ตอนที่ 2 ทำไมต้องแคร์

 

คำพูดของนุ่นทำให้เพื่อนอีกสี่คนที่เหลือหันมามองหน้า จากนั้นเจ้าตัวก็ชี้ให้ทุกคนดูชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งเบียดกันอยู่บนโซฟาบริเวณชั้นล่างของผับ

“พี่กายจริงๆ” นฤดาไม่คิดว่าจะมาเจอเขาที่นี่และเห็นเขาอยู่กับคนอื่นแบบนี้

“ใจเย็นก่อนนะหวานผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นแค่เพื่อนก็ได้” มีนารีบบอกเพราะกลัวเพื่อนจะคิดมาก

“เพื่อนที่ไหนจะนั่งชิดกันแบบนั้นถ้านั่งตักได้คงนั่งกันไปแล้ว” นฤดาตอบเพื่อนด้วยความโมโห

“เสียงเพลงอาจจะดังเลยต้องนั่งใกล้ก็ได้นะ” มีนาช่วยแก้ตัวอีกครั้ง

“ดังที่ไหนล่ะ เราคุยกันปกติยังได้ยินเลย”

“ปลาว่าหวานอย่าไปสนใจเลยนะ พวกเราสนุกกันต่อดีกว่า”

“เห็นแฟนอยู่กับคนอื่นแบบนี้หวานหมดสนุกแล้วหวานจะลงไปคุยกับพี่กายให้รู้เรื่อง อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำหน้ายังไงถ้าเจอหวานที่นี่”

“ฟ้าลงไปเป็นเพื่อนนะ”

“ไม่เป็นไรหวานไปคนเดียวได้”

“แต่หวานเริ่มเมาแล้วฟ้ากลัวจะคุยกันไม่รู้เรื่องนะ”

“ยิ่งเมาก็ยิ่งดี ยายหวานมันจะได้กล้าหน่อย ปกติมันกลัวพี่กายจะตาย” นุ่นบอกกับเพื่อนเพราะปกติแล้วนฤดาจะกลัวแฟนมาก ไม่ว่าปรเมศวร์จะบอกให้ทำหรือไม่ทำอะไรเพื่อนของเธอจะเชื่อฟังและทำตามทุกอย่าง

“พวกเราอยู่ข้างบนนะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยกวักมือเรียก ถามเขาดีๆ อย่าเพิ่งใช้อารมณ์นะ” ปลาตบไหล่เพื่อนเบาๆ ก่อนจะเดินมาส่งบริเวณทางลง

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า หวานไม่ได้เมามากก็แค่มึนนิดหน่อยเอง” นฤดาบอกเพื่อนก่อนจะเดินลงมาจากชั้นสองและไปหาคนรักของตนที่กำลังนั่งเบียดอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง มือของชายหนุ่มโอบรอบเอวของผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าของเขาก็คลอเคลียอยู่ไม่ห่างจากใบหน้าของเธอเลย ท่าทางของทั้งสองคนมันทำให้คิดเป็นอื่นไม่ได้เลย

“สวัสดีค่ะขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ” นฤดาเอ่ยกับหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่กำลังนัวเนียกันโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่น

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเอ่ยถามปรเมศวร์ก็เงยหน้าขึ้นมองเขาตกใจและรีบปล่อยมือที่โอบเอวผู้หญิงคนนั้นออกอย่างรวดเร็ว

“หวานมาที่นี่ได้ยังไง” เขาถามคนรักด้วยความแปลกใจเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะเข้ามาในสถานที่แบบนี้ ชายหนุ่มอุตส่าห์เลือกมาที่นี่เพราะคิดว่านฤดาคงไม่มีทางเข้ามาได้ เขายอมเสียค่าสมาชิกแพงๆ เพื่อพาผู้หญิงคนอื่นมาเที่ยวและคิดว่ายังไงนฤดาก็คงไม่มีทางรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน

“หวานต้องถามพี่กายมากกว่านะคะว่าพี่กายมาที่นี่ได้ยังไงไหนบอกว่างานยุ่งเคลียร์งานอยู่”

“พอดีพี่เคลียร์งานเสร็จแล้วก็เลยออกมานั่งดื่มกับเพื่อนน่ะ นี่เพื่อนพี่เองชื่อนิว”

“แค่เพื่อนเหรอคะนั่งชิดขนาดนี้ไปหลอกเด็กดีกว่ามั้งคะพี่กาย” หญิงสาวมองหน้าผู้หญิงที่นั่งข้างๆ ดูยังไงก็ไม่น่าจะใช่เพื่อน

“เราเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ”

“เห็นตำตาขนาดนี้พี่ยังจะโกหกอีกเหรอคะ เพื่อนที่ไหนนั่งกอดกันกลมจนแทบจะสิงห์ร่างกันแบบนี้บ้างคะ”

“หวานพี่ว่าเราไปคุยกับพี่ตรงนั้นก่อนได้ไหม”

“ทำไมล่ะคะ หวานคุยตรงนี้ก็ได้สะดวกดีออกมีที่นั่งมีเครื่องดื่มพร้อม” นฤดานั่งลงตรงข้ามจากนั้นก็ยกแก้วเครื่องดื่มที่วางตรงหน้าขึ้นมาดื่ม

“เชื่อพี่เถอะเราออกไปคุยกันก่อน”

“แต่หวานอยากคุยต่อหน้าผู้หญิงคนนี้คุยให้มันรู้เรื่องไปเลยว่าพี่กายจะเอายังไงกันแน่จะเลือกหวานหรือเลือกผู้หญิงคนนี้”

“กายนี่มันอะไรกันคะคุณบอกว่าจะพานิวมานั่งฟังเพลงแล้วนี่มันอะไรกัน เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”

“ใจเย็นครับนิว เป็นเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยเดี๋ยวผมขอไปคุยกับน้องสาวก่อน”

“น้องสาวเหรอคะหวานเพิ่งรู้นะคะว่าตัวเองมีพี่ชาย”

“หวานเมาแล้วพี่ว่ากลับบ้านไปก่อนดีไหมแล้วเราค่อยกลับไปคุยกันที่บ้าน”

“ที่บ้านเหรอคะเราอยู่บ้านเดียวกันด้วยเหรอคะ" เธอพูดประชดและมองเขาด้วยแววตาที่ผิดหวัง

ปรเมศวร์ไม่อยากให้นฤดาพูดอะไรไปมากกว่านี้เนื่องจากเขาและผู้หญิงที่พามานั้นเพิ่งเริ่มคบหากันได้ไม่นานและเขาก็ติดใจในลีลารักของเธอจนไม่อยากให้นฤดาทำให้เสียเรื่อง

เขารีบลุกขึ้นแล้วจูงมือนฤดาออกมาและเดินไปบริเวณหน้าห้องน้ำซึ่งซึ่งคนไม่ค่อยพลุกพล่านอีกทั้งเสียงก็ไม่ดังมาก

“พี่กายทำแบบนี้กับหวานได้ยังไงค่ะ หวานอุตส่าห์เชื่อใจพี่กาย”

“พี่ก็แค่มาเที่ยวสนุกๆ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากขนาดนั้นหรอกนะพี่ยังรักหวานเหมือนเดิม” ปรเมศวร์รีบบอกเพราะกลัวว่าเธอจะโกรธจนถึงขั้นบอกเลิก

“เที่ยวสนุกๆ เหรอคะแต่ที่หวานเห็นมันไม่ใช่แค่เที่ยว พี่นอนกับเธอแล้วใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามออกไปตรงๆ การดื่มมาเยอะทำให้เธอกล้าที่จะพูดทุกอย่างที่คิดออกมา

“หวาน” ชายหนุ่มพูดไม่ออกเพราะไม่เคยเห็นนฤดาในมุมนี้มาก่อน ที่ผ่านมาหญิงสาวเรียบร้อยพูดเพราะและไม่เคยโวยวายหรือขึ้นเสียงกับเขาเลยสักครั้ง

“ทำไมคะหวานไม่ดีตรงไหนพี่กายถึงทำแบบนี้กับหวาน”

“หวานดีมากหวานดีทุกอย่างแต่หวานก็รู้ว่าผู้ชายเรามันไม่ได้ต้องการแค่นั้น”

“หมายถึงอะไรคะ”

“เราคบกันมาครึ่งปีแล้วนะ แต่ที่หวานให้พี่ได้ก็แค่จับมือกอดและจูบเท่านั้นหวานก็รู้ว่าพี่ต้องการมากกว่านั้น”

“แต่หวานก็เคยบอกไปแล้วว่า เรื่องนี้หวานยังไม่พร้อม”

“แล้วหวานจะพร้อมเมื่อไหร่”

“ที่พี่กายคบกับหวานเพราะตัองการแค่เรื่องบนเตียงเหรอคะ พี่เคยรักหวานบ้างไหม”

“รักสิ เพราะรักพี่ถึงรอให้หวานพร้อม”

“รักแล้วทำไมต้องมีคนอื่น ทำไมต้องโกหกหวานว่างานยุ่ง พี่พาผู้หญิงมาเที่ยวแบบนี้บ่อยแค่ไหน หลอกหวานมากี่ครั้งแล้วคะ”

“พี่อยากให้หวานหลับหูหลับตาปล่อยให้พี่เป็นอิสระบ้าง”

“คำว่าอิสระของพี่คือนอนกับใครก็ได้เหรอคะ ถ้าหวานขออิสระแบบพี่บ้างจะไหมล่ะ”

“อย่ามาประชดพี่นะ”

“ในเมื่อพี่มีคนอื่นได้หวานก็มีคนอื่นได้เหมือนกันไม่เห็นต้องแคร์” หญิงสาวพูดด้วยอารมณ์โกรธและผิดหวังอย่างมาก ที่ผ่านมาเธอรักเชื่อฟังและมีเขาคนเดียวมาตลอดแต่ไม่คิดว่าตนเองจะถูกเขานอกใจแบบนี้ นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพาคนอื่นมาเที่ยว ในเมื่อเขาทำได้เธอก็คิดว่าตนเองก็ทำได้เหมือนกัน