งานเลี้ยง

สองวันต่อมา....

พ่อเลี้ยงอัคราจัดงานเลี้ยงสุดยิ่งใหญ่ให้แก่พนักงานและคนงานในไร่กว่าร้อยชีวิต ที่ช่วยกันตรากตรำทำงานจนออเดอร์ล็อตใหญ่ผ่านไปได้ด้วยดี 

ชายหนุ่มจัดงานเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ต์ มีอาหารมาเติมแบบไม่อั้นทั้งของคาวของหวาน ผลไม้นานาชนิดและขนมขบเคี้ยว เรียกได้ว่าขนกันมาเป็นคันรถเลยทีเดียว เพื่อให้พนักงานทุกคนได้ดื่มกินกันอย่างอิ่มหนำ งานนี้พ่อเลี้ยงอัคราทุ่มทุนควักกระเป๋าออกมาเลี้ยงพนักงานนับหลายแสนบาท เพราะจะมีการแจกของขวัญ รวมไปถึงมอบเงินรางวัลและโบนัสให้แก่พนักงานทุกคนอีกด้วย ยิ่งคนไหนที่ได้เป็นพนักงานดีเด่นประจำปี คือทำงานดี ขยัน ไม่สาย ไม่ลา ไม่ขาด ก็จะได้รับเงินรางวัลติดไม้ติดมือกลับบ้านคนละหลายพันบาทแน่นอน วันนี้จึงนับว่าเป็นวันดีๆ วันหนึ่งสำหรับทุกคน

"พ่อเลี้ยงดื่มอะไรดีครับ" 

อภิชาติถาม พลางหย่อนสะโพกลงนั่งข้างๆ อัครา ชายหนุ่มหันมองไปทางบาร์เครื่องดื่ม ที่มีบาร์เทนเดอร์คอยบริการพร้อมเสิร์ฟกันแบบไม่อั้น มีทั้งค็อกเทล ไวน์ เหล้าหลากหลายสไตล์ทั้งของไทยและของนอก บรั่นดี เบียร์สิงห์ เบียร์ช้างมีพร้อมให้บริการ

อัคราหันมองอยู่สักพัก ก็ตัดสินใจเลือกดื่มเครื่องดื่มสีหวาน แต่มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่ในนั้น

"ฉันขอค็อกเทลก็แล้วกัน"

อภิชาติอ้าปากค้าง กระพริบตาคล้ายกำลังหูฝาด "ระดับพ่อเลี้ยงดื่มค็อกเทลเองเหรอครับ ไวน์หน่อยไหมครับ"

อัคราอมยิ้มมุมปากก่อนจะตอบคำถาม "ไม่ละแกดื่มเถอะ วันนี้อนุญาตให้เมาได้เต็มที่เลย แล้วพรุ่งนี้ก็ให้ลาหยุดได้หนึ่งวัน พักผ่อนซะบ้าง"

"ขอบคุณครับ เจ้านายใจดีจัง งั้นผมไม่เกรงใจล่ะนะ"

"อ่าห๊ะ..ตามสบายเอ็นจอย"

"ครับ"

อภิชาติผละไปจากตรงนั้นเพื่อไปรวมกลุ่มกับพวกคนงาน ดื่มกินกันอย่างสนุกสนานเพราะได้รับอนุญาตจากเจ้านายแล้ว

อัคราดื่มค็อกเทลไปสองแก้วตามด้วยบรั่นดีและวิสกี้อีกอย่างละแก้ว ตอนนี้เริ่มรู้สึกหน้าตึงและมึนนิดๆ แล้ว

"พ่อเลี้ยงจะเติมวิสกี้อีกแก้วไหมคะเดี๋ยวนิดไปเอามาให้ค่ะ" เลขานุการวัยสามสิบสามเอ่ยถามอัครา

"ไม่ละ..ผมไม่อยากเมา"

"งั้นถ้าพ่อเลี้ยงต้องการอะไรเพิ่มบอกนิดได้เลยนะคะ นิดจะไปเอามาให้ค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

อัคราส่งรอยยิ้มหวานไปให้เลขานุการสาวที่ทำงานกับเขามาสามปีแล้ว  นิตยาทำงานดี ขยัน ซื่อสัตย์ ละเอียดรอบคอบ เหมาะมากกับงานประเภทเลขา

"เอ๊ะ! นั่นใครนะคุณนิตยา ที่ยืนจัดผลไม้อยู่ตรงนั้น เห็นแต่ด้านหลังไม่คุ้นเลย"

"คนไหนเหรอคะ" นิตยามองตามก็ต้องอมยิ้มมุมปาก "พ่อเลี้ยงจำไม่ได้จริงๆ เหรอคะว่านั่นใคร"

"ผมจำไม่ได้..หรือว่าจะเป็นลูกสาวของป้าไสว ใช่หรือเปล่าครับ"

"ไม่ใช่ค่ะ"

อัคราขมวดคิ้วฉับ เพ่งมองไปยังร่างบางอีกครั้ง

"พ่อเลี้ยงจำได้หรือยังคะว่าใคร"

"ผมจำไม่ได้ครับ" เขาคิดแล้วคิดอีกแต่ก็ยังจำไม่ได้ว่าเด็กสาวคนที่แต่งตัวน่ารักคนนั้นเป็นใครเพราะมองเห็นแต่ด้านหลัง

นิตยาอมยิ้มก่อนจะเฉลยให้อัคราฟัง "นั่นน้องนับดาวไงคะพ่อเลี้ยง แต่งตัวแบบนี้แล้วน่ารักมากเลยใช่ไหมคะ"

"ครับ"

อัคราคล้ายตกอยู่ในภวังค์ จ้องมองแผ่นหลังบอบบางแทบไม่ละสายตา

"น้องเขาไม่มีเสื้อผ้าสวยๆ เลยค่ะ นิดสงสารก็เลยซื้อให้ นิดว่าชุดนี้สวยเหมาะกับน้องนับดาวมากเลยค่ะ"

"ครับ..ผมขอตัวไปตักผลไม้มาทานเพิ่มก่อนนะ"

"เดี๋ยวนิดไปตักให้ค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ คุณนั่งเถอะ ผมอยากไปเลือกด้วยตัวเอง"

"ค่ะพ่อเลี้ยง"

อัคราเดินไปยังโต๊ะบุฟเฟ่ต์ผลไม้ ที่มีผลไม้หลากหลายวางเรียงรายอย่างสวยงามให้ทุกคนเลือกทาน เจ้าของแผ่นหลังบอบบางกำลังเติมแตงโมใส่ถาดเป็นครั้งที่สาม แล้วนำช่อองุ่นไซมัสคัสที่เพิ่งล้างทำความสะอาดมาวางเรียงกันอย่างสวยงาม

"อรึ..ฮรึ้ม! ฉันอยากได้แตงโมสักจาน ช่วยตักให้หน่อยสิ"

"ได้ค่ะ"

เธอตอบรับทั้งที่ไม่ได้หันมองด้วยซ้ำว่าคนที่ต้องการแตงโมเป็นใคร เธอตักแตงโมสีสวยใส่ในจานสะอาดแล้วยื่นให้พ่อเลี้ยงอัครา

"ขอบใจมาก"

"ยินดีค่ะ"

กลิ่นน้ำหอม dior sauvage ตีเข้าจมูกของเธออย่างจัง จนต้องหันมองร่างสูงที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง หญิงสาวอ้าปากค้าง ใบหน้าแดงก่ำ เมื่อสบเข้ากับสายตาคมดุคู่นั้น

"พ่อเลี้ยงอัครา"

"อ่าห๊ะ" เขายักคิ้วให้เธอหนึ่งครั้งพลางกระตุกยิ้มมุมปาก "ชุดสวยนะถ้ามองจากด้านหลัง" 

เขาวางจานแตงโมลงบนโต๊ะอาหาร ถอดแจ็กเก็ตหนังออกจากร่างแกร่งกำยำ จนเหลือเพียงเสื้อโปโลสีขาวสะอาด ชายหนุ่มคลุมมันลงบนแผ่นหลังบอบบาง แล้วกระชากเธอเข้ามาจนร่างเล็กเซถลาปะทะกับแผงอกกว้าง

"อุ๊ย! พ่อเลี้ยงจะทำอะไรคะ"

นับดาวมองใบหน้าคมคร้ามที่ก้มลงต่ำห่างกันแค่ระยะแสงผ่าน ทำให้หัวใจสาวน้อยเต้นกระหน่ำโครมคราม หล่อนเผลอมองไรหนวดที่แทงขึ้นจากผิวหนังเป็นสีดำรกครึ้มบริเวณปลายคางสาก แล้วพลันให้รู้สึกวูบวาบร้อนๆ หนาวๆ หัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อพ่อเลี้ยงอัครายิ่งก้มใบหน้าลงต่ำ จนปลายจมูกโด่งเกือบจะชนกับปลายจมูกรั้น

"ใส่แจ็กเก็ตซะ! ถ้าไม่อยากโดนลากเข้าป่าละเมาะ เสื้อผ้าแบบนี้ไว้ใส่ยั่วฉันคนเดียวก็พอ ไม่ต้องใส่ให้คนอื่นมอง เข้าใจไหมนับดาว"

"เข้าใจค่ะ แต่หนูไม่ได้ใส่มายั่วใครเลยนะคะ"

"แต่ยั่วฉัน!" 

อัคราขบกราม บดจูบลงบนริมฝีปากบางหนักๆ เพื่อลงทัณฑ์ ข้อหาที่เธอต่อปากต่อคำ ชายหนุ่มปล่อยริมฝีปากจิ้มลิ้มให้เป็นอิสระในเวลาต่อมา

"พ่อเลี้ยงจูบหนูทำไมคะ"

"ก็ทำโทษเด็กดื้อไงล่ะ ใส่แจ็กเก็ตซะ แล้วตามฉันมา"

"ค่ะ"

อัคราอมยิ้มมุมปาก เดินนำร่างบางไปยังโต๊ะรับประทานอาหาร และหลังจากนั้นจนกระทั่งเลิกงาน นับดาวก็ไม่ได้ไปไหนอีกเลย ต้องนั่งอยู่ใกล้ตัวพ่อเลี้ยงอัคราท่ามกลางสายตาของคนงานที่มองมาอย่างสงสัย ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครถึงได้นั่งร่วมโต๊ะกับพ่อเลี้ยง ได้อยู่ใกล้พ่อเลี้ยง และอยู่ในสายตาของพ่อเลี้ยงตลอดเวลา 

นับดาวนั่งตัวเกร็งอย่างประหม่าและเขินอายนิดๆ ที่ได้ใกล้ชิดกับเขา แถมยังอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา หันไปทีไรก็เจอ 

"เอ่อ..พ่อเลี้ยงคะ หนูอยากเข้าห้องน้ำค่ะ"

"ฉันพาไปนะ"

"ไม่ต้องก็ได้ค่ะ หนูไปคนเดียวได้"

"ไม่ได้! จะไปคนเดียวได้ไง ไม่กลัวโดนฉุดไปหรือไง ใส่เสื้อล่อเสือล่อตะเข้แบบนี้"

นิตยาได้ยินจึงอาสาตัวเองพานับดาวไปเข้าห้องน้ำ

"เดี๋ยวนิดพาน้องนับดาวไปเองค่ะ ผู้หญิงด้วยกันจะสะดวกกว่า"

"เอางั้นก็ได้ครับ ฝากด้วยนะคุณนิตยา"

"ค่ะ"

สองสาวลุกจากโต๊ะเพื่อไปเข้าห้องน้ำ อัครามองตาม ชายหนุ่มกดยิ้มมุมปาก จิบเบียร์เย็นๆ ไปพลาง

"เด็กอะไรน่ากินชะมัด!"

คืนนี้เสือหนุ่มจะขย้ำเหยื่อรสโอชะ เอาให้ฟ้าสว่างไปเลย....