ผมไม่อยากเห็นลินดาเป็นทุกข์

เช้าวันต่อมา

ลินดาตื่นขึ้นมาด้วยความสดใสเธอสามารถหายป่วยได้ในวันเดียวอย่างน่าประหลาดเพราะมีคนต่างเข้ามาดูแลเธอไม่ขาดสายร่างบางมองแขนที่ตอนนี้เริ่มตึงน้อยลงแล้วคราบเหนียวๆและกลิ่นยาอ่อนๆยังคงอยู่เธอระบายยิ้มเล็กน้อยกับการที่แม่บ้านใส่ใจเธอถึงเพียงนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็แค่กินยาและนอนพักถ้าหิวก็ต้องไปหาอาหารเองแต่เมื่อวานเธอแทบจะไม่ได้กระดิกตัวเลยแม้แต่น้อยเพราะแม่บ้านทำให้เธอหมดทุกอย่าง

“ร่างกายเป็นยังไงบ้าง”คมเดชเอ่ยถามลินดาที่เดินลงบันไดมาก่อนจะมานั่งร่วมโต๊ะอาหารที่มีเมียน้อยทั้งสองและอาทิตย์นั่งจิบกาแฟอยู่ร่างเล็กยิ้มอ่อนก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ”

“นินังบ้า!..แกมาดูสภาพฉันนี่เป็นแผลเลยเห็นไหมล้มทับมาได้คนทั้งคน”ลินดามองเมียน้อยของคมเดชที่เอ่ยต่อว่าเธอพร้อมกับชูข้อศอกที่แปะพาสเตอร์แค่1อันเล็กๆเท่านั้นแต่เธอก็รู้สึกผิดจริงๆเพราะเมื่อวานในหัวมันมึนตึบไปหมด

“ขอโทษค่ะ”ลินดาเอ่ยขึ้นก่อนจะโค้งให้เล็กน้อยและมานั่งประจำที่พร้อมกับแม่บ้านที่เอาโจ๊กมาให้เธอกิน

“ลินดากินเสร็จแล้วขึ้นไปห้องฉันหน่อยนะ”คมเดชเอ่ยบอกเพราะเมื่อคืนเขารู้สึกไม่ค่อยดีเลยอยากให้ลินดามาตรวจอาการหน่อยถ้าเป็นหน