้าออกช้าๆ ดันมันลึกเข้าไปเรื่อยๆ
เสียงสะอื้นดังออกมาไม่ขาดสาย ร่างเล็กปวดร้าว รู้สึกตนเองฉีกขาด ความสาวที่รักษามาเนิ่นนานถูกทำลายลงโดยไม่เต็มใจ
โอนิกซ์พ่นลมหายใจ ใบหน้าเสียวสะท้าน เด้าเอวเบาๆ เรียกน้ำหล่อลื่นจากกายสาว หลังจากพยายามอยู่หลายนาทีก็สามารถแทรกความใหญ่โตเข้าจนสุดลำ
แพรวานอนตัวเกร็ง เจ็บปวดเกินกว่าจะบรรยายได้ หลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา หันหน้าหนีไม่อาจทนดูภาพเบื้องหน้าได้ มือเล็กจิกเนกไทแน่นจนห้อเลือด
ร่างเล็กโยกคลอนไปตามแรง เจ็บแสบทุกครั้งที่เขาขยับกายเข้ามา
"อ่า..."
ชายหนุ่มส่งเสียงคำรามอย่างสุดกลั้น เอื้อมมือหนามาบีบเคล้นก้อนเนื้อนุ่มระบายความกระสัน บราเซียสีขาวถูกถลกขึ้นเหนือหน้าอก ให้ชายหนุ่มได้สัมผัสมันเต็มไม้เต็มมือ
สายตาคมร้อนระอุ จ้องมองความใหญ่โตอย่างพึงพอใจ เนื้อสาวนุ่มหยุ่นมือ ส่วนปลายยอดแข็งเครียดเป็นไตเมื่อถูกสัมผัสเบาๆ เธอช่างมีร่างกายที่ยั่วอารมณ์ความต้องการเขาจริงๆ
สะโพกสอบเร่งจังหวะเป็นหนักหน่วงรุนแรงขึ้น ถอดถอนออกมาจนเกือบหลุด ก่อนจะกระแทกมันกลับเข้าไปจนสุด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ปึก ปึก ปึก!
ร่องสาวบวมช้ำ ปลิ้นเข้าปลิ้นออกตามแรงกระแทก เลือดบริสุทธิ์อาบชโลมทั่วลำกาย ภาพดังกล่าวกระตุ้นสัญชาตญาณดิบที่ถูกกักเก็บไว้จนแทบถึงขีดสุด
โอนิกซ์ถาโถมร่างกายเข้าหาหญิงสาว กระแทกกระทั้นตักตวงความหวานล้ำจากกายสาวไม่หยุด ร่างบางปวดร้าวทรมานแทบขาดใจ สาปส่งอีกฝ่ายอยู่ในใจ ริมฝีปากถูกกัดจนรับรู้ถึงรสชาติคาวฝาดของเลือด
เอ็นหนาตอกอัดกลีบกุหลาบงามซ้ำๆ ภายในบีบรัดสิ่งแปลกปลอมจนแน่น กระตุ้นให้เขาเด้งเสยแก่นกายเข้าไปอีก สลับบดควงสะโพก หมุนคว้างควงเป็นวงกลมครูดกับผนังภายใน หวังขยายช่องทางให้กว้างขึ้น
"อึก...จุก"
"หึ"
มือหนารวบเอวคอดกิ่วเอาไว้แน่น อีกข้างกดแยกเรียวขาที่พยายามหุบเข้า กระหน่ำกายใส่เธอหนักหน่วงรุนแรง จนแพรวาส่งเสียงกรีดร้องทนไม่ไหว
"กรี๊ดดดด พอแล้ว ฉันเจ็บ!"
โอนิกซ์ยอมลดแรงลง สาวสะโพกเข้าออกเนิบนาบแต่ดุดัน เน้นย้ำทุกจังหวะ เขาโน้มกายลงไปใกล้ เบื้องล่างแนบชิด ใช้ข้อศอกค้ำน้ำหนักตัวเอาไว้ พลางตวัดลิ้นร้อนเลียเม็ดเชอร์รี่สีหวานที่ชูเด่นยั่วสายตาไปด้วย
แพรวาขนลุกวาบ ปั่นป่วนมวนท้องไปหมด ร่างเกร็งเครียดจนเผลอจิกปลายเท้ากับเตียง
ส่วนยอดไวความรู้สึกถูกขบเม้มเบาสลับหนัก เขาลามเลียมันจนชุ่มก่อนจะหันไปจัดการกับอีกข้างอย่างเท่าเทียม ฝ่ามือร้อนฟอนเฟ้นทรวงอกคู่โต ความรู้สึกแปลกใหม่เอ่อล้นไปทั่วร่างกาย
"อึก...พอ...อย่า" เสียงหวานขาดห้วง สมองขาวโพลนรู้สึกสับสนไปหมด
ผ่านไปสักพักราวกับร่างกายเริ่มคุ้นชิน ความเจ็บปวดลดลงกลับมีความเสียวซ่านเข้าแทนที่
เธอข่มใจกลั้นเสียงเอาไว้ ไม่ต้องการให้เขารู้ว่าร่างกายกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสร้อนเร่ารุนแรง
เหงื่อเย็นๆ ซึมตามไรผม ร่างอ่อนระรัวหมดแรงต้านเมื่อซอกคอขาวถูกจู่โจม โอนิกซ์ใช้ปลายจมูกโด่งซุกไซ้สูดกลิ่นกายสาวที่ยั่วอารมณ์เขามาตลอดเข้าเต็มปอด ตักตวงความหอมหวานจากกายเธอด้วยความหลงใหล
ความคิดที่จะทรมานให้เธอยอมรับความจริงถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ หลงระเริงไปกับแรงตัณหา เอวหนาเพิ่มจังหวะกระแทกแทรกกายถี่ขึ้น เหลือบมองใบหน้าเล็กหยาดเยิ้มด้วยความต้องการไม่ต่างกัน
"เสียวก็คราง"
"มะ...ไม่" แพรวาส่ายหน้าไม่ยอมรับความจริง แต่ไม่อาจพูดอะไรได้มากกว่านี้ ไม่งั้นคงเผลอส่งเสียงน่าอายออกมา
"เหรอ...แต่ฉันว่าข้างล่างเธอแฉะแล้วนะ"
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ปฏิกิริยาตอบสนองของหญิงสาวทำชายหนุ่มยิ่งได้ใจ กอดรวบร่างเธอแนบแน่น ก่อนจะรัวสะโพกใส่จนถี่ยิบ
ปึก ปึก ปึก!
ใบหน้าหล่อซุกแนบซอกคอ หอบครางกระเส่าข้างใบหู กายร้อนผ่าวหลอมละลายร่างเล็กทีละน้อย จนเธอเผลอใช้เรียวขาเกี่ยวรั้งร่างข้างบนเอาไว้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว
โอนิกซ์ขบขันในใจ แต่ไม่ได้ทักออกไป ก่อนจะจมดิ่งสู่ความกระสัน กระหน่ำกายตอกอัดเอ็นร้อนรุนแรง ช่วงล่างชุ่มฉ่ำช่วยอำนวยความสะดวก ลำกายหนาผลุบเข้าออกโจนจ้วงไม่พัก
แพรวาที่ตอนนี้ไม่รับรู้ความถูกผิด แรงปรารถนาเข้าครอบงำสติสัมปชัญญะจนหมดสิ้น แอ่นกายเข้าหาคนด้านบน เผลอขยับสะโพกตอบรับอัตโนมัติ
"อื้มมมม โคตรเสียว" มาเฟียหนุ่มสบถความรู้สึกออกมาอย่างสุดกลั้น เสียงลมหายใจเริ่มถี่กระชั้น
"ระ...เร็วไป...อ๊ะ...หยุดก่อน"
เนื้อนุ่มภายในบีบรัดแน่น กระตุกถี่เป็นจังหวะเมื่อถูกปลายหยักกระแทกเข้าหาจุดกระสันซ้ำๆ เธอเสียวซ่านจนตัวเกร็ง สะบัดหน้าระบายความรู้สึกจนเส้นผมสีแดงสยายเต็มเตียง
มือเล็กพยายามปัดป่ายกลางอากาศราวคนจมน้ำ แต่ก็ไม่อาจหลุดไปจากพันธนาการได้
"เดี๋ยว...อึก...อ๊ะ...อ๊า...ไม่เอา...อ๊า...พอแล้ว"
ร่างสูงรู้ดีว่าเธอใกล้จะถึงปลายทางแล้ว กอดรัดคนตัวเล็กจนแน่น สะบัดสะโพกถี่ยิบ ถาโถมแรงทั้งหมดกระหน่ำรัวใส่ร่องเล็กบ้าคลั่งรุนแรง
"กรี๊ดด...อะ...อ๊ะ...ฉันไม่ไหว...อ๊า"
เสียงหวานกรีดร้องเสียวซ่านทรมานแทบขาดใจ ความรู้สึกแปลกประหลาดวูบวาบทั่วช่องท้อง
โอนิกซ์กระแทกลำกายใหญ่โตเข้าออกร่องสาวอีกสักพัก เธอก็ไม่อาจต้านทานมันได้อีก แอ่นสะโพกจนลอยคว้างก่อนจะกระตุ้นถี่ๆ ควบคุมไม่ได้
"อ๊ายยย~"
เธอกรีดร้องสุดเสียง หัวสมองขาวโพลน กระตุกปลดปล่อยน้ำหวานหลั่งไหลเป็นทาง ในขณะที่คนตัวใหญ่ยังคงไม่หยุดพัก เร่งส่งตัวเองตามเธอไปบ้าง กรามถูกขบเข้าหากันจนนูนเป็นสัน ร่างเกร็งเครียด หูอื้อตาพร่าเลือนไปหมด จดจ่ออยู่กับเพียงการจ้วงแทงด้านล่างเท่านั้น
ปึก ปึก ปึก!
น้ำสีใสกระเซ็นเปรอะเปื้อนทั่วหน้าขา เอ็นร้อนผ่าวผลุบเข้าออกในจังหวะดิบเถื่อนดุดัน ก่อนที่จะระเบิดออกเมื่อสัมผัสขอบสวรรค์
"อ่า..."
คิ้วหนาขมวดเขาหากันแน่นเสียวสะท้านอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน กดแช่ท่อนเอ็นจนสุด ฉีดพ่นความอุ่นร้อนเข้าสู่กายสาวรุนแรง
โอนิกซ์พ่นลมหายใจออกมา หอบกระชั้น เหงื่อเม็ดร้อนๆ เกาะพราวทั่วร่างกายคนทั้งสอง เขาทิ้งกายลงแนบชิดร่างข้างใต้ ซึมซับทุกความรู้สึกที่เพิ่งจบลง
เหลือบมองใบหน้าแดงระเรื่อของหญิงสาวด้วยแววตาพึงพอใจ ร่างกายเธอมันถูกใจเขามาก ในเมื่อตัวเธอยังมีปริศนาที่เขาแก้ไม่ได้ แพรวาก็ต้องอยู่ที่นี่ต่อไป และเขาจะเป็นคนรีดเค้นทุกความลับจากร่างกายเธอเอง
พรึ่บ!
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ทันตั้งสติ ร่างก็ถูกจับพลิกคว่ำ โชคดีที่สายเนกไทยาวพอให้เธอใช้ศอกค้ำกับเตียงได้
ท่อนเอ็นขนาดใหญ่หลุดออก ส่งผลให้น้ำคาวทะลักออกจากร่องเล็กราวเขื่อนแตก แพรวาหน้าแดงซ่านอับอาย ช่วงล่างวูบโหวงรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่ไหลไปตามง่ามขา
โอนิกซ์ไม่รอช้า รวบสะโพกกลมกลึงให้ตั้งขึ้น กดหลังเนียนแนบกับเตียง แทรกหัวเข่าเพื่อแยกเรียวขาทั้งสองข้างออกจากกัน ร่องสาวเปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำรักลอยเด่นเห็นชัดถึงความบอบช้ำ มันแดงเถือกจนน่าสงสาร แต่โอนิกซ์กลับกระสันอยากฝังกายเข้าหาแล้วกระหน่ำใส่ไม่ยั้ง
"อ๊ะ...ทะ...ทำอะไร...อย่า"
แพรวาเอี้ยวหน้ามองด้านหลัง พยายามถดกายหนีแต่ก็ถูกมือหนาล็อกสะโพกไว้ นิ้วร้ายสองนิ้วถูกส่งเข้าสู่กายเธออีกครั้ง เขาขยับข้อมือถี่ๆ น้ำรักที่คลั่งค้างก็ไหลออกมาเป็นทาง
หญิงสาวกัดปาก กลั้นเสียงคราง เมื่อถูกความเสียวซ่านเข้าจู่โจมอีกครั้ง เรียวขาสั่นสะท้านไม่อาจหนีไปจากความแรงปรารถนานี้ได้
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ
นิ้วหนาทั้งสองกระหน่ำใส่ร่องเล็กซ้ำๆ จนเกิดเสียงลามกดังทั่วห้องกว้าง ราวกับยังไม่ถึงใจ ชายหนุ่มจึงเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก งอเกร็งนิ้วรัวจังหวะถี่ยิบ เส้นเลือดสีเขียวปูดโปนขึ้นตามท่อนแขน
"อ๊า! อย่า...พอแล้ว...อึก...อ่า..."
เธอครางลั่นเสียงสั่นขาดห้วงเช่นเดียวกับทั้งร่างที่สะเทือนไปตามแรง ส่วนไวความรู้สึกภายในถูกกระแทกย้ำๆ จนร่างบีบเกร็งร้อนวูบชาดิกถึงปลายเท้า
ใบหน้าหวานฟุบลงกับหมอน แอ่นสะโพกรับความเสียดเสียวที่ร่างสูงยัดเยียดให้ สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความช่ำชองของชายหนุ่ม เสร็จสมออกมาอย่างสุดกลั้นภายในเวลาไม่ถึงนาที
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ายยย!"
เสียงหวานกรีดร้อง เสร็จสมอย่างรุนแรงจนน้ำหวานสีใสพุ่งทะลักกระเซ็นเปรอะทั่วฝ่ามือหนาราวเขื่อนแตก แววตาคมร้อนระอุมองภาพตรงหน้าด้วยความสะใจ
กระชากมือออก ก่อนจะส่งความใหญ่โตเข้าแทนที่จนสุดความยาวภายในครั้งเดียว
สวบ!
"อ๊า! พอแล้ว...แสบไปหมดแล้ว" นักโทษสาวสะบัดหน้าอ้อนวอน จุกหน่วงทั่วท้องน้อยจนน้ำตาซึม
ไร้เสียงตอบกลับจากคนด้านหลัง มีเพียงแรงกระแทกจากบั้นเอวที่กระหน่ำใส่เธอไม่ยั้งเป็นคำตอบ มาเฟียหนุ่มสอบสวนรีดเค้นทุกความลับจากร่างเย้ายวนตลอดทั้งคืน แพรวาถูกพลิกจับเปลี่ยนท่าทางหลายตลบ และทุกครั้งๆ ระยะเวลามันก็นานออกไปเรื่อยๆ
เธอครวญครางจนเสียงแหบแห้ง เสร็จสมนับครั้งไม่ถ้วนจนเตียงเปียกแฉะเป็นวง ภาพสุดท้ายที่จำได้ คือใบหน้าหล่อร้ายกำลังโยกคลอนอยู่เหนือกายเธอ ก่อนที่ทุกอย่างจะดับไป
Latest chapter
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 8 กิจกรรมกระชับรัก
เพนต์เฮ้าส์โอนิกซ์โอนิกซ์ส่งยิ้มพลางยื่นนิ้วมือไปหาลูกน้อยในอ้อมแขน ซึ่งอัศวินก็หัวเราะร่าพยายามยื่นมือมาคว้ากำนิ้วบิดาเอาไว้ เขาพยายามบีบๆ คลายๆ อยู่หลายครั้ง และมักจะส่งเสียงโต้ตอบบ้างเวลาผู้เป็นพ่อพูดคุยด้วยแม้จะยังไม่รู้ความก็ตามไม่แปลกใจเลยทำไมเพื่อนเขาถึงอยากพาลูกชายตัวเล็กของตนกลับบ้านไปด้วย อัศวินเลี้ยงง่ายและอารมณ์ดี บางครั้งเขาก็มักจะเพลินกับการหยอกล้อกับลูกจนลืมเวลาไป"เล่นพอยังคะตัวเล็ก หม่ามี๊พาไปอาบน้ำดีกว่า""คิก คิก คิก"อัศวินหัวเราะคิกคักขณะดวงตากลมโตบ้องแบ๊วมองมารดาและยิ้มจนตาหยี"กวนปะป๊านานแล้วนะคะ ไปกัน"โอนิกซ์ส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยา ประคองทารกให้หญิงสาวรับไปอุ้มต่อ สายตาอบอุ่นสื่อความหมายสบมองกัน แม้ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา แต่ทั้งคู่ก็มีความสุขมากในทุกช่วงเวลาแพรวาอุ้มอัศวินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ส่วนโอนิกซ์ก็หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งเคลียร์งานที่คั่งค้างต่ออีกนิดหน่อยมุมปากหยักยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแววออกมาจากห้องน้ำ จนอดใจไม่ไหวต้องวางโน้ตบุ๊กบนตักลงแล้วเดินไปดูสองแม่ลูกแทนแพรวานำอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กมาตั้งไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 7 แก๊งมาเฟียเห่อหลาน
3 เดือนต่อมาบริษัท JRV LOGISTICSประธานหนุ่มเจ้าของบริษัทโลจิสติกส์ขนาดใหญ่ ก้มอ่านเอกสารร่างสัญญาฉบับใหม่ มือขวาควงปากกา มือซ้ายก็ประคองร่างของลูกชายตัวเล็กโยกกล่อมให้หลับภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยอุปกรณ์เลี้ยงเด็ก ทั้งเปลที่นอน และคอกกั้นบุนวมอย่างดี พร้อมตุ๊กตาของเล่นขนาดต่างๆ จนไม่เหลือคราบห้องของประธานบริษัทแม้แต่น้อยแพรวาเปิดประตูเข้ามา หลังจากคลอดลูกน้อยรูปร่างเธอก็กลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว แทบจะดูไม่ออกว่าเคยผ่านการตั้งครรภ์มาก่อนใบหน้าสวยดูเปล่งประกายความงามชัดเจน ผิวขาวเนียนตัดกับเส้นผมสีดำสนิทยาวจรดแผ่นหลัง เธอสวมชุดเสื้อสูทสีครีมคู่กับกระโปรงเอวสูงสีเดียวกัน ราศีภรรยาประธานบริษัทจับทุกระเบียบนิ้วมุมปากที่ทาทับด้วยลิปสติกสีนู้ดยกยิ้มขึ้น จรดฝีเท้าเงียบเชียบไม่ให้รบกวนการนอนหลับของลูกน้อยโอนิกซ์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร สายตาใต้กรอบแว่นดูอ่อนโยนเมื่อมองผู้มาใหม่ วางปากกาในมือลง"นี่เอกสารประชุมอาทิตย์หน้าค่ะ""เหนื่อยไหมครับ""นิกซ์ต่างหาก วินดื้อไหมเอ่ย""เล่นเสร็จ เพิ่งหลับไปเมื่อกี้"สายตาอ่อนโยนมองใบหน้าหลับใหลของลูกชายที่ถอดแบบมาจากเขาแทบจะพิมพ์เดียวกัน ยก
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 6 ต้อนรับสมาชิกใหม่
2 เดือนต่อมาโรงพยาบาลแพรวานั่งๆ นอนๆ อยู่แต่บนเตียงคนไข้ โอนิกซ์ย้ายเธอมาที่โรงพยาบาลได้สองวันแล้วเพื่อรอวันคลอด ตอนนี้แพรวายังไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นเท่าไร ต่างจากคนเป็นสามีที่ดูตื่นตัวพร้อมทุกสถานการณ์ เขาจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทารกแรกเกิดไว้พร้อมสรรพ รวมถึงจัดการออกแบบตกแต่งห้องนอนรับแขกเก่าที่แพรวาเคยนอนเป็นห้องเด็กอ่อน แม้ลูกยังต้องนอนห้องเดียวกับพวกเขาอีกหลายปีก็ตามท้องเธอโตเสียแทบเดินไม่ไหว จะลุกจะนั่งต้องมีโอนิกซ์คอยช่วยพยุงวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ห้องพักของเธอครึกครื้น"พี่วาเอาแอปเปิลไหม คลีปอกให้" คลีโอและลีโอหอบกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมว่าที่คุณแม่ตั้งแต่เช้า"ได้จ้ะ ขอบคุณนะ""ค่า เดี๋ยวคลีไปล้างก่อน"คลีโอเดินไปยังส่วนครัวของห้องพักซึ่งไม่ต่างจากโรงแรมดีๆ มีอุปกรณ์ช่วยอำนวยความสะดวกครบครัน แถมยังมีแยกโซนสำหรับคนไข้และญาติเวลามาเยี่ยมไว้ด้วย ห้องรับแขกก็กว้างขวาง แบ่งเป็นสัดส่วนจึงไม่รบกวนการพักผ่อนของคนไข้"ปอกเป็นเหรอไง เอามีดมานี่ พี่ทำเอง" ลีโอที่แทบทนดูไม่ไหว ดึงมีดคมออกจากมือแฟนสาว และดันตัวเธอไปข้างๆ ก่อนจะจัดการแอปเปิลสีแดงด้วยตัวเองชายหนุ่มจัดการป
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 5 คนติดเมีย
ย่านใจกลางเมืองเหล่ามาเฟียสี่คน ยืนหน้าเครียดมองประตูร้านขนมหวานด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนที่เป็นคนเสนอความคิด"เอาจริงดิ พาพวกกูมาคุยงานในร้านขนมเนี่ยนะ" ลีออนเอ่ยขึ้นมาอย่างอดไม่ได้"แล้วยังไง""ดูหน้าแต่ละคนก่อน แล้วค่อยถามว่ายังไง""มึงก็รู้กูห่างเมียนานไม่ได้ มันปวดหัวอยากจะอ้วก ถ้าอยากคุยงานก็คุยที่นี่" โอนิกซ์ตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะจูงมือภรรยาสาวที่ท้องโตเข้าไปในร้านเป็นคนแรก"แน่ใจเหรอวะ" ลีออนหันมาขอความเห็นจากเพื่อนที่เหลือ ซึ่งวิคเตอร์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจ ส่วนไคโรและลีโอก็ส่ายหน้าไม่ได้ตอบคำถาม และพาแฟนตัวเองเข้าไปในร้านด้วยเช่นกัน"เชี่ย พวกกูสองคนมาทำห่าอะไรเนี่ย นึกว่านัดเดทคู่""กูยอมให้มึงควงได้วันหนึ่ง แต่ถ้าเริ่มลวนลามกูเมื่อไร กูถีบมึงแน่""ถุย! กูเนี่ยนะ จะลวนลามมึง พูดจาน่าถูกกระสุนฝังหัวจริงๆ""หึ"วิคเตอร์ทำเพียงแค่แค่นหัวเราะ และเดินตามคนอื่นเข้าไปในร้าน สุดท้ายเพื่อนผู้เรื่องมากก็หมดข้อโต้แย้ง ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตามเข้ามาโอนิกซ์แยกโต๊ะระหว่างกลุ่มสาวๆ ในนั่งริมหน้าต่างร้าน ส่วนกลุ่มเขาแยกมาอีกโต๊ะก่อ
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 4 รางวัลสามีดีเด่น
คฤหาสน์ตระกูลโอนิกซ์แพรวาคลี่ยิ้มละลายใจ ขณะผลักร่างสูงของผู้เป็นสามีลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเขา โอนิกซ์หอบหายใจเข้าออกหนักหน่วงด้วยความตื่นเต้น เฝ้ามองหญิงสาวค่อยๆ คลานขึ้นมาคร่อมร่างด้วยท่าทางยั่วเย้าชวนคลั่งคอเสื้อเว้าลงมา จนสามารถมองเห็นเนื้อนุ่มคู่สวยใต้ชุดเดรสน้ำเงิน ความกระสันทำช่วงล่างปวดหนึบ ดุนดันเป้ากางเกงขึ้นเป็นลำคนตัวเล็กยกยิ้มอย่างคนมีอำนาจเหนือกว่า มือน้อยลูบไล้ลำกายแข็งขืนผ่านกางเกง เฝ้ามองคนข้างใต้พยายามบดเบียดช่วงล่างเข้าหามือเธอ"จะให้รางวัลอะไรนิกซ์ครับ" เขาถามเสียงกระเส่า ความรู้สึกตื่นตัววูบหวิวทรมานเหมือนตนกำลังโดนทำโทษมากกว่า"รอดูสิคะ ใจร้อนจัง""อ่า เมียขี้ยั่วจัง"มือซุกซนเริ่มทำการปลดตะขอกางเกงพร้อมดึงมันลง โอนิกซ์ก็ยกสะโพกช่วยให้เธอจัดการกับกางเกงเกะกะโดยง่าย ท่อนเอ็นร้อนแข็งแทบชี้หน้า แต่ก็ยังมี บ็อกเซอร์อีกตัวปกปิดเอาไว้แพรวานั่งคุกเข่าอยู่กลางหว่างขา ใช้มือสัมผัสความใหญ่โตผ่านเนื้อผ้าอย่างยั่วยวนใจเย็น แต่คนที่นอนหอบหายใจกลับจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง รูดชั้นในลง โยนทิ้งออกไปในที่สุดท่อนเอ็นใหญ่ขนาดเท่าข้อมือหญิงสาวปรากฏสู่สาย
เชลยรักท่านประธาน ตอนพิเศษ 3 ประกาศชัดเจน คนนี้เมียผม
หลังมื้ออาหารจบลง งานประมูลสินค้าเพื่อร่วมบริจาคเงินให้แก่เด็กด้อยโอกาสจึงเริ่มขึ้น แขกที่มาร่วมงานทยอยเดินไปยังโซนหน้าเวทีโอนิกซ์โอบเอวภรรยาคนสวยไว้ตลอดทาง ระมัดระวังทุกย่างก้าวจนเธอนั่งลงข้างไปรยาเรียบร้อย เขาจึงนั่งขนาบข้าง ไม่นานไฟในห้องจัดเลี้ยงก็ถูกหรี่ลง พร้อมเสียงพิธีกรดำเนินงานดังขึ้น"สวัสดีครับ ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลเพื่อการกุศลครั้งที่ 4 รายได้จากการประมูลทั้งหมด หลักหักค่าใช้จ่ายแล้วจะนำไปช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสยังพื้นที่ห่างไกล ของที่นำมาร่วมประมูลในวันนี้มีมูลค่ารวมกันเกือบ 50 ล้านบาทเลยทีเดียว ขอให้ทุกท่านสนุกไปกับงานในครั้งนี้นะครับ"แขกที่มาร่วมงานต่างปรบมือเสียงดัง ตื่นเต้นที่จะได้ชมของล้ำค่ามากมาย และยังได้โอกาสอวดบารมีและเงินในบัญชีให้คนอื่นรับรู้ด้วย"ของชิ้นแรก เปิดกันมาด้วยแจกันเครื่องลายครามจากราชวงศ์ชิง ของประเทศจีนโบราณ พร้อมใบรับประกัน ขอเปิดการประมูลที่ หนึ่งล้านบาทครับ"เมื่อพิธีกรให้สัญญา ผู้ร่วมงานก็ชูป้ายขานราคากันอย่างสนุกสนาน แพรวาตกใจกับราคาที่สูงลิ่วของของแต่ละอย่าง ความคิดที่อยากจะร่วมงานเพื่อช่วยเหลือเด็กน้อยต้องถูกหยุดไว้ชั่วคร
