Suwacheeの小説

สิบหกปีต่อมา...."ใครมันมาด้อมๆ มองๆ แถวหน้าบ้านกูวะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างนั้นกูยิงไส้ไหล"สิงหนาทกำลังเดินชมต้นไม้อยู่ในสนามหญ้าหน้าบ้าน เห็นใครคนหนึ่งทำลับๆ ล่อๆ อยู่ที่หน้าคฤหาสน์"ไบรอันมึงออกไปดูสิว่ามันเป็นใคร ถ้าเป็นพวกขี้ยามึงก็ไล่มันไปให้พ้นๆ""ครับคุณสิงห์""น้ำทิพย์มาหาปะป๊าหน่อยสิ" พ่อสิงห์กวักมือเรียกน้ำทิพย์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลกัน"ทำไมเหรอคะ""หนูไม่ได้นัดเพื่อนมาที่บ้านใช่ไหมคะ""ใช่ค่ะ หนูไม่ได้นัดใครมา ทำไมเหรอคะ""หนูเข้าบ้านไปช่วยแม่ดูน้องก่อนนะคะ เดี๋ยวปะป๊าตามเข้าไป""ได้ค่ะ"เมื่อน้ำทิพย์เดินเข้าไปในคฤหาสน์ สิงหนาทก็เดินตามหลังไบรอันออกมา"เจอตัวมันไหมไบรอัน" สิงหนาทตะเบ็งเสียงดังลั่นแสดงความมีอำนาจ"เจอครับคุณสิงหนาท ยังเด็กอยู่เลยน่าจะเป็นเด็กมอปลาย" ไบรอันหิ้วคอเสื้อเด็กหนุ่มคนหนึ่งเอาไว้ ที่มาทำลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าบ้าน"พ่อเอ็งชื่ออะไรวะ?" สิงหนาทตะเบ็งเสียงถามหนุ่มน้อยขาสั่นพั่บพั่บราวฉี่จะราด หลบสายตาคมดุขณะตอบคำถาม"ผะ..ผมชื่อไนท์ครับ เป็นเพื่อนกับน้ำทิพย์ครับ""เอ็งตอบไม่ตรงคำถาม ฉันถามว่าพ่อชื่ออะไร ไม่ได้ถามชื่อนาย""ผะ..พ่อชื่อธวัชชัย ดำรงเหตระกูลครับ"

"อาสิงห์เป็นยังไงบ้างคะ อาเจียนตั้งแต่เช้าเลย""หมดไส้หมดพุงเลยครับ เมื่อไหร่อาจะหยุดแพ้ท้องสักทีล่ะครับ เหนื่อยมาก หมดพลัง เอนเนอจี้ตกฮวบ" ชายร่างสูงบ่นกระปอดกระแปดขณะพาตัวเองออกมาจากห้องน้ำ"หนูก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่หนูไม่เป็นอะไรเลยนะคะ แค่กินเก่งขึ้นเท่านั้น""หนูไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ แค่อุ้มท้องลูกของอาเก้าเดือนกว่าจะคลอดก็เหนื่อยพอแล้ว ถ้าต้องแพ้ท้องอีกก็จะยิ่งทรมานอาสงสาร อาขอแพ้ท้องแทนเมียอย่างนี้ดีกว่า""คุณอาน่ารักจังเลยค่ะ"หญิงสาวเขย่งปลายเท้าหอมแก้มของเขาทั้งสองข้าง แล้วกดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปาก"แค่นี้เองเหรอครับ นึกว่าจะจัดชุดใหญ่ให้อาเสียอีกอะ""คุณอา! อาเจียนจนหน้าซีดขนาดนี้ยังจะหื่นได้อีกนะคะ ลงไปทานข้าวกันเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูพยุงไปนะคะ""ขอบคุณครับ"ตลอดระยะเวลาห้าเดือนที่ผ่านมา สิงหนาทอาการหนักมาก เขาทานอาหารที่เคยชอบไม่ได้หลายอย่างเพราะแพ้กลิ่นเครื่องเทศในอาหาร ที่ทานได้ก็อาหารชั้นสูงทั้งนั้น ประเภทส้มตำ ลาบไข่มดแดง และพวกเมนูแซ่บๆ เปรี้ยวๆ เผ็ดๆ เขาถึงจะกินได้ ทุกอย่างในร่างกายแปรปรวนไปทั้งหมดชายหนุ่มยังแพ้กลิ่นแป้งฝุ่นและกลิ่นน้ำหอมทุกชนิดอีกด้วย ได้กลิ่นไม่ได้เล

สิงหนาทอ้อนเมียหนักมากเมื่อกลับขึ้นมาบนห้องด้วยกัน เนตรทรายโอบรอบคอเขาไว้โดยอัตโนมัติเมื่อถูกช้อนอุ้มในท่าเจ้าสาว"อาบน้ำพร้อมอานะครับ อาอยากได้คนถูหลัง""ค่ะ"เนตรทรายตอบรับเขาอย่างว่าง่าย เธอถูหลังให้คนตัวใหญ่และอาบน้ำให้เขา สิงหนาทรุกเร้าเธอหนักมาก จนเม็ดทับทิมสีหวานชูชันอยู่ในอุ้งปาก"อาสิงห์ขา..""จ๋า.." ชายหนุ่มซุกไซ้ริมฝีปากไปตามลาดไหล่บอบบางในขณะขานรับเสียงหวาน"หนูอยากทำให้คุณอา""ได้สิคะ งั้นก็จัดการเลยค่ะ"ชายหนุ่มนอนแผ่หราหลับตาพริ้มอยู่ในอ่างอาบน้ำ ปล่อยให้เนตรทรายปีนขึ้นมาปลุกปั่นอารมณ์หวาม"โยกแรงอีกนิดครับที่รัก อาจะเสร็จแล้ว"หญิงสาวกดสะโพกลงมาแรงๆ บนกล้ามเนื้อหนั่นแน่น ขย่มท่อนเนื้อแข็งแกร่งตามแรงปรารถนา จนท่อน้ำรักปริแตกไปหนึ่งน้ำ สิงหนาทสูดปากลมหายใจหอบกระชั้น ขยำแก้มก้นงอนงามแล้วกดค้างเอาไว้อย่างนั้น"เมียอาเก่งมากเลยครับ อาหลงหนูจนหัวปักหัวปำ อยากจะกลืนลงท้องให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ขออาขย่มหนูบ้างนะครับ"จบคำสิงหนาทก็จัดการกินตับเธอไปสองครั้ง เขาโยกขย่มเธอจนเต็มคราบเอาให้หายอยาก จนเจ้าของร่างบางอ่อนระทวยอยู่ในวงแขนกำยำ สองร่างเปล่าเปลือยนอนกกกอดกันในอ่างอาบน้ำ หลั

สามเดือนต่อมา....สิงหนาทและบอดี้การ์ดเดินทางมาดูที่ดินแปลงหนึ่งซึ่งมีคนประกาศขาย นายหน้าค้าที่ดินติดต่อไปทางสิงหนาทบอกว่าที่ดินแปลงนี้สวยมาก เหมาะแก่การทำบ้านพักตากอากาศเชิงเกษตร สิงหนาทเลยแวะเข้ามาดูด้วยตัวเอง ถ้าถูกใจจะได้ซื้อเก็บเอาไว้ แต่จู่ๆ เขาก็รู้สึกหน้ามืดทำท่าจะล้มลงไปดีที่ราเชนทร์รั้งแขนเขาไว้ได้ทัน "อ๊ะ! เจ้านายระวังครับ"ทันทีที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านหลังรีบขึ้นมาขนาบข้างพยุงร่างของสิงหนาทเอาไว้ทันที"คุณสิงห์เป็นอะไรไปครับ" ไบรอันถาม หน้าตาตื่นตกใจมาก เพราะสิงหนาทไม่เคยมีอาการแบบนี้"นั่นสิครับคุณสิงห์ หน้าซีดเชียว นั่งก่อนนะครับ" นายหน้าค้าที่ดินรีบนำทางให้พาสิงหนาทมาพักที่ใต้ต้นไม้ซึ่งมีแคร่ไม้ไผ่วางเอาไว้ตรงนั้น"ผมน่าจะเป็นลมแดดนะครับ วันนี้แดดแรงมากอากาศก็ร้อนมาก""แต่ปกติเจ้านายก็ลุยงานกลางแดดอยู่ตลอดนี่ครับ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย หรือช่วงนี้พักผ่อนน้อยก็เลยหน้ามืด" ราเชนทร์เอ่ย พลางควักยาดมจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตลายตารางส่งให้เจ้านายสิงหนาทรับไว้รีบเปิดแล้วดมทันที "ช่วงนี้ฉันโหมงานหนักไปหน่อยเลยนอนน้อย พอมาเจอแดดแรงๆ ก็เลยหน้ามืด""คุณสิงห์ดื่

ยี่สิบนาทีต่อมา...เนตรทรายลุกขึ้นจากเตียงเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมเอาไว้หลวมๆ ร่างโปร่งหมุนตัวเดินไปเปิดหน้าต่าง มองเห็นแสงสีทองกำลังเรืองรองอร่ามรับเช้าวันใหม่หญิงสาวเปิดรอยยิ้มสดใสให้กับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว เพราะเธอมีความสุขมากที่ได้เป็นเจ้าสาวของสิงหนาทผู้ชายสมบูรณ์แบบ ต่อจากนี้ไปชีวิตเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเพราะต้องเตรียมตัวเป็นคุณแม่รวมไปถึงศรีภรรยา เธอจะทำทั้งสองหน้าที่นี้ให้ดีสุด ให้สมกับที่ได้รับโอกาสจากคนดีๆ อย่างสิงหนาท ผู้ชายอบอุ่นและอ่อนโยนที่สุดในโลกโลกใบเล็กๆ ของเธอ ต่อไปจะมีแต่เขาและลูกๆ ของเรา แค่คิดเนตรทรายก็มีความสุขแล้วสกุณาส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วขับขานเป็นทำนองน่าฟังในยามเช้า ทำให้คนที่อารมณ์ดีอยู่แล้วยิ่งอารมณ์ดีมากขึ้นร่างเล็กหันมองรอยยับย่นบนที่นอนอีกครั้ง แลเห็นคราบแห่งความทรงจำแล้วอมยิ้มบางๆ มันน่าอายชะมัด ที่สเควิร์ตออกมาอย่างนั้นในขณะถึงจุดสุดยอด แต่อาสิงห์กลับชอบ แล้วบอกให้เธอปลดปล่อยออกมา มันบ้ามาก น่าอายที่สุดทั้งหมอนและผ้าห่มตกหล่นอยู่สะเปะสะปะไปคนละทิศละทาง เพราะเพิ่งผ่านสมรภูมิรักมาหมาดๆ คราบน้ำกามยังไม่แห้งเกรอะกรัง กลิ่นคาวคละคลุ้งยังติดอย

รุ่งเช้าของวันใหม่....สองร่างยังคงนอนหลับไหลเพราะความเหนื่อยล้าอยู่บนที่นอนหนาขนาดคิงไซซ์ คนตัวเล็กซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันให้ความรู้สึกอบอุ่นยิ่งนัก สิงหนาทกกกอดเมียรักเอาไว้ทั้งคืนครึ่งชั่วโมงต่อมา...เนตรทรายเริ่มขยับเปลือกตาเปิดออกช้าๆ ในขณะที่ร่างหนายังคงหลับสนิทเบียดกายชิดกับเธอ เสียงลมหายใจของสิงหนาทดังเข้าออกสม่ำเสมอ ท่อนแขนแกร่งโอบรัดลำตัวของเธอให้แนบไปแผงอกกว้างหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองปลายคางสากที่มีตอหนวดดำๆ ดูเซ็กซี่มาก ริมฝีปากรูปกระจับที่จุมพิตเธออย่างดุดัน ปลายจมูกโด่งเป็นสัน หน้าผากกว้าง ดูมีอำนาจ แพขนตางอนยาว คิ้วหนา โครงหน้าฟ้าประทานชัดๆ สามีของเธอหล่อมากถึงแม้จะอายุสี่สิบสาม แต่ทว่าเขากลับดูสง่างาม ภูมิฐาน ในสายตาของเธอเนตรทรายเผลอจูบไปเบาๆ ที่ปลายคางสาก แล้วลูบไล้แผงอกกว้างอย่างระมัดระวัง หัวคิ้วหนาของสิงหนาทขมวดเข้าหากันก่อนที่เขาจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา"ตื่นแล้วเหรอคะ"เขาถามในขณะที่ก้มลงจูบตรงกลางหน้าผากของคนตัวเล็กหนึ่งครั้ง เลื่อนลงมายังปลายจมูกโด่งรั้น จบลงที่ริมฝีปากบาง เขาจูบเบาๆ แล้วผละใบหน้าออกห่าง มองหน้าเธอในระยะแสงผ่าน เนตรทร

"วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะครับพี่พลอย ..ผมร้อนใจ กลัวพี่พลอยจะเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับผม"ภัทรดลเชยคางมนให้หันมาสนใจเขา เมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าจอทีวี"ผมหล่อกว่าดอกไฮเดรนเยียนั้นตั้งเยอะ! สนใจผมหน่อยสิครับ"ภัทรดลทำหน้างอง้ำราวกับเด็กน้อย"ขี้น้อยใจจังเลยนะ หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย"พลอยลดารีบหันไปสนใจหน้าจอทีวี ที่มีดอกไฮเดรนเยียสีขาว "พี่ชอบดอกไฮเดรนเยียสีขาว" หญิงสาวพูดเปรยขึ้นมา"แล้วเรื่องจดทะเบียนของเราล่ะ..พี่จะว่ายังไง อย่าเอาแต่สนใจเรื่องอื่นสิครับ"ภัทรดลไม่สบอารมณ์นัก ที่หญิงสาวไม่ให้ความสนใจ รู้สึกน้อยใจจนต้องลุกออกไปจากโซฟา ภัทรดลเดินออกมาที่ริมหน้าต่าง เขาถอนหายใจหนักๆ พลอยลดาเป็นผู้หญิงที่เขารักมาก เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป จนคิดจะมัดใจเธอไว้ด้วยการจดทะเบียน"แล้วเราจะไปจดทะเบียนกันที่ไหน พี่ต้องเตรียมอะไรบ้างเหรอภัทร"ภัทรดลหน้าบาน เมื่อได้ยินหล่อนพูดอย่างนั้น " พี่ไม่ต้องเตรียมอะไรเลยครับ แค่บัตรประชาชนกับสำเนาทะเบียนบ้านก็พอ""อ๋อค่ะ..งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะภัทร""ไม่เอาอะ ผมจะอาบพร้อมพี่""นี่ภัทร!..เกเรใหญ่แล้วนะ""นะครับพี่พลอย ช่วยถูหลังให้ผมหน่อย นะครับพี่พลอยคนสวยน

หลังกลับจากเล่นน้ำตก ภัทรดลก็ลงมือทำอาหาร เป็นข้าวผัดอเมริกันสองจานง่ายๆ พลอยลดาอยากช่วยแต่ชายหนุ่มปฏิเสธ เพราะอยากโชว์สกิลในการทำอาหารให้หญิงอันเป็นที่รักทานด้วยตัวเอง"มันกินได้แน่นะภัทร"หญิงสาวหัวเราะคิกคักขณะเดินเข้ามาในครัว เห็นชายหนุ่มกำลังตั้งใจ หั่นผักอย่างเอาเป็นเอาตาย"กินได้สิครับ พี่พลอยรอทานฝีมือเชฟภัทรเลยครับ รับรองอร่อยจนต้องร้องขออีกจาน""โอ้โห..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"พลอยลดาหัวเราะลั่นกับความขี้โม้ของภัทรดลเขาอมยิ้ม วางมีดแล้วรีบประชิดตัวเธอ"เอ่อ..คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ย เมื่อคืนนอนโซฟามันเมื่อย ปวดหลังไปหมดเลย"เขาเชยคางหญิงสาวให้รับจุมพิตจากเขา "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าลืมสิครับคนสวย คืนนี้ขอนอนด้วยคนนะ"พลอยลดาพยักหน้ารับด้วยความเขินอาย "ก็ได้จ้ะภัทร"เมื่อหญิงสาวตอบอย่างนั้น หมอภัทรเลยแสดงความดีใจ ช้อนอุ้มเธอไว้ในท่าเจ้าสาว แกว่งไปแกว่งมาสามสี่ครั้ง"ผมดีใจจังเลยครับพี่พลอย..ขอบคุณมากนะครับ""วางพี่ลงเถอะภัทร พี่เวียนหัวแล้วนะ จะดีใจอะไรขนาดนั้น""ผมดีใจมากครับที่ได้นอนกับพี่พลอย""ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะนะ"หญิงสาวหยิกหมับเข้าที่แขนล่ำๆ ของภัทรดล ชายหนุ่มอมยิ้ม"ก็ม

หลังรับประทานอาหารเสร็จ ภัทรดลก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวให้ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน เป็นน้ำตกธรรมชาติที่ไหลลงจากภูเขาสูง น้ำสะอาดสีขาวเย็นชื่นใจ พวกคนงานในไร่ช่วยกันดูแลรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี ไม่ให้มีขยะมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลใดๆ ลงไปในแหล่งน้ำธรรมชาติ เพราะนอกจากจะใช้อาบ ยังใช้ในการอุปโภคได้ด้วย "พี่พลอยเราไปเล่นน้ำตกกันไหมครับ ที่ท้ายไร่มีน้ำตกสวยมากเลยนะ""ไปสิคะ เดี๋ยวรอพี่เปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ""ได้ครับ"พลอยลดารีบวิ่งขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ เพราะเธอตั้งใจจะไปเล่นน้ำ หล่อนนุ่งกางเกงขาสั้นสีดำเหนือเข่า คู่กับเสื้อยืดสีขาว และไม่ลืมที่จะหยิบเอาผ้าขนหนูไปด้วย ทั้งคู่เดินตรงไปทางท้ายไร่ มีข้าวโพดที่คนงานในสวนปลูกเอาไว้เพื่อเลี้ยงสัตว์ ต้นข้าวโพดโตสูงไล่เลี่ยกัน เรียงเป็นแถวตลอดสองข้างทาง"บรรยากาศร่มรื่นดีจัง" เธอเกาะแขนล่ำๆ ของหมอภัทรเดินลัดเลาะไปตามทางที่มีต้นไม้ใบหญ้าขี้นตามธรรมชาติค่อนข้างรก ตอนนี้ทั้งคู่เดินออกมาไกลจากตัวบ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตรน่าจะได้ หญิงสาวรู้สึกเหนื่อย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายก็เลยเหนื่อยง่าย "อีกไกลมั้ยภัทร กว่าจะถึงน้ำตกอะ พี่เหนื่อยแล้วนะ""ใกล้ถึงแล้วครั

ตกดึกคืนนั้น พัชระได้ส่งคนมาลอบสังหารนายแพทย์หนุ่มในโรงพยาบาล คนร้ายปลอมตัวเป็นบุรุษพยาบาลแอบย่องเข้ามาในห้องของภัทรดล ดีที่ชายหนุ่มตั้งรับได้ทัน เพราะเขาไม่ได้หลับลึกขนาดที่เสียงลูกบิดดังแกร๊กจะไม่รู้สึก ถ้าเป็นพยาบาลเข้ามาวัดไข้ตอนดึกจะมีเสียงรองเท้าคัทชูดังขณะก้าวเท้าเดิน แต่นี่เงียบกริบ มีเพียงเสียงลูกบิดประตูเท่านั้น แค่นี้หมอภัทรก็รู้ได้ทันทีว่ามันผิดปกติคนร้ายยกมีดกะจะจ้วงแทงจากทางด้านหลัง นายแพทย์หนุ่มกลิ้งหลบได้ทัน หันมาประจันหน้ากับคนร้ายในท่ายืน เขาไม่ลืมกดออดบนหัวเตียงเพื่อเรียกพยาบาล คนร้ายเห็นดังนั้น จึงปามีดสั้นใส่ร่างคุณหมอทันที เขาเบี่ยงตัวหลบมีดไปทางซ้าย คนร้ายจู่โจมกระโดดถีบเข้าตรงยอดอก ภัทรดลหงายหลังฟาดลงกับโต๊ะข้างเตียง เกิดเสียงดังโครมใหญ่"เกิดอะไรขึ้นคะ"พยาบาลเข้ามาเพราะได้ยินเสียงออดดังและเกิดเสียงดังขึ้นในห้องพักผู้ป่วย"ช่วยด้วยครับ ช่วยไปตามรปภ.ให้ขึ้นมาช่วยผมด้วยครับ ผมถูกทำร้าย"ภัทรดลตะโกนขณะที่คนร้ายพยายามใช้มีดอีกเล่มจ้วงแทงเข้าที่หัวไหล่ซ้าย เขาหลบเกือบไม่ทัน คมมีดวืดไปด้านหลังเฉียดใบหูเขาไปนิดเดียว เสียงรปภ.สองคน บุรุษพยาบาลอีกสามสี่คนกรูกันเข้ามา

"สวัสดีครับคุณพลอยลดา อาการดีขึ้นมากแล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ หมอดีใจด้วยนะครับ..เรื่องนั้น""ขอบคุณมากค่ะคุณหมอชวัตร แล้ววันนี้หมอภัทรไม่มาเหรอคะ""หมอภัทรไม่สบายน่ะครับ นอนพักอยู่ห้องพิเศษด้านล่าง""อ้าว! เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ" สายตาเป็นห่วงหมอภัทรแสดงออกชัดเจน"หมอภัทรถูกแทงอะครับ โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็โดนไปหลายแผลเหมือนกัน""ถ้าอย่างนั้นพลอยขอไปเยี่ยมหมอภัทรได้ไหมคะ พลอยเป็นห่วงหมอภัทรค่ะ""ได้สิครับคุณพลอยลดา เดี๋ยวผมจะให้คนเปลมาเข็นคุณออกไป รอสักครู่นะครับ"พลอยลดามาเยี่ยมภัทรดลที่ตึกผู้ป่วยชาย เธอเดินเข้าไปใกล้เตียง เห็นใบหน้าหมอหนุ่มซีดเซียว บริเวณบั้นเอวมีผ้าก๊อซปิดแผลเอาไว้ หญิงสาวเข้าไปเขย่าแขนเขาเบาๆ ภัทรดลลืมตาตื่นขึ้นมา"คุณพลอยลดา มาได้ยังไงครับ คุณหายดีแล้วเหรอครับ""ฉันหายดีแล้วค่ะหมอภัทร พรุ่งนี้คุณหมอชวัตรบอกว่าให้ฉันกลับบ้านได้ นี่คุณหมอถูกคนร้ายแทงไปกี่แผลคะ""สี่ห้าแผลครับ แต่ที่หนักๆ น่าจะที่บั้นเอว ตอนนี้ขยับไม่ได้เลย ปวดแผลมากครับ""แล้วคุณหมอจำหน้าคนร้ายได้หรือเปล่าคะ แจ้งความไว้แล้วหรือยัง""อาจารย์หมอแจ้งความให้แล้วครับ แต่คนร้ายมันคลุมหมวกไอ้โ

เช้าวันถัดมา ดอกกุหลาบสีขาวถูกเพิ่มจำนวนเป็นสองดอก ภัทรดลแอบเอามาวางเอาไว้ตอนคนไข้หลับอีกเช่นเคย พวงกุญแจมีอักษรภาษาอังกฤษอ่านว่าพลอยถูกห้อยโผล่พ้นออกมานอกถุงเสื้อกาวน์ด้วยความจงใจ "พี่จะจำสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้ไหมนะ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดแอบคิดในใจ อมยิ้มน้อยๆ ให้กับแผนการของตัวเอง หนุ่มนักศึกษาแพทย์เดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหญิงเพื่อสอบถามอาการตามปกติ แต่ที่รู้สึกหงุดหงิดคือดอกกุหลาบในถังขยะ"คุณพลอยไม่ชอบดอกกุหลาบสีขาวเหรอครับ ทำไมทิ้งในถังขยะล่ะ""ฉันไม่ชอบคนให้ค่ะ ก็เลยโยนทิ้งไป ฉันไม่อยากรับของอะไรจากเขาอีก"หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบนิดๆ "นี่คุณรู้เหรอครับ ว่าใครเป็นคนให้ดอกกุหลาบ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว พลอยลดานิ่วหน้า"ก็ของคุณเพชรไงคะ คนที่ทำร้ายร่างกายของฉัน ผู้ชายคนนั้นชอบตบหัวแล้วลูบหลัง เขาจะให้ของราคาแพงทุกครั้งที่ทำฉันเจ็บ ไม่ใช่ของเขาแล้วจะเป็นของใคร"ภัทรดลสบายใจขึ้นมาทันที "แล้วนี่คุณจะแจ้งความไหมครับ ทางเรายินดีช่วยนะ""ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า" พลอยลดาทำหน้าเบื่อหน่าย ภัทรดลเดินเข้ามาใกล้เตียงคนไข้ เผื่อเธอจะสังเก