บทที่ 2

น้ำอุ่นที่ไหลออกมาจากร่างกายแมวอ้วนกำลังไหลรินที่ขาของนางร้ายคนสวย ในใจอยากจะจับไอ้แมวไม่น่ารักตัวนี้มาหักคอ แต่เพราะพ่อของเจ้าแมวน้อยดันหล่อเหลาและเธอกำลังอยากได้เขาเป็นแฟน ทำอย่างไรได้ ก็ต้องยิ้มออกมาทั้งที่ในอกคับแค้นใจแทบตาย

         “คุณ! ผมขอโทษนะครับ”

         “ไม่เป็นไรค่ะ”

เชฟไนท์รีบนั่งลงและหาทิชชูมาซับขาให้เธอ

ละมุนไปอีกพ่อ ละมุนกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

         ‘อยากได้อะ ผู้ชายแบบนี้’

มือเรียวของเชฟสุดหล่อซับน้ำจากขาของเธอเบา ๆ 

มือเบามากแม่...งือ ใจละลาย 

         “ไปล้างในห้องน้ำก่อนดีกว่าครับ” เจ้าของแมวจับจูงเธอไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากห้องครัว

         “เดี๋ยวพิซซี่ทำเองค่ะ” พิชาญาจับมือหนาไว้ก่อนที่จะลากพาเธอเข้าห้องน้ำไปยังโซนอาบน้ำ อยู่ในห้องน้ำด้วยกันแบบนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ควรเป็นการล้างฉี่แมว ควรจะเป็นกิจกรรมอย่างอื่นที่เร้าใจกว่านี้

         “ครับ ขอโทษแทนสลิดด้วยนะครับ”

         “ไม่เป็นไรค่ะเชฟ” พิชาญายิ้มหวานให้คนที่ทำหน้ารู้สึกผิดก่อนที่เขาจะออกจากห้องน้ำไป

         “เห็นว่าเป็นลูกสาวของเชฟนะ ไม่งั้นกลายเป็นแมวหันแน่ยายสลิด” พิชาญาแอบบ่นเบา ๆ รู้สึกถึงความริษยาในตัวของแมวน้อย

นี่คงหวงพ่อน่าดู คอยดูนะ ถ้าได้ตัวพ่อมาครอบครอง แม่จะจับตัวลูกแง้วย่างกินเสียเลย

         เมื่อนางร้ายคนสวยเดินออกมา ก็เห็นว่าชายหนุ่มยืนรออยู่แล้ว

“ผมขอโทษแทนสลิดอีกครั้งนะครับ” เชฟหนุ่มหล่ออุ้ม   เจ้าแมวตัวกลมแนบอก ใบหน้าของเจ้าแมวน้อยหลับตาพริ้ม

พิชาญาเห็นแล้วอดอิจฉาแมวสลิดไม่ได้จริง ๆ อกล่ำ ๆ แบบนั้น เธอก็อยากจะซบบ้าง แต่ก็นั่นแหละนั่นคือความฝัน ความจริงเธอต้องกลับห้องของตัวเอง

         “ไม่เป็นไรค่ะแต่ถ้าเชฟอยากขอโทษ ขอเป็นดินเนอร์สักมื้อแทนคำขอโทษได้ไหมคะ”

หน้าตาลำบากใจของเชฟหนุ่มทำให้คนเสนอแอบเสียใจ   นิดหนึ่ง แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วก็ต้องไปให้สุด

         “ได้ครับ” สุดท้ายเชฟหนุ่มเจ้าของแมวก็รับปาก แต่รอยยิ้มของนางร้ายคนสวยกลับทำให้เขาขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

บทที่ 2 ผู้ชายชวนกินข้าว

        

พิชาญากลับห้องมาด้วยความสุขกายสุขใจ เธอจะได้ดินเนอร์กับเขาใต้แสงเทียน อาหารคาวฝีมือเขาจะอร่อยแค่ไหนนะ เขาว่ากันว่าเชฟขนมหวานทำอาหารคาวก็อร่อยไม่ต่างกัน อยากกินเชฟ...เอ๊ย! อยากกินข้าวแล้ว

         “ทีเจว่างไหม” เธอถามทันทีเมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย

         “อะไรเจ้” เสียงคนปลายสายเหมือนเพิ่งจะลุกจากที่นอน

         “แก เชฟไนท์ชวนฉันกินข้าวแหละ” พิชาญายิ้มด้วยแววตาเปี่ยมสุขจนอยากจะให้ถึงวันศุกร์นี้เร็ว ๆ

         “เขาชวนเหรอ ไม่น่าจะใช่นะ ดูเจ้ไม่ใช่สเปกเขา”

         “อ้าว! นั่นปากเหรอแก” พิชาญาอยากเข้าไปตบปากคนปลายสาย แต่เพราะวันนี้อารมณ์ดีเกินกว่าจะสนใจพวกปากหอยปากปู

         “แค่นี้นะ จะไปอาบน้ำแล้ว” พิชาญาพูดพร้อมทั้งกดวางสายโดยไม่รอให้อีกฝ่ายร่ำลา

         นางร้ายสายฝอสลัดผ้าออกจากร่างงามเดินตรงไปยังห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ตกแต่งด้วยโทนสีดำสลับขาว อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ตั้งกลางห้องน้ำก่อนถึงโซนห้องอาบน้ำ

         พิชาญายืนมองรูปร่างของหญิงสาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษสวยสดใสที่สะท้อนในกระจกบานใหญ่ มีตรงไหนบ้างที่ยังต้องปรับปรุง ใบหน้าสวยเฉี่ยว นัยน์ตาเปล่งประกายเจิดจ้าท้าทายอย่างคนมั่นใจในตนเอง หน้าอกคัปซี เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผาย ขาเรียวยาว  ริมฝีปากสวยยิ้มพึงพอใจกับเรือนร่างงดงามนั้นเป็นอย่างมาก     งานถ่ายแบบชุดว่ายน้ำล่าสุดได้รับความสนใจเกินคาด ส่งผลให้   แบรนด์หรูต่างส่งของมาให้รีวิวไม่ขาดสาย

         เธอโยนบาทบอมบ์ลงในอ่างอาบน้ำ ฟองของมันนุ่มนวลต่อผิวเนียนละเอียด กลิ่นของบาทบอมบ์ก็เช่นกัน ที่ให้ความรู้สึกดีจนความเหนื่อยล้าในวันนี้หายเป็นปลิดทิ้ง 

DayNice Café

         ร้านคาเฟกลางกรุงของเชฟคนดังตั้งอยู่ใกล้กับหมู่บ้านย่านคนมีเงิน และที่ดินซึ่งเป็นคาเฟแห่งนี้ยังมีคลินิกทันตกรรมของ   ทันตแพทย์หนุ่มหล่อเจ้าของคาเฟตั้งอยู่บนพื้นที่เดียวกันให้บริการอีกด้วย

         “ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเก่ง คิดดู เป็นทั้งทันตะเป็นทั้งเชฟ จะมีใครเพอร์เฟกต์เท่านี้อีก” คำพูดของเจ้เมย์ เธอไม่อาจแย้งได้จริง ๆ เพราะณัฐดนัยหรือเชฟไนท์ดูแลคลินิกทำฟันขนาดกลางซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวที่ส่งต่อมาให้เขาเป็นผู้สืบทอด ส่วนเดย์ไนซ์คาเฟ หรือความหมายที่เจ้าของคาเฟบอกไว้คือ วันดี ๆ ที่ได้มาสถานที่แห่งนี้

         “น่ารัก” พิชาญามองไปทางเชฟหนุ่ม ตอนนี้เขากำลัง    นวดแป้งสำหรับทำครัวซองต์ซึ่งเป็นเมนูเด่นของร้าน แต่เพราะ     พิชาญาต้องควบคุมรูปร่างทำให้เธอไม่เคยได้กินอาหารพวกนี้เลย ความงามใช่ว่าจะได้มาง่าย ๆ