ตอนที่ 3 แค่นอกกาย

 

“หวานเป็นแฟนพี่นะจะทำแบบนั้นได้ยังไง”

“แล้วทำไมพี่ทำได้ล่ะคะ”

“มันก็แค่เรื่องบนเตียง พี่ไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น”

“ไม่ได้รักแต่พี่ก็นอนกับเธอไปแล้ว”

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พี่แค่ก็อยากหาความสุขใส่ตัวบ้าง ผู้ชายทุกคนก็มีความต้องการเรื่องบนเตียงกันทั้งนั้นในเมื่อหวานให้พี่ไม่ได้หวานก็อย่าห้ามถ้าพี่จะไปมีคนอื่น”

“หวานคิดว่าคนเราคบกันรักกันเข้าใจกันแล้วจะรอให้ถึงวันที่เหมาะสม”

“ที่หวานพูดมันก็ถูกพี่ก็รอไง แต่ระหว่างรอพี่ก็ขอนอนกับคนอื่นบ้างได้ไหมที่หวานทำอยู่มันเห็นแก่ตัวมากนะ”

“หวานไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำนี้ออกมาจากปากพี่ ทำไมคะ อยากนอนกับหวานมากเหรอคะ” ปรเมศวร์เคยขอเรื่องนี้กับหญิงสาวหลายครั้งแล้วแต่นฤดาก็ปฏิเสธมาตลอด เพราะเธอคิดว่าเรื่องนี้จะรอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมก่อนอย่างน้อยก็คบกันให้ครบหนึ่งปีแต่ไม่คิดเลยว่าเขาคิดว่าเธอเห็นแก่ตัว

“พี่อยากจะรู้เหมือนกันนะว่าหวานจะเก็บความสาวความสวยไว้ทำไมวันหนึ่งมันก็ร่วงโรย”

“แล้วยังไงคะถ้าวันหนึ่งหวานไม่สาวไม่สวยไม่สดพี่กายจะไม่สนใจใช่ไหม”

“มันไม่ใช่แบบนั้นพี่ก็แค่เปรียบเทียบยังไงเราก็คบกันรักกันอีกหน่อยก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้วมีอะไรกันก่อนมันก็ไม่เห็นแปลก”

“ใช่ค่ะมันไม่เห็นแปลก ผู้ชายก็คิดอย่างนี้กันทุกคนใช่ไหมคะ”

“ผู้ชายเขาไม่สนใจหรอกนะว่าผู้หญิงที่นอนด้วยจะซิงหรือเปล่าเขาขอแค่นอนด้วยแล้วมีความสุข”

“พี่กายหมายความว่าถ้าหวานไม่ใช่คนแรกของพี่พี่ก็จะไม่ถือสาใช่ไหม”

“หวานพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“หวานก็แค่อยากฟังความคิดเห็นของผู้ชายค่ะ ว่าเขาต้องการผู้หญิงซิงหรือต้องการผู้หญิงที่ลีลาเด็ด”

“ถ้าตอบตามความจริงนะผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงลีลาเด็ด”

“หวานจะจำไว้ค่ะ จากนี้ไปหวานจะไม่สนใจความซิงอีกแล้ว”

“หมายความว่าหวานจะยอมนอนกับใช่ไหม” ปรเมศวร์ตาลูกวาวด้วยความดีใจเพราะเขารอวันนี้มานานแล้ว รอวันที่จะได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นของเขา

“ไม่ค่ะ ในเมื่อพี่เห็นคนอื่นดีกว่าหวาน หวานก็ไม่จำเป็นที่จะนอนกับพี่ เราเลิกกันเถอะค่ะ”

“อะไรนะ เราจะเลิกกันด้วยเรื่องแค่นี้น่ะเหรอ” ปรเมศวร์ไม่มีทางยอมเลิกกับเธออย่างเด็ดขาดเพราะเขาเสียเวลากับเธอมานานถึงครั้งปีแล้วจะเลิกทั้งที่ยังไม่ได้ครอบรองเขาไม่มีทางยอม

“มันไม่ใช่เรื่องแค่นี้พี่ทั้งนอกกายและนอกใจหวาน”

“พี่ก็แค่นอกกายแต่ไม่เคยนอกใจ”

“หวานไม่เชื่อหรอกค่ะ คนกะล่อนอย่างพี่ขนาดจับได้คาหนังคาเขายังไม่ยอมรับแล้วถ้าลับหลังจะไม่ยิ่งกว่านี่เหรอคะ หวานเคยโง่มาก่อนแต่คนเราก็คงไม่โง่ตลอดไปหรอกค่ะ”

“พี่ว่าหวานเมามากจนพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ พี่พาไปส่งที่บ้านดีกว่าหายเมาแล้วค่อยมาคุยกันนะ”

“ถึงหวานจะเมาแต่หวานก็รู้ว่าพูดอะไรออกไป ขอให้เราจบกันแค่นี่เถอะค่ะหวังว่าพี่กับผู้หญิงคนนั้นจะมีความสุขนะคะ”

นฤดาพูดจบก็สะบัดมือของเขาออกจากนั้นเธอก็เดินมายังบริเวณทางขึ้นชั้นสองขณะที่เด็กเสิร์ฟก็เดินถือถาเเครื่องดื่มมาพอดี

“เครื่องดื่มนั้นจะเอาไปเสิร์ฟข้างบนใช่ไหม”

“ใช่ครับ”

“ขอฉันได้ไหม”

“ขอโทษนะครับผมคงให้คุณไม่ได้เพราะพวกคุณเฉินสั่งให้ขึ้นไปส่งด้านบน แต่ถ้าคุณอยากจะสั่งเดี๋ยวผมจะจัดการให้นะครับ”

“ฝากบอกคุณเฉินนะคะว่าขอบคุณมาก ฉันมากับแฟนของเขาค่ะ” นฤดาหยิบแล้วเครื่องดื่มสีฟ้าขึ้นมาดื่มทีเดียวจนหมดโดยที่พนักงานเสิร์ฟห้ามไว้ไม่ทัน

“คุณครับนั่นมันของคุณเฉิน”

“ก็ฉันบอกแล้วว่ามาฉันมากับแฟนคุณเฉินถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวฉันจะไปบอกเขาเองแต่ตอนนี้ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

“เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วอย่าลืมตามผมไปข้างบนนะครับ” พนักงานหนุ่มบอกก่อนที่ตัวเองจะเดินขึ้นไปยังชั้นสอง แต่เป็นคนละทางกับกลุ่มเพื่อนของนฤดา

“ทำมาช้าล่ะกิต” เฉินถามพนักงานที่เขาสั่งให้เอาเครื่องดื่มขึ้นมาให้

“ก็เพื่อนของแฟนคุณเฉินน่ะสิครับชวนผมคุย”

“เพื่อนของแฟนเหรอ”

“ใช่ครับ คุณเฉินพาแฟนมาด้วยเหรอ”

“ฉันไม่ได้พามาแต่เธอมากับเพื่อน” เขารู้แล้วว่าวันนี้ผู้หญิงของเขาจะมาเที่ยวที่นี่แต่เฉินก็ยังไปหาเธอตอนนี้ไม่ได้เพราะยังทำงานไม่เสร็จ

“อีกแก้วหนึ่งไปไหน” เฉินถามเพราะเครื่องดื่มที่เขาสั่งมามีทั้งหมดสี่แก้วตามจำนวนผู้หญิงที่นั่งตรงหน้า

“ผู้หญิงที่มากับแฟนคุณเฉินเอาไปครับ ผมห้ามไม่ทัน”

“แล้วผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน” ลูคัสที่นั่งหน้านิ่งถามขึ้นด้วยเสียงที่ฟังดูน่ากลัวจนเด็กเสิร์ฟตัวสั่น เขาเพิ่งมาทำงานได้ไม่นานและครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกที่ได้ขึ้นมาบริการเจ้านาย

“เธอไปเข้าห้องน้ำครับ นั้นไงครับผู้หญิงคนนั้น” ชายหนุ่มชี้ไปยังผู้หญิงที่กำลังเดินไปยังเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม เขาเห็นเธอโบกมือขึ้นมาให้กับผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง

“เอาไงดีครับบอส เธอน่าจะมากับแฟนผมจริงๆ”

“คริสนายจัดการเรื่องที่เหลือ ส่วนนายไปบอกแฟนของนายว่าคืนนี้เพื่อนของเธอจะต้องกลับไปกับฉัน” ลูคัสสั่งลูกน้องก่อนที่ตนเองจะลุกขึ้นและเดินลงไปยังหญิงสาวที่สวมเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงยีนสีซีดที่อยู่ด้านล่าง

“ผมบอกคนขับรถแล้วครับบอส”

“ขอบใจ”

“ผมต้องเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟเพิ่มไหมครับคุณเฉิน”

“ไม่ต้องนายกลับทำงานของนายแล้ว” คนที่ตอบคือลูคัสทำให้คนถามรีบลุกก่อนจะวิ่งลงมาอย่างรวดเร็วเพราะกลัวตัวเองจะมีความผิดที่เอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้เจ้านายไม่ครบ

ลูคัสลงมานั่งข้างหญิงสาวและคอยสังเกตดูความผิดปกติของเธออย่างใกล้ๆ ระหว่างนั้นก็ได้รับข้อความจากเฉินที่บอกถึงชื่อและอายุของหญิงสาว เขาเงยหน้าขึ้นไปมองและยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับเพื่อนของเธอซึ่งเฉินคงจะบอกอะไรบางอย่างพวกเธอถึงได้ยิ้มตอบกลับมา

ปกติแล้วลูคัสไม่ค่อยเข้ามาที่นี่บ่อยนักแต่คืนนี้เขาเพิ่งได้รับยาสูตรใหม่และคิดจะทดลองที่นี่ คนของเขาเตรียมผู้หญิงมาแล้วสี่คนกับเครื่องดื่มอีกสี่แก้วแต่หญิงสาวตรงหน้าก็คว้ามันไปดื่มเสียก่อนเขาจึงต้องมานั่งประกบเพราะอยากจะรู้ว่ายาที่เธอดื่มเข้าไปนั้นจะออกฤทธิ์แบบไหนและใช้เวลานานเท่าไหร่