LOGINความแตกต่างระหว่างวัยกับรูปร่างไม่ได้เป็นอุปสรรค เขาและเธอสามารถทำกิจกรรมที่เรียกว่า...เซ็กซ์ ได้ทุกครั้งที่มีโอกาส โดยไม่เลือกสถานที่และเวลา ....................... เซ็กซ์...สำหรับเขาคือการคลายเครียด วันไหนเครียดมากก็หลายครั้ง วันไหนเครียดน้อยสองครั้งเป็นอย่างต่ำ แต่พอมาเจอกระต่ายน้อยหน้าตาเย้ายวน เขาถึงกับเสพติดเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น “วันนี้สามครั้งแล้วนะคะ” กระต่ายน้อยบอกราชสีห์ที่กำลังขย้ำเธออีกรอบ “ครั้งที่สี่จะเป็นไรไป” เขาตอบหน้าตาเฉย และพร้อมทำภารกิจสวาทอีกครั้ง
View Moreอ่างจากุชชี่ไม่ได้มีประโยชน์เพียงแค่แช่ตัว หรือนวดบำบัดจากสายน้ำวนให้เกิดการผ่อนคลาย มันยังสร้างความบันเทิงทางอารมณ์ให้กับเจ้าของ เพราะตอนนี้ร่างสองร่างที่แช่อยู่ในอ่างที่มีฟองโฟมท่วมอ่าง ปกคลุมร่างเปล่าเปลือยของสองหนุ่มสาวที่กำลังทำกิจกรรมทางเพศกันอย่างดุเดือด เร่าร้อน
“คุณลอเรนซ์...อา...อา” เอมม่าสาวคู่ขาสุดร้อนแรงครางกระเส่าขณะโยกตัวอยู่บนตักของฝ่ายชายที่ตอนนี้ยกมือใหญ่กอบกุมเต้าทรวงที่กระเพื่อมไหวตามจังหวะ “อา...ดีจังค่ะ...ฉันชอบเหลือเกิน”
“ฉันก็ชอบตอนเธอขย่ม...ขย่มลงมาอีก อย่างนั้นแหละ แรงๆ เร็วๆ...ดีมาก” ลอเรนโซ่กำกับบอกสาวร้อนรักที่ทำตามอย่างเชื่อฟัง มือทั้งสองข้างจับบ่าเขาเป็นหลักยึด ยกตัวขึ้นสูงกระชั้นลงมาเร็วแรง ความที่จุดเชื่อมต่ออยู่ในน้ำ ส่งผลให้แรงดันในน้ำชะลอความเร็วของเอมม่า ลอเรนโซ่จึงขยับเอวสวนใส่กายชายเข้าไปในร่องสวาท มือใหญ่หมุนปลายถันสาวเล่นข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างอยู่ในอุ้งปากหนาร้อนผ่าว ร่างสาวสั่นสะท้านจากความเสียวที่แล่นพล่านในกาย
“อา...อา...คุณลอเรนซ์...อา...ฉันร้อนไปทั้งตัว...อืม” เธอครางไม่หยุดปาก เช่นเดียวกับขยับกายขึ้นลงไม่หยุดหย่อน ความเร็วแรงเพิ่มตามระดับความเสียว เพิ่มตามอารมณ์ที่สูงลิบลิ่ว และพร้อมทะยานไปยังฟากฟ้าเบื้องบน แต่แล้วเหมือนเธอถูกฉุดลงมายังพื้นพสุธา เมื่อเขายกร่างเอมม่าขึ้นสูง นำมาวางบนขอบอ่างที่ทำมาจากหินอ่อน สามารถนอนราบไปทั้งตัว หญิงสาวตั้งชันขาตรงขอบอ่างอย่างรู้งาน ทว่าเขาไม่ได้สอดกายประสานตามที่เอมม่าคิด เขากลับทำบางอย่างที่เรียกเสียงครางจากความสยิวซ่านท่วมท้นใจ
“อา...อา...เสียว...เสียวอ๊า...คุณลอเรนซ์”
ลอเรนโซ่โน้มตัวชิมเม็ดบัวบนยอดดอกอุบล เขาดูดแรงๆ สลับกับใช้ลิ้นเลีย นิ้วมือก็ไม่ว่างเว้นสะกิดอยู่บนเกสรน้อยเบ่งบาน เขาเน้นบดบี้ผลัดเปลี่ยนเขี่ยช้าๆ ทว่าทำให้สาวเจ้าดิ้นพล่าน เนื้อตัวคล้ายจะแตกจากความเสียวสะท้านที่แล่นพล่านไปทั่วกาย เธอบิดเร้าตัว ครางเสียงกระเส่า
ชายหนุ่มนักรักไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้ เขาสอดนิ้วมือสองนิ้วเข้าไปในร่องรัก ขยับเข้าออกด้วยความเร็วที่ไม่ต่างกับการขับเคลื่อนของเครื่องยนต์ ที่เด็ดกว่านั้นคือเขางอนิ้วเล็กน้อยให้นิ้วครูดกับผนังถ้ำด้านใน ร้ายกาจขึ้นไปอีกเมื่อนิ้วมืออีกข้างเลื่อนมาขยี้เม็ดละมุดแรงๆ ประสานการทำงานกับปากที่ครอบครองปลายถันทั้งสองข้างสลับกันไปมา เพิ่มความซ่านเสียวให้เธอมากขึ้นเป็นเท่าตัว
“พอค่ะ...ฉันเสียว...อา...อ๊า” เอมม่าครางแทบขาดใจ บ้าคลั่งในอารมณ์
“เดี๋ยวจะมีเด็ดกว่านี้อีก”
เอมม่าตัวสั่นมากขึ้นกับประโยคนี้ เพราะไม่รู้ว่า “เด็ด” ที่ว่านี้คืออะไร แต่ที่แน่ๆ มันจะทำให้เธอถึงสรวงสวรรค์เบื้องบน จบคำพูดลอเรนโซ่ร่างสาวถูกอุ้มพาเดินไปยังห้องอาบน้ำ
ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 10 กนิษฐามองสร้อยคอปรินดาที่มองยังไงก็ไม่มีราคาค่างวด สร้อยทำจากทองคำขาวมีจี้รูปหัวใจสีชมพูทำจากพลอย ดูแล้วธรรมดามากคนอย่างเธอไม่มีวันใส่แน่นอน แต่เหตุใดดาราสาวถึงได้เกิดความริษยาเมื่อรู้ว่า ใครเป็นคนให้ อยากกระชากสร้อยออกจากคอปรินดาเสียตอนนี้ ความเป็นดาราเจ้าบทบาท กนิษฐาระงับความไม่พอใจไว้แนบเนียน ปรับสายตาและอารมณ์ให้คงที่ ฌอร์นไม่ควรรู้สึกอะไร ไม่ว่าความโกรธหรือไม่พอใจ และอีกหนึ่งความรู้สึกคือ หึง ปรินดาจะมีใครหรือใครมอบของให้ เขาไม่ควรใส่ใจ เธอเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตบนเตียงที่มอบความสุขให้เขาเมื่อมีความต้องการ แต่เหตุใดถึงได้เกิดสองความรู้สึกนี้ขึ้นมา เช่นเคยที่เพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น ฌอร์นสามารถระงับได้ฉับพลัน “พี่ตั้มให้หรอกเหรอ น่ารักดีนะ” ปากไม่ตรงกับใจโดยสิ้นเชิง กนิษฐาพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่ตั้มบอกว่า ตั้งใจซื้อให้แอลตั้งแต่ไปเมกาค่ะ แต่ก็ไม่ได้ให้เพราะแอลกับครอบครัวย้ายออกจากบ้านพี่ตั้มก่อนพี่ตั้มกลับค่ะ พี่ตั้มเลยเก็บสร้อยเส้นนี้ไว้ เผื่อวันไหนได้เจอแอล พี่ตั้มก็จะให้แอลค่ะ”คำตอบเหมือนเล่าเรื่องราวความเป็
ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 9“คุณฌอร์นเก่งจังค่ะ พายมีความสุขมาก”กนิษฐาพลิกตัวมากอดร่างใหญ่ที่ขยับตัวกอดตอบ“ผมก็มีความสุขครับ มีมากด้วย” เขาตอบ “ผมกะว่าจะต่ออีกสักรอบ แต่คุณบอกว่าต้องตื่นไปทำงานแต่เช้ามืด งั้นคืนนี้แค่นี้ก่อนนะ พรุ่งนี้รับรองว่าทั้งคืน” “ค่ะ” กนิษฐาอยากตอบไปว่า เธอไหว ทว่าเธอไม่บอกไปเช่นนั้น ไม่ต้องการเผยธาตุแท้ตัวเองออกมา มันต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป สองชั่วโมงผ่านไป ฌอร์นยังนอนไม่หลับ เดิมทีเขาให้กนิษฐาหนุนแขนต่างหมอน แต่เมื่อผ่านไปครึ่งชั่วโมงเธอหลับสนิท เขาดึงแขนออกอย่างนุ่มนวล วางศีรษะเธอบนหมอน แล้วกระเถิบตัวออกห่างร่างสาวเล็กน้อย นอนลืมตาโพรงมองเพดานผ่านความมืดสลัวของห้อง “ทำไมต้องคิดถึงแอลด้วยวะ” ฌอร์นถามตัวเอง สาเหตุที่เขานอนไม่หลับเพราะปรินดา เธอเข้ามาในห้วงคำนึงแบบวิ่งเข้าวิ่งออก น่าแปลกคือ ยามนึกถึงร่างกายเขาร้อนพิกล ไม่ได้ร้อนจากอากาศภายในห้องเพราะชุ่มฉ่ำเรียกว่าเย็นจนหนาวก็ได้ ร้อนในทีนี้คือ ความร้อนจากไฟเสน่หา ปรารถนาสัมผัสร่างกาย ทำอย่างที่เคยทำทุกวันจนตัวเนื้อสั่น “แม่งเอ๊ย!” เขาสบถออกมาเบาๆ ลุกขึ้นนั่ง เท้า
ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 8“รอนนี่ น้องชายต่างแม่ของผมเองครับ ส่วนเรื่องความสนิทสนม รอนนี่กับแอลสนิทกันครับ ไม่ว่ารอนนี่จะไปมิลาน ไปลอนดอน หรือผมมาที่นี่ ถ้าผมพาแอลมาด้วย รอนนี่ก็จะพาแอลไปเที่ยวเสมอครับ มันเป็นเรื่องปกติครับ” ณัฐกิตต์พอใจกับคำตอบ เขาเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว โดยไม่รู้ว่า ฌอร์นลอบมองอยู่ “เราไปกินอาหารกันดีกว่าครับ เชิญครับ”เจ้าของบ้านลุกขึ้นยืน แขกทั้งสองคนจึงลุกขึ้นและเดินตามร่างสูงใหญ่ไปยังห้องทานอาหาร ปรินดาจัดการเตรียมอาหารตามคำสั่งฌอร์น และยืนอยู่ใกล้ๆ เช่นเคยเผื่อเจ้าของบ้านเรียกใช้ ส่วนใหญ่จะเป็นการรินไวน์ให้ เพราะมื้อเย็นฌอร์นมักดื่มไวน์ขาว ไวน์แดงแล้วแต่ดื่มกับอาหารชนิดใด ขณะอยู่รับใช้มาเฟียหนุ่ม ใบหน้าปรินดาอมเศร้าใจระทม ฝืนยิ้มให้ณัฐกิตต์ที่ส่งยิ้มให้เนืองๆ “แอล...เธอไปจัดกระเป๋าให้คุณพายได้แล้ว กินอาหารเสร็จอีกสักพักฉันกับคุณพายจะขึ้นห้อง ฉันอยากให้ทุกอย่างเสร็จก่อนฉันกับคุณแอลขึ้นไป” ฌอร์นสั่งน้ำเสียงปกติ “ค่ะคุณฌอร์น” ณัฐกิตต์มองตามปรินดาด้วยรอยยิ้ม เขาตั้งใจว่า ส่งตัวกนิษฐาเสร็จจะอยู่คุยกับปรินดาสักชั่วโมงสองชั่วโมงให้ห
ทัณฑ์บำเรอมาเฟีย Chapter 7 “รายนั้นน่ะนั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องรับแขก ท่าทางอารมณ์ดีเชียว วันนี้คงไม่ดุแอลหรอก จานก็เหลือแค่สองสามใบเอง พี่ล้างแปปเดียวก็เสร็จ แอลรีบขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ” ปรินดารู้ดีว่า ฌอร์นอารมณ์ดีเรื่องใด เธอหน้าเศร้าลงทันที นรวิชญ์เห็นหน้าปรินดาแล้วสงสารจับใจ แต่ช่วยอะไรไม่ได้ นอกจากส่งกำลังใจเงียบๆ “รีบไปเถอะ วันนี้พี่มีโปรแกรมพาแอลเที่ยวหลายที่เลยนะ ไปช้าเดี๋ยวจะเที่ยวไม่ครบ อีกอย่างต้องกลับมาส่งแอลให้ทันก่อนห้าโมงเย็นด้วย ไม่งั้นพี่ฌอร์นขยุ้มหัวเราสองคนแน่นอน” “ค่ะ” ปรินดายิ้มแห้ง เดินออกจากห้องครัว ปล่อยให้น้องชายเจ้าของบ้านล้างจานที่เหลือ อีกสิบห้านาทีต่อมา ปรินดาลงมาจากชั้นบน เธอเห็นสองพี่น้องกำลังนั่งคุยกันตรงชุดรับแขก ใจปรินดาห่อเหี่ยวทันใด เมื่อนึกถึงคนพิเศษของฌอร์นที่จะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ไม่ว่าจะเสียใจมากแค่ไหน เธอไม่มีสิทธิ์ห้าม ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย ได้แต่ทำตามคำสั่งเขาเท่านั้น “อย่ากลับเกินห้าโมงเย็นนะ เพราะผู้หญิงคนพิเศษของพี่จะมาถึงที่นี่ห้าโมงครึ่ง พี่อยากให้แอลมาเตรียมตัวดูแลเธอ” ฌอร์นสั่งน้