บทที่ 1 เนื้อเข้าปากเสือ

บทที่ 1 เนื้อเข้าปากเสือ

“เดี๋ยวค่ะ” ขนมชะงักแล้วก้มมองร่างกายตัวเอง “คุณหิวมากจากไหนเนี่ย ดูหิวมากนะ” ไม่ใช่ว่าอยากเล่นตัวหรอก แต่เขาดูหิวโหยมากจนเธอหวั่นใจอยู่ลึกๆ

“เราก็ต้องการในสิ่งเดียวไม่ใช่เหรอครับ”

“ก็ใช่ค่ะ แต่หนมแค่สงสัยว่าทำไมคุณเคถึงดูหิวมากขนาดนี้” เหมือนของขาดมานานแรมเดือนเลยอะ แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ เขาปลุกความกระสันให้แล้วนี่นา เธอจะปฏิเสธได้อย่างไร

“ก็ปกติ” ชายหนุ่มเอียงหน้ามองอย่างสงสัย ดวงตาเรียวคมจดจ้องริมฝีปากหญิงสาวก่อนจะยกฝ่ามือหนาขึ้นมาประคองใบหน้าเรียวรีของอีกฝ่ายไว้ “พอดีผมไม่ค่อยชอบละเมียดละไมน่ะ” แค่รู้จุดประสงค์เดียวกันก็พอแล้ว ถึงอีกฝ่ายจะส่งสายตาออดอ้อนกันก็เถอะ เวลาเขามีน้อย เลยไม่อยากเสียเวลามาเล้าโลมให้มาก “ก็แฉะมากแล้วนี่ครับ”

ร่างแน่งน้อยถูกบดเบียดด้วยร่างกำยำ เพียงพริบตาเดียวชุดชั้นในน้อยชิ้นก็ถูกชายหนุ่มจัดการ ทั้งสองอยู่ในสภาพเปลือยกายเหมือนกัน มันรู้สึกเขินนิดหน่อย ในขณะที่คุณเคกำลังสวมเครื่องป้องกันอยู่ ขนมจึงได้มองสำรวจร่างกายและใบหน้าเขา

'หล่อขนาดนี้หลุดมือคนอื่นมาได้ไงเนี่ย หรือว่าเขายังไม่อยากจริงจังกับใครอย่างที่พูดเอาไว้'

ขนมขมวดคิ้วมองหน้าชายหนุ่ม

“ถ้าสงสัยขนาดนั้นก็ถามได้นะครับ”

“อ๋อ เปล่าค่ะ อ๊ะ…อ๊า~ คุณเค” ไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็สอดใส่เครื่องเพศเข้ามาในกายเธอ น้ำหล่อลื่นมันน่าจะไม่เพียงพอสำหรับความใหญ่โต เธอถึงได้รู้สึกเจ็บแสบอยู่นิดหน่อย ทว่าเขากลับเบนความสนใจเธอมาที่คำถาม

“ไม่ได้มีอะไรกับใครมานานแค่ไหนแล้วครับ ของคุณมันฟิตมาก” ไม่เพียงแต่ถามกันตรงๆ เขายังเม้มปากพลางเปล่งเสียงครางกระเส่าเบาๆ ข้างใบหูขนม “อ๊า~ ถ้าคุณเกร็งคุณจะเจ็บนะ”

“ปะ เปล่าเกร็งนะคะ”

“ก็ผมบอกอยู่ว่าคุณเกร็ง อืม~”

สันกรามขึ้นเด่นชัด เขาดูทรมานมากที่ช่องทางรักเธอตอดรัด แต่พยายามไม่เกร็งแล้วนี่นา ใครจะเก่งควบคุมร่างกายได้ขนาดนั้นล่ะ ยอมรับว่าไม่ได้เยเย่มารุโกะกับใครนานแล้ว มันก็ต้องฟิตเป็นธรรมดา

“อ๊ะ! ยะ อย่าเพิ่งขยับได้ไหมคะ”

“คุณก็เลิกเกร็ง มันตอดของผม” ใบหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บทำให้ขนมเห็นใจเขามาก

“ให้หนมทำไหม เผื่อมันจะหายเจ็บ”

“จะออนท็อป?”

“อะ อืม” ขนมหลบสายตาชายหนุ่ม มองไปยังโคมไฟตั้งโต๊ะ นานนับนาทีเสียงระบายลมหายใจก็ดังขึ้น คุณเคโอบกอดขนมไว้แล้วพลิกตัวเธอขึ้นมาด้านบน ผิวเผือดขาวเป็นรอยริ้วแดงๆ จากการนอนทับขอบผ้านวมผืนหนา

“ลองขยับ เผื่อคุณจะไม่เจ็บ”

“ค่ะ” ขนมกัดปากแน่น ก้มหน้ามองหน้าท้องแกร่งของคุณเค เธอวางฝ่ามือไว้แล้วออกแรงกดลงเบาๆ เพื่อแอ่นหยัดสะโพกขึ้นเล็กน้อย หญิงสาวเม้มปากกลั้นเสียงครางแล้วเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายช่วงล่าง “อื้อ~ สะ เสียวจังเลยค่ะ” เมื่อความเจ็บเริ่มหายไป ความเสียวซ่านที่ไม่ได้สัมผัสมานานก็ค่อยๆ เล่นงานขนม ไม่เพียงเท่านั้น คุณเคยังบีบบั้นท้ายงอนงามจนเกิดรอยแดง

“อ๊า~ แบบนั้น” เขาจะปล่อยให้ตัวเองนอนนิ่งให้อีกฝ่ายปรนเปรอได้อย่างไร เมื่อเล่นกับความเสียวหญิงสาวเสร็จ เขาก็ยกมือขึ้นไปบีบหน้าอกขนาดพอดีมือ เล่นเอาขนมหดตัวหนีสัมผัสเสียวซ่าน แต่ถูกเขารั้งเอาไว้ก่อน

บทรักสุดเร่าร้อนของทั้งสองไม่ได้จบเพียงรอบเดียว เมื่อนึกเสียดายถุงยางอนามัยก็เลยจัดกันอีกหลายรอบด้วยกัน ทว่าไม่มีครั้งไหนเลยที่คุณเคจะให้เธอจูบปากน่ะ เขาเบนความสนใจไปที่อื่นบนร่างกายเธอตลอด

“อื้อ~ คุณเคหนมขอพัก” ขนมเปิดปากขอร้องเขาในขณะที่อีกฝ่ายกำลังเคลิ้ม คำขอของเธอได้ผล เขาหยุดการกระทำชั่วขณะหนึ่งพร้อมกับเขยิบขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง “ปกติคุณเคเอ่อ…ทำกี่รอบเหรอคะ”

“ก็จนกว่าจะหายอยากครับ”

“หายอยาก? ก็แสดงว่าคุณเก็บกดน่ะสิ หึหึ หนมเห็นคุณไม่พักเลย”

“ไม่ได้เก็บกด”

“ยังไงคะ”

“ไม่ต้องรู้หรอกครับ เอาเป็นว่าผมพอใจ คุณพอใจก็พอแล้ว”

ก็จริงอย่างที่เขาว่า เธอไม่ควรหาคำตอบจากเขา เพราะอย่างไรก็จบบนเตียงอยู่แล้วนี่นา เพียงเราสองคนพึงพอใจในการร่วมรักกันก็พอแล้ว

“ต่อไหม” เขายังหอบหายใจอยู่เลย ดวงตาเรียวจดจ้องใบหน้าเธอแล้วเขาก็โถมกายเข้าหาขนมอีกครั้ง คราวนี้บทรักมันเร่าร้อนและเสียวซ่านกว่าเดิม เหมือนเขาได้ชาร์จพลังเต็มที่ทั้งที่พักไปคนละไม่กี่นาทีเอง

ขนมมัวเมากับรสสวาทที่เธอและคุณเคต่างมอบให้กันจนผล็อยหลับไปในเวลาเท่าไรก็ไม่อาจรู้ได้ เธอรู้สึกตัวตื่นอีกทีหนึ่งก็ตอนหกโมงเช้าเพราะนาฬิกาปลุกน่ะ ลืมตาขึ้นมาก็พบกับห้องว่างเปล่า ไร้เงาคุณเค เขาคงกลับไปตั้งนานแล้วแน่เลย แต่หางตาเหลือบเห็นกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งแปะไว้บนโต๊ะตั้งโคมไฟข้างเตียง

'ตื่นแล้วก็กินยานี่ด้วยนะครับ'

ขนมมองเม็ดยาในแก้ว คิ้วสวยยกสูงเชิงตั้งคำถาม

“เอาเวลาไหนไปซื้อยาคลายกล้ามเนื้อมาให้เนี่ย” ช่างเป็นผู้ชายที่น่าสนใจจริงๆ แต่เธอกับเขาคงจบกันแค่นี้ ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนไม่ควรเอาความรู้สึกลงไปเล่น “ตายห่า!” ขนมอุทานคำหยาบออกมาเมื่อพบว่าสายไม่ได้รับจากรูมเมตมากกว่าสิบสาย ยังมีข้อความในไลน์อีกเป็นสิบๆ

06:30

ขนมเดินย่องเข้ามาในห้องอย่างกับโจรย่องมาขโมยของแน่ะ เธอชะเง้อมองไปที่เตียงของยิ้มแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก

“นี่!”

“เอ๊ย! ยิ้ม…มาอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี่ย”

“ไม่ต้องมาเฉไฉเลย ตอบมาว่าไปไหนมาทั้งคืน นี่ยิ้มโทร. ไปหาก็ไม่รับสาย นี่เป็นห่วงมากนะหนม”

“เอ่อ…”

“ตอบมา”

“ไป…ยิ้มมา”

“อะ อะไรนะ?” ยิ้มเงี่ยหูฟังอีกรอบ

“เออนั่นแหละ หนมไปนั่งดื่มมา เลยเจอคนคุยถูกคอ”

“ก็นึกว่าหายไปไหนมา แล้วป้องกันปะ”

“ป้องกันสิ” ที่ยิ้มไม่ตกใจเพราะเราสองคนต่างรู้กันไง ยิ้มก็เคยมีคนคุยแบบเดียวกับเธอ ก็เลยไม่มีปัญหาเรื่องพวกนี้เท่าไร แล้วสเปกของเราก็ต่างกันสุดขั้วเลยไม่มีปัญหาเรื่องผู้ชายน่ะ

“คิดไงไปดื่มคนเดียวเนี่ย ชวนไปกินหมูทะด้วยกันก็ไม่ไป”

“เครียดอะ”

“อ๋อ แล้วเป็นไง เขาคนนั้นหล่อปะ” อย่างไรเรื่องลามกกับเรื่องผู้ชายก็น่าสนใจกว่าการแต่งหน้าไปเรียนแน่ แต่ขนมยังไม่ตอบหรอก เธอยิ้มแล้วยื่นหน้าไปใกล้ยิ้มทำทะเล้นล้อเลียนเธอ “เอาดีๆ ตกลงหล่อไหม”

“มาก หล่อเหมือนไม่มีอยู่จริงอะ หล่อมาก หุ่นดีมาก”

“เจอของดีเข้าแล้วสิเรา แล้วเขาชื่ออะไรเหรอ ได้ถามปะ”

“ถามสิ”

“ชื่อ?”

“เขาชื่อคุณเค”

คิ้วมนยกสูง ริมฝีปากขยับเปล่งเสียงทวนชื่อที่เพื่อนเอ่ยบอก “ชื่อเคเหรอ”

“อืม คุณเค เออหนมมีไอจีเขาด้วยนะ แต่ไม่มีรูปหรอก” ว่าพร้อมเปิดหน้าไอจีของคุณเคให้เพื่อนสาวดู ยิ้มอ่านข้อความแนะนำตัวก็เผลอยิ้มแล้วแค่นหัวเราะ

“ชัดเจนดีเนอะ เขียนโชว์ไว้ขนาดนั้นคงสร้างไอจีขึ้นมาเอาไว้ทักหาสาวๆ แหละ”

“จริงเหรอ”

“จริงมาก จากประสบการณ์ส่วนตัวค่ะ”

“เฮ้อ…ติดใจอะ อยากนัดซ้ำ”

“พอก่อน หยุดคิดเรื่องเยเย่แล้วไปเปลี่ยนชุดเลยค่ะ สายแล้ว”

“เออเนอะ”

“เออ อาทิตย์หน้าก็ขึ้นวอร์ดกับอาจารย์แล้วอะ หนมเตรียมใจแล้วเหรอ”

“ยัง กลัวโดนอาจารย์เฉ่งอยู่เนี่ย หนมยิ่งโง่ๆ อยู่ด้วย”

“ได้ข่าวว่าอาจารย์วอร์ดสูน่ากลัวมาก”

“เหรอ ตาย…แบบนี้หนมจะไม่โดนอาจารย์กินหัวใช่ไหม”

“สาธุเอาเด้อ”

“ฮือ…ไม่อยากราวน์เช้าเจออาจารย์โหดๆ เลย กลัว”  ผ่านมาหลายวอร์ดแล้ว โดนด่าต่อหน้าคนเยอะๆ ก็เคยมาแล้ว แต่ไม่เคยชินสักครั้งเลย “วันนี้หนมมีอ่านสไลด์แล้วก็ราวน์กับรุ่นพี่อะ”

“ลืมบอกไปเลย อาทิตย์หน้ายิ้มมีออกหน่วยสามวันนะ กลับจากออกหน่วยก็จะกลับบ้านเลย หนมอยู่คนเดียวได้ใช่ปะ”

“ได้สิ” ขนมเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอสวมชุดสครับสีชมพู “ตายๆ แต่งหน้าตอนนี้คงไม่ทันแล้ว” แต่ถึงจะแต่งหรือไม่แต่งก็ไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว เพราะเธอหน้าสดไปราวน์บ่อยมากจนพี่พยาบาลจำหน้าสดได้แล้วมั้ง วันไหนแต่งหน้าไปเรียนจึงเป็นเรื่องแปลก “ใส่แมสก์เอาแล้วกัน” เมื่อได้ของครบแล้วขนมกับยิ้มก็รีบออกจากห้อง ด้วยอยู่หอในเลยใช้เวลาพอสมควรกว่าจะไปถึงโรงพยาบาลมหา'ลัย

หลายชั่วโมงต่อมา ขนมเดินมานั่งลงบนม้านั่งระหว่างทางเดิน สองมือกวาดผมออกจากใบหน้าคร่ำเคร่ง สายตาเพ่งมองจอไอแพด

“เฮ้อ” วันนี้อาจไม่ใช่วันของเธอก็ได้ โดนอาจารย์เฉ่งแต่เช้า ดีหน่อยที่รุ่นพี่ช่วยพูดให้น่ะ พอนั่งสงบสติอารมณ์ได้แล้วเธอจึงลุกพร้อมกับหยิบแมสก์มาใส่

ปึก!

“ขะ ขอโทษค่ะๆ” เธอชนกับใครเข้าก็ไม่รู้ แต่ไม่ได้เงยหน้ามองเพราะทำปากกาหล่นพื้นพอดี จึงก้มลงเก็บ พอเงยหน้ามองอีกทีคนคนนั้นก็เดินไปไกลแล้ว “หมอเหรอ ดูข้างหลังยังหล่อดูดีเลยอะ” ทว่าก็คุ้นอยู่นิดหน่อย แต่เธอปัดตกเรื่องคุ้นตาแล้วหันมาโฟกัสที่งานในไอแพดแทน พอมีเวลาว่างเลยไลน์ไปชวนรุ่นพี่ไปนั่งร้านกาแฟ

“ไหน ตรงไหนที่เราโดนอาจารย์เฉ่งมาน่ะ”

“ตรงนี้ค่ะ” เธอใช้ด้ามปากกาวงจุดที่มีปัญหาให้รุ่นพี่ดู “ช่วยทำให้กระจ่างที และ…อย่าทำเสียงดุได้ไหม หนมโดนอาจารย์ดุมาทั้งวันแล้วอะ ใจบางหมดแล้ว”

“เฮ้อ เราเนี่ยนะ” ฝ่ามืออุ่นๆ ยื่นมาลูบผมเธอ พี่ไมค์เป็นพี่เอ็กซ์เทิร์นที่หล่อ ใจดีและสายเปย์มาก และด้วยพี่ไมค์เป็นคนอัธยาศัยดีเธอจึงหอบหิ้วเอาความงวยงงมาให้เขาสอน

“ตรงนี้น่ะ” ปลายปากกาแตะลงตรงจุดที่มีปัญหา “เขียนวกไปวนมาทำไมในเมื่อความหมายมันสั้นเท่าหางอึ่ง”

“พี่อยากกินอะไร เดี๋ยวหนมเลี้ยง”

“ไม่ต้องมาติดสินบนพี่เลย เก็บเงินไว้กินขนมเถอะ”

“ก็อยากตอบแทนบุญคุณพี่อะ ถ้าไม่ได้พี่นะหนมคงยืนร้องไห้อยู่ในวอร์ดแน่ๆ”

“ไปสั่งกาแฟให้พี่ เอาขนมมาด้วยชิ้นหนึ่ง”

“ค่ะ”

ขนมเดินมาสั่งกาแฟให้รุ่นพี่พลางหันกลับไปยิ้มทำหน้าทะเล้นใส่เขาด้วย

'ถ้าจบไปได้คงต้องเอาพวงมาลัยมาไหว้พี่ไมค์แล้วแหละ จบได้เพราะพี่เอ็กซ์เทิร์นช่วยแท้ๆ'

“กาแฟดำคั่วกลางไม่หวานมาแล้วค่ะ แล้วก็นี่เค้กแคร์รอตหอมๆ หวานน้อยค่ะ”

“รู้ใจนะเรา แล้วไหนของหนมล่ะ ไม่สั่งเหรอ”

“ไม่ค่ะ หนมจะเลิกเรียนแล้วกลัวนอนไม่หลับน่ะ”

“งั้นกินเค้กช่วยพี่”

ขนมยิ้มแป้น เธอตั้งใจฟังและแก้ไขใบงานจนเสร็จสมบูรณ์

“สาธุ หวังว่าการพรีเซนต์พรุ่งนี้จะผ่านไปด้วยดีนะ”

“หึหึ”

“เออพี่ไมค์ หนมได้ยินพี่พยาบาลในวอร์ดพูดกันว่าอาจารย์ในวอร์ดสูดุมาก จริงไหมคะ”

“ไม่รู้สิ พี่ไม่เคยโดนอาจารย์ดุ”

ก็แหงสิ พี่ไมค์ทั้งเก่งและฉลาดมากขนาดนี้ ไม่โดนดุก็คงไม่แปลกอะไร แต่เธอเนี่ยสิ

“กลัวโดนดุ” ท่าทางกลัวเหมือนแมวน้อยของเธอเรียกสายตาเอ็นดูจากรุ่นพี่ได้เป็นอย่างดี

“กลัวอะไร ถ้าตั้งใจเรียนตั้งใจฟังก็ไม่มีปัญหาหรอก”

“ก็จริง…”

“เอาล่ะ ทีนี้ก็รู้แล้วนะว่าโดนอาจารย์ดุตรงไหน ทีหลังก็ดูให้ละเอียดหน่อย จะได้ไม่โดนด่าอีก”

“กราบ…” ขนมทำท่ากราบอีกฝ่าย “ถ้าหนมเรียนจบแล้วจะเอาพวงมาลัยมาไหว้พี่นะ ผู้มีพระคุณของหนม” พี่ไมค์หัวเราะขบขันแล้วหยิบแก้วกาแฟที่ยังกินไม่หมดเดินออกมาจากคาเฟ

“รีบกลับไปนอนพัก”

“ครับผม” ขนมทำหน้าแป้นแล้นใส่รุ่นพี่แล้วก้มลงเก็บไอแพดพร้อมใบงานเจ้าปัญหาใส่กระเป๋าผ้าใบโปรด

“เอาอเมริกาโนเย็นแก้วหนึ่งครับ”

น้ำเสียงคุ้นหูทำให้คนที่เพิ่งเก็บของเสร็จถึงกับหันไปมองอย่างไว

“หูฝาดไปไหมเนี่ย” ขนมขยับแมสก์ปิดจมูกแล้วเดินออกมาจากคาเฟ ดีหน่อยวันนี้เลิกเร็ว เธอจะได้มีเวลาดูสไลด์งานอีก แต่พรุ่งนี้ก็มีราวน์เช้ากับพี่เอ็กซ์เทิร์นอีก เวลานอนนี่ไม่ต้องพูดถึง ล้มตัวลงนอนแป๊บๆ ก็ต้องตื่นแล้ว

“หนมไปด้วยกันปะ”

“ไปๆ รอด้วย” อาโปเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งตะโกนเรียกขนมมาซ้อนท้ายรถจักรยานกลับหอด้วยกัน ขนมจึงไม่ปฏิเสธพร้อมกับรีบวิ่งไปหาเพื่อนทันที

ในร้านกาแฟไม่มีคนพลุกพล่าน มีเพียงชายหนุ่มในชุดสครับสีดำนั่งไขว่ห้างดื่มกาแฟเย็นอยู่ในโต๊ะมุมกระจกข้างร้าน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการดื่มกาแฟ ทว่าคิ้วหนากลับคลายออก มุมปากหนายกโค้งเป็นรอยยิ้มพร้อมกับจรดปลายนิ้วเลื่อนจอรับสายวิดีโอคลอจากพี่ชาย

(จุนอากอง)

“ครับเบบี๋ ทำไมวันนี้หนูโทร. มาหาอาเร็วจังเลยครับ อยากได้อะไรเอ่ย”

(อยากได้อะไรที่ไหนล่ะ พี่บอกว่าวันนี้อากรจะมาหาทอฝันก็เอาแต่จะโทร. หาเรา พี่เลยต้องโทร. มาหาให้คุยกันเนี่ย)

“อ๋อ หนูรออาก่อนนะครับ อาติดคนไข้อยู่ ตรวจเสร็จแล้วจะรีบไปหาเลยครับ”

(ยีบๆ มาเยยนะกะ) เด็กน้อยส่งจุ๊บและรอยยิ้มหวานๆ เติมกำลังใจให้คุณอาของเธอ

“งั้นอาไปทำงานก่อนนะคะ แล้วจะรีบไปหา”

(ขับรถดีๆ ไม่ต้องรีบก็ได้) เสียงของผู้เป็นพี่แทรกเข้ามาในสาย จากนั้นชายหนุ่มก็วางสายหลานสาวไป เขารีบดูดกาแฟจนหมดแก้วในอึกเดียวแล้วไปทำงานต่อ เพื่อจะได้ไปหาหลานสาวเร็วๆ หน่อย