บทที่ 4 เลขาคนใหม่

     “แล้วนี่คุณแม่โทรเรียกผมมา มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” นาธานไม่สนใจสีหน้าของคุณแม่ตัวเอง แล้วพูดเอ่ยถามเรื่องที่ท่านโทรให้มาหาต่อทันที

      “เออจริงสิ แม่เกือบลืมไปเลย ได้ข่าวว่าตอนนี้ลูกกำลังรับสมัครเลขาคนใหม่ใช่ไหม” โสมนภาเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ ว่าตัวเองโทรเรียกลูกชายมาวันนี้เพราะเรื่องอะไร

     “ใช่ครับ คุณแม่ถามทำไมเหรอครับ” นาธานพยักหน้า แล้วถามคุณแม่ตัวเองกลับด้วยความสงสัย ท่านจะอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไมกันนะ

     ถึงเรื่องที่ชายหนุ่มเปิดรับสมัครเลขาคนใหม่มันจะไม่ได้เป็นความลับอะไร เรื่องนี้คุณแม่ของเขาจะรู้เรื่องมันก็ไม่แปลกอะไร แต่ปกติท่านจะไม่ค่อยสนใจหรือยุ่งวุ่นวายเรื่องงานของเขานี่นา แล้วทำไมครั้งนี้ถึงได้โทรตามเขามาเพราะเรื่องนี้ได้นะ

     “พอดีเลยหนูโรสพึ่งเรียนจบโทมาจากอังกฤษ แม่ว่า…”

     พอโสมนภายิ้มกว้างออกมา แล้วรีบพูดแนะนำลูกสาวเพื่อนให้ลูกชายตัวเองทันที แต่เธอยังไม่ทันได้พูดจบ เสียงของนาธานก็พูดขึ้นตัดบทเธอซะก่อน

     “ผมได้เลขาคนใหม่แล้วครับ”

      นาธานไม่รอให้คุณแม่ของตัวเองได้พูดจบ รีบเอ่ยขึ้นแทรกท่านทันที คิดว่าเขาไม่รู้หรือไงว่าท่านกำลังคิดจะทำอะไร บอกเลยว่างานนี้ไม่มีทางสมหวังอย่างแน่นอน

     ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะเรียนจบมาจากไหน นาธานก็ไม่คิดจะรับมาเป็นเลขาหน้าห้องอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้เขาได้เลขาที่ต้องการแล้ว อีกอย่างถึงจะบอกว่าเรียนจบโทมาก็เถอะ แต่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นพวกลูกคุณหนู ที่แทบไม่เคยทำงานอะไรมาก่อน ความสามารถในการทำงานจริงมีหรือเปล่าก็ไม่รู้ แล้วอยู่ ๆ จะให้เขารับมาเป็นเลขาเลย มีหวังจากลดงานให้เจมส์ จะกลายเป็นเพิ่มงานให้เจมส์ซะมากกว่า

     “จริงเหรอ ทำไมไวจังเลยล่ะลูก”

      โสมนภาพูดขึ้นอย่างน่าเสียดาย เธออุตส่าห์ว่าจะให้หนูโรสไปเป็นเลขาของลูกชายตัวเองซะหน่อย แบบนี้เรื่องที่เธอคิดไว้ก็พังหมดเลยน่ะสิ

      ถึงโสมนภาจะเคยสัญญากับนาธาน ว่าจะไม่หาผู้หญิงหรือจับคู่ให้กับลูกชายอีกก็เถอะ แต่ครั้งนี้เธอแค่จะหาเลขาคนใหม่ให้ก็เท่านั้น เพราะฉะนั้นก็ถือว่าเธอไม่ได้ผิดคำพูดอะไร อีกอย่างโสมนภาไม่ได้ไปบังคับให้ใครคบหากันสักหน่อย เธอแค่อยากเพิ่มความหวัง ที่จะมีลูกสะใภ้ให้ตัวเองก็เท่านั้น เพราะดูจากการใช้ชีวิตของลูกชายตัวเองแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เธอมีหวังตายก่อนได้อุ้มหลานแน่ ๆ

     ส่วนเรื่องของทั้งสองได้ทำงานอยู่ใกล้ชิดกันแล้ว จะชอบคอกันหรือเปล่านั้นก็ขึ้นอยู่กับทั้งสองคนนั้นแล้วล่ะ เพราะเธอคงจะไปบังคับให้ทั้งสองรักกันไม่ได้ แต่ว่าตอนนี้ความหวังอันน้อยนิด ของเธอก็ต้องจบลงตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มซะแล้ว

     “ผมเปิดรับสมัครแบบภายในนะครับ” นาธานอธิบายให้ทุกคนฟังตามความจริง

     แต่ถึงจะบอกว่าเป็นแบบสมัครภายในก็เถอะ ความจริงแล้วนาธานยังดูรายชื่อพนักงานที่สมัครมายังไม่หมดด้วยซ้ำ และการรับเลขาครั้งนี้ไม่มีทั้งการสอบหรือเรียกสัมภาษณ์อะไรพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ เพราะพอเขาเจอประวัติของคนคนนั้น ก็ให้เจมส์จัดการรับเธอมาเป็นเลขาของตัวเองทันที แล้วจะไม่ให้มันจบไวได้อย่างไงจริงไหม

     “อย่างงั้นเหรอ น่าเสียดายจังแม่อุตส่าห์ว่าจะให้หนูโรส ไปเป็นเลขาของลูกซะหน่อย”

      โสมพูดขึ้นด้วยสีหน้าผิดหวัง แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่เธอจะมีลูกสะใภ้มีหลานตัวเล็ก ๆ อุ้มเหมือนคนสักทีละเนี่ย

      ปิรดากับโรสที่นั่งฟังอยู่ก็รู้สึกเสียดายโอกาสดี ๆ ครั้งนี้ ไม่ต่างจากโสมนภาเลยเหมือนกัน เพราะถ้าโรสลูกสาวของเธอได้เข้าไปทำงานใกล้ชิดกับนาธานแล้วจริง ๆ เรื่องที่อยากได้ชายหนุ่มมาเป็นลูกเขย ก็คงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วแท้ ๆ แต่อยู่ ๆ ปิรดาก็เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ ริมฝีปากสีแดงก็กระตุกยิ้มออกมาจาง ๆ

      “เอาอย่างนี้ไหมโสม ก็ให้พ่อธานรับพนักงานคนนั้นกับหนูโรสไปฝึกงานเป็นเลขาพร้อม ๆ กันเลยสิ”

      ปิรดารับหันหน้าไปพูดกับเพื่อนตัวเองอย่างกระตือรือร้นเมื่อเธอมีความคิดดี ๆ ที่จะทำให้ลูกสาวของตัวเอง ได้เข้าไปทำงานข้างกายชายหนุ่มแล้ว

      “เป็นเลขาพร้อมกันเหรอ” โสมนภาถามกลับอย่างงง ๆ

      “ใช่จ้ะ ก็ให้ลองฝึกงานพร้อม ๆ กันทั้งสองคนเลย จากนั้นพอครบหนึ่งเดือนก็ให้พ่อธานเลือกคนทำงานดีที่สุดเอาไว้ ถ้าหนูโรสได้ทำงานต่อ ก็แค่ให้พนักงานคนนั้น กลับไปทำงานที่ตำแหน่งเดิมก็เท่านั้นเอง”

      ปิรดาพูดบอกความคิดของตัวเองให้โสมนภาฟังอย่างละเอียด แค่นี้ลูกสาวของเธอก็จะมีโอกาส ได้เข้าไปทำงานเป็นเลขาของนาธานแล้ว ส่วนเรื่องพอครบหนึ่งเดือนแล้วใครจะได้อยู่ต่อนั้น ปิรดาคิดว่ายังไงโรสลูกของเธอ ก็จะต้องได้ทำงานต่ออยู่แล้วร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะคิดว่านาธานคงไม่กล้าเลือกคนอื่น มาแทนที่ลูกสาวของเธออย่างแน่นอน เพราะถึงอย่างไงก็ต้องเกรงใจเธอที่เป็นเพื่อนแม่ตัวเองอยู่บ้าง

      “เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันนะเนี่ย ลูกว่าไงธาน”

      โสมนภายิ้มกว้างขึ้นมาทันทีที่ปิรดาพูดจบ ใช้มันยังมีวิธินี้อยู่นี่นา โสมนภารีบหันนไปถามความเห็นของลูกชายตัวเอง ถ้าทำตามที่ปิรดาพูด ความหวังของเธอก็ยังมีโอกาสเป็นจริงได้อยู่สินะ

      “เอางั้นก็ได้ครับคุณแม่ ผมจะให้น้องโรสกับพนักงานที่ผมเลือกไว้มาฝึกงานพร้อม ๆ กัน พอครบหนึ่งเดือนผมก็จะเลือกคนที่ทำงานดีที่สุดไว้ โอเคไหมครับ”

     นาธานนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบโสมนภากลับไป ตอนนี้เขาคงจะต้องไหลไปตามน้ำก่อน เพราะถ้าอยู่ ๆ เขาพูดปฏิเสธกลับไปในตอนนี้ ทุกคนก็คงจะถามหาเหตุผลอีกอย่างแน่นอน

      ที่นาธานทำได้ในตอนนี้ คือการตอบตกลงเออออกับทุกคนไปก่อน พอครบหนึ่งเดือนแล้ว เขาค่อยจัดการเรื่องนี้อีกที เพราะเท่าที่นาธานลองสังเกตดูผู้หญิงคนนี้แล้ว คงจะเป็นแค่ลูกคุณหนูที่รักสวยรักงามแต่งตัวสวยไปวัน ๆ เท่านั้น เธอคงไม่เคยทำงานแบบจริง ๆ จัง ๆ เลยด้วยซ้ำ เรื่องที่บอกว่าอยากจะมาเป็นเลขาของเขา ก็คงเพราะเหตุผลอื่นซะมากกว่า ผู้หญิงแบบโรสนาธานเห็นมานักต่อนักแล้ว บอกเลยว่าคิดจะมาเป็นเลขาของเขา แล้วจะมานั่งแต่งตัวสวย ๆ ไปวันละก็ฝันไปเถอะ

     “โอเคตามนี้เลยจ้ะ” โสมนภารีบพยักหน้าพูดตอบรับลูกชายกลับทันที มันต้องอย่างนี้สิ

     “โรสยังไม่รีบขอบคุณพี่ธานอีก”

      ปิรดาเห็นว่าแผนการของตัวเองสำเร็จไปได้ด้วยดี ก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ แค่นี้โอกาสที่จะได้นาธานมาเป็นลูกเขยก็สำเร็จมาครึ่งทางแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับฝีมือการหว่านเสน่ห์ของลูกสาวของเธอแล้วล่ะ ว่าจะทำให้น้ำแข็งก้อนนี้ละลายเป็นน้ำได้หรือเปล่า

      “โรสขอบคุณพี่ธานมาก ๆ นะคะ ที่ให้โอกาสโรสได้ทำงานเป็นเลขา” โรสรีบยกมือไหว้ชายหนุ่มตรงหน้า ที่ยอมให้ตัวเองเข้าทำงาน ใบหน้าสวยยิ้มออกมาหวานเยิ้มแสดงถึงความดีใจอย่างไม่ปิดบัง

     โรสเธอก็เป็นผู้หญิงอีกคนที่คลั่งไคล้ และแอบชอบนาธานมานาน ถึงเธอจะเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ แต่ก็ติดตามข่าวสารเรื่องราวในวงการธุรกิจของชายหนุ่มอยู่ตลอด จนวันนี้ที่คุณแม่ของเธอชวนมาเที่ยว ที่บ้านของคุณแม่ของชายหนุ่ม แล้วได้รู้เรื่องที่เขากำลังเปิดรับเลขาคนใหม่เข้าพอดี โรสเลยรีบพูดบอกคุณแม่ของนาธาน ว่าตัวเองกำลังหางานทำอยู่พอดี เลยอยากขอให้ท่านช่วยพูดขอให้เธอเข้าไปเป็นเลขาของนาธานหน่อย แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามที่โรสคิด เพราะตอนนี้ชายหนุ่มที่ตัวเองแอบชอบ ยอมตกลงให้เธอเข้าทำงานเป็นเลขาข้างกายแล้ว