ตอนที่ 12 ตัวล่อ

ที่ห้องทำงานคุณนิรันด์

“เชิญนั่งครับ”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขาด้วยใจที่อยู่ไม่เป็นสุขเพราะไม่รู้ว่าเขาจะต่อว่าฉัน

เรื่องอะไรบ้าง

“ผมขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ คุณรินรดาคงจำได้เมื่อวันก่อนที่เจอกับคุณนิรันด์กาลพ่อของผมแล้วมีน้องในทีมของคุณโดนน้ำมันจากเครื่องจักรกระเด็นใส่หน้า ทำให้ท่านเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของคุณก็แค่นั้น ไม่ได้มีเจตนาจะตำหนิการทำงานของคุณเลย” ฉันได้ฟังดังนั้นจึงทำได้เพียงพยักหน้ายอมรับความหวังดีก็นั้น

“ต้องขอขอบคุณความหวังดีของท่านมากนะคะ ต่อไปฉันกับน้องในทีมจะระวังให้มากกว่านี้ค่ะ”

“พูดแบบนี้ คงไม่ยอมทำตามใช่มั้ยครับ” คุณนิรันด์ยิ้มอย่างรู้ทัน

“ถ้ามีคำสั่งมาแบบนี้ฉันก็ต้องทำตามค่ะแต่ฉันอยากจะเคลียร์งานให้หมดก่อนได้มั้ยคะเพราะยังมีงานที่ฉันต้องส่งมอบให้ลูกค้าอีกค่ะ” ฉันอธิบาย

“งั้น ตกลงครับผมอนุญาต”

“ขอบคุณค่ะที่เข้าใจฉัน”

“ตอนเที่ยง คุณมีนัดหรือยังครับ ผมว่าจะชวนคุณไปทานข้าว” คุณนิรันด์ส่งสายตาเป็นประกาย ให้ตายเถอะสายตาแบบนี้เหมือนกาลนานมองฉันไม่มีผิด แต่ดูๆ ไปสองคนนี้มีส่วนคล้ายกันอยู่นะไม่ว่าจะเป็นดวงตาหรือว่ารอยยิ้มของเขามีเสน่ห์เหมือนกันไม่มีผิด

“คือ…” ฉันอ้ำอึ้ง

“ผมว่าจะคุยเรื่องงานนิดหน่อย หวังว่าคุณรินรดาคงไม่ว่าอะไรนะครับ” ก็พูดมาซะขนาดนี้แล้วฉันไปว่าอะไรคุณได้ล่ะคะคุณนิรันด์ ฉันคิดในใจ

“ตกลงค่ะคุณนิรันด์” ฉันยิ้มเจือนๆ ให้เขา

“เรียกผมว่าคุณรันด์ก็ได้ครับ ผมขอเรียกคุณรินเฉยๆ ได้มั้ยครับ” นี่เขากำลังจะทำฉันหายใจไม่ออกอยู่แล้ว อึดอัดที่สุดเลยเพราะเขาใช้ความเป็นนายจ้างของเขาบังคับฉันกลายๆ ว่าต้องไปกับเขาและปฏิเสธเขาไม่ได้แน่ๆ

ตอนเที่ยง

เขานัดฉันมาที่ร้านประจำ ที่ฉันเคยมาทานข้าวกับกาลนานบ่อยๆ แต่วันนี้ไม่ใช่กาลนานนี่แหละ น่าเสียดาย หลังจากที่ฉันโทรบอกเขาว่าออกมาทานข้าวข้างนอกกับคุณนิรันด์ที่ร้านเดิมที่เราเคยมาทาน เขาก็มีน้ำเสียงดุและไม่พอใจอย่างมากทำให้เราทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

“เขาหึงเหรอ” ฉันเผลอหลุดปากพูดต่อหน้าคุณนิรันด์

“ใครหึงใครครับ หรือว่าคุณรินกลัวแฟนมาเห็นแล้วจะหึงถ้าเป็นแบบนั้นผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”

“ไม่ใช่ค่ะ ฉันคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอย่าถือสาเลยนะคะ” ฉันบอกมือปัดพัลวัน

“คุณรินก็น่ารักไปอีกแบบนะครับ ดูเป็นธรรมชาติมองยังไงก็ไม่เบื่อผมชักอิจฉาแฟนคุณรินแล้วสิที่มีแฟนทั้งสวยทั้งเก่งและน่ารักมากขนาดนี้” คุณนิรันด์ยังคงบริหารเสน่ห์ใส่ฉันไม่หยุดไม่หย่อนจนฉันอยากจะเอากระเป๋าฟาดเขาไปสักทีให้มีสติ รู้มั้ยการที่คุณทำแบบนี้มันทำให้คนอื่นต้องลำบากใจที่ต้องคอยอือออ แกล้งยิ้มให้คุณทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าฉันกำลังถูกคุณคุกคามอยู่ 

ฉันจะทำยังไงเพื่อตัดบทสนทนาแบบนี้แล้วเดินออกจากร้านไปอย่างไม่น่าเกลียด หรือแกล้งเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วชิ่งกลับ แบบนี้มันน่าเกลียดยังไงก็ต้องเจอในบริษัทอยู่ดีแถมเขายังเป็นเจ้าของบริษัทอีกด้วย เผาร้านอาหารนี้ นั่นก็คุก ถึงเขาจะหล่อจะรวยมากแค่ไหนแต่ถ้าการจีบผู้หญิงของเขาเป็นแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ หรือว่าจะหลอกเอาเงินดี ไม่หรอกฉันมีแฟนแล้ว และแฟนของฉันก็หล่อมากด้วย

“ไหนว่าคุณนิรันด์ จะคุยเรื่องงานกับฉันไงคะ มีส่วนไหนที่อยากแนะนำบอกฉันได้นะคะ” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

“ไหนรับปากผมแล้วไงครับว่าจะเรียกผมว่าคุณรันด์” เขาเอียงคอถามแถมยังยิ้มมุมปากแบบกาลนานอีก

“ฉันไม่กล้าค่ะ ให้เรียกคุณนิรันด์ตามเดิมเถอะนะคะ ฉันสะดวกแบบนี้มากกว่าค่ะ” ขืนเรียกคุณรันด์เฉยๆ ต่อหน้าคนอื่นทีนี้คนทั้งบริษัทก็จะหาว่าฉันไปตีเสมอเจ้านาย ขนาดพี่ชายังเรียกชื่อเต็มๆ ของเขาเลย

“งั้นตามใจคุณรินก็ได้ครับ ผมไม่บังคับคุณหรอกเพราะเราก็เพิ่งรู้จักกันเอง”

“คุณนิรันด์คะ คือฉันต้องรีบกลับเข้าไปทำงานแล้วค่ะตอนบ่ายมีประชุมกับทีมด้วยค่ะ”

“ตกลงครับ งั้นผมเช็คบิลก่อนนะคุณรินกลับเข้าบริษัทเลยก็ได้ครับ ผมจะไปทำธุระต่อ แต่ครั้งหน้าเราต้องมารถคันเดียวกันนะครับ”

“ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะ” ฉันก้มหัวโค้งขอบคุณให้เขา

“ยินดีครับคุณริน” ในที่สุดฉันก็ได้กลับไปทำงานแล้ว ฉันไม่เคยอยากทำงานแบบนี้มาก่อนนี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่าที่อยากให้หมดเวลาพักเร็วๆ

กาลนาน Talk

เมื่อผมเห็นพี่รินขับรถออกไป ผมก็ไปยืนรอพี่ชายนอกคอกของผมตรงลานจอดรถยนต์ข้างร้านอาหาร

“หวัดดีไอ่รันด์ ไม่เจอกันนานแกยังเลวเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ” ผมยืนกอดอกพิงประตูรถตรงฝั่งคนขับของมัน

“ฉันเก่งมั้ยวะ ที่หาผู้หญิงของแกเจออีกแล้วแต่คนนี้ท่าจะไม่ง่ายว่ะ ยิ่งยากกูก็ยิ่งชอบ”

“แกยังโง่เหมือนเดิม ให้ฉันปั่นหัวไม่หยุดไม่หย่อนระวังแล้วกันโรคจะถามหา” ผมพูดให้ตัวเองดูเหนือชั้น

“ถ้าฉันติดโรค แกต้องพลาดติดบ้างแหละไอ่นาน”

“บางทีแกอาจจะเอาคนเดียวก็ได้ ซึ่งฉันยังไม่เคยได้เอา” ผมยักไหล่กวนๆ มัน

“ไอ้นาน คนอย่างมึงมีเหรอจะไม่เอาแค่คลำตูดไม่มีหางมึงก็เอาหมดแหละ” มันตะคอกใส่ผม

“ถ้ามึงจะพูดเรื่องนั้นอีกและคิดว่ากูเอาแฟนมึงคืนนั้นกูคงไม่มีอะไรจะอธิบายเพราะกูพูดความจริงไปหมดแล้ว” ผมพูดใส่มันบ้าง

“งั้นมึงก็เตรียมตัวเสียใจได้เลย รินรดาคนนี้แหละที่กูจะเอาอีกคนเพราะขนาดมึงยังลงทุนมาสมัครเป็นพนักงานของที่นี่ กูว่ามันต้องมีอะไรดีแน่ๆ”

“ไอ้สัสรันด์”ผมกัดฟันพูดในลำคอเพื่อไม่ให้มันเห็นว่าผมกำลังโกรธอยู่จนอยากจะกระโดดถีบหน้ามันอยู่แล้ว

“ถ้าแกคิดว่าตามถูกคนก็ตามสบาย ฉันไปล่ะ” ผมพูดใจดีสู้เสือ

“ถ้ากูตามไม่ถูกคน แล้วมึงจะร้อนรนมาที่นี่ทำไมวะไอ้นาน ฮ่าๆๆ”

“ก็มาหาข้าวกินไง นั่นไงข้าวกูมาละ” ผมเดินไปโอบเอวสาวเซ็กซี่ชุดเดรสสีดำที่ผมจ้างมาหลอกไอ้รันด์เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของมันไม่ให้พุ่งเป้าไปที่พี่ริน แต่พุ่งเป้ามาที่ผู้หญิงคนที่ผมกำลัง

โอบเอวนี้อยู่แทน ถ้าปลาติดเบ็ดสาวเซ็กซี่คนนี้จะมีเงินใช้เป็นหลายล้านนี่ยังไม่รวมของไอ่รันด์นะที่มันจะทุ่มไม่อั้นเพื่อแย่งของๆ ผมไป