Nobela ni คิมฮานึล

“แม่^^”ทั้งสามคนเรียกฉันเป็นเสียงเดียวกันก่อนจะวิ่งมากอดฉันเต็มรักฮื่อคิดถึงลูกๆมาเหลือเกินแต่ตอนไปเที่ยวก็สนุกมากๆและคิดว่าคงจะดีกว่านี้ถ้าได้พาเด็กๆมาด้วย“เด็กๆ..แม่น่าจะเพลียมากให้แม่ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ”แอลเจเดินตามเข้ามาก่อนจะเอ่ยขึ้น“ฉันไม่เป็นไรนะ”ฉันเอ่ยบอกถึงจะเพลียมากจริงๆก็ตาม“ไปพักเถอะโมนาบางทีเธออาจจะท้องอีกก็ได้ให้หมอมาตรวจเลยดีไหม?”คำพูดของซันทำฉันขนลุกไปทั้งตัวพอเถอะแค่3คนก็แทบจะไม่มีเวลาทำอะไรแล้ว“บ้าบอ!”ฉันตีแขนซันที่จริงทั้งสองคนตัดสินใจทำหมันแล้วน่ะหลังจากที่ฉันคลอดเมลออกมาแต่ก็นะทำหมันก็ใช่ว่าจะป้องกันการท้องได้ร้อยเปอร์เซ็น“ถ้างั้นมาดูบาร์บี้ไหมคะบาร์บี้ตอนใหม่มาแล้วนะ!”เมลพูดขึ้นฉันกับเมลเรานิสัยเหมือนกันมากชอบอะไรเล็กๆน่ารักๆรสนิยมการกินการดูก็เหมือนกันสุดๆ“แหวะบาร์บี้อีกละ”ซันพูดขึ้นด้วยสีหน้าเอือมๆสงสัยเมลคงชวนดูบาร์บี้ทั้งวันแน่ๆ“พ่อๆกับแม่ไปพักเถอะครับผมกับพี่จะดูแลน้องเอง”ออกัสพูดขึ้นคือแบบสามคนนี้ดูก็รู้เลยว่าลูกใครบ้าง“ถ้างั้นอย่านอนกันดึกนะ”ซันเอ่ยขึ้นก่อนจะดึงทั้งสามคนมาหอมหัวทีละคน น่ารักจุงสามีฉัน“รีบเข้านอนกันนะพรุ่งนี้เดี๋ยวพ่อพาไปสวนสนุก”ตาม

ซัน PARTสวบบ!“อื้ออซัน!”โมนาครางออกมาเสียงกระเซ่าตอนนี้เธอแม่งโคตรยั่วอารมณ์ผมชะมัด“ละเลือดอึกสกปรก”“โทษทีนะแต่แบบนี้แม่งโคตรได้ใจเลย”ผมเอ่ยบอกพร้อมกับจับใบหน้าเธอมารับจูบผมอย่างเร่าร้อนกลิ่นเลือดคละคลุ้งและเปื้อนไปทั่วตัวของเธอมันไม่ได้ดูสยองแต่ดูเซ็กซี่มากสำหรับผม“โก่งอีกที่รักอ๊าาแบบนั้น!”ผมมองโมนาที่โก่งก้นตามที่ผมบอกร่างบางแนบไปกับโต๊ะทำงานก้นเนียนสวยเด้งไปมาล่อตาล่อใจให้ผม..เพี้ยะ!“อ๊ะซันนโรคจิตนะ!”“ตอนนี้ยอมรับก็ได้”จะว่าโรคจิตก็ใช่ป่ะวะเพราะว่าตอนนี้แม่งโคตรฟินเลยห่าเอ้ยย!“อ๊ะอื้ออซันจะเสร็จ..ฉันจะเสร็จ!”“พร้อมกันที่รัก!”ผมจับล็อคเอวบางไว้มั่นก่อนจะอัดกระแทกแก่นกายเข้าไปมือของผมวนตรงจุดเสียวของเธอโมนาร้องครางลั่นยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมเข้าไปใหญ่และเราสองคนก็เสร็จพร้อมกันเช้าวันต่อมาแอลเจ PART“สวัสดีครับพ่อแม่”ผมเอ่ยทักทายพ่อกับแม่ของโมนาเพราะรู้ว่าตอนนี้โมนากลับมานอนที่บ้านแทนที่จะเป็นที่บ้านของพวกเราที่่อยู่ไม่ไกลไม่ใกล้จากบ้านของพ่อๆแม่ๆพวกเราเสียเท่าไหร่“ดีจ้าโมนายังไม่ตื่นเลยลูก”“ผมขอขึ้นไปนะครับ”“ตามสบายน้า^^”ผมก้มหัวเล็กน้อยเป็นการขออนุญาตมองทั้งสองที่สองยิ้ม

“อึกอื้ออ!”ฉันได้แต่กอดรัดและบางครั้งก็จิกข่วนแอลเจไม่พักเหตุเพราะมันเสียวมากจนหาที่ลงไม่ได้พอฉันกัดปากแอลเจก็บอกไม่ให้ทำแล้วบอกว่าให้มาลงที่เขาก็ได้ไอฉันก็จัดเต็มเลยทั้งรอยกัดรอยข่วนฝากไปทั่วเลยทีนี้“อ๊าาโมนาตรงนี้ของเธอมันสุดยอดมากเลย”ซันพูดพร้อมกับกระแทกเข้ามารัวๆในส่วนของตรงนั้นมันทั้งเสียวและเจ็บแต่พอคุ้นชินมันก็ดันเหลือแต่ความเสียวเอาไว้ซึ่งฉันจะบ้าแล้วค่าาฟินเกินคุณน้าาา!“อ๊าซันนกระแทกเข้ามาเลยอ๊าาแบบนั้น..”“อื้ออแอลเจอย่าเน้นตรงนั้นอ๊าาฉันบอกว่าอย่าเน้นอื้ออ!”ร่างกายก็เหนื่อยยังจะต้องมาเหนื่อยครางอีกตอนนี้ทั้งสองคนต่างก็กระแทกเข้าหาฉันไม่หยุดเสียงครางของเราทั้งสามดังก้องไปทั่วดีนะที่โฮมสเตย์หลังนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวจึงอยู่ไกลกว่าหลังอื่นๆ“อื้อจะเสร็จแล้วอ๊าาา!!”ฉันกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาไม่นานสองหนุ่มก็เสร็จเข้ามาในร่างกายของฉันเช่นกันความอุ่นร้อนอัดฉีดเข้ามาจนฉันรู้สึกเสียวท้องไปหมด“สลับเร็วกูอยากลองบ้าง”แอลเจพูดขึ้น“แล้วมึงจะติดใจ”ตามมาด้วยซันและทั้งคู่ก็สลับตำแหน่งกันอยู่แบบนั้นทั้งคืนจนฉันสลบไปอีกตามเคยเช้าวันต่อมา“มึงถ่ายไว้แล้วใช่ป่ะ?”“เออถ่ายแล้ว”“โมนาไม่รู

6เดือนต่อมาฉันได้แต่ยืนสงบจิตสงบใจข้างหน้าของฉันเป็นม่านสีดำแต่ทว่าเมื่อม่านเปิดออกฉันก็จะได้เจอกับคนที่รักของฉันทั้งสองคนที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ที่แท่นพิธีเสียงเพลงบรรเลงคลอมาเบาๆพร้อมกับเสียงพิธีกรที่กำลังพูดถึงบรรยากาศภายในงาน“ตื่นเต้นเหรอลูก?”แม่เอ่ยถามฉันแน่นอนก็ต้องตื่นเต้นสิเพราะนี่มันเป็นงานแต่งงานครั้งแรกของฉันนี่หน่าแถมเจ้าบ่าวก็ไม่ใช่แค่คนเดียวแต่มีถึงสองคนด้วยกัน“แม่ขอบคุณนะคะ^^”ฉันหันไปบอกแม่ฉันโชคดีมากที่ครอบครัวยอมรับเรื่องที่เราคบกันแบบสามคนได้“พูดงี้พ่อน้อยใจนะ”ก่อนจะหันไปหาพ่อที่อยู่อีกข้างฉันเองก็ต้องขอบคุณพ่อเหมือนกันตอนแรกที่เขารู้เขาตกใจมากแต่เพราะเชื่อว่าแอลเจและซันสามารถดูแลฉันได้ดีแน่ๆพ่อก็เลยยอมให้คบกัน“แหม่พ่อคะโมก็ต้องขอบคุณพ่อด้วยสิคะ..ว่าแต่เรียกสินสอดไม่แพงไปจริงๆเหรอ”ฉันถามพ่อถึงแม้พ่อจะอนุญาตให้คบกันจนกระทั่งแต่งงานกันได้แต่พ่อดันเรียกค่าสินสอดชนิดที่ว่าถ้าเราสามคนไปกันไม่รอดฉันก็มีกินมีใช้ไปจนตายแล้วตายอีกกลับมาเกิดอีก3ชาติก็ยังใช้ค่าสินสอดไม่หมดอ่ะ“แพงอะไร..พ่อทำเพื่อโมทั้งนั้นถ้าวันใดวันนึงมันทิ้งลูกสาวพ่อขึ้นมาจะทำไง”ฉันหัวเราะออกมาเล็กน้อยแต่

1อาทิตย์ต่อมา“โมนา/โมนา”ฉันมองทั้งสองคนที่ร้องเรียกชื่อฉันน้ำเสียงของทั้งคู่เต็มไปด้วยความออดอ้อน“ไม่ต้องเข้ามาเลยนะ!”ฉันยืนกอดอกจ้องทั้งคู่เขม็งขนาดผ่านมา1อาทิตย์แล้วน้องสาวของฉันยังไม่หายเจ็บเลยก็บอกแล้วบอกเล่าว่ามันเข้าไม่ได้ก็ยังจะยัดเข้ามาถึงสุดท้ายมันจะเข้าได้ก็ตามเถอะ-.-แต่ฉันก็เกือบตาย!ตอนที่ทั้งคู่ดันเข้ามาพร้อมกับเหมือนกับว่าวิญญาณฉันมันจะหลุดออกจากร่างก็ไม่ปานทั้งเจ็บทั้งจุกหน่วงท้องแน่นท้องไปหมดแต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่ามันก็โคตรจะฟินเป็นบ้าเลยถึงแม้ว่าตอนแรกจะเจ็บก็ตามแต่ทว่าไอสองหนุ่มโรคจิตนี่สิรอบเดียวมันเคยพอซะที่ไหนเล่นใส่เขามาสองรอบสามรอบจนสุดท้ายฉันรับไม่ไหวสลบคาเตียงไปเลยตื่นมาฉันเลยงอนพวกนางไงบอกว่าให้ทำรอบเดียวก็พอแล้วมันฟังฉันที่ไหนกันสุดท้ายก็โดนฉันงอนไปซะแล้วบอกเลยว่าการง้อฉันนี่แหละยากที่สุดในโลก!“เห็นเธอบอกว่าอยากกินอันนี้ไม่ใช่เหรอฉันขับรถไปพัทยาเพื่อซื้อให้เธอเลยนะ”ซันชูขนมปังที่ฉันมักจะเลื่อนดูบ่อยๆแล้วบอกว่าอยากกินถึงจะงอนกันแต่สุดท้ายก็ต้องไปเรียนด้วยกันอยู่ดีดีนะที่ทางมหาลัยยังไม่ได้ทำเรื่องลาออกให้ฉันฉันเลยกลับมาเรียนต่อได้ส่วนพ่อกับแม่ก็งงว่าทำไ

“อะอื้ออ”ฉันได้แต่บิดเร้าร่างกายอย่างเสียวซ่านตอนนี้ทั้งบนและล่างต่างถูกผู้ชายสองคนกลืนกินไปทุกส่วนตอนนี้ฉันขึ้นมาอยู่บนห้องแล้ว“โมนาปากนุ่มชิบหายเลย”ฉันมองซันที่เงยหน้าร้องครางมือหนากดหัวฉันที่กำลังดูดกลืนแก่นกายของเขา“อื้อแอลเจ..”ฉันร้องขึ้นหันหลังไปมองแอลเจที่กำลังชิมน้องสาวฉันปกติฉันเคยแต่นอนหงายแต่ครั้งนี้ฉันดันมาอยู่ในท่าหมามันน่าอายมากเพราะจมูกของแอลเจมักจะสัมผัสส่วนนั้นของฉันไปด้วย“โมนา”ซันไม่ปล่อยให้ฉันได้ปากว่างเขาจับฉันกลืนกินเจ้าโลกของเขาอีกครั้งกดหัวฉันจนจมสุดโคนจนฉันหายใจติดขัดเพราะของเขามันใหญ่และยาวจนเข้ามาลึกเกินไ“อึกอ๊าาาาา!”ในที่สุดซันก็ปลดปล่อยออกมาเต็มปากเอาจริงๆตอนแรกที่ได้ชิมน้ำของผู้ชายมันก็แปลกแหละแต่ตอนนี้ฉันชินแล้วใช่ไหมเลยคิดว่ามันอร่อยๆแปลกๆ>“อ๊าแอลเจตรงนั้น”ฉันร้องครางออกมาเมื่อแอลเจส่งนิ้วเข้าไปในส่วนอ่อนนุ่มของฉันซันที่อยู่ใต้ร่างเปลี่ยนมาดูดดึงหน้าอกของฉันแทนพอโดนเล่นพร้อมๆกันแบบนี้ก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ฉันได้เป็นอย่างดี“อื้อจะเสร็จอึกอ๊าาา!”ฉันกระตุกเกร็งก่อนจะฝุบทับซันอย่างหมดแรงตั้งแต่ทะเลาะกันฉันก็ไม่เคยปลดปล่อยอีกเลยพอโดนกระตุ้นอีกครั้งมันก็ฟิ

6เดือนต่อมา“ผมกับโรสไปก่อนนะครับ..เรนนี่อย่าดื้อกับคุณปู่คุณย่านะ”“ค๊าาา^^”ใบหน้าหล่อหัวเราะออกมาเล็กน้อยให้กับความสดใสของลูกสาวที่พอได้เริ่มทำความรู้จักกันอย่างจริงๆจังๆเขาก็ได้รู้ซึ้งถึงคำว่าเหนื่อยอย่างแท้จริงเพราะไม่เคยคิดเลยว่าลูกสาวของเขาจะเล่นตั้งแต่เช้าจรดเย็นอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยแบบนี้“ไปเที่ยวให้สนุกนะลูกหนูโรส”แม่ของแมทธิวเอ่ยบอกในขณะที่อุ้มเรนนี่อยู่เพราะถ้าปล่อยเด็กตัวน้อยก็จะวิ่งวุ่นไปทั่วบ้านเลยน่ะสิ“ขอบคุณที่ดูแลเรนนี่ให้นะคะโรสเกรงใจมากจริงๆเลยค่ะ”ร่างบางเอ่ยบอกตัวเธออยากพาเรนนี่ไปด้วยมากๆแต่ทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าให้เธอไปเที่ยวให้มีความสุขดีกว่า“ไม่เป็นไรลูกว่าแต่เมื่อไหร่จะเรียกแม่ว่าแม่ล่ะเนี่ย..”โรสที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อยแค่คนตรงหน้ายอมให้เธอแต่งงานกับลูกชายก็นับว่าเป็นบุญสุดๆแล้ว“นั่นสิโรส”แมทธิวเอ่ยเสริมเขารู้ว่าโรสชอบทำตัวเหมือนตัวเองอยู่ต่ำกว่าทุกคนตลอดแต่ความจริงแล้วไม่มีใครต่ำใครสูงเสียหน่อย“เอ่อ..ขอบคุณนะคะ..คุณแม่”แม่ของแมทธิวที่ได้ฟังก็ฉีกยิ้มร่าทันทีก่อนที่ทั้งสองจะโบกมือลาคนในบ้านเพื่อเตรียมไปฮันนีมูลหลังงานแต่ง“ป่านนี้คุณพ

ร่างสูงเดินเข้ามาในงานแต่งที่จบไปแล้วเพราะเขาดันติดประชุมกระทันหันเลยทำให้ไม่สามารถมาร่วมได้ทันเวลาแต่เขาก็ยังมาเพราะเชนณ์เองก็ถือว่าเป็นบุคคลที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเขาในช่วงที่ลำบากเช่นกันเพราะถ้าไม่มีครอบครัวของเชนณ์มาซื้อหุ้นที่ถูกถอนไปบริษัทเขาในตอนนี้ก็คงจะล้มละลายไปแล้ว“ฮึกแงงงงง”ใบหน้าหล่อหันไปตามเสียงร้องของเด็กทันทีเขามองเด็กตัวน้อยที่ล้มลงบนหาดทรายมันน่าจะไม่เจ็บมากถ้าหัวของเธอไม่ไปโขลกเข้ากับโต๊ะจนมีเลือดไหลออกมาเต็มหน้าแบบนั้นเขาที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปดูทันทีก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองในการกดแผลของเด็กคนนั้นไว้เขายกตัวของเด็กน้อยขึ้นอุ้มพลันสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างบางที่เขาไม่ได้เจอหน้าเธอมากว่า3ปี“โรส..”“แมท..”โรงพยาบาล“เด็กถึงมือหมอแล้วใจเย็นๆนะ”แมทธิวเอ่ยขึ้นอย่างสุขุมมือหนาทาบทับลงกับมือบางที่กำลังสั่นด้วยความประหม่ามองใบหน้าสวยที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ยังคงสวยสะดุดตาเขาเช่นเดิมในส่วนของโรสเธอได้แต่มองมืออันแสนอบอุ่นของแมทธิวเงียบๆมันน่าแปลกที่ทั้งมือและคำพูดของเขามันช่วยให้เธอหายประหม่าหายกังวลได้จริงๆ“คุณเป็นยังไงบ้างคะ”ริมฝีปากบางเอ่ยถามกับอีกฝ่าย“ทุกอย่างเรีย

“ต่อไปเป็นข่าวชายไร้บ้านถูกรถชนดับ..เมื่อเวลาตี2ของวันนี้พบศพ…”ใบหน้าหล่อจ้องมองข่าวด้วยความสุขุมก่อนที่จะเลือกปิดข่าวไปและกลับมาให้ความสนใจกับกองเอกสารตรงหน้าแทนเขาอุส่าห์ลงทุนสิืบหาจนรู้ที่อยู่แต่สุดท้ายก็ดันมาตายก่อนที่เขาจะได้จัดการเองเสียได้ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามา”“คุณญดามาขอเข้าพบค่ะ”ใบหน้าหล่อพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นไม่นานญดาก็เดินเข้ามาหาเขาเธอในตอนนี้ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ยังคงสไตล์ของตัวเองและแน่นอนว่าเขาก็ยังไม่ค่อยชอบอยู่ดี“มีอะไรหรอครับญดา”เขาเอ่ยถามอย่างสุภาพมองคนตัวเล็กที่นั่งลง“วันนี้ญดาจะไปแล้ว”คำว่าจะไปทำให้เอาเขาใจหายเล็กน้อยเพราะตลอด3ปีที่ผ่านมาก็ได้เธอคนนี้คอยช่วยเหลือมากมายและเขาก็ยังไม่มีโอกาสได้ตอบแทนใดๆเลย“พี่ยินดีกับชีวิตใหม่ด้วยครับ”เขาตอบกลับเสียงเรียบตอนนี้คนตรงหน้าได้แต่งงานและมีสามีเรียบร้อยแล้ว“เห้ออที่จริงญดาก็ไม่อยากไปเลยแต่คุณพ่อเป็นคนแนะนำเอง”ใบหน้าหวานคว่ำปากด้วยความไม่ชอบใจทันทีได้ข่าวว่าลูกเขยคนนี้ผู้เป็นพ่อนั้นถูกใจยิ่งนักและตัวญดาเองก็มีความรู้สึกชอบพอต่ออีกฝ่ายไม่น้อยถึงแม้ว่าจะเป็นการเจอกันในเรื่องธุรกิจก็ตามแต่สุดท้ายก็ได้แต่งงานและใช้ช

“ญดา”“พี่ไปนั่งรอข้างนอกนะ”“ขอบคุณค่ะพี่พุด”ร่างบางเอ่ยบอกกับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มก่อนจะค่อยๆนั่งลงอย่างยากลำบากแต่สุดท้ายตัวเธอก็นั่งลงอย่างปลอดภัยพร้อมกับมองใบหน้าหวานของญดาที่เอาแต่มองไปนอกร้าน“ญดาคือพี่..”“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะพี่โรสญดารู้เรื่องหมดแล้ว”ใบหน้าหวานเอ่ยขึ้นเสียงเรียบโดยไม่แม้แต่จะมองมาที่โรสเลยสักครั้ง“พี่ขอโทษจริงๆนะญดากับสิ่งที่พี่ทำลับหลังเรา”โรสเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแสดงถึงความรู้สึกผิดจริงๆ“แต่ตอนนี้พี่กำลังจะย้ายไปต่างประเทศแล้วเพราะฉะนั้น..”“ว่าไงนะคะ!”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยคญดาก็เอ่ยขึ้นมาด้วยความตกใจทันทีและนี่เป็นครั้งแรกที่ญดามองหน้าเธอ“จะย้ายไปต่างประเทศงั้นหรอคะ!”ญดาเอ่ยถามด้วยความตกใจทันทีไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำถึงขนาดนี้“ใช่จ้ะ..”ใบหน้าสวยยิ้มเล็กน้อยมองญดาที่ยังคงไม่เชื่อในคำพูดของเธอ“พี่จะบินในอีก1อาทิตย์เพราะต้องรอให้แผลหายก่อน…ญดาพี่ขอโทษเราจากใจจริงๆนะ”มือบางเอื้อมไปกอบกุมมือเล็กๆของญดาซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ปัดมือเธอออกแต่อย่างใด“ตอนนี้ญดาไม่รู้เลยค่ะว่าจะทำยังไงต่อพ่อญดาก็โกรธทางฝั่งพี่แมทธิวมากหลังจากรู้เรื่องทั้งหมดเพราะคิดว่าสิ่งที่พี่

โรงพยาบาลร่างของแมทธิวถูกส่งตัวเข้ารับการรักษาทันทีโชคดีที่หลังเกิดเหตุไม่นานก็มีผู้มาพบเห็นและรีบแจ้งหน่วยงานเข้าช่วยเหลือทางด้านงานแต่งได้ถูกยกเลิกกระทันหันและไม่นานก็มีข่าวการประสบอุบัติเหตุของแมทธิวออกมาจนเป็นข่าวใหญ่โตตอนนี้ทางโรงพยาบาลที่กำลังรักษาแมทธิวอยู่นั้นก็แออัดไปด้วยฝูงนักข่าวจนล้นเต็มโรงพยาบาลไปหมด“ตาแมทฮื่ออลูกแม่”แม่ของแมทธิวร้องไห้ออกมาอย่างหนักเธอนั่งอยู่บริเวณหน้าประตูของห้องผ่าตัดพร้อมกับหัวใจที่แตกสลายตอนที่ได้ยินข่าวจากลูกน้องของลูกชายตัวเธอก็ช็อกจนเป็นลมล้มพับไปพอฟื้นขึ้นมาลูกชายก็ยังคงอยู่ในห้องผ่าตัดอยู่และตอนนี้เธอใจไม่ดีเหลือเกิน“ไปนั่งพักก่อนเถอะคุณเดี๋ยวก็เป็นลมไปอีก”พ่อของแมทธิวรีบเข้ามาพยุงภรรยาทันทีด้วยความเป็นห่วงซึ่งตัวเขาก็เป็นห่วงลูกชายไม่แพ้กันและได้แต่หวังว่าลูกชายของเขาจะปลอดภัยกลับมา“คนขับรถชนถูกตั้งข้อหาเรียบร้อยแล้วครับ”พ่อของแมทธิวพยักหน้ารับช้าๆจะว่าฝ่ายนั้นผิดเต็มๆก็ไม่ได้เพราะลูกชายเขาดันไปอยู่กลางถนนเองแต่ถ้าคนขับไม่เมาและไม่ขับมาด้วยความเร็วที่เกินกำหนดอุบัติเหตุครั้งนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น“แล้วทางฝั่งผู้หญิงล่ะ”เขาเอ่ยถามกับลูกน้องขอ

ปึก…“ขอโทษครับพอดีผมรีบ”“เดี๋ยว”“คะคุณแมทธิว!”ร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวขมวดคิ้วทันทีเพราะคนที่วิ่งชนเขาคือคนที่เขาส่งมาให้คุ้มกันร่างบาง“โรสล่ะ”เขาเอ่ยถามมองชายตรงหน้าที่รีบก้มหัวทำท่าทีอึกอักทันที“โรสอยู่ไหน..”เขาเอ่ยถามย้ำความรู้สึกโหว่งๆจู่ๆก็เกิดขึ้นมา“คะคือตอนนี้ผมกำลังตามหาเธออยู่ครับ!”“หมายความว่าไง”“คะคือผมแค่ออกไปเอารถเพื่อจะพาคุณโรสกลับบ้านแต่รอนานแล้วยังไม่เห็นคุณโรสเดินออกมาเลยครับ”คำตอบของชายคนนั้นทำเขาขบกรามแน่นด้วยความโกรธทันทีทั้งๆที่สั่งให้มาคอยตามติดเธอทุกฝีก้าวแต่ก็ดันปล่อยเธอไว้คนเดียวได้แบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอจะหนีเขาไปแล้วหรอกหรอ“ที่สุดท้ายที่เห็นเธอคือที่ไหน”“หะห้องน้ำหญิงครับ!”“ตามมา”เขาเอ่ยบอกก่อนจะวิ่งตรงไปยังห้องน้ำหญิงทันทีแต่ยังไม่ถึงหน้าห้องน้ำดีเขาก็สังเกตเห็นหยดเลือดก่อนมือหนาแตะเข้าที่เลือดสีสดด้วยหัวใจที่สั่นระรัวเลือดยังคงไม่แห้งแสดงว่ามันพึ่งจะเกิดเหตุได้ไม่นาน“คะคุณแมทธิวครับนะนี่กระเป๋าของคุณโรส”สายตาคมมองไปยังกระเป๋าเล็กๆที่อีกฝ่ายเอามาให้“แน่ใจนะว่าของเธอ?”“ครับแน่ใจครับ”“ชิบ!”ร่างสูงสถบอย่างหัวเสียตอนนี้เขามืดแปดด้านมากๆไม่รู้เลยว่าตรงนี้เ

หลายปีต่อมาฟอดดด“ตั้งใจทำงานนะ^^” ฉันหอมแก้มสามีฟอดใหญ่ก่อนที่เราสองคนจะแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองซึ่งโต๊ทำงานของฉันก็เพียงแค่อยู่นอกประตูเท่านั้นที่จริงเคยนั่งอยู่ในห้องเดียวกันแล้วแหละแต่ตัดสินใจย้ายไปนั่งข้างนอกแทนก็จะอะไรซะอีกล่ะหมอนั่งอยู่ด้วยกันไอหื่นกามนี่ก็เล่นจับฉันกดเช้ากดเย็นจนงานการล่าช้าไปหมดสุดท้ายฉันเลยตัดสินใจที่จะย้ายโต๊ะออกมาข้างนอกแทนบ้ากามจริงๆสามีใครก็ไม่รู้“สวัสดีครับพี่ข้าว”“อ่าวหวัดดี” ฉันมองพนักงานใหม่ที่พึ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงสัปดาห์ร่างสูงส่งยิ้มให้กับพร้อมกับวางกล่องขนมลงตรงหน้าฉัน“ทานให้อร่อยนะครับ^^”“อะเอ่อ..ขอบใจนะ” ฉันพูดอย่างเกร็งๆคือทุกคนในบริษัทต่างรู้ว่าฉันกับเซฟเราสองคนเป็นสามีภรรยากันแต่สำหรับน้องคนนี้คงยังไม่รู้สินะแกร้กฉันมองเซฟที่เปิดประตูออกมาได้จังหวะพอดีใบหน้าหล่อจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่เป็นมิตรทันทีฉันพึ่งจะออกมาแท้ๆเขาจะออกมาทำไมเนี่ย“สวัสดีครับท่านประธาน”“มาทำอะไร”“เอาขนมมาให้พี่ข้าวเจ้าครับ^^”“จะจีบ?”“อะเอ่อจะว่างั้นก็ได้ครับ^^” ฉันได้แต่ยืนเหงื่อแตกพลั่กๆหนูลูกพึ่งมาทำงานแท้ๆจะโดนตาบ้านั่นไล่ออกมั้ยเนี่ยนิสัยหวงเมียใครๆก็รู้

2ปีต่อมาฉันกลายเป็นนักศึกษาปี4และที่สำคัญคือ…ฉันเรียนจบแล้วจ้าา!! ซึ่งวันนี้ก็เป็นวันรับปริญญาฉันเองแหละทุกคน>“ยินดีด้วยนะลูก”“ยินดีกับเกียรตินิยมอันดับ1ด้วยนะลูกสะใภ้” ฉันรับช่อดอกไม้มาด้วยความเขินอาย2ปีที่ผ่านมาฉันได้รับความรักจากพวกท่านทั้งสองเยอะมากๆพวกท่านเอ็นดูฉันสุดๆเดี๋ยวก็พาไปอวดคนนั้นคนนี้อ๊ะจริงสิฉันน่ะไม่ได้เป็นสาวเฉิ่มแล้วนะแว่นตาก็ไม่ได้ใส่แล้วเหตุเพราะฉันเองก็อยากปรับตัวให้เข้ากับเซฟด้วยเช่นกันแม้ว่าเจ้าตัวจะย้ำนักย้ำหนาว่าไม่เป็นไรแต่ที่ฉันปรับเปลี่ยนตัวเองมันไม่ใช่เพื่อคนอื่นแต่ก็เพื่อตัวฉันเองด้วยเช่นกันความจริงแล้วตาบ้านั่นก็แค่หึงน่ะเพราะฉันน่ะมันเป็นสาวสวยนี่“ยินดีด้วยนะข้าว” ฉันยิ้มรับอ้อมกอดจากป้าซึ่งก็ลาออกจากงานแม่บ้านแล้วแต่ก็ยังอยู่บ้านเหมือนเดิมไม่ได้ย้ายไปไหนเพราะพ่อกับแม่บอกว่าป้าได้เข้ามาเป็นครอบครัวด้วยตั้งแต่วันที่ฉันกับเซฟหมั้นกันแล้วแต่ป้าก็มักจะทำงานตามที่เคยทำแม้จะน้อยลงก็ตามที“น่าเสียดายนะที่ตาเซฟไม่ได้อยู่ด้วย” คุณแม่เอ่ยขึ้นพูดแล้วก็เศร้าเพราะหลังจากท่ีเซฟเรียนจบเขาก็เข้าทำงานที่บริษัทเพื่อเรียนรู้งานและตอนนี้ก็ทำงานอยู่สาขาต่างประเทศได

หลังเลิกเรียนฉันก็กลับมาบ้านน่าตกใจตรงที่พอฉันกลับมาถึงพ่อกับแม่ของเซฟก็เรียกฉันไปคุยทันทีพวกท่านขอโทษฉันที่ทำให้ฉันต้องเจอกับเหตุการณ์แย่ๆในมหาลัยและบอกว่าเรื่องของนิต้าพวกท่านจะจัดการให้เองซึ่งฉันก็ได้แต่เอ่ยขอบคุณไปRrrr“อ๊ะเซฟ” ฉันยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อเซฟโทรเข้ามา“เซฟ!”(เอ่อไม่ใช่ไอเซฟหรอกพวกพี่เป็นเพื่อนมันเอง) ฉันชะงักไป“อ่าค่ะ..”(ไอเซฟมันเป็นไข้จนน่าจะกลับบ้านไม่ไหวแล้วน่ะน้องช่วยมารับมันหน่อยได้ไหม?) ฉันเบิกตาโตทันทีทั้งๆที่บอกแล้วว่าให้กลับมานอนพักก่อนแต่เซฟก็ยังดื้อดึงบอกงานใกล้เสร็จแล้วอยู่นั่น“ได้ค่ะจะรีบไปเลยค่ะ!” ฉันพูดก่อนจะตัดสายและรีบนั่งแท็กซี่ไปมหาลัยทันทีนี่เป็นครั้งแรกเลยแหะที่มามหาลัยช่วงกลางคืนบรรยากาศน่าขนลุกชะมัด“สวัสดีค่ะ” ฉันเอ่ยทักทายพวกเพื่อนๆของเซฟอย่างเกร็งๆกลิ่นน้ำมันเครื่องพุ่งออกมาจนฉันย่นจมูกสภาพแต่ละคนก็เปรอะเปื้อนไปหมดพวกพี่ๆเขาพอเห็นฉันก็ตกใจทันทีอ่าพวกเขาคงไม่ชินกับที่ฉันไม่ใส่แว่นรึเปล่านะ แล้วก็พอรู้ว่าจะมาเจอเพื่อนๆเขาฉันก็แอบแต่งหน้ามาเล็กน้อยด้วยก็นะมาหน้าสดๆก็เขินอยู่“มันนอนตายอยู่นู่นน่ะ”“เอ้าไอเวรไปแช่งเพื่อนอีก..มันแค่นอนห

เซฟ PARTปรื๊ดด!!“เวรเอ้ย” ผมสถบออกมาเมื่อจู่ๆก็มีใครไม่รู้มาตัดหน้ารถผมถ้าตีนไม่ไวมีหวังร่างแหลกไปแล้ว“นิต้า?” ผมขมวดคิ้วเป็นเธอนั่นเองที่กระโดดมาตัดหน้ารถผม“ไม่อยากเจอเลยว่ะแม่ง” ผมสถบในใจกะจะรีบไปคุยกับข้าวเจ้าแท้ๆ“อะไรของเธออีก” ผมลดกระจกลงพร้อมกับเอ่ยถาม“นิต้ามีเรื่องจะคุย”“พูดมา”“ตรงนี้น่ะหรอ” เวรเอ้ยลืมไปเลยว่าอยู่กลางถนน“ขึ้นมา” สุดท้ายผมก็ต้องให้นิต้าขึ้นมาบนรถสงสัยต้องขายรถนี้ทิ้งซะแล้วสิ“สีหน้าดูไม่ดีเลยนะไม่สบายหรอ”“ไม่ต้องมายุ่ง” ผมตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์และหันมาตั้งใจขับรถแทนไว้เดี๋ยวค่อยปล่อยเธอลงก่อนถึงมหาลัยก็ได้“จะคุยอะไรก็รีบๆพูดมา” ทั้งๆที่บอกว่ามีเรื่องจะคุยแต่ก็เอาแต่นั่งเงียบอยู่ได้ผู้หญิงมันเป็นงี้หมดทุกคนเลยรึไงกันชอบยั่วให้โมโหอยู่ได้วันนี้สภาพร่างกายก็ไม่ดีสุดทั้งปวดหัวตัวร้อนจนแม่บอกให้พักผ่อนแต่เพราะผมต้องรีบทำโปรเจคจบให้เสร็จคืนนี้เพื่อที่พรุ่งนี้ที่เป็นวันเกิดผมจะได้ใช้เวลาอยู่กับข้าวเจ้าทั้งวัน“นี่นายจะให้ผู้หญิงแบบนั้นมาอยู่ข้างกายนายจริงๆหรอ?” ผมขมวดคิ้วทันทีเปิดปากพูดออกมาก็ไม่เข้าหูสักนิด“แบบนั้นมันแบบไหน”“ก็ยัยนั่นทั้งขี้เหร่ฐานะก็ไม่

เซฟ PART“เป็นอะไร”ผมเอ่ยถามข้าวเจ้าที่นั่งเงียบมาตลอดการเดินทาง“แค่กๆ” นี่ไม่ใช่เสียงไอของเธอแต่เป็นของผมเองรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวหลังจากที่ได้กินข้าวตอนเข้าเรียนคาบบ่ายก็แถมจะฟังอะไรไม่รู้เรื่องเลยสักนิดสงสัยน่าจะเป็นไข้แต่ก็สมควรอยู่เล่นหามรุ่งหามค่ำทำโปรเจ็กจบจนโดนยุงกัดตัวลายก็ยอมเพราะว่าใกล้ถึงวันเกิดของผมแล้วและผมก็อยากใช้เวลาในช่วงวันเกิดกับคนที่ผมชอบโชคดีที่พวกเพื่อนๆ มันเข้าใจพร้อมหามรุ่งหามค่ำไปกับผมด้วย“หูตึงรึไงยังข้าวเน่าฉันถามว่าเธอเป็นอะไร” หลังจากจอดติดไฟแดงผมก็หันมาถามเธอด้วยสีหน้าจริงจังแต่ทว่าในดวงตาของเธอกลับมีน้ำตาคลออยู่“เห้ยเป็นอะไรใครทำอะไรอีก” ผมใช้สองมือจับใบหน้าของเธอให้หันมามองผมตรงๆ รู้สึกกระวนกระวายกลัวว่าเธอจะโดนใครไม่รู้โจมตีอีก“ปะป่าวแค่ฝุ่นมันเข้าตาน่ะ” ผมขมวดคิ้วแต่ทว่าก็ต้องรีบปล่อยมือออกเพราะไฟเขียวแล้วไว้ถึงบ้านค่อยคุยกันก็ได้วะ“ฉันไปช่วยป้าเตรียมมื้อเย็นก่อนนะ” ผมมองข้าวเจ้าที่พูดขึ้นโดยไม่สบตาผม“เดี๋ยว” ผมรั้งแขนเธอไว้เพราะรู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ“ไม่ได้เป็นอะไรแน่นะ..มีไรจะพูดก็พูดออกมาเลยฉันไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้” ผมพูดตรงๆ ผมชอบที่เราสอง

“นี่เดี๋ยวก็มีคนเห็นหรอก” ฉันรีบดันใบหน้าหล่อให้ถอยออกมองริมฝีปากของอีกฝ่ายที่เลอะลิปสติกของฉันเซฟในตอนนี้เขาหายใจแรงมากเหมือนพยายามควบคุมความต้องการของตัวเองอยู่แกร้กฉันกระพริบตาปริบๆมองเซฟที่ทำการปลดสร้อยเกรียร์ของเขาออกก่อนจะมาสวมให้กับฉันนี่มันหมายความว่ายังไงกัน..“เซฟ..” ฉันเอ่ยชื่อเขาอย่างไม่เข้าใจในการกระทำนี้การให้สร้อยเกรียร์ของคณะวิศวะเขาว่ากันว่ามันคือของแทนใจที่จะให้กับหญิงสาวที่รักไม่ใช่หรอร่างสูงเงียบไปแต่ทว่าใบหน้าของเขากลับขึ้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัดนี่เขาชอบฉันจริงๆสินะ“ไหนบอกว่าไม่ได้ชอบฉันไง” ฉันเอ่ยถามมองเซฟที่หลบสายตาฉันเขาเขินแหละแต่เก๊กอยู่“ก็ไม่ได้ชอบ” เจ้าตัวตอบปฏิเสธกลับมาแต่ฉันดันคิดว่ามันน่าเอ็นดูมากที่ปากของเขาไม่ตรงกับใจถึงขนาดนี้“ไม่ได้ชอบแล้วให้สร้อยเกียร์กับฉันทำไม” ฉันถามพรางยื่นใบหน้าไปไกลๆจนอีกฝ่ายชะงักไป“นายรู้รึเปล่าว่าการให้นสร้อยนี่กับฉันมันหมายความว่าอะไร?“กะก็แค่สร้อยธรรมดาๆ” เซฟยังคงปากแข็ง“ถ้างั้นฉันถอดนะ” ฉันทำท่าจะถอด“ชอบ”“....”“ฉันชอบเธอข้าวเจ้า” ฉันได้แต่ยืนช็อกกับคำสารภาพรักของเซฟ“เพราะงั้น..” จู่ๆเซฟก็ดึงฉันไปกอดใบหน้าหล่อฝ

“ผมขอสั่งให้ผู้กองเลโอแฝงตัวเข้าไปยังกลุ่มค้ายารายใหญ่เพื่อหลอกเอาข้อมูลและเราจะเข้าไปทำลายพวกมันด้วยกันครับ” “รับทราบครับ!”ร่างสูงที่มีใบหน้าคมสันเขาอยู่ในชุดตำรวจครบเครื่องและกำลังรับฟังภารกิจใหม่ที่ตัวเองได้รับหลังจากรับทราบภารกิจแล้วร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องประชุมเขาถอดหมวกตำรวจออกก่อนจะมองท้องฟ้าสีสวยสดใส นานแล้วที่เขาไม่ได้กลับมาประเทศไทยเพราะไปทำภารกิจลับอยู่ที่รัชเซียนานหลายเดือนและตอนนี้เขาคิดถึงพ่อกับแม่และน้องๆที่บ้านเสียเหลือเกิน “จบแล้วไปไหนวะ”เพื่อนตำรวจเอ่ยถามเลโอระบายยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบสั้นๆ “บ้าน” “พี่ชาย!”ร่างสูงมองใบหน้าสวยของน้องสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาด้วยรอยยิ้มร่างบางโบกมือทักทายพี่ชายที่ยืนอยู่หน้าสถานีตำรวจก่อนจะขวักมือเรียกด้วยความคิดถึงและเมื่อเลโอขึ้นรถอลิซก็สวมกอดเขาทันทีด้วยความคิดถึง “โอ้ยอะไรเนี่ยทำภารกิจบ้าอะไรผิวขาวจั๊วะขนาดนี้”อลิซเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาเธอมักจะเห็นในทีวีบ่อยๆว่าพวกที่ไปปฏิบัติภารกิจส่วนมากมักจะดูโหดใบหน้าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นผิวก็ต้องเข้มๆจากแดดเผาแต่พี่ชายของเธอนี่อะไรกัน ทั้งหล่ออย่างกับดาราเกาหลีผิวก็ขาวดุจหิม

3ปีต่อมา “พ่อมาเร็วครับ”เลโอในวัย7ขวบเอ่ยเรียกผู้เป็นพ่อด้วยรอยยิ้มอาทิตย์มองลูกชายของเขาที่ตอนนี้ตัวสูงขึ้นมากแถมหน้าตาก็จัดได้ว่าหล่อมากทีเดียวซึ่งเขาในตอนนี้ก็ได้แต่ปฏิเสธพวกสังกัดต่างๆที่เข้ามารุมล้อมจ้องจะเอาลูกชายเขาไปหารายได้แต่สำหรับเขาแล้วตัวเองยังมีเงินเหลือมากพอที่จะเลี้ยงดูไม่ให้ลูกต้องไปทำลำบากทำงานหรอก “เลโออย่าวิ่งสิครับ”ลินดาเอ่ยดุลูกชายคนโตก่อนจะหันมาสนใจลูกสาวคนเล็กอย่างน้องอลิชในวัย2ขวบที่กำลังเดินตามผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม “ก็เดินมาเร็วๆสิครับผมตื่นเต้นไม่ไหวแล้ว”เลโอเอ่ยขึ้นจนทั้งอาทิตย์และลินดาหัวเราะเบาๆพร้อมกับเดินไปหาลูกชายที่นับวันก็ยิ่งซนเสียจริงเลโอมองภายในงานที่ถูกเนรมิตขึ้นเป็นโลกของโมเดลอาทิตย์อุ้มเลโอขึ้นเนื่องจากคนเยอะและจะกลัวการพลัดหลงกันรวมถึงลินดาที่อุ้มน้องอลิซขึ้นเหมือนกัน “พ่อครับผมอยากได้อันนี้” “ซื้อเลยครับ” “พี่อาทิตย์คะ!”ลินดาเอ่ยเรียกชื่อสามีเสียงดุออาทิตย์นั้นตามใจลูกมากจนมีของเต็มบ้านไปหมดเลโอก็ขยันเล่นขยันเบื่อมากเหมือนกันจนเธอต้องเก็บเอาไปบริจาคที่สถานสงเคราะห์อยู่บ่อยครั้ง “ก็ลูกอยากได้นี่..”ร่างสูงหันมาพูดก่อนจะแบะปากเล็กน้อยที่โ

บันทึกลับของคมเดช บันทึกลับที่1 “ไหนลองเล่าให้ฉันฟังอีกทีสิ”คมเดชเอ่ยขึ้นลมแทบจับเมื่อให้ลูกน้องไปสืบประวัติพยาบาลสาวสวยที่ถูกใจแต่ดันได้เจอข้อมูลที่ทำเขาแทบจะนั่งเก้าอี้ไม่อยู่ชายร่างสูงจ้องหน้าลูกน้องให้เล่าประวัติของเธออีกครั้ง “นางสาวลินดาเคยคบหากับนายอาทิตย์ซึ่งเป็นลูกชายของนายคมเดชก่อนจะเลิกลากันไปไม่นานนางสาวลินดาได้ทำการลาออกจากมหาลัยคาดว่าอายที่โดนนายอาทิตย์บอกเลิกแต่ไม่นานนางสาวลินดาก็ได้ตั้งครรภ์และคลอดเด็กผู้ชายคนหนึ่งออกชื่อว่าน้องเลโอนางสาวลินดาหาเงินกับแม่เพื่อมาเลี้ยงดูลูกชายอย่างยากลำบาก” “หลังจากนั้นนางสาวลินดาได้เข้าศึกษาวิชาพยาบาลและได้เป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลรัฐก่อนจะได้รับข่าวร้ายเนื่องจากแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตนางสาวลินดาเลยไปขอความช่วยเหลือจากพ่อแท้ๆพ่อของนางสาวลินดาทำการฝากนางสาวลินดาให้เข้าโรงพยาบาลเอกชนส่วนเด็กชายที่ชื่อเลโอตอนนี้พ่อของนางสาวลินดารับเลี้ยงดูอยู่ครับ!” “โอยยจะเป็นลม”คมเดชเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อหูแต่สุดท้ายเขาก็ต้องเชื่อเนื่องจากฟังมาหลายครั้งแล้ว “ลองตรวจดีเอ็นเออาทิตย์กับเด็กคนนั้นรึยัง”ชายร่างสูงเอ่ยถาม “ตรวจแล้วครับผลอยู่ในซ

วันต่อมา หลังจากสะสางเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับหมอรัฐเสร็จอาทิตย์และลินดาก็พาเลโอมายังงานศพของคมเดชทั้งสองยังคงมีใบหน้าเศร้าร่างบางมองลูกชายของตัวเองที่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย “สวัสดีค่ะ”ร่างบางเอ่ยทักทายทั้งเมย์และมนที่ยังอยู่ในอาการซึมทั้งสองพยักหน้ารับลินดาพาเลโอเข้าไปจุดธูปไหว้คมเดชซึ่งเลโอเพียงมองมันนิ่งๆภาพมันเหมือนกับที่เขาเห็นที่งานของผู้เป็นยาย “แม่ครับนั่นปู่หรอ”เด็กน้อยเอ่ยถามก่อนจะมองไปที่รูปถ่ายที่ตั้งอยู่หน้าโลงลินดาพยักหน้ารับเธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาโดยมีอาทิตย์คอยปลอบอยู่ข้างๆ “ปู่เองก็ไปพักผ่อนเหมือนกับยายใช่ไหมครับ”เลโอเอ่ยถามอีกครั้งเหมือนตอนที่ลินดาเคยบอกเขาว่ายายแค่เหนื่อยและจะหายไปพักผ่อนลินดาพยักหน้ารับช้าๆเธอเชื่อว่าเมื่อเลโอโตขึ้นก็จะรู้ความหมายที่เธอจะสื่อได้เอง 2เดือนต่อมา ตอนนี้ทุกคนภายในบ้านต่างมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นผ่านมากว่าสองเดือนแล้วที่คมเดชจากไปแน่นอนว่าทุกคนยังอยู่ในอาการโศกเศร้าเรื่องของหมอรัฐกลายเป็นข่าวดังนักข่าวขุดคุ้ยถอนรากถอนโคนลามไปถึงพ่อกับแม่และตอนนี้ก็ยังไม่มีท่าทีที่ข่าวนี้จะเงียบลงส่วนตัวหมอรัฐถูกส่งเข้าคุกไปเรียบร้อยแล้วแถม

“คุณลุงจะพาผมไปไหนหรอครับ”เลโอเอ่ยถามชายร่างสูงคุ้นตาที่จู่ๆก็พาตัวเองออกมาขณะที่กำลังเรียนนับเลขอย่างตั้งใจเด็กน้อยมองไปยังตรงหน้าที่เริ่มจะเป็นป่าเข้าไปทุกทีในหัวของเขามีคำพูดของคุณปู่ไว้อยู่แต่เด็กน้องก็ยังคงนิ่ง “ไปหาแม่ไง..อยากไปหาแม่ไหม?”หมอรัฐเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มร้ายเขาขับมายังโซนป่าที่เคยเป็นที่กบดานของตัวเองเมื่อสมัยละอ่อนหลังจากเผลอไปฉุดหญิงสาวหน้าตาน่ารักมาแต่อีกฝ่ายดันดื้อดึงไม่เล่นด้วยเขาเลยทำการเก็บเธอซะ แน่นอนว่าพ่อของเขารู้เรื่องและปิดเรื่องให้ส่วนเด็กผู้หญิงคนนั้นก็แค่เอาเงินปิดปากครอบครัวพร้อมข่มขู่นิดหน่อยก็เงียบหายไปแล้วหมอรัฐเลยโดนคุมประพฤติอยู่ที่นี่หลายเดือนเพื่อทำการเปลี่ยนแปลงประวัติใหม่ทั้งชื่อและนามสกุลไม่ให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของพ่อกับแม่ที่มีหน้าตาทางสังคมก่อนจะเทคโอเวอร์ตัวเองกลายเป็นคุณหมอจิตใจดีคนดีด้วยประวัติปลอมๆทั้งสิ้น “อื้อเลโออยากไปหาแม่ครับ^^”เด็กน้อยเอ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนจะนั่งนิ่งฟังเสียงคนข้างๆหัวเราะไปมาเหมือนคนไม่มีสติเลโอมองไปยังนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือเขาใส่ไว้ตลอดเพราะเป็นของขวัญจากคุณปู่สุดที่รักคำพูดของคุณปู่ลอยมาอีกครั้งพร้อมกับความค

เช้าวันต่อมา ทั้งสองตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นก่อนจะพากันแต่งตัวที่สั่งให้โรงแรมหาให้พร้อมกับลงไปด้านล่างพร้อมกันโดยที่มือของทั้งคู่เดินจับกันแน่นพร้อมกับรอยยิ้มที่ส่งหากันอยู่เสมอ “ผมไปเช็กเอ้าท์ก่อนนะ”ร่างสูงเอ่ยบอกลินดาพยักหน้ารับก่อนจะเดินมานั่งรอพร้อมกับจ้องมองทีวีที่ฉายข่าวในช่วงเช้า “มาติดตามกันต่อนะคะหลังเมื่อคืนคุณคมเดชหรืออดีตประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ถูกลอบยิงกลางงานเปิดตัวของลูกชาย”ลินดาเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยินเธอวิ่งไปหาอาทิตย์ที่ยังคงทำเรื่องเช็กเอ้าท์อยู่ “พี่อาทิตย์คุณคมเดช!”ใบหน้าตื่นของลินดาทำเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเริ่มเอะใจไม่ดีเขาหยิบมือถือขึ้นมาและพบว่าแบตหมดไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้แถมเมื่อวานก็มัวแต่สนใจเรื่องของเลโอจนไม่ได้สนใจโทรศัพท์เลยสักนิด “พ่อทำไมลินเกิดอะไรขึ้น!”อาทิตย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน “คุณคมเดชถูกยิงเมื่อคืนนี้ค่ะ!”คำตอบของลินดาทำเขาชะงักไปทันทีก่อนจะตั้งสติขอโทรศัพท์จากโรงแรมเพื่อต่อสายหาเลขาของตัวเอง “เกิดอะไรขึ้น” “คุณอาทิตย์พ่อของคุณถูกคนร้ายลอบยิงตอนนี้ยังผ่าตัดอยู่เลยค่ะดิฉันติดต่อคุณไม่ได้เลยรีบมานะคะท่านอยู่โรงพยาบาลเดิมค่ะ”เลขา