ทอตะวันสุดแสบ

หลังจากเลิกเรียน ทอตะวันโดนเพื่อนๆ ชวนมาเที่ยวในห้างพอดี ซึ่งรอนเองตามมาด้วย เบนที่แอบมองรอนอยู่เลยกับเพื่อนคนที่เดินฝั่งตรงข้าม

"เหมือนฉันเคยเจอที่ไหนเลย" เบนเอ่ยออกมา จนทุกคนหันไปมองรอน ที่เดินเลือกซื้อของอยู่ในร้านเสื้อผ้า เพราะเขาเองก็กลัวโดนจับได้เลยแวะเข้าร้านเสื้อเชิ้ต แถวๆ นั้น

"แกจำคนผิดมั้ง เห็นผู้ชายหล่อๆ ไม่ได้เลย" ตังเมเอ่ยขึ้น

"ไม่นะแก ฉันเจอในคณะ ใส่ชุดสูทใส่แว่นตา ดำอะ"

เบนย้ำอีกครั้ง ความแสบของทอตะวัน เธอเรียกเพื่อนๆ เข้ามายืนกอดคอกันสักพักต่างคนต่างแยกย้ายกันเดินออกไป เบนนี่ไปกับทอตะวัน กอหญ้าไปกับตังเม พอรอนเห็นกลุ่มนักศึกษาเดินแยกออกไปคนละทาง เขาจึงเลือกเดินตามทอตะวันกับเบนนี่ ซึ่งทอตะวันกับเบนนี่ที่วันนี้นางใส่วิกผมสีน้ำตาลมา เดินตรงไปยังเส้นทางเข้าห้องน้ำผู้หญิง รอนเดินตามมาไม่ทันได้มอง สองสาวเข้าไป เขาเลยเดินตามเข้าไป จนด้านหลังกอหญ้ากับตังเมตามมาด้วย พวกเธอเดินตามเข้าไป ทอตะวันกับเบนก็เดินออกมาจากห้องน้ำ รอนที่เด้นตามเข้ามาตกใจ รีบยกมือไหว้ขอโทษเป็นการยกใหญ่

"ผมขอโทษครับ ผมจะเข้าห้องน้ำ ผมเข้าผิดห้องครับ ขอโทษครับ" รอนยกมือไหว้พี่ๆ สองคน ก่อนจะหันกลับออกมาแต่ก็เจออีกสองสาวที่เดินเข้ามาพอดี กอหญ้ากับตังเม เดินเข้ามาล็อกประตูห้องน้ำเอาไว้

"นายตามพวกฉันมาทำไม" ทอตะวันเอ่ยถามรอน

"ปะ เปล่า นะครับ ผมมาเดินซื้อของครับ" รอนเอ่ยตะกุกตะกัก

"โอ้ยพ่อหนุ่ม ฉันเห็นเธอมาตั้งแต่ในมหาลัยแล้วยะ ตามมาทำไม" เบนเอ่ยเสียงสาว

"เชรี้ย...กระเทยหรอวะ" รอนกำลังจะชนกอหญ้าแล้ววิ่งออก เบนกระชากคอเสื้อด้านหลังเอาไว้ ดึงกลับมา

"ทำไมวะ เป็นกระเทยแล้วทำไม อยากมีเมียเป็นกระเทยไหมฮะ" เบนจุ๊บแก้มรอนไปหนึ่งที รอนเอามือเช็ดออก

"บอกมา ตามพวกเรามาทำไม" ทอตะวันเอ่ยถามรอนอีกครั้ง สักพักเสียงมือถือของรอนดังขึ้นมา กอหญ้าล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบมือถือออกมาก่อนจะกดรับสาย

"มีงยังไม่กลับอีกหรอไอ้รอน" เสียงสายฟ้าที่ดังเข้ามา จนกอหญ้ากดเปิดลำโพง "เอ้ย รับแล้วเงียบทำไม "

"นายครับช่วยผมด้วย " รอนส่งเสียงร้องให้ช่วย

"มึงอยู่ไหนช่วยอะไร" เสียงสายฟ้าดังมาตามสาย

"ฮัลโหล ฉันชื่อทอตะวัน กำลังพูดสาย"

ทอตะวันเอ่ยชื่อตัวเองออกไป สายฟ้าที่ได้ยินก็ตกใจ

"ครับ" สายฟ้าเอ่ยออกไปเรียบร้อยมาก

"มีอะไรรึเปล่าครับ ทำไมคุณมารับสายเพื่อนผมได้ครับ"

"นี่เพื่อนนายหรอ เขาเดินตามพวกเรามาจนถึงห้องน้ำ" ทอตะวันเอ่ยขึ้น

"เดินตามหรอครับ"

"ผมไม่ได้ตามพวกเธอเลยนะครับ ผมก็จะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน แต่พวกเธอคิดว่าผมตาม"

"ฉันคิดเค้าตามฉัน คุณเป็นเจ้านายของเขา ช่วยมาจัดการด้วย ไม่งั้นพวกเราจะแจ้งความนะคะ" ทอตะวันเอ่ยออกมา

"แจ้งบ้าอะไร คนจะเดินมาเข้าห้องน้ำ "

รอนเอ่ยบอกเจ้านายในสาย รอนใช้ช่วงจังหวะที่ทุกคนสนใจคนในสายที่กำลังคุยกับทอตะวัน รอนรีบก้าวเท้าวิ่งออกมาโดยไม่ได้สนใจมือถือของตัวเองสักนิด เขารีบวิ่งออกมาจากห้างสรรพสินค้า ซึ่งรปภ. ของห้างก็วิ่งตามเขามาด้วย 2คน นึกว่าเป็นคนขโมยของในห้าง รอนขายาวกว่า วิ่งมาถึงรถยนต์คันหรูก่อนจะขับออกจากห้างไป

สาวๆ สี่คนรีบวิ่งตามรอนออกมาแต่ก็คาดกันไปสะแล้ว ทอตะวันเปิดมือถือ บางแอพใส่รหัสเอาไว้ คลังภาพของเครื่องรอน มีแต่ภาพของทอตะวันเต็มไปหมด

"มีแต่ภาพแกวะตะวัน " ตังเมเอ่ยขึ้นมา

"โรคจิตเปล่าวะ "ตะวันกดเลื่อนๆ ไป

"ทุบให้แตกไปเลยมึง มานี่กูทุบให้" เบนนี้เขวี้ยงลงบนพื้น ก่อนจะเหยียบจนกระจกแตก แยกชิ้นส่วนออกมา "

"ไอโฟน 14 เต็มไปด้วย โปรตีนจากอีเบน " กอหญ้าเอ่ยขึ้น

เสียงหัวเราะที่ดังกันออกมา สาวๆ พากันแวะหาชาบูกินในห้างก่อนกลับ รอนขับรถออกมาจนกลับมาถึงผับ เขาเดินขึ้นไปชั้นสอง เคาะประตูห้อง 2-3 ที ก่อนที่ประตูจะเปิดออก โดยสายฟ้า โรมมี่นั่งรออยู่แล้ว ด้วยสายตาเอาเรื่องอยู่

"เดี๋ยว ขอกูพักเหนื่อยก่อน 10 นาที " รอนเดินมานอนเหยียดกายบนโซฟาที่อยู่ในห้องทำงานสายฟ้า โรมที่เห็นสภาพน้องชายฝาแฝด ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

"มึงทำงานพลาดนะไอ้รอน" สายฟ้าเอ่ยขึ้น

"พลาดอะไร ไม่พลาดเว้ย กูไม่ได้เอ่ยชื่อมึงเลยด้วยซ้ำ กว่ากูจะหนีออกมาได้ เสียมือถือไปเครื่องไอ้เวร" รอนเอ่ยออกมาทั้งทีายังนอนอยู่บนโซฟา ปากกาในมือของสายฟ้าโยนมาโดนหัว พอดี

"ไอ้เวรป๊ามึงดิ มึงทำงานพลาด เขาเกือบจับได้ ถ้าเขารู้ว่าเป็นกูนะมึงโดนแน่"

"กูเกือบเสียตัวให้กระเทยแล้ว โดนหอมแก้มอีก อี๋ คิดแล้วยังสยอง มีแต่ตัวแสบๆ ทั้งนั้น " รอนเอามือก่ายหน้าผาก ขาไขว้ห้างกระดิกฝ่าเท้า อย่างหงุดหงิด

"มึงโง่เองให้เขาจับได้ สมควร"

"มึงโอนตังค่าโทรศัพท์เครื่องใหม่มาให้กูเลย " รอนเอ่ย

"มือถือมึงไปไหน" โรมเอ่ย

"ยัยพี่สาวสุดน่ารักของมันไงเอาไป" รอนเอ่ยออกมา

ตึ๊ง เสียงข้อความดังเข้ามา สายฟ้าโอนเงินให้รอน 35000 บาท

"ค่ามือถือของมึง คราวหน้าอย่าพลาดอีกนะ อย่าไปพวกพี่ๆ เค้าเห็นหน้ามึงด้วยละ"

"ครับ กูก็ไม่ไปแล้วไง พอกันที ต่อไปถ้ามีอะไรเกี่ยวกับยัยทอตะวัน ส่งไอ้โรมไปเลย มีอะไรอีกไหม กูขอพักก่อนคืนนี้เข้างานอีก"

"ไม่มี กลับๆ ไปพัก โรมด้วย กูก็กลับแล้ว ดึกๆ มาใหม่"

สายฟ้าขับรถออกจากผับกลับเข้ามาที่บ้าน เสียงแลมโบกีนี่ ดังกระหึ่ม จนคุณไกรสร ต้องออกมาด่า

"ไปก่อเรื่องอะไรมาอีก ส่งไปเรียนนะ อาจารย์ก็ไม่เว้นหรอไง"

"ป๊า รู้ได้ไง" สายฟ้าหน้าตาตื่น ป๊ารู้เรื่องในโรงเรียน เขาเดินมาเกาะแขนป๊า

"ป๊า ก็อาจารย์เค้ายึดมือถือผมอะ ผมคุยงานไหม งานของป๊า ที่ป๊าก็โยนมาให้ผมรับผิดชอบ ถ้าผมต้องเสียรายได้ไป อาจารย์คนนั้นจะรับผิดชอบไหวไหมครับป๊า แล้วผมก็โดนป๊าด่า

ป๊าบ่นอีก "

"ก็ขอให้มันเป็นเรื่องงาน เรื่องเรียนต่อยังไง จะเรียนที่นี่ ไม่ไปเมืองนอกแน่นะ"

"ครับป๊า ผมไปเอาใบสมัครที่มหาลัย NP มาแล้วครับ แต่ถ้าผมไม่เรียนบริหาร"

"ไม่ได้ แกต้องเรียนบริหาร มาใช้กับงานของแก"

"งานในบ่อนเนี่ยะนะป๊า ป๊าอะจบบริหารเปล่า ก็เปล่า" สายฟ้าเอ่ยกับป๊า จนโดนฝ่ามืออรหันต์ กลางหัวเต็มๆ

"ไอ้ลูกเวรเอ้ย มึงเป็นป๊า กูหรือยังไง"

"ป๊าครับ ป๊าเป็นป๊า เป็นป๊าของผ๊มมม.... ไปนอนก่อนนะคร้าบบบ" สายฟ้ารีบวิ่งขึ้นบันไดไปพร้อมเสียงด่าตามหลังมา

"ป๊านี่ก็ทะเลาะ กับลูกได้ทุกวัน" คุณแข ภรรยาของป๊าผม แม่เลี้ยงผมเอง แต่ท่านก็รักผมมากๆ แม่ผมเสียไปนานแล้วครับ

"ก็ลูกชายสุดที่รักของเธอ เถียงไม่ลดราวาศอกกับฉันเลย มีอะไรว่ามา" คุณไกรสรเดินกอดคอคุณแขเข้ามาในห้องอาหาร คุณแขเตรียมรังนกใส่โสม รังนกได้มาจากนายหัวปฐพี ที่ฝากมาให้

"รังนกแปะก๊วยค่ะ ทานสักหน่อยจะได้อารมณ์ดีค่ะ" คุณแขเอ่ย

"ของนายหัวปฐพีหรอ"

"ค่ะ เห็นว่าให้คนขับรถเอามาฝากให้ท่านนะคะ"

สายฟ้าขึ้นมานอนพักผ่อนบนบ้าน เขาเปิดอ่านเรื่องทอตะวัน ภาพน่ารักๆ ของเธอที่รอนส่งมาให้ เขาเลยลองกดโทรไปที่เบอร์รอนอีกครั้ง

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกในขณะนี้

"ปิดเครื่องรึไงนะ"