เล่ห์รักนายวายร้าย ( NC 20+)

Chapter 1

@คฤหาสน์ของตระกูลพยัคญาดา

21.30 น.

หนุ่มหล่อทายาทบริษัทยักษ์ใหญ่ยานยนต์ เดินผิวปากลงมาจากห้องส่วนตัว เขาใช้นิ้วเรียวยาวหมุนควงพวงกุญแจรถอย่างอารมณ์ดี และเมื่อร่างสูงกำลังจะเดินไปที่รถสปอร์ตหรูคู่ใจ เพื่อไปท่องราตรียามค่ำคืนตามประสาหนุ่มโสดกับแก๊งเพื่อน เขากลับต้องหยุดชะงักฝีเท้าอยู่กับที่ เมื่อได้ยินบทสนทนาของน้องชายฝาแฝดกำลังคุยโทรศัพท์กับปลายสายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“เจ็ดโมงเช้าวันพรุ่งนี้ เดี๋ยวพี่ไปรับครับ น้องแพรเตรียมตัวได้เลย”

(งั้น...พรุ่งนี้เจอกันนะคะ พี่ชายสุดหล่อของหนู)

“พรุ่งนี้เจอกันครับ น้องสาวคนสวยของพี่...” จากนั้นปลายสายก็กดวางสายไป

“เหอะ!...น้องสาวคนสวยของพี่”

“ก็น้องสาวของกูสวยจริงๆ สวยจนทำให้หนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่จ้องจะงาบและอยากได้เธอเป็นแฟน รวมถึง...” ไรเฟิลโต้กลับเพียงเท่านั้น เขาก็หันไปยักคิ้วให้ชายหนุ่มเส้นผมสีเทาหม่นด้วยท่าทียียวนกวนบาทา และคนคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นพี่ชายฝาแฝดของเขาเอง แล้วไรเฟิลก็ยังรู้อีกด้วยว่า ที่พี่ชายฝาแฝดของเขาพูดกระแนะกระแหนกับเขาแบบนี้ มันเป็นเพราะอะไร

“แพรดาวไปมหาลัยเองไม่ได้หรือไง มึงถึงต้องไปรับไปส่งเธอถึงที่บ้าน” รันเวย์เลิกคิ้วถามไรเฟิล

“พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก กูก็ต้องไปคุมน้องสาวของกูหน่อยดิวะ พึ่งจะขึ้นปีหนึ่ง เดี๋ยวแม่ง...ก็มีหนุ่มๆ มารุมขายขนมจีบ กูต้องกันไว้ก่อน เพราะน้องสาวของกูต้องได้ผู้ชายดีๆ เท่านั้น” ไรเฟิลตอบกลับรันเวย์

“เหอะ! คำก็น้องสาวของกู สองคำก็น้องสาวของกู มึงไม่กระดากปากตัวเองบ้างหรือไงวะ?” รันเวย์เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“เอ๊า! ก็ลุงวาโยกับป๊าเป็นเพื่อนรักกัน น้องแพรดาวก็ถือว่าเป็นน้องสาวของเราสิวะ หรือว่ามึงไม่ได้คิดว่าเธอเป็นน้องสาวของเรา” ไรเฟิลเอ่ยถามรันเวย์ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ราวกับว่ากำลังคิดอะไรสนุกๆ อยู่ภายในใจ

“ใครอยากจะเป็นพี่ชาย...ยัยเด็กนั่นวะ”

“มึงไม่อยากเป็นพี่ชาย แล้วมึงอยากเป็นอะไรกับน้องแพร” ไรเฟิลเอ่ยถามรันเวย์

“ไม่อยากเป็นพี่ชายก็คือไม่อยากเป็นพี่ชายไงวะ มึงอย่ามาแกล้งโง่หน่อยเลยไอ้เฟิล” รันเวย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่ไรเฟิลพยายามจะพูดไล่ต้อนให้เขาจนมุม

“มึงอยากเป็นแฟนน้องแพรว่างั้น?” ไรเฟิลยังคงพูดไล่ต้อนรันเวย์ไม่เลิก เพื่อที่จะให้รันเวย์ยอมรับความรู้สึกตัวเองสักที ว่าหัวใจของรันเวย์ยังคงมีหญิงสาวผู้นี้อยู่ในใจของเขาแต่เพียงคนเดียว

“เหอะ! ใครจะอยากเป็นแฟนยัยเด็กนั่นวะ ไม่มีทาง”

“เหรอวะ?” ไรเฟิลพยักหน้าเออออไปตามคำพูดของรันเวย์ด้วยสีหน้าทะเล้น

“กวนตีนกูแบบนี้ สงสัยอยากกินตีนกูก่อนไปคลับ...” รันเวย์พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“แล้วนี่มึงจะไปแล้วเหรอ?” ไรเฟิลรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เมื่อเห็นรันเวย์จ้องเขม็งมองเขาอย่างเอาเรื่อง เพราะไรเฟิลก็ไม่อยากที่จะเอาใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองไปรับหมัดหนักๆ ของรันเวย์มากนักหรอก ยิ่งรันเวย์เป็นประเภทคนที่คิดจริงทำจริงอยู่ด้วย

“เออ...แล้วมึงล่ะ? จะไปพร้อมกูไหม?” รันเวย์เอ่ยตอบและถามไรเฟิลในประโยคเดียว เพราะคืนนี้เขานัดแฮงเอาต์กับแก๊งเพื่อนที่คลับ

“แล้วขากลับ มึงจะไปนอนที่คอนโดหรือกลับมานอนที่บ้าน” ไรเฟิลเอ่ยถามรันเวย์

“กลับมานอนบ้าน”

“เออ...งั้นกูไปพร้อมมึงก็ได้ เพราะพรุ่งนี้กูต้องตื่นแต่เช้าไปรับน้องแพร ว่าแต่มึงเหอะไอ้เวย์ ชวนกูไปด้วยแบบนี้ มึงคงไม่ทิ้งกูให้หารถกลับบ้านเองใช่ไหม? ” ไรเฟิลเอ่ยถามรันเวย์ เพราะปกติเวลาพวกเขาไปคลับมักจะขับรถกันไปคนละคัน เพราะบางคืนพวกเขาจะมีหญิงสาวที่ถูกใจติดไม้ติดมือกลับมาคอนโดด้วยตามประสาหนุ่มโสด

“คืนนี้...กูไม่ไปกับใครทั้งนั้น เพราะกูต้องตื่นเช้าเหมือนกัน” รันเวย์เอ่ยตอบไรเฟิล

“หึ...” ไรเฟิลแสยะยิ้มมุมปาก เมื่อรู้ว่ารันเวย์กำลังคิดจะทำอะไร