เสื้อนักศึกษาสีขาวแขนยาวรีดจนเรียบแขวนอยู่ในตู้ จนเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมองค้อนคนหน้าตาขวางโลกอย่างแผ่นดิน กลับใช้โต๊ะรีดผ้า ได้อย่างขัดกับหน้าตาเหลือเกิน
" ดินแม่งโคตรสุดยอด ซักผ้าเองรีดผ้าเอง ทำงานบ้านโคตรเก่ง แบบนี้เป็นลูกแม่กู แม่กูรักตาย " คนขี้เกียจทำงานบ้าน นอนกดโทรศัพท์มือถือเล่นอย่างสบายใจ มองรูมเมทใบหน้าเรียบเฉย ทำงานของตัวเองเงียบๆ ไม่สนใจอะไร
" เฮ้ย ถ้ากูพูดมาก น่ารำคาญ บอกกูได้เลย กูจะได้เงียบๆ ถ้ามึงไม่พูด กูก็จะถือว่า กูได้รับอนุญาตแล้วนะ "
ทิน สัตวบาลบอกยิ้มๆ กำลังกดเกมส์ในมืออย่างเมามัน ยังไม่เปิดเทอมก็พอจะได้คลายเครียด เข้าเรียนเมื่อไหร่ ไม่มีทางแน่นอน
" เออ พรุ่งนี้เข้าคณะวันแรก เค้าจะเลือกดาวเดือนคณะ มาแข่งของมหาลัย กูเสียใจด้วยนะไอ้ดิน ที่จะต้องบอกว่า วิดวะมึงไม่มีลุ้นแน่ ถึงกูจะดูแล้วว่าทรงมึงอาจจะได้แคนดิเดต แต่ว่า ดาวคณะมึง คงไม่มีแน่นอน "
คนเรียนบัญชีบอกยิ้มๆ ปกติดาวเดือนของมหาวิทยาลัย จะต้องเป็น มนุษย์ หรือไม่ก็ นิเทศ นอนมาแน่นอน ไม่งั้นก็เป็นครุ แต่วิดวะนี่ยากสุดแล้ว
" ก็ไม่แน่ ปีนี้อาจจะเป็นวิดวะ " คนในห้องหัวเราะกันออกมา ไอ้ดินมันบ้าชิบหาย
วิดวะที่ไหนจะได้ดาวมหาลัย
" กูไม่อยากแดกเงินฟรีๆ เพราะพนันกัน แต่ว่า กูจะคอยดูว่า วิดวะมึง จะติด1ใน5 ให้ได้ก็เก่งแล้ว "
นักศึกษาปี1มัดผมยาวเอาไว้ที่กลางศีรษะ สวมเสื้อนักศึกษาพอดีตัว กระโปรงพลีทสีดำสนิท กับรองเท้าแฟลตสีดำ ถือกระเป๋าผ้าลายดอกไม้ เดินลงมาที่ใต้ถุนอาคาร ที่เพื่อนสตาร์ทรถรออยู่แล้ว
" เราว่า เราควรจะมีซักคัน เกรงใจกี้ต้องคอยรับส่ง "
นักศึกษาที่นี่ ขี่มอเตอร์ไซด์กันเป็นยานพาหนะประจำตัว น้อยคนนักจะใช้รถยนต์
" สบาย ไม่ใช่ปัญหาถ้าเวลาเรียนตรงกัน แต่ถ้าวันไหน เรียนไม่ตรงกัน เลิกเรียนมืดค่ำ เรียนคนละตึก แบบนี้ ทรายจะ
ลำบากความจริง จะรอรถเล็กในมอก็ช้า แต่ไม่แน่นะ อาจจะมีหนุ่มๆ มาเสนอตัวคอยดูแล "
เพื่อนสาวแซวออกมาระหว่างขี่รถมาด้วยกัน
" ยัง เรายังไม่คิด " คนที่ซ้อนท้ายบอกยิ้มๆ
" จ้า ทรายยังไม่ต้องคิดหรอก เพราะมีคนอื่นคิดแทนแน่ วันนี้ไปกินข้าวในโรงอาหารวันแรก ถ้าไม่มีคนมาจีบ อย่าเรียกว่ากี้เลย ยอมให้เรียกหมากี้ "
คนฟังหัวเราะลั่นออกมา มองเพื่อนสาวที่พูดจาแบบนี้แล้วอดรู้สึกดีไม่ได้ กี้ก็น่ารัก ร่าเริงสดใสดี ใครๆ ก็คงจะชอบกี้เหมือนที่ทรายชอบ
รถมอเตอร์ไซด์จอดเรียงรายนับสิบคัน มื้อเช้าของโรงอาหารกลาง แน่นขนัดไปด้วยน้องใหม่ที่วันนี้มีเรียนรวมกันซะเป็นส่วนใหญ่ รูมเมทสาวมองหาที่นั่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวางถุงหนังสือใบใหญ่ แล้วยืนจับจองที่นั่ง
" ทราย ตัวเองไปซื้อข้าวก่อน เค้าจะจองที่ให้ " เพื่อนสาวรับถุงหนังสือในมือมาวางเอาไว้ แล้วรับถุงผ้าลายดอกไม้มาวางอีกใบ
" ยังไม่รู้จะกินอะไรเลย กี้ไปเลือกก่อนได้เลย "
เพราะความเกรงใจทำให้อาสาจะนั่งรอเพื่อน
" โอเค เอาน้ำเปล่า หรือกาแฟเย็น " คนคล่องแคล่วถามขึ้นมา
" อเมริกาโน่เย็นจ้ะ " คนที่นั่งรอตอบไปแล้ว มองไปรอบๆ ที่มีเพื่อนร่วมชั้นปี นั่งเรียงรายกันหลายสิบคน
" เธอ เรียนปี1หรอ ชื่ออะไร " ชายหนุ่มผิวขาวจัดใส่แว่นตาเดินเข้ามาทักทาย พร้อมกับส่งโทรศัพท์มือถือให้
" เราเรียนแพทย์ ชื่อตี๋ ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ " น้ำเสียงสุภาพ ใบหน้าแดงจัด ทำเอาคนที่นั่งอยู่แอบยิ้ม แต่ส่ายหน้าช้าๆ
" ไม่สะดวกค่ะ ขอโทษทีนะ " หญิงสาวบอกยิ้มๆ แล้วควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า ที่สั่นครืดคราด
" เป็นไง กี้ไม่เป็นหมาแล้วใช่ไหม " คนที่ยืนอยู่ตรงร้านข้าวมันไก่โบกมือมาทันที
" จ้า ไม่เป็นหมาแล้ว ซื้อมาเผื่อด้วยเลย เดี๋ยวไปช่วยยก "
แม้ว่าจะมีใครหลายคนเดินกันในโรงอาหาร แต่ความโดดเด่นเปล่งประกาย ยังมีให้เห็น ร่างบอบบางเดินตรงไปหาเพื่อน พร้อมกับสายตาของคนหลายคนที่มองมา ด้วยความสนใจ นักศึกษาชายมองหญิงสาวที่เดินผ่านไปพร้อมกลิ่นน้ำหอม หอมละมุน
" คนนี้ ต้องติดท้อปไฟว์แน่นอน " คนที่กำลังกินข้าววางช้อนลงแล้วมองตามไป
แผ่นดินเงยหน้าขึ้นมอง แล้วอมยิ้มออกมาทันที
" คนนี้ดูทรงแล้ว ครุแน่นอน หรือไม่ก็พยาบาล " คนพูดมากดูทรงแล้วบอกเพื่อนทันที
" แพทย์ กูว่า เรียนหมอ สวยหวาน ยิ้มเย็นๆ แบบนี้ คนไข้เห็นหน้าหายป่วยเลยมึง "
" ว่าไปนั่น เรื่อยเปื่อย หมอบ้าอะไร ครู ครับ ต้องครู หรือไม่ก็พยาบาล "
อีกคนออกความเห็น คนที่กินข้าวอิ่มแล้วส่ายหน้า ยกน้ำขึ้นดื่ม แล้วลุกขึ้นทันที
" กูไปก่อน " เพื่อนทั้งหมดพยักหน้า โบกมือให้
" ไอ้คนโลกส่วนตัวสูง มึงดูมันนะ มันขีดเส้นใต้ใส่เราไว้ว่า ห้ามมา "
" มันปกติ มีแต่มึงพูดมาก ไอ้ทิน " เพื่อนร่วมโต๊ะบอกยิ้มๆ แล้วเดินไปเก็บจานตามไอ้ดินไปติดๆ
" วันนี้มีรับน้องคณะตอนเย็น ทรายจะกลับหอยังไง" รูมเมทถามด้วยความเป็นห่วง
" ไม่เป็นไร กลับได้แหละ " คนที่ไม่มีรถบอกเพื่อความสบายใจ ตั้งใจแล้วว่า ยังไงจะต้องซื้อรถสักคนให้ได้ จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น
" ถ้ากลับไม่ได้โทรมานะ เดี๋ยวกี้จะมารับ โอเค๊ " รูมเมทบอกยิ้มๆ แล้วรีบลุกขึ้นทันที
" ไปแล้วนะ เพื่อนเค้าไปแล้ว " กลุ่มเภสัชกลุ่มใหญ่ลุกไปแล้ว ทำให้คนที่แยกออกมา ต้องรีบตามไปทันที
นาฬิกาข้อมือบอกเวลาอีก10นาทีจะเริ่มคลาสแล้ว ข้าวในจานหมดเรียบร้อย กาแฟเย็นหมดไปครึ่งแก้ว ก็พอแล้ว สำหรับเช้านี้
ห้องเรียนรวมขนาดใหญ่ที่เปิดประตูเข้าไป ทำเอาคนในห้องมองกันเป็นตาเดียว
นักศึกษาชั้นปีที่1เลือกนั่งหน้าห้องกันเต็มหมดแล้ว เหลืออีกเพียงไม่กี่ที่ที่อยู่ด้านข้าง และด้านหลังที่ยังมีที่อยู่ตรงกลาง
กระเป๋าผ้าสีดำวางอยู่ที่เก้าอี้ว่าง ถูกนำออกทันที ที่เธอเดินไปถึง
" ไม่มีคนนั่ง " เค้าเอาของของตัวเองออก แล้วบอกกับเธอ
" ขอบคุณนะ " คนที่เพิ่งเดินเข้ามา ค่อยๆ ขยับตัวนั่งลง แล้วมองคนข้างๆ ก่อนจะหยิบหนังสือเรียนออกมา แว่นสายตาที่สวมเวลาเรียนหนังสือ ทำเอาคนข้างๆ เหลือบมอง แล้วก็ใจกระตุก เมื่อเธอยิ้มให้
อีกแล้วไอ้ดิน แค่ยิ้มก็ใจกระตุกแล้วไอ้ดิน
" เรียนวิดวะหรอ " เธอชี้ไปที่หน้าปกหนังสือของเค้า ที่เขียนว่า แผ่นดิน/วิศวะเครื่องกล64
ทิวเขามองหน้าท้องของน้องสะใภ้แล้ว ใช้เครื่องช่วยฟัง ลูบคลำไปด้วย ก่อนจะดึงมือน้องชาย ที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้สัมผัสกับความรู้สึก " ตรงนี้คนหนึ่ง ตรงนี้คนหนึ่ง " พี่ชายที่เป็นหมอ บอกคุณพ่อที่น้ำตาคลอหน่วย แล้วสัมผัสกับความปูดนูน " ดื้อไม่เบาแน่นอน " คนฟังยิ้มกว้างกันหมด มองคุณแม่ที่นอนเอนกายบนเตียง " ตอนนี้ระยะปลอดภัยแล้ว จะไปไหน ก็ไปได้ จะทำอะไร ก็ทำได้ แต่ต้องเบาๆ นะ " พี่ชายมองน้อง สบตารู้กัน คุณพ่อพยักหน้า แล้วมองหน้าภรรยา ที่ยิ้มเขิน " ต้องนั่งรถเข็นก่อนไหมพี่ทิว " คุณหมอแนะนำให้นั่งรถเข็นไปก่อนช่วงแรก แต่ตอนนี้ ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว " อึดอัดไหม อยากเดินหรือเปล่า " คุณหมอถามว่าที่คุณแม่ ที่ตอนนี้ พักผ่อนอยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่ และเดินน้อยมาก สามหนุ่มยกขบวนเป็นบอร์ดี้การ์ดอารักขาคุณแม่คนใหม่ ม่อนเข็นรถเข็น เดินเคียงคู่มากับ แฟนหนุ่มที่ลงเวรมาก็มาหาหลานก่อน คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ เดินตรงดิ่งไปที่แผนก แม่และเด็ก เพื่อช้อปปิ้ง เตรียมของให้เด็กๆ ก่อนที่ท้องจะใหญ่กว่านี้ สามหนุ่มตาเป็นประกายกับเสื้อผ้าตัวเล็กตัวน้อย หลายสิบแบบที่พนักงานนำมาให้เลือก เสื้อผ้าเด็กอ่
หลานชายของท่านประธาน เดินควงคู่มากับภรรยาที่ตึกที่ทำงาน เพราะตำแหน่งและความสำคัญ ของคุณเมฆ ทำเอาคนที่เคียงข้าง ในตำแหน่งทีมเลขา ได้รับความเกรงใจไปด้วย ภาพข่าวงานแต่งงานสุดพิเศษที่ผู้บริหารบางคน ได้รับเชิญไปร่วม กระซิบบอกว่า หญิงสาวร่างบอบบางที่เป็นเจ้าสาว คือ คุณเขมจิรา ที่มาทำงานก่อนคุณเมฆ ได้ไม่เท่าไหร่ " วันนี้มีประชุม2วาระนะคะ แล้วก็มีนัดทานมื้อเที่ยงกับคุณพ่อคุณแม่ด้วย " รักษาการณ์รองประธานพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินจับมือภรรยาขึ้นไปห้องทำงานด้วยกัน ทำเอาสาวๆ ที่ตั้งใจจะแอบมอง คุณเมฆ หลังทราบข่าวว่า จะเข้ามาทำงานที่นี่ ต้องทำหน้าจืดเจื่อนทันที พ่อสายมองลูกชายและลูกสะใภ้แล้วยิ้มกว้างออกมา นัดมื้อสำคัญที่จะขอคำปรึกษาเบื้องต้น ต้องถามผู้มีความรู้ก่อน " หนูเข็มบำรุงร่างกายมาอย่างดีแล้ว ก็ไม่ยากเท่าไหร่ อย่ากังวลไปเลยลูก พี่ทิวเค้าก็เรียนอาจารย์หมอให้แล้วว่าจะพาน้องชายไปปรึกษาใช่ไหม " พ่อสายหยิบวิตามิน และ เอกสารต่างๆ ขึ้นมาส่งให้ลูกชาย ที่กำลังเตรียมจะทำหลานให้ " เมฆอยากได้ผู้ชายผู้หญิงทีเดียว แต่กลัวเข็มจะเจ็บมากครับ " คนที่เข้าใจดี พยักหน้า แล้วยิ้มให้กำลังใจ แม่ชมจับมือลูกสะ
เรือนไทยในโรงแรมชื่อดังใจกลางกรุงเทพ ตกแต่งด้วยไม้ไทยที่มีกลิ่นหอมละมุนไปทั่วทั้งงาน งานแต่งงานของลูกสาวคนโต ของไทยแมนสตีลก็เพิ่งเรียบร้อยไปเมื่อสองเดือนก่อน ร้านเว็ดดิ้งแพลนเนอร์ก็ได้งาน ใหญ่ยักษ์ที่เป็นของลูกชายคนเล็กต่อเลย ดอกพุดซ้อน ดอกมะลิ ที่หาได้ยากยิ่งกว่าดอกไม้ต่างประเทศ ถูกลำเลียงเข้ามาที่สถานที่จัดงาน ดอกไม้ไทย บอบบางและดูแลได้ยากยิ่งกว่า ทำให้คนที่ทำงานรับรู้ถึงความใส่ใจ " เข็มชอบดอกไม้หอมๆ สีขาวกับสีเขียว เหมาะสมดีแล้วครับ " ธีมงานที่เจ้าบ่าวเลือกมา ทำเอาคนฟังตาเยิ้มตามไปด้วย น้องเมฆ ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นที่เพิ่งเรียนจบ แล้วไม่ประสีประสา แต่ความคิดความอ่าน ดีเหลือเกิน " เข็มอยากให้เรียบง่ายที่สุด เพราะรู้ดีว่า ทุกอย่างมันยุ่งมากจริงๆ แต่บ้านผม อยากให้เกียรติบ้านเข็มที่สุดครับ " เสียงของเจ้าบ่าวสุภาพอ่อนโยน ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอบอุ่น สายตาเป็นประกาย ยิ่งทำเอาคนมอง อิจฉาหนักมาก พานดอกไม้ และ ชุดโต๊ะรับน้ำสังข์ เป็นดอกไม้สด ที่เลือกสรรมาเป็นอย่างดี ช่างดอกไม้ทุ่มสุดตัว ตลอด5วันที่ผ่านมา ตกแต่งสถานที่แห่งนี้ เนรมิตเป็นศาลาดอกไม้ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา แขกผู้มีเกียรติที่มา มี
ผู้ช่วยผู้จัดการแกนบัตรพนักงาน หน้าตึก ก่อนจะเดินไปซื้อกาแฟ แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปทำงาน หญิงสาวหลายต่อหลายคนยิ้มหวานให้กับคุณม่อน ด้วยความใส่ใจ ตลอดเกือบสองปีที่ทำงานมา ไม่เคยเห็นคุณม่อน จีบใครเลยสักคน ทั้งที่มีหลายต่อหลายคน สร้างสะพานเสริมคอนกรีต ให้เจ้าตัวข้ามมา แต่ก็ไม่แม้แต่ยืนมองที่หน้าสะพานด้วยซ้ำ ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว สวมเสื้อช้อปพนักงานคลุมอีกตัว แล้วถือกาแฟ เดินเข้ามาในลิฟต์เป็นคนสุดท้าย หญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด แอบเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายโดยบังเอิญ แล้วสะกิดเพื่อนที่ยืนข้างๆ ให้ได้เห็นด้วย เงาสะท้อนของลิฟต์ทำให้เห็นอากัปกิริยาของคนข้างๆ ชายหนุ่มมองแหวน แล้วยิ้มออกมาเมื่อนึกถึง คนที่ให้ตีตราจองเอาไว้ ทิวเขามอบแหวนแทนใจ ในวันพิเศษให้ท่ามกลางพระจันทร์ดวงโต " คุณม่อน มีแฟนแล้วหรอคะ " คนกล้าพูด ถามขึ้นมาอย่างเสียมารยาท " ครับ ผมมีแฟนแล้ว คบกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย " เค้าบอกเสียงสุภาพ แล้วเดินออกจากลิฟต์ไปทันทีที่ประตูเปิด ใบหน้าคมเข้มยิ้มกว้างให้กับรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ แล้วเอ่ยทักทาย ตามปกติ " วันนี้มีพนักงานใหม่ มาอยู่ข้างบน หน้าตาน่ารักเชียวค่ะ คุณม่อน " คน
รถเก๋งคันสีขาว จอดในบ้านของคุณปู่กับคุณย่า ชายชราที่ยังแข็งแรง อ้าแขนกว้างให้หลานชายเข้ามากอด คุณหมอทิวกอดคุณปู่ ที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายสัปดาห์ ยิ้มกว้างออกมา “คุณปู่ครับ ผลตรวจร่างกายแข็งแรงดีมากๆ เลย เก่งมากครับ” ชายชรา พยักหน้า แล้วยิ้มออกมา " ดีใช่ไหม หมอทิวบอกว่า ปู่แข็งแรงดีใช่ไหม " คุณหมอยิ้มให้คุณปู่ แล้วประคองผู้เป็นปู่ขึ้นรถตู้ โดยมีม่อน ประคองคุณย่า เดินตามมา คุณปู่กับคุณย่า ไปตรวจสุขภาพทุก6เดือนตามปกติ พยาบาลประจำตัว รายงานผลการตรวจสุขภาพแก่หลานชายคนโต ที่เป็นนายแพทย์หนุ่ม ข้อมูลทุกอย่างที่ออกมา เป็นที่น่าพอใจเหลือเกิน " ปู่กับย่าอยากอยู่นานๆ อีกหลายสิบปี ต้องระวังตัวเองให้มาก อยากจะอุ้มเหลนก่อน " " ครับ พี่ทรายคงสักพัก ใช่ไหม " หลานชายบอกเสียงอ่อนโยน" ยัง ทรายเค้ายังไม่มีหรอก เจ้าเมฆ นั่นแหละตัวดี มาขอปู่แล้ว ว่าจะมีเหลนให้ปู่ " คุณหมอพยักหน้านับรู้ น้องชายตัวแสบโทรมาขอคำแนะนำต่างๆ สารพัด แถมยังโทรไปหาพ่อกับแม่ ให้จัดวิตามินมาบำรุงแฟนขนานใหญ่ เพื่อจะให้ เข็ม ตั้งท้องลูกได้อย่างดีที่สุด " คุณปู่ไม่เสียใจนะครับ ที่ทิวไม่มีหลานปู่ " คุณหมอถามขึ้นมา แล้วจับมื
ห้องนอนของลูกชายคนเล็กของบ้านตกแต่งด้วยของเล่นหลายอย่างที่บ่งบอกตัวตน แขกคนสำคัญวางกระเป๋าใบเล็กราคาแพง เอาไว้บนโต๊ะ แล้วมองดูรอบๆ ห้อง นี่เป็นครั้งแรก ที่ได้เข้ามานอนในห้องนี้ ตามปกติทุกครั้งที่มา จะนอนที่ห้องพักแขกข้างล่าง แต่เนื่องจากงานสำคัญแบบนี้ ห้องพักแขก จึงยกให้กับ พี่หมอกี้ กับสามี และสาวน้อยตัวอ้วนกลม ที่ทำเอาน้าเมฆ หลงหัวปักหัวปำ เด็กหญิงตัวอ้วนกลม ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเรียกหา พ่อพ่อ ตลอดเวลา สายตาของเมฆที่มอง เต็มไปด้วยความหลงรัก เต็มเปา พี่ทินยิ้มกว้าง เมื่อน้องชายเพื่อน เกาะติดลูกสาวตัวเองแจ พาไปเดินเล่น ดูดอกไม้ ไปนั่งเล่นกับคุณทวด ได้เป็นครึ่งค่อนวัน ไม่ร้องไม่กวนสักนิด เขมจิรามองภาพนั้นแล้วเต็มตื้นในหัวใจ เมฆไม่ใช่เด็กอย่างที่ใครๆ คิด เค้าอยากมีครอบครัว อยากสร้างครอบครัว ด้วยตัวเอง อยากมีลูกน้อยหน้าตาน่ารัก ที่เป็นแก้วตาดวงใจ " คุณทวดหลงเหลนไหมครับ " คุณย่ามองเด็กตัวอ้วนกลม แล้วพยักหน้า เรียกให้เข้ามาใกล้ๆ " ย่ายังไม่ได้รับขวัญหลานเลยลูก " ย่าวุ้นหยิบห่อสีแดงออกมาจากข้างตัว แล้วยิ้มกับเหลนตัวน้อย " ขอให้แข็งแรง โตวันโตคืนนะลูก อารมณ์ดี เป็นเด็กดีของพ่อแม่เจ้านะลูก