8.เลือก

เฟื่องลดา ส่งไลน์มา อัทธ์ยิ้มออกมาแล้วดูนาฬิกา ก่อนจะรีบเดินไปตามที่เธอนัด ในใจอดคิดไม่ได้ว่า เฟื่องลดาจะบอกเค้าหรือเปล่าว่ามีแฟนแล้ว หรือจะปรึกษาว่าจะคบผู้ชายคนนั้นดีไหม หรือเธอจะบอกเค้าไหมว่า เธอจะคบกับคนนั้น อัทธ์หยุดเดินแล้วถอนหายใจ ออกมา เค้าพร้อมหรือยังที่จะยินดีกับเธอ แต่เฟื่องนัดมาถ้าไม่ไป เค้าจะรู้ไหมว่าเธอโกรธเค้าเรื่องอะไร เค้าคิดวนไปวนมาอยู่ที่ทางเดิน

อัทธ์เดินตรงเข้ามาที่ห้องสมุดแล้วยิ้มออกมา เฟื่องลดานั่งอยู่เพียงลำพังเธอสวย สว่าง โดดเด่น อยู่เสมอ อัทธ์อดตื่นเต้นไม่ได้ นานแค่ไหนแล้วที่เค้าไม่ได้มาเจอเธอเลย เฟื่องลดาส่งยิ้มมาทักทาย เค้าเดินไปนั่งตรงข้ามกับเธอแล้วเลือนเก้าอี้ออกก่อนจะนั่งลงแล้วถูมือด้วยความประหม่า

"เฟื่องสบายดีไหม ไม่เจอกันนานเลย"

คำถามเป็นทางการมาก อัทธ์คิดในใจ เฟื่องลดายิ้มน้อยๆ คล้ายกับเธอจะเขินเหมือนกัน

"เราสบายดี อัทธ์ก็สบายดีใช่ไหม " เธอตอบแล้วถามกลับ เค้าพยักหน้าแทนคำตอบ

"เราจะชวนอัทธ์มาติวหนังสือ อัทธ์จะมาไหม เริ่มวันนี้เลย " เธอบอกออกไปแล้วกลั้นใจรอคำตอบ

"ได้เลย อัทธ์วาง จะมาติวกับเฟื่องทุกวันเลย เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยนะ "

เค้าตอบมาอย่างยินดี ก่อนจะลุกขึ้นแล้วขยับตัวไปนั่งข้างๆเธอ "เลือกวิชาของเราสองคนก่อนใช่ป่าว"

เค้าถามเธอเมื่อเห็นหนังสือที่เธอนำติดตัวมาด้วย เฟื่องลดาหยิบหนังสือแล้วเปิดสมุดที่เธอจดเอาไว้คู่กัน ก่อนจะเริ่มถามหัวข้อแรก

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อัทธ์เหลือบมองหน้าจอแล้วยิ้มออกมา คนที่โทรมาหาคือแฟนสาว ของเค้าเอง อัทธ์พยักหน้าขอโทษแล้วรับสาย

"ว่าไงวาด " เสียงเค้าถามออกไป เฟื่องลดาใจเต้นรัวๆเมื่อได้ยินเสียง เธอรู้แล้วว่าแฟนเค้าโทรมา ปลายสายน่าจะถามว่าเค้าอยู่ที่ไหน "ติวหนังสืออยู่ครับ" เค้าตอบแบบตรงไปตรงมา

"ไปไม่ได้ อัทธ์ไม่ว่าง"เค้าตอบไปแล้ว เฟื่องลดายิ้มออกมา ก่อนที่อัทธ์จะลุกออกไปคุยตรงชั้นหนังสือ เฟื่องลดาไม่ได้ยินว่าเค้าพูดอะไร

"เฟื่อง วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกัน อัทธ์มีธุระ"

เค้าเดินมาบอกเธอหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ เฟื่องลดายิ้มออกมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน

"ถ้าอัทธ์เลือกจะไปหาแฟน เราจะไม่ติวหนังสือกับอัทธ์แล้ว " เฟื่องลดาบอกอย่างแน่วแน่ อัทธ์จ้องเธออย่างตกตะลึง

"ถ้าอัทธ์เลือกจะไป ก็ไป แต่เราจะไม่รออัทธ์แล้ว" เฟื่องลดาเลือกใช้คำพูดให้เค้ารู้สึก คำว่าเลือกของเธอ และคำว่า รอ เธอหมายความแบบนั้นจริงๆ อัทธ์ทำหน้าหนักใจ "วาดดาวจะให้อัทธ์ทำรายงานให้ ถ้าอัทธ์ไปอัทธ์จะต้องได้ยินคำนี้แน่"

เฟื่องลดาบอกเค้าอย่างตรงไปตรงมา เค้ามองหน้าเค้าตรงๆ อัทธ์ส่ายหน้า

"เฟื่องรู้ได้ยังไงเรื่องนี้" เค้าย้อนถาม เฟื่องลดามองเค้าแล้วสบตาเค้าอย่างแน่วแน่

"ถ้าอัทธ์คิดว่า เฟื่องวุ่นวายกับอัทธ์มากเกินไป เฟื่องก็ขอโทษแล้วกัน แต่เฟื่องหวังดี ไม่งั้นวันนี้เฟื่องคงไม่มานั่งตรงนี้ที่นี่กับอัทธ์หรอก" เฟื่องลดาคิดว่า เธอบอกเค้าไปหมดแล้ว คล้ายกับเธอได้สารภาพความรักไปแล้วด้วยซ้ำ เธอก้มหน้าลง แล้วคิดว่าเค้าคงเดินจากไปแล้ว

เสียงเก้าอี้ข้างตัวดังขึ้น "โอเค ต่อกันเลย เราถึงไหนแล้ว "

เสียงคนข้างๆถาม เฟื่องลดายิ้มออกมาอย่างมีความสุข แล้วมองหน้าเค้า

"เอาละ เริ่มใหม่นะ ถ้าอัทธ์เลือกเเล้ว เรามาเริ่มกันใหม่นะ "

เฟื่องลดายิ้มออกมา อัทธ์พยักหน้าแล้วมองแก้มขาวใสที่เริ่มแดง เค้าเข้าใจความหมายของการเริ่มใหม่ เริ่มใหม่ในชีวิตและเริ่มตัวหนังสือใหม่ใช่ไหม อัทธ์ยิ้มออกมา ก่อนจะมองดูมือที่ไล่ไปตามชีท มือบางขาวใสแบบนี้ดูสวยสะอาดกว่า มือที่ทาเล็บสีสันสดใสเสียอีก แล้วทำไมไปชอบเล็บแดงๆแบบนั้นได้ อัทธ์คิดในใจ

วาดดาวยิ้มอย่างมีความสุข วันนี้เธอนัดอัทธ์มาที่ร้านกาแฟ เธอตั้งใจจะชวนเค้าคุยเรื่องเรียน ก่อนจะงอแงออดอ้อนให้เค้าทำงานให้เธอ วาดดาวยิ้มก่อนวางสาย เค้าติวอยู่ เธอสั่งเค้าเค้ามา เค้าก็ต้องมา วาดดาวยิ้มออกมาแบบคนสะใจ

​