Novel-novel oleh คุณลูกเกด

หลังจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมดจบลง เจ้าของคาสิโนหน้านิ่งก็ได้ป่าวประกาศ เรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองกับอดีตบาร์เทนเดอร์หนุ่ม ให้เพื่อน ๆ และลูกน้องทุกคนได้รับรู้ทั่วกัน ถึงระยะแรก ๆ เอริคจะรู้สึกประหม่าตอนเจอคนอื่นอยู่บ้าง เพราะไม่รู้ว่าใต้ใบหน้าที่ยิ้มแย้มให้ตัวเองอยู่นั้น เป็นรอยยิ้มจริงจากใจหรือรอยยิ้มจอมปลอม แต่พอหลัง ๆ มาเอริคก็เริ่มเลิกสนใจสายตาพวกนั้นในที่สุดแล้วเวลานี้เอริครู้สึกโล่งใจมาก ๆ ที่ไม่ต้องคอยโกหกปิดบังเรื่องตัวเองอีก และที่เขารู้สึกดีมากที่สุดของการป่าวประกาศข่าวในครั้งนี้ คือมันทำให้เด็กหนุ่มที่ชอบมาหยอกล้อพูดเล่นกับเฟย ไม่มีใครกล้าเข้ามาพูดเล่นเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เอริครู้สึกชอบเรื่องนี้มาก เพราะเขาจะได้ไม่ต้องคอยระแวง กลัวเฟยอดใจไม่ไหวไปแอบหากินที่อื่นอีกเรือสำราญ-ห้องพัก“นายจำห้องนี้เตียงนี้ได้ไหมเฟย”“จำได้สิครับ ก็ห้อ

หลังจากที่คุณหมอทำแผลให้เฟยเสร็จแล้ว ภายในห้องก็กลับเข้าสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง เอริคนั่งเล่นไอแพดอยู่ข้างเตียงของเฟย ส่วนมังกรไซออนกับแซมเซ็นลูกน้องของเอริค ก็นั่งพูดคุยเล่นกันอยู่ที่โซฟาข้าง แล้วอยู่ ๆ สองหนุ่มเพื่อนสนิทเจ้าของห้อง ก็เปลี่ยนมานั่งจ้องมองเพื่อนกับคนบนเตียง แล้วหันกับมาพูดกระซิบกัน เมื่อทั้งสองก็เกิดความสงสัยอะไรบางอย่างในตัวเพื่อนสนิทขึ้นมาแต่จะให้พวกเขาพูดถามเพื่อนออกไปตรง ๆ ความกล้าในตัวมันก็ยังมีไม่พอ เลยได้แต่นั่งสงสัยกันอยู่เงียบ ๆ สองคน“พวกมึงสองคนมีอะไรจะพูดกับกูก็พูดมา นั่งจ้องพวกกูกันอยู่ได้”เอริคสังเกตท่าทางของเพื่อนสนิททั้งสองมาได้สักพัก สุดท้ายก็อดใจไม่ไหวพูดถามออกไปด้วยความสงสัย ทำเหมือนพวกเขาเป็นผู้ต้องสงสัยทำความผิดอะไรมาซะอย่างงั้น“แล้วมึงล่ะ มีเรื่องอะไรอยากจะสารภาพกับพวกกูหรือเปล่า” พอมังกรได้ยินเอริคพูดเปิดประเด็นขึ้นมาก่อน ก็ไม่รอช้ารีบถามเรื่องที่ตัวเองรู้สึกสงสัยออกไปทันที

กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยคลุ้งไปทั่วห้องพักฟื้นของผู้ป่วย เมื่อบาดแผลที่ใกล้จะหายดีแล้วของคนไข้ อยู่ ๆ ก็ฉีกมีเลือดไหลออกมาอีกครั้งอย่างไม่มีสาเหตุ เอริคนั่งนิ่งดูคุณหมอกับพยาบาลสาวยืนทำแผลให้เฟยอยู่โซฟาเงียบ ๆ โดยมีสายตาของมังกรกับไซออนแอบมองมาทางเขาเป็นระยะ ๆ แล้วหันไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันอยู่สองคนอย่างมีเลศนัย“ทำแผลเสร็จแล้วครับ เออ...ยังไงหมอก็ขอให้ญาติช่วยระมัดระวังเรื่องการขยับร่างกายของคนไข้ด้วยนะครับ”คุณหมอทำแผลให้เฟยเสร็จก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ก็ได้หันมาพูดกับเอริคที่นั่งอยู่ด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ เพราะถ้าท่านคิดไม่ผิด ที่แผลของคนไข้เปิดมีเลือดออกครั้งนี้ สาเหตุอาจมาจากคนดูแลเป็นต้นเหตุก็ได้นั่นเอง“เออ...ครับ”ใบหน้าของเอริคร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างฉับพลัน เมื่อฟังที่คุณหมอพูดบอกจบประโยค เขานิ่งอึ้งพูดอะไรแทบไม่ออก เพราะรู้ดีว่าท่านกำลังจะสื่อถึงเรื่องอะไรแต่เรื่องนี้จะมาบอกเขาฝ่ายเดียวได้ยังไง ก็ในเมื่อไอ้คนท

“เฟย!! นายเป็นอะไร นี่มัน...เลือด!!”เอริคเห็นเฟยร้องออกมาเสียงดัง ก็รีบเข้าไปประคองด้วยความตกใจ พอได้ยินเสียงร้องของเฟยแล้ว มันทำให้เขารู้สึกกังวลและเป็นห่วงมาก เอริคมองสำรวจร่างกายของเฟยอีกรอบ เพื่อให้มั่นใจว่าเฟยไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนจริง ๆ แต่แล้วสายตาของเขาก็ต้องหยุดชะงักค้าง อยู่ที่สะโพกข้างหนึ่งที่เฟยใช้มือปิดไว้ มีน้ำสีแดงสดเริ่มไหลอาบไปทั่วมือ“ผมไม่เป็นไรครั...” เฟยพยายามเก็บสีหน้าความรู้สึกเจ็บเอาไว้ แล้วพูดยิ้ม ๆ กับเอริคออกไป เพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเป็นกังวลไปมากกว่านี้ แต่เขายังไม่ทันได้พูดจบประโยค ดวงตาทั้งสองข้างก็เริ่มพร่ามัว แล้วมืดดับลงไปอย่างห้ามไม่ได้“เฟย เฟย เฟย!!!” เอริคร้องเรียกชื่อเฟยออกมาซ้ำ ๆ ด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ ๆ เฟยก็หมดสติไปต่อหน้าตัวเองโรงพยาบาล-หน้าห้องฉุกเฉินหน้าห้องฉุกเฉินที่เต็มไปด้วยญาติผู้ป่วย และพวกคุณ

“หยุดนะคุณชุน!! อย่าทำแบบนี้เลยนะครับ”เสียงร้องโวยวายดังก้องไปทั่วห้องนอน เมื่อบนเตียงกลางห้องเวลานี้ มีชายร่างกายเปลือยเปล่าคนหนึ่ง กำลังพยายามปลุกปล้ำ ก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอขาว ของชายหนุ่มที่ถูกมัดนอนอยู่บนเตียงอย่างเร่าร้อน มือทั้งสองข้างของเขาก็ไม่อยู่นิ่ง พยายามถอดดึงเสื้อผ้าของคนนอนอยู่ออกไปด้วยเฟยถูกจู่โจมอย่างหนักโดยที่สามารถปัดป้องอะไรได้เลย เขาพยายามส่ายหน้าไปมาเพื่อหลบริมฝีปากร้าย ที่เข้ามาเล่นงานซอกคอของตัวเอง ปากก็ร้องตะโกนออกมาไม่หยุด หวังว่าจะมีใครสักคนได้ยิน แล้วเข้ามาช่วยเหลือตัวเองจากเหตุการณ์ตอนนี้เฟยพยายามกระชากข้อมือของตัวเองออกจากผ้าหัวเตียงอย่างสุดแรง จนข้อมือทั้งสองข้างเจ็บแสบและเป็นรอยแดง เพื่อจะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากพันธนาการครั้งนี้ แต่ไม่ว่าเขาจะขยับร่างกายดิ้นหนีสุดแรงยังไง มันก็แทบจะไม่เป็นผลเลยสักนิด ส่วนคนที่นั่งคร่อมอยู่บนตัวของเขา ก็ยังคงพยายามถอดดึงเสื้อผ้าบนตัวของเขาไม่หยุด…หรือว่าครั้งนี้เขาจ

โรงแรมหรูกลางใจเมืองในค่ำคืนที่มืดมิดภายในห้องหรูของโรงแรมห้องหนึ่ง มีชายหนุ่มคนหนึ่งนอนหลับใหลไร้สติอยู่บนเตียง มือทั้งสองข้างถูกพันธนาการด้วยผ้าสีขาวมัดตึงไว้กับหัวเตียง โดยมีดวงตาหวานเยิ้มของชายหนุ่มอีกคน นั่งจ้องมองดูเรือนร่างนั้นอยู่อย่างไม่ละสายตาหลังจากที่จับตัวเฟยขึ้นรถมาได้ ชุนก็ทำให้เฟยสลบแล้วพามาที่ห้องของตัวเอง จากนั้นก็สั่งให้ลูกน้องมัดมือทั้งสองข้างของเฟยผูกติดกับหัวเตียงเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้เฟยแผลงฤทธิ์เวลาที่ตื่น ส่วนตัวเองก็นั่งดื่มเหล้ารออยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็นชุนอย่างให้ครั้งแรกของตัวเองกับเฟยเป็นเวลาที่ทั้งสองฝ่ายมีสติครบถ้วน เลยไม่คิดจะรีบร้อนทำอะไรเฟยในตอนนี้ เพราะเขายังมีเวลาดื่มด่ำกับความหอมหวานตรงหน้าอีกนาน โดยที่ไม่ต้องกลัวว่าใครหน้าไหนจะมาขัดขว้างความสุขครั้งนี้ของเขาได้…และแล้วในที่สุดคนบนเตียงก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เฟยหันมองซ้ายมองขวาดูรอบตัวอย่างงง ๆ เมื่อภาพที่เห็นตร

โสมนภาที่ถูกลูกชายว่าให้ ก็มองค้อนใส่เป็นหนึ่งที ก็เธออยากซื้อของมาบำรุงหลานของเธอนี่นา ตอนที่น้องเพชรน้องพลอยเกิด เธอก็ไม่ได้ทำหน้าที่คุณย่าเลยสักนิด พอมีหลานคนนี้เธอเลยรู้สึกตื่นเต้นและดีใจมาก ๆ ก็เลยอยากทำหน้าที่คุณย่าบ้างไม่ได้หรือไงทะเลยามเย็น…แสงอาทิตย์ยามเย็นทอประกายสีส้มทองบนผืนน้ำอันกว้าง

หลังจากผ่านเรื่องราวแย่ ๆ มาได้ นาธานเห็นว่าร่างกายของม่านฟ้า กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว เขาก็จัดการประกาศสละโสด กับสื่อทุกที่ให้ได้รู้พร้อมกัน ทำให้ทุกคนโดยเฉพาะสาว ๆ ที่ทราบเรื่อง ต่างแตกตื่นและงุนงงกันไปหมด เพราะไม่คิดว่าหนุ่มฮอตอันดับหนึ่ง ที่ครองตัวเป็นโสดมาตลอด จะประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบแบบนี้

“คุณน้าโสม” โรสรีบเดินเข้าไปกอดแขนของโสมนภา ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อออกมาเสียงอ่อนเสียงหวาน“เออ…มาทำอะไรกันที่นี่จ๊ะ”โสมนภาเอ่ยถามออกไปอย่างไม่มั่นใจ เพราะจะให้เธอคิดว่ามาเยี่ยมม่านฟ้ามันก็ดูแปลก ๆ เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น ทั้งสองคนไม่เคยมาเลยนี่นา จะมีก็ปิรดาที่โทรมาถามอาการของม่านฟ้าบ้างก็เท่านั้น

“ม่านฟ้าอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวผมจะลงไปข้างล่างสักหน่อย”“เอาเป็นนมร้อนก็ได้ค่ะ”“โอเคครับ”เสียงทุ้มของนาธานเอ่ยถามเมียรักอย่างเอาใจ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ม่านฟ้าจะพักอยู่โรงพยาบาลแล้ว ตอนที่เธอได้ยินคุณหมอพูดบอก ม่านฟ้ารู้สึกดีใจมาก เพราะเธอเบื่อที่จะนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่แบบนี้แล้ว ถึงวันหยุดเพื่อน ๆ ท

“โอ๊ย..!!”ม่านฟ้าที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ ๆ ถูกโรสผลักล้มจนก้มกระแทกลงพื้นอย่างแรง“ม่านฟ้า!”“หนูม่านฟ้า!”นาธานกับโสมนภาเรียกชื่อม่านฟ้าออกมาด้วยความตกใจ แล้วรีบเข้าไปหาเธอที่นั่งอยู่กับพื้น ด้วยความเป็นห่วง นาธานหันมองโรสอย่างโกรธเกรี้ยว กล้าทำกับเมียเขาขนาดนี้เลยเหร

“ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันแล้ว ไม่จริง!”“หนูโรสพอเถอะลูก”โสมนภาที่นั่งฟังโรสพูดอยู่นาน ก็เอ่ยขัดขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายใจ เธอรู้ดีว่าโรสก็ชอบลูกชายตัวเองมากเหมือนกัน แต่เรื่องพวกนี้มันจะต้องสมยอมและชอบกันทั้งสองฝ่าย เรื่องทั้งหมดมันถึงจะไปต่อได้ โสมนภารู้ดีว่า อย่างไงเรื่องของโรสกับนาธานมันก็ไม่มีทางที่

เสือนะโว๊ย! ไม่ใช่หมา” ลุคพูดขึ้นอย่างเหลืออด เพื่อนเขาคิดว่าซื้อหมามาเลี้ยงหรือไง ตั้งชื่อไม่ดูสายพันธุ์ลูกๆ เอาซะเลย“แล้วเธอจะให้ชื่อว่าอะไร” อิงอิงที่นั่งฟังอยู่นานก็หันไปพูดถามเพื่อนตัวเองบ้าง ว่าตั้งชื่อลูกเสือว่าอะไรบ้าง“ชาบู หมูกระทะ” น้ำอุ่นพูดตอบอิงอิงกลับด้วยใบหน้ามั่นใจในชื่อที่ตัวเองตั

ย้อนไป (ตอนที่ 43 ลูกๆ) หลังจากที่คุณแม่ของกายและลูกชุบ รู้ความจริงเรื่องน้ำอุ่นไม่ใช่เด็กเสี่ย“ฮ่าๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ”“น้ำอุ่นเธอน่าจะแอบถ่ายรูปตอนที่แม่ดาวมหาลัยหน้าแตกมาให้พวกฉันดูด้วย”“นั้นสิ ฮ่าๆ ฮ่าๆ สะใจจริงๆ”“ใช่ ชอบสร้างเรื่องว่าเธอดีนัก สมน้ำหน้าจริงๆ ฮ่าๆ ฮ่าๆ”เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของพวกเนยดั

“คุณพ่อของผมไข่แดงไม่สุกนะครับ”“ของหนูเอาไข่แดงสุกๆ นะคะ”“ผมเอาสองฟอง”“หนูก็จะเอาสองฟอง”“ได้ครับบบ! รอแป๊บหนึ่งนะเด็กๆ”เสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆ กับคุณพ่อสุดหล่อพูดคุยกันอยู่ในห้องครัว ร่างเล็กที่สวมใส่ชุดนอนยืนกอดอก พูดส่งให้ผู้เป็นพ่อทำอาหารให้อย่างเอาแต่ใจ กายกับน้ำอุ่นใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันมา

“น้ำอุ่นไม่อยากทานยา” เสียงแหบแห้งพูดขึ้นอย่างเอาแต่ใจ ใบหน้าสวยก็เริ่มกลับมาบึ้งตึงอีกครั้งน้ำอุ่นเป็นคนที่ทานยายากมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พอหญิงสาวท้องก็มีคนเอาบำรุงครรภ์มาให้เธอเยอะแยะเต็มไปหมด มีทั้งยาแบบน้ำทั้งยาแบบเม็ด แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนสำหรับเธอมันก็ทานยากอยู่ดี“ไม่อยากก็ต้องทาน เรื่องนี้เราตก

“ฮือออๆ ฮืออออๆ น้ำอุ่นจะทาน ฮือออๆ”“โอเคครับ! ทานก็ทาน หยุดร้องก่อนนะครับคนดี”เสียงร้องร่ำไห้สะอึกสะอื้นดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่น เมื่ออยู่ๆ ก็ถูกขัดใจไม่ให้ทานของที่ตัวเองอยากทานขึ้นมา ดวงตาคู่สวยทั้งสองข้างปล่อยหยดน้ำไหลออกมาอย่างหนักหน่วง ชายหนุ่มที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปปลอบคนรักของตัวเองทันท

“ทำอะไรก็อย่าไปหักโหมให้มากเกินไปสิ เดี๋ยวลงป่วยไปมันจะแย่เอาเข้าใจไหม” ภากรพูดเตือนลูกชายด้วยความเป็นห่วง เพราะช่วงนี้เขาเห็นกายทำงานหนักแทบไม่ได้พักเลย“ครับบบบ” กายพูดตอบรับออกมายาวเหยียดอย่างไม่ใส่ใจ เขาก็แค่เหนื่อยจากการเดินทางนิดหน่อยเท่านั้น ไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย ทุกคนคิดมากกันไปได้“ไปฮัน