“ไหนว่าจะให้เงินไง ไม่เห็นมีเลย เชอะ...” บ่นให้พ่อของลูกแล้วหันมาตักข้าวเข้าปาก เขาไม่ทิ้งเงินไว้ให้เธออย่างที่ปากพูดเลย บางทีเขาอาจจะตกใจที่ตื่นมาแล้วรู้ว่าเมื่อคืนนี้ทำอะไรไปบ้าง เขาเคยว่าเธอร่านร้ายและเอาผู้ชายไม่เลือก แต่สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่มานอนกับเธอ เธอไม่ว่าหรอก ให้เขาละอายใจไปเถอะ เมื่อคืนมันก็ไม่ได้แย่นี่นา สมองเธอปลอดโปร่งและรู้สึกสบายตัวที่สุดในรอบหลายเดือนเลย
“เราจะไม่คิดเรื่องนั้น เราจะกินให้อิ่มแล้วรีบไปทำงานหาเงินดีกว่า” บอกตัวเองแล้วเริ่มต้นมื้อเช้าของวัน ไม่สน ไม่แคร์เรื่องเมื่อคืน ก็แค่...เรื่องธรรมดาของมนุษย์หญิงชาย
__________________
อารดาเริ่มต้นช่วงสายของวันด้วยการทะเลาะกับเด็กที่ชื่อฟีฟ่า เธอยึดโทรศัพท์ของเด็กชาย และจะไม่คืนให้จนกว่าเจ้าตัวแสบจะเริ่มทำแบบฝึกหัดที่เธอกางไว้บนโต๊ะหนังสือของเขา
“แม่ฟ้าไม่เคยให้เขียนเลย”
“ก็นี่แม่อุ่นไงจ๊ะ ไม่ใช่แม่ฟ้า” เธอเถียงเสียงแข็ง อัดยาดมเข้าปอดอีกคราเมื่อการเถียงกับเด็กน้อยทำให้เธอปวดศีรษะตุบๆ
“แม่อุ่นเหมือนครูใ
“ไหนว่าจะให้เงินไง ไม่เห็นมีเลย เชอะ...” บ่นให้พ่อของลูกแล้วหันมาตักข้าวเข้าปาก เขาไม่ทิ้งเงินไว้ให้เธออย่างที่ปากพูดเลย บางทีเขาอาจจะตกใจที่ตื่นมาแล้วรู้ว่าเมื่อคืนนี้ทำอะไรไปบ้าง เขาเคยว่าเธอร่านร้ายและเอาผู้ชายไม่เลือก แต่สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่มานอนกับเธอ เธอไม่ว่าหรอก ให้เขาละอายใจไปเถอะ เมื่อคืนมันก็ไม่ได้แย่นี่นา สมองเธอปลอดโปร่งและรู้สึกสบายตัวที่สุดในรอบหลายเดือนเลย“เราจะไม่คิดเรื่องนั้น เราจะกินให้อิ่มแล้วรีบไปทำงานหาเงินดีกว่า” บอกตัวเองแล้วเริ่มต้นมื้อเช้าของวัน ไม่สน ไม่แคร์เรื่องเมื่อคืน ก็แค่...เรื่องธรรมดาของมนุษย์หญิงชาย__________________อารดาเริ่มต้นช่วงสายของวันด้วยการทะเลาะกับเด็กที่ชื่อฟีฟ่า เธอยึดโทรศัพท์ของเด็กชาย และจะไม่คืนให้จนกว่าเจ้าตัวแสบจะเริ่มทำแบบฝึกหัดที่เธอกางไว้บนโต๊ะหนังสือของเขา“แม่ฟ้าไม่เคยให้เขียนเลย”“ก็นี่แม่อุ่นไงจ๊ะ ไม่ใช่แม่ฟ้า” เธอเถียงเสียงแข็ง อัดยาดมเข้าปอดอีกคราเมื่อการเถียงกับเด็กน้อยทำให้เธอปวดศีรษะตุบๆ“แม่อุ่นเหมือนครูใ
ชนนท์พยายามแล้วที่จะไม่เอื้อมมือไปหาอรุณฉาย แต่เขาอดไม่ได้ แม้ว่าวันนี้หล่อนมิใช่สาวเอวบางร่างเล็ก แต่เป็นสตรีที่มีหน้าท้องป่องนูน แต่เชื่อเถอะ ความเป็นสตรีเพศของอรุณฉายยังรุกล้ำกล้ำกลายความเป็นชายของเขามิหยุดหย่อน หล่อนดูยั่วยวนทั้งที่มิได้แต่งหน้าแต่งตาด้วยซ้ำ“จะทำอะไร! ปล่อยนะ!”“เธออยากได้เงินนี่ ฉันมีไง แต่ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนหน่อยนะ”อรุณฉายตาเบิกโต ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาต้องการอะไร เขารุกเธออย่างรวดเร็ว จูบเธอเน้นๆ แทรกเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปาก ทั้งดูดชิมลิ้มรสมิให้เธอได้มีเวลาเอ่ยปฏิเสธ ร่างเธอถูกกอดไว้ มันอึดอัดเหลือเกินเมื่อมีหน้าท้องป่องนูนคั่นกลาง เธอยังมึนงงอยู่ ไม่ได้อยากอ้าปากรับรสจูบ แต่ของมันเคยๆ แทบไม่ต้องฝืนใจอะไรด้วยซ้ำ เธอไม่ได้จูบกับผู้ชายมากี่เดือนแล้วนะ ครั้งสุดท้ายก็ตอนที่ได้ลูกคนนี้มากระมัง“ยะ...อย่า พอ...พอได้ไหม พอเถอะ...” บอกเขายามที่ปากอุ่นๆ ซุกไซ้อยู่ข้างลำคอ ไรหนวดเขาทิ่มตำผิวเนื้ออ่อนบริเวณนั้น ทว่าแทนที่เธอจะเจ็บ กลับรับรู้ถึงความซ่านสยิว มือเขายิ่งไม่อยู่เฉย มันลากไล้เวียนวนอยู่แถวพุ่ม
[18]ตำแหน่งที่มอบให้_________________กลางดึกของคืนที่ยังมีความแคลงใจ อารดานอนอยู่ข้างสามีแต่ไม่ได้หลับ เธอหลับไม่ลง เรื่องราวหลายอย่างสุมอยู่ในใจจนยุ่งเหยิงไปหมด ศรัณเองก็เพิ่งขึ้นมาจากข้างล่าง เขานอนอยู่ตรงนี้แต่ยังไม่หลับเช่นกัน พวกเธอนอนฟังเสียงลมหายใจกันสักพัก ก่อนที่หน้าจอโทรศัพท์ของสามีจะสว่างวาบขึ้น มีเสียงข้อความจากแชตไลน์ เธอชะเง้อคอมอง แต่สักพักก็วางศีรษะลงกับหมอนเช่นเดิมศรัณลุกนั่ง เอามือถือมาดูแล้วเหลือบมองอารดา ก่อนจะยื่นมือถือไปตรงหน้าเมียรัก “เจ้าฟีฟ่าน่ะ นอนดึก แล้วชอบเล่นมือถือ พอเริ่มเขียนหนังสือคำง่ายๆ ได้ ก็ชอบส่งมา ดูสิ”เขาคะยั้นคะยอให้อารดาดู ไม่อยากให้หล่อนเข้าใจผิดคิดว่าคนอื่นส่งข้อความมา ฟีฟ่าชอบส่งข้อความหาเขาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เจ้าเด็กนั่นนิสัยไม่ดี ติดมือถือ แต่ว่า...จะให้ทำอย่างไรได้ล่ะ แต่ไหนแต่ไรมาผู้ใหญ่ทุกคนในบ้านนี้ก็มีหน้าที่นี่นา เวลาเอามือถือให้ เจ้าเด็กนั่นก็เงียบ ไม่ร้องโยเย เลยกลายเป็นติดมือถือไป ไม่ดีหรอก เขารู้นั่นแหละ“ไม่เอา ไม่ดูห
ชนนท์พยักหน้าหงึกๆ รับปิ่นโตมาถือไว้“เคยไปหนหนึ่ง ตอนไปดูราที่กอกล้วยให้ย่าน่ะ แล้วยังไง เอาให้ใคร”“เอ่อ...น้องสาวพี่เอง”“หา!?” หัวใจของชนนท์เต้นถี่ระรัว เพียงเพราะได้ยินว่าใครที่กำลังรอปิ่นโตนี้อยู่“เหมือนจะเคยเจอกันแล้วนี่ ใช่ไหม”“จริงหรือตานนท์ เคยเจอแม่หนูนั่นด้วยเหรอ”“ครับ เอ่อ...เธอเคยมาบ้านเราตอนที่พี่รัณกับพี่อุ่นยังกักตัวอยู่ท้ายสวนน่ะ แล้วตอนที่ผมไปอยู่บ้านย่า เธอก็มาอยู่กับย่าช่วงหนึ่ง”“อ้อ...อย่างนี้นี่เอง” มาลาพยักหน้าเออออ “งั้นก็ไป เอาปิ่นโตไปส่งให้หน่อย แล้วจะไปกินเบียร์ที่ไหนก็เรื่องของแก”“ฝากด้วยนะนนท์ มีผัวเมียคู่หนึ่งเฝ้าสวนให้ย่าน่ะ ถ้าไม่เห็นออมก็ฝากปิ่นโตไว้กับพวกเขานะ”“ครับพี่”ชนนท์รับคำแล้วทำเป็นเดินเอื่อยๆ ไปขึ้นรถ ราวกับมิได้รีบร้อน ทว่าพอสตาร์ตรถได้ก็พามันแล่นเข้าสวนให้ไว ขับรถไม่กี่นาทีก็ถึงทางเข้าสวนย่า เขาเปิดประตูรั้วไม้เตี้ยๆ ที่กั้นไว้แล้วเดินไปตามทางเด
‘ไม่ร้องนะลูก เข้มแข็งนะ น้องกับย่ายังต้องพึ่งลูกนะ ลูกต้องเข้มแข็งรู้ไหม อยากได้อะไร หรืออยากให้พ่อทำอะไร บอกมาเลยลูก พ่อจะทำเพื่อลูกทุกอย่างเลย’“หนูรักพ่อที่สุด...ฮึกๆ ขอบคุณนะคะพ่อ ขอบคุณมากๆ เลย...”‘ชู่ว์...พอแล้วลูก พอแล้ว เอาละนะ พ่อจะวางสายแล้วไปดูโฉนดบ้านสักหน่อย ลูกทำใจดีๆ แล้วไปหาข้าวหาปลากินซะ จะได้มีแรงนะลูกนะ’“ค่ะ...ขอบคุณนะคะพ่อ...”อารดาเอ่ยขอบคุณบิดาไม่หยุดปาก การขอให้บิดาขายบ้านเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดเท่าที่เธอเคยวอนขอ เธอขอบคุณที่ท่านยอมทำตามที่เธอบอก และไม่ถามด้วยซ้ำว่าเพราะอะไรหญิงสาวปาดน้ำตาให้แห้งหาย แล้วค่อยเข้าครัวไปช่วยน้ามาลา กลิ่นแกงเขียวหวานลอยมากระทบปลายจมูก มันฉุนเสียเธอต้องนิ่วหน้า“เป็นยังไงหนู คุยกันดีแล้วใช่ไหม” ถามสาวเจ้าในทันทีที่พบหน้า การอยู่ร่วมกับคู่ผัวเมียที่ทะเลาะกัน บรรยากาศมันไม่น่าอยู่เอาเสียเลย“ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอโทษนะคะถ้าหนูพูดไม่ดีกับน้า”“ไม่มีอะไรนี่จ๊ะ ฉันเข้าใจว่าหนูรู้สึกยังไง ถ้าเป็นฉันก็คงอาละ
“ถ้าไม่พูดให้ฉันคิด ฉันก็คงไม่คิดหรอก ถ้าจะผิด เราก็ผิดทั้งสองคน”“ครับ ผมขอโทษที่พูดแบบนั้น ขอโทษที่พูดไม่คิดให้คุณต้องเจ็บ”พอได้ยินคำขอโทษ หัวใจในอกก็เหมือนได้รับยารักษาแผล เธอเงียบไปหลายนาที ก่อนเอ่ยอีก“ฉันรู้ว่ารัณต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูให้เพียงฟ้า มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องนั่นแหละ แต่รู้ไหม ถึงจะรู้อย่างนั้นแต่ฉันก็เจ็บอยู่ดี เมื่อไหร่...ผู้หญิงคนนั้นจะไปจากที่นี่ ไปไกลๆ จากรัณ ฉันคิดอยู่แค่นี้จริงๆ”“เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เพิ่งหายป่วย และลูกของเธอก็อยู่นี่ เธอคงไม่ไปไหนอีกแล้วคุณอุ่น”“เหมือนรัณกำลังแก้ต่างให้เธอนะ”ศรัณยกมือยอมแพ้ เขาไม่อยากคุยกับอารดาแล้ว หล่อนคอยแต่จะหาเรื่องเขาตลอดเลยอารดาทิ้งร่างลงฟูกนอนเมื่อเห็นท่าทีของสามี วันนี้เธอทำตัวแย่เสียจริง เขาคงรำคาญกระมัง เธอหยุดตัวเองไม่ได้ ทำไมเป็นคนแบบนี้นะอารดา“ขอโทษที อารมณ์ฉันไม่ปกติน่ะ รัณไปอาบน้ำเถอะ จะได้ลงไปกินข้าวกัน”เธอแนะเพียงเท่านั้นแล้วหลับตาลงเสีย พยายามสงบจิตใจ ทั้งเรื่องเพ