เจอกันอีกครั้ง

สนามฝึกยิงปืนของป๊าไกรสร สายฟ้าที่ทุกวันนี้ถือเป็นกิจการเล็กๆ อย่างนึงที่ป๊าเขาเปิดทิ้งเอาไว้อายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ เขาถึงจะยกให้ลูกชาย

สายฟ้าใส่หูฟัง แต่งตัวทะมัดทะแมง ใส่แว่นตา กับอุปกรณ์ปืนของเขา และเป้า เสียงปืนดังอยู่ตลอดเวลา สนามของเค้ามีคนประปราย วันนี้ทอตะวันก็แวะเข้ามาสนามยิงปืนแห่งนี้ด้วยเช่นกัน

"สวัสดีค่ะ" เจ้าหน้าที่เอ่ยทักทาย

"สนใจโปรแกรมไหนเลือกก่อนได้เลยค่ะ ลูกค้ายิงปืนเป็นอยู่แล้วไหมค่ะ"

"อยากได้ครูฝึกเพิ่มเติมด้วยนะคะ" ทอตะวันเอ่ย

"ค่ะ งั้นลูกค้า ลงทะเบียนก่อนนะคะ เราจะพาไปแนะนำสถานที่ และครูฝึกด้านในค่ะ"

หลังจากลงทะเบียนสมัครสมาชิกเสร็จเธอได้บัตร vip มา หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็พาเดินออกมาที่สนาม เธอเดินฟังคำแนะนำต่างๆ มาเรื่อยๆ

"ถ้าอย่างนั้นพี่พาไปเลือกอุปกรณ์ใช้งานก่อน ปืนที่ดีต้องจับถนัดมือ ไม่หนักไม่เบาจนเกินไป "

"ค่ะ ตะวันขอหมวกแว่นตาอันใหม่ด้วยนะคะ"

เสียงใสๆ น่ารักๆ ของทอตะวันที่เดินผ่านสายฟ้าออกไป สายฟ้าหยุดยิงปืนเขาหันกลับไปมองตามเสียงที่ได้ยิน ก็เห็นแค่ด้านหลังของพี่สาวคนสวย

"ในที่สุดก็เจอกันจนได้นะครับ" สายฟ้าเอ่ยบอกตัวเอง ก่อนจะหันไปยิงปืนต่อ

ทอตะวันยืนเลือกอุปกรณ์ครบหมดแล้วก็เดินเข้ามาในสนามอีกครั้ง เธอได้มุมห่างจากสายฟ้า 2

ล็อก สายฟ้าเดินเข้ามาคุยกับพนักงาน จนสายฟ้าเสนอตัวอยากจะสอนเอง ไม่ต้องให้พนักงานตามครู เขาเดินมาหาทอตะวัน

"สวัสดีครับ" สายฟ้าเอ่ยทักทาย

"สวัสดีค่ะ" ทอตะวันตอบกลับ

"อ้าว...นาย"

"ไม่ทันไรพี่คนสวยก็ลืมชื่อผม

แล้วอะ"

" สายฟ้า " ทอตะวันที่ยังงง ว่าเด็กคนนี้มาทำอะไร

"ครับ วันนี้ผมเป็นครูฝึกให้ "

"นายเนี่ยนะ ครูฝึก" เธอมองเขาด้วยความไม่เชื่อสายตา

" ผมอยู่กับปืนมาตั้งแค่เด็ก ผ่านครูฝึกมาหลายคน ผมว่า ผมฝึกพี่ได้นะครับ"

"ฉันจะยิงเข้าเป้าไหมเนี่ย" ทอตะวันเอ้ยออกมา สายฟ้าหยิบปืนขึ้นมาเล็งไปตรงเป้าที่ยังสะอาดตา ปัง ปัง ปัง 10 นัดรัวๆๆ เขากดแป้น จนเป้าเลื่อนเข้ามา เขาหยิบกระดาษเป้าส่งให้เธอ ทอตะวันเองตกใจในฝีมือของเขา

กระสุนเข้าตรงจุดสำคัญๆ หัว แขนทั้งสิงข้าง กลางหัวใจ ขาทัังสองข้าง

"โหดจัด" ทอตะวันเอ่ยขึ้น จนได้ยินเสียงของสายฟ้าหัวเราะออกมา

"ตกลงจะเรียนไหมครับ"

"อืม เรียนก็เรียน เสียตังไปหลายหมื่นละนิ ค่าเรียนแพงมาก"

"ถ้าเรียนดี ผมให้เรียนฟรีเลยเอาไหม" เจ้าของสนามออกตัวแรง

"แค่ครูฝึก เงินเดือนนายจะพอ

ไหมหละ" ทอตะวันเอ่ยขึ้นมา

"พอครับทั้งสนามเนี่ย ไม่ทำครูฝึกแบบผมขนหน้าแข้งร่วงหรอก" สายฟ้าเดินเข้ามาใกล้ทอตะวันมากขึ้น

"สนามยิงปืนนี้ของนายหรอ"

"อื้อ" สายฟ้าตอบพร้อมกับหยิบปืนขึ้นมาสำรวจ

"ปืนอันนี้หนักไปไม่เหมาะกับคุณ ตามผมมานี่"

สายฟ้าเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินนำทอตะวันมาที่ห้องทำงานของเขา เขาเปิดตู้เซฟหยิบปืนขนาดพอดีมือ น้ำหนักเบา พอเหมาะกับนิ้วมือของเธอ

"ฉันเป็นแค่ลูกค้า ต้องใช้ปืนของคุณเลยหรอ" ทอตะวันเดิน มาที่โต๊ะทำงานของเขา สายตาเธอมองไปยังกล่องปืนบนโต๊ะ

"ผมแค่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดครับ ถ้าคุณจะเริ่มเรียนยิงปืนกับผม ผมต้องมององค์ประกอบโดยรวมครับ" เขาจ้องมองความงามบนใบหน้าของเธอ มองเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อ

"ตกลงนี่นายเป็นนักเรียนจริงๆ หรอ เหมือนแบบพวกมาเฟียเลยอะ" ทอตะวันเองที่นึกกลัวชายตรงหน้า

"ผมเป็นนักเรียนครับพี่ วันนั้นพี่ก็เห็นผมใส่ชุดนักเรียน" สายฟ้าเอ่ยด้วยใบหน้ากวนๆ เล็กน้อย

"หือ ไอ้เด็กนี่" ทอตะวันเอ่ยเบาๆ

"อ้าวๆ ก้าวร้าวกับครูผู้สอนหรอครับ ตอนนี้ผมกำลังจะสอนคุณนะครับ" สายฟ้าเอ่ยใบหน้ากวน

"มัวมานั่งอยู่ในนี้ เมื่อไหร่จะได้ยิงค่ะ" ทอตะวันพูดก่อนจะเดินออกมาจากห้องของสายฟ้า เดินมาที่สนามยิงปืน ช่องยิงปืนของเธอ

"แบบนี้สิสายฟ้าชอบ อยากเอาชนะ พี่สาวคนสวย"

สายฟ้าบ่นอุบ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ลงไปยังสนามยิงปืน แอบมองเธอท่าทางการจับปืน ดูขัดตาเขามาก เขาเลยเดินมาทางด้านหลังของทอตะวัน ท่าทางโอบกอดเธอทางด้านหลังด้วยความสูงของสายฟ้าที่สูงกว่าทอตะวันมาก มือของเขาช้อนรองมือของทอตะวันที่กำลังยืนถือปืนอยู่

"อย่าเพิ่งครับ คุณตะวันต้องเอาปลอกกระสุนออกมาก่อนครับ เอาลูกออกมาด้วย ผมอยากให้คุณลองจับปืน วางท่าทางให้ก่อน

ครับ"

สายฟ้าจับเธอยืนท่าทะมัดทะแมงเขาวางมือซ้อนมือของทอตะวันที่จับกระบอกปืนอยู่ วางตั้งขึ้นมาปลายกระบอกปืนหันไปทางเป้าหมาย เขาจับมือเธอเหยียดตรงไปข้างหน้า ให้อยู่ในระดับสายตาของเธอ

"คุณตะวันลองมองผ่านมันพอดีสายตาที่คุณกำลังมองไปไหม ตอนนี้สายตาของคุณเล็งอะไรอยู่ครับ"

สายฟ้าเอ่ยถาม ร่างกายใกล้ชิด มือหนาที่แนบกอบกุมมือบาง กลิ่นความหอม อ่อนๆ ของตัวเธอ ทำให้เค้าหลงใหลเธอมากขึ้นไปอีก ปลายจมูกของสายฟ้าสูดดมจนทอตะวันเองสัมผัสได

"หัวค่ะ" คำตอบของทอตะวัน ทำเอาสายฟ้าหันมามองหน้าเธอด้วย เธอเองมองกลับมาด้วยสายตาเอาเรื่อง ที่เขากำลังแตะอั๋งเธออยู่ตอนนี้

"ฉันคิดว่าพอดีแล้วค่ะ เริ่มเลยไหมค่ะ"

ทอตะวันขยับตัวออกเล็กน้อย สายฟ้าเองก็เดินก้าวถอยออกมาหนึ่งก้าว ทอตะวันใส่ปลอกกระสุนเข้าไปในกระบอกปืน ก่อนจะเล็งเป้าหมาย แล้วลั่นไกยิงทันที ปัง ปัง ปัง เธอไม่มีทีท่าจะกลัวหรือตกใจเสียงปืนเลยแม้แต่น้อย เหมือนเธอเป็นอยู่แล้ว เสียงปืนดังขึ้นอีก ปัง ปัง ปัง สายฟ้ามองตามไปยังเป้า กระดาษ เป็นรูทุกนัด แต่ระยะที่ไกลพอสมควร มองไม่เห็นว่าโดนตรงไหนบ้าง

ปัง ปัง ปัง ปัง เธอยิง4 นัดสุดท้าย รัวทีเดียว สายตาแน่นิ่งจับอยู่ที่เป้าหมาย ท่าทางยืนมั่นคง มือจับปืนแน่น สายฟ้าหันมามองเธอกับเป้าสลับกัน

สายฟ้ากดคอนโทรลให้เป้าเลื่อนเข้ามา เมื่อกี้เธอบอกว่าเป้าหมายคือที่หัว ใช่ครับ

"3 นัด กลางหัว 3 นัดกลางหัวใจ อีก 2 นัด แขนข้างละนัด อีก 2นัด ขาข้างละนัด" สายฟ้าที่คิดในใจว่าเธอเก่งพอตัว จุดที่ยิงจุดสังหารทั้งหมด

"พอใช้ได้ไหมค่ะ ครูฝึก" ทอตะวันหันมาถามเค้า เธอถอดแว่นตาออก พร้อมกับวางปืนลง

"คุณยิงเป็นนี่ แล้วมาเรียนทำไม"

สายฟ้าเอ่ยตะกุกตะกัก

"ฉันแค่มาหาที่ซ้อมยิงปืน พี่คนที่ให้กรอกใบสมัครบอกว่ามีครูฝึกด้วย ราคาขนาดนี้ ฉันก็น้อมรับเอาไว้ไง " ทอตะวันเอ่ยบอกสายฟ้าโดยไม่ได้สนใจสายฟ้าอีกเลย

เธอเดินเก็บของ ของเธอก่อนที่จะสะพายกระเป๋าของตัวเองเดินออกมาจากสนามยิงปืน เธอเดินมาแลกบัตรกับเจ้าหน้าที่ตรงจุดแรก

"เรียนจบแล้วหรอค่ะ" พนักงานเอ่ยถามเธอเดินมาแลกบัตรคืน

" ค่ะ มีธุระต่อค่ะ" ทอตะวันแลกบัตรประชาชน กับคืนมา

ทอตะวันกำลังจะเดินออกมาจากตรงต้อนรับของสนามยิงปืน สายฟ้ารีบเดินตามออกมา

"นี่พี่โกรธอะไรผมอะ" สายฟ้ารีบวิ่งมาดักหน้าเธอเอาไว้

"ใคร โกรธ นาย ว้ายยย....." ทอตะวันรีบก้าวเดินออกมาอีกทาง เธอเองรีบเดินจนขาพันกัน เธอเองสะดุด กำลังจะล้มลงไปหน้าจะถึงพื้น สายฟ้าเห็นแบบนั้น ด้วยความไวของเขาใช้สองมือของเขาโอบเอวเธอไว้

"ไงหละ รีบเดินไปไหน " เขาเอ่ยบอกมือยังกอดเธอไว้อยู่ปี

" ฉันจะกลับแล้ว"

" นี่ๆ พี่ ผมช่วยพี่เอาไว้นะ คนอะไรขอบคุณสักคำก็ไม่มี " สายฟ้าบ่น คนโดนกล่าวถึงทำสีหน้าเหวอ ทอตะวันเอามือของสายฟ้าออกจากเอวของเธอ

"ไม่ได้ขอให้นายช่วยนี่ ไปก่อนนะ ขอบใจ" ทอตะวันเดินออกมา ก่อนตะโกนบอกสายฟ้า

สายฟ้าหันมายิ้มกว้างให้ทัังที่คนบอกเดินไปขึ้นรถแล้วเขาเลยเดินกลับไปยังห้องทำงานของเขาในสนาม รอนที่หลบอยู่เดินเข้ามาหาสายฟ้า