Novels by Suwachee

สองบอดี้การ์ดเดินลงจากรถคันหรูของสิงหนาท ราเชนทร์กับไบรอันเตรียมพร้อมจะไปจัดการกับนายดำคนขับรถจอมหื่น ก่อนไปก็ไม่ลืมโทรเรียกกำลังเสริมเพื่อให้ขับรถมารับยังจุดเกิดเหตุ"ไอ้เชษ เดี๋ยวมึงมารับกูกับไอ้อั๋นด้วยนะ พิกัดกับโลเคชั่นกูส่งไปทางไลน์แล้ว""ได้ครับพี่เชนทร์ แล้วจะให้พวกผมพกอาวุธไปด้วยไหมครับ""ไม่ต้องพกมาก็ได้ กูกับไอ้อั๋นสองคนน่าจะเอาอยู่ มึงขับรถมารับพวกกูก็พอ""ครับ"จบคำราเชนทร์ก็กดตัดสาย หันมองไปยังร่างใหญ่ที่ยืนทำหน้าบูด อีกทั้งยังส่งค้อนวงใหญ่มาให้เขา"อ้าว..แล้วนี่มึงเป็นอะไร มายืนทำหน้าบูดเหมือนตูดอยู่ได้ แล้วมึงค้อนกูทำไมไอ้อั๋น"ไบรอันกรอกตาไปมา ทำท่าทางฟึดฟัด "ไบรอัน..ผมชื่อไบรอันไม่ใช่อั๋น เราเคยตกลงกันแล้วใช่ไหมว่าให้เรียกไบรอัน ทำไมพี่เรียกอั๋น มันไม่เท่เข้าใจมะ""ไอ้ห่า..เดี๋ยวปั่ดเหนี่ยวเข้าให้ หน้าสิ่วหน้าขวาน ยังจะมางอนกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ทำไม! ถ้ากูไม่เรียกไบรอันมึงไม่มีแรงเดินหรือไงวะ""ใช่ครับ..พี่ต้องเรียกผมว่าไบรอัน..เท่านั้น!""อะ..เอา ไบรอันก็ไบรอัน แม่งเอ๊ย! กูล่ะปวดตับกับมึงจริงจริ๊ง บ้านเกิดอยู่อุดรธานีเสือกอยากชื่อเหมือนเกิดที่ลอสแอนเจลิส กูแม่งอยา

ณ ลานจอดรถในห้างสรรพสินค้านายดำโยนของทั้งหมดที่หญิงสาวซื้อมาไว้ตรงเบาะหลัง คล้ายเป็นการบังคับให้เธอต้องมานั่งข้างหน้า"รีบขึ้นรถสิครับ"เขาขึ้นมานั่งประจำที่คนขับพลางออกคำสั่ง หญิงสาวกระแทกสะโพกลงบนเบาะนั่งอย่างไม่เต็มใจนัก"ลุงดำอะ ทำไมรีบชวนกลับจังเลยคะ หนูยังช็อปไม่มันเลยอะ ยังมีอีกหลายร้านที่หนูยังไม่ได้ซื้อเลยนะคะ""เอาไว้วันหลังค่อยมาอีกก็ได้นี่ครับ วันนี้คุณหนูซื้อเยอะแล้วนะ หันมองข้างหลังดูสิครับ""นี่ยังน้อยค่ะ เวลามากับเพื่อนซื้อเยอะกว่านี้อีก""วันหลังนะครับไม่ดื้อนะ"เขาวางมือแหมะลงบนท่อนขาอวบอัด ลูบไล้เบาๆ สองสามครั้ง เนตรทรายมองตาขวาง"ลุงดำอย่าทำรุ่มร่ามสิคะ นี่มันในห้างนะ" เธอปัดมือเขาทิ้ง ขยับตัวหนีจนติดกับกระจก"แต่เราอยู่ในรถนี่ครับ แล้วรถก็ติดฟิล์มดำ ไม่มีใครเห็นหรอกครับ" ชายชราตอบคำถามได้อย่างหน้ามึนมาก เขาลากมือสากไปทั่วเรียวขาอวบอัด เลยไปจนถึงใจกลางร่องรัก ที่มีแพนตี้ตัวบางเป็นปราการด่านสำคัญ"ลุงดำ! เอามือออกไปค่ะ" เธอแหวใส่คนที่ทำหน้ามึนมือไม้ยุบยับราวกับหนวดปลาหมึกอย่างไรอย่างนั้น"ทำไมล่ะครับ คุณหนูชอบไม่ใช่เหรอ วันก่อนยังให้ผมช่วยเกาให้อยู่เลย""ออกรถสักที

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เนตรทรายก็ทำตัวห่างเหินกับนายดำ เขาถามคำเธอตอบคำ ไม่รับโทรศัพท์ ไม่โทรหา และมักจะกลับบ้านค่ำเป็นประจำทุกวัน จนนายดำทนไม่ไหว เขาจะไม่ปล่อยให้คุณหนูเนตรทรายทำตัวห่างเหินกับเขาอย่างนี้อีกแล้ว วันนี้เป็นไงเป็นกันต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องช่วงค่ำของวันจันทร์ ดำมาดักรอพบคุณหนูเนตรทรายที่ประตูรั้วหน้าบ้าน เพราะเนตรทรายจะกลับเข้ามาประมาณสามทุ่มในทุกๆ วัน"ทำไมช่วงนี้คุณหนูกลับบ้านดึกทุกคืนเลยครับ ผมจะไปรับก็ไม่ยอมให้ผมไปรับ อ้างโน่นอ้างนี่ตลอดเวลา โทรศัพท์ไปคุณหนูก็ไม่ยอมรับสายมีแต่ตัดสายทิ้ง""หลีกไปค่ะ หนูจะเข้าบ้าน"เนตรทรายไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ ยิ่งคิดถึงการกระทำของเขาในคืนนั้นเธอยิ่งขยะแขยง อยากอยู่ห่างๆ"ไม่หลีกครับ ยังไงวันนี้คุณหนูกับผมต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่อง!" น้ำเสียงของดำช่างกระด้างกระเดื่องและห้วนจัด"หนูไม่มีอะไรจะเคลียร์กับลุงค่ะ""คุณหนูหลบหน้าผมทำไมครับ ตั้งแต่วันนั้น""อย่าให้หนูเกลียดลุงมากไปกว่านี้เลยค่ะ แค่นี้หนูก็เกลียดไม่รู้จะเกลียดยังไงแล้ว""คุณหนูเกลียดผมแน่เหรอครับ แล้วครางชื่อผมทำไม เวลาที่ผมเข้าไปอยู่ในตัวคุณ

เมื่อส่งเนตรทรายจนถึงเส้นชัยไปแล้วหนึ่งครั้ง คราวนี้ถึงทีของเขาบ้าง ที่จะตักตวงความสุขจากเรือนร่างบอบบางให้อิ่มหนำเฒ่าลามกลูบไล้มือสากสัมผัสไปทุกส่วนบนเรือนร่างอวบอัดทุกตารางนิ้ว ไม่มีส่วนไหนที่ตกสำรวจ และไม่มีส่วนไหนที่ไม่เคยตกเป็นของเขา เพราะเขาเป็นคนแรกที่ได้ครอบครองเธอร่างสูงจ้องมองริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธอแล้วลอบกลืนน้ำลาย เขารู้ว่ามันหวานแค่ไหน คนตัวใหญ่กดเธอให้นอนหงายลงบนโต๊ะไม้ที่เก่าคร่ำคร่า เป็นโต๊ะที่เขาใช้เป็นที่ประกอบอาหาร ฝ่ามือหนารูดสาวตัวตนสองสามครั้งจนมันขึ้นลำพองตัวขึ้นมา จากงูเขียวก็กลายเป็นอานาคอนด้าตัวใหญ่ ชายชรากดส่วนหัวถูไถกับปลายเม็ดกระสันแล้วสอดตัวตนเข้ามาครึ่งลำ"อ๊ะ! เจ็บนะ!"คนตัวเล็กสะดุ้งวาบ ตีโพยตีพายใส่คนตัวใหญ่ทั้งที่เขาสอดใส่มันเข้ามาได้แค่ครึ่งลำเท่านั้น นายดำชะงัก"ยังเจ็บอยู่เหรอครับ ผมคิดว่าคุณหนูจะชินแล้วเสียอีกอะ"(คนบ้า! ใครมันจะชินกันล่ะใหญ่โตซะขนาดนั้น) เนตรทรายแอบคิดในใจเพียงเท่านั้น หล่อนไม่กล้าอ้าปากพูดมันออกมา กลัวคนบ้าจะกดมันเข้าไปในตัวเธอทีเดียว ครั้งก่อนเขาเสียบเข้ามาในตัวเธอทีเดียวทั้งลำ จนเธอเจ็บแสบร้าวระบมในช่องทางรักอยู่หลายวันชายช

เขาช้อนอุ้มร่างบางมาจากสนามหญ้าข้างบ้าน เดินลัดเลาะมาจนถึงห้องพัก ปิดประตูลงกลอนเสร็จสรรพด้วยมือแกร่งแค่หนึ่งข้าง แต่แทนที่เขาจะวางเธอลงบนที่นอนหนานุ่มขาวสะอาด กลับพาเธอมาวางบนโต๊ะไม้ที่เก่าคร่ำคร่า ที่เขาใช้มันเป็นที่ประกอบอาหารในห้องครัวแทนร่างแกร่งแทรกตัวเองเข้ามาระหว่างกลางของเรียวขาที่ไร้ซื่งเสื้อผ้า เพราะมันถูกกระชากจนขาดวิ่นไปหมดแล้วก้านนิ้วเรียวลูบไล้ไปทั่วง่ามขาที่นุ่มเนียนสะอาดตา เขาแยกขาเธอออกจากกันดันมันให้ยกขึ้นตั้งชันทั้งสองข้างแล้วพาดมันเอาไว้บนบ่า"อ้าขาให้กว้างๆ หน่อยสิครับ"เขาสั่ง แต่แทนที่เธอจะทำตามกลับหุบรวบขาเข้าหากัน"คุณหนูอย่าดื้อสิครับ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!"เขาขู่ แล้วเธอก็ต้องยอมทำตาม เธอไม่อยากพบเจอกับความกักขระ ดุดัน จนร่างกายบอบช้ำเหมือนวันนั้นอีกแล้ว เธอเจ็บและหวาดเสียวเหมือนใจจะขาด ในยามที่เขาเอาเข็มขัดฟาดแล้วกัดไปจนทั่วแผ่นหลัง ยิ่งคิดเนตรทรายยิ่งไม่กล้าขัดใจคนเผด็จการ หล่อนอ้าขาออกจนกว้างทำตามที่เขาสั่ง"ดีมากครับ ผมจะพาคุณหนูไปท่องแดนสวรรค์ ไม่ดื้อนะครับเด็กดี"อันที่จริงเธอไม่ได้อยากจะเป็นเด็กดีของเขาหรอกนะ แค่ไม่อยากเจ็บตัวต่างหากล่ะ ถึงได้ยอมทำตาม

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เนตรทรายก็ทำตัวห่างเหินกับนายดำ เขาถามคำเธอตอบคำ ไม่รับโทรศัพท์ ไม่โทรหา และมักจะกลับบ้านค่ำเป็นประจำทุกวัน จนนายดำทนไม่ไหว เขาจะไม่ปล่อยให้คุณหนูเนตรทรายทำตัวห่างเหินกับเขาอย่างนี้อีกแล้ว วันนี้เป็นไงเป็นกันต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องช่วงค่ำของวันจันทร์ ดำมาดักรอพบคุณหนูเนตรทรายที่ประตูรั้วหน้าบ้าน เพราะเนตรทรายจะกลับเข้ามาประมาณสามทุ่มในทุกๆ วัน"ทำไมช่วงนี้คุณหนูกลับบ้านดึกทุกคืนเลยครับ ผมจะไปรับก็ไม่ยอมให้ผมไปรับ อ้างโน่นอ้างนี่ตลอดเวลา โทรศัพท์ไปคุณหนูก็ไม่ยอมรับสายมีแต่ตัดสายทิ้ง""หลีกไปค่ะ หนูจะเข้าบ้าน"เนตรทรายไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ ยิ่งคิดถึงการกระทำของเขาในคืนนั้นเธอยิ่งขยะแขยง อยากอยู่ห่างๆ"ไม่หลีกครับ ยังไงวันนี้คุณหนูกับผมต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่อง!" น้ำเสียงของดำช่างกระด้างกระเดื่องและห้วนจัด"หนูไม่มีอะไรจะเคลียร์กับลุงค่ะ""คุณหนูหลบหน้าผมทำไมครับ ตั้งแต่วันนั้น""อย่าให้หนูเกลียดลุงมากไปกว่านี้เลยค่ะ แค่นี้หนูก็เกลียดไม่รู้จะเกลียดยังไงแล้ว""คุณหนูเกลียดผมแน่เหรอครับ แล้วครางชื่อผมทำไม เวลาที่ผมเข้าไปอยู่ในตัวคุณ

"วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะครับพี่พลอย ..ผมร้อนใจ กลัวพี่พลอยจะเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับผม"ภัทรดลเชยคางมนให้หันมาสนใจเขา เมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าจอทีวี"ผมหล่อกว่าดอกไฮเดรนเยียนั้นตั้งเยอะ! สนใจผมหน่อยสิครับ"ภัทรดลทำหน้างอง้ำราวกับเด็กน้อย"ขี้น้อยใจจังเลยนะ หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย"พลอยลดารีบหันไปสนใจหน้าจอทีวี ที่มีดอกไฮเดรนเยียสีขาว "พี่ชอบดอกไฮเดรนเยียสีขาว" หญิงสาวพูดเปรยขึ้นมา"แล้วเรื่องจดทะเบียนของเราล่ะ..พี่จะว่ายังไง อย่าเอาแต่สนใจเรื่องอื่นสิครับ"ภัทรดลไม่สบอารมณ์นัก ที่หญิงสาวไม่ให้ความสนใจ รู้สึกน้อยใจจนต้องลุกออกไปจากโซฟา ภัทรดลเดินออกมาที่ริมหน้าต่าง เขาถอนหายใจหนักๆ พลอยลดาเป็นผู้หญิงที่เขารักมาก เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป จนคิดจะมัดใจเธอไว้ด้วยการจดทะเบียน"แล้วเราจะไปจดทะเบียนกันที่ไหน พี่ต้องเตรียมอะไรบ้างเหรอภัทร"ภัทรดลหน้าบาน เมื่อได้ยินหล่อนพูดอย่างนั้น " พี่ไม่ต้องเตรียมอะไรเลยครับ แค่บัตรประชาชนกับสำเนาทะเบียนบ้านก็พอ""อ๋อค่ะ..งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะภัทร""ไม่เอาอะ ผมจะอาบพร้อมพี่""นี่ภัทร!..เกเรใหญ่แล้วนะ""นะครับพี่พลอย ช่วยถูหลังให้ผมหน่อย นะครับพี่พลอยคนสวยน

หลังกลับจากเล่นน้ำตก ภัทรดลก็ลงมือทำอาหาร เป็นข้าวผัดอเมริกันสองจานง่ายๆ พลอยลดาอยากช่วยแต่ชายหนุ่มปฏิเสธ เพราะอยากโชว์สกิลในการทำอาหารให้หญิงอันเป็นที่รักทานด้วยตัวเอง"มันกินได้แน่นะภัทร"หญิงสาวหัวเราะคิกคักขณะเดินเข้ามาในครัว เห็นชายหนุ่มกำลังตั้งใจ หั่นผักอย่างเอาเป็นเอาตาย"กินได้สิครับ พี่พลอยรอทานฝีมือเชฟภัทรเลยครับ รับรองอร่อยจนต้องร้องขออีกจาน""โอ้โห..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"พลอยลดาหัวเราะลั่นกับความขี้โม้ของภัทรดลเขาอมยิ้ม วางมีดแล้วรีบประชิดตัวเธอ"เอ่อ..คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ย เมื่อคืนนอนโซฟามันเมื่อย ปวดหลังไปหมดเลย"เขาเชยคางหญิงสาวให้รับจุมพิตจากเขา "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าลืมสิครับคนสวย คืนนี้ขอนอนด้วยคนนะ"พลอยลดาพยักหน้ารับด้วยความเขินอาย "ก็ได้จ้ะภัทร"เมื่อหญิงสาวตอบอย่างนั้น หมอภัทรเลยแสดงความดีใจ ช้อนอุ้มเธอไว้ในท่าเจ้าสาว แกว่งไปแกว่งมาสามสี่ครั้ง"ผมดีใจจังเลยครับพี่พลอย..ขอบคุณมากนะครับ""วางพี่ลงเถอะภัทร พี่เวียนหัวแล้วนะ จะดีใจอะไรขนาดนั้น""ผมดีใจมากครับที่ได้นอนกับพี่พลอย""ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะนะ"หญิงสาวหยิกหมับเข้าที่แขนล่ำๆ ของภัทรดล ชายหนุ่มอมยิ้ม"ก็ม

หลังรับประทานอาหารเสร็จ ภัทรดลก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวให้ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน เป็นน้ำตกธรรมชาติที่ไหลลงจากภูเขาสูง น้ำสะอาดสีขาวเย็นชื่นใจ พวกคนงานในไร่ช่วยกันดูแลรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี ไม่ให้มีขยะมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลใดๆ ลงไปในแหล่งน้ำธรรมชาติ เพราะนอกจากจะใช้อาบ ยังใช้ในการอุปโภคได้ด้วย "พี่พลอยเราไปเล่นน้ำตกกันไหมครับ ที่ท้ายไร่มีน้ำตกสวยมากเลยนะ""ไปสิคะ เดี๋ยวรอพี่เปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ""ได้ครับ"พลอยลดารีบวิ่งขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ เพราะเธอตั้งใจจะไปเล่นน้ำ หล่อนนุ่งกางเกงขาสั้นสีดำเหนือเข่า คู่กับเสื้อยืดสีขาว และไม่ลืมที่จะหยิบเอาผ้าขนหนูไปด้วย ทั้งคู่เดินตรงไปทางท้ายไร่ มีข้าวโพดที่คนงานในสวนปลูกเอาไว้เพื่อเลี้ยงสัตว์ ต้นข้าวโพดโตสูงไล่เลี่ยกัน เรียงเป็นแถวตลอดสองข้างทาง"บรรยากาศร่มรื่นดีจัง" เธอเกาะแขนล่ำๆ ของหมอภัทรเดินลัดเลาะไปตามทางที่มีต้นไม้ใบหญ้าขี้นตามธรรมชาติค่อนข้างรก ตอนนี้ทั้งคู่เดินออกมาไกลจากตัวบ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตรน่าจะได้ หญิงสาวรู้สึกเหนื่อย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายก็เลยเหนื่อยง่าย "อีกไกลมั้ยภัทร กว่าจะถึงน้ำตกอะ พี่เหนื่อยแล้วนะ""ใกล้ถึงแล้วครั

ตกดึกคืนนั้น พัชระได้ส่งคนมาลอบสังหารนายแพทย์หนุ่มในโรงพยาบาล คนร้ายปลอมตัวเป็นบุรุษพยาบาลแอบย่องเข้ามาในห้องของภัทรดล ดีที่ชายหนุ่มตั้งรับได้ทัน เพราะเขาไม่ได้หลับลึกขนาดที่เสียงลูกบิดดังแกร๊กจะไม่รู้สึก ถ้าเป็นพยาบาลเข้ามาวัดไข้ตอนดึกจะมีเสียงรองเท้าคัทชูดังขณะก้าวเท้าเดิน แต่นี่เงียบกริบ มีเพียงเสียงลูกบิดประตูเท่านั้น แค่นี้หมอภัทรก็รู้ได้ทันทีว่ามันผิดปกติคนร้ายยกมีดกะจะจ้วงแทงจากทางด้านหลัง นายแพทย์หนุ่มกลิ้งหลบได้ทัน หันมาประจันหน้ากับคนร้ายในท่ายืน เขาไม่ลืมกดออดบนหัวเตียงเพื่อเรียกพยาบาล คนร้ายเห็นดังนั้น จึงปามีดสั้นใส่ร่างคุณหมอทันที เขาเบี่ยงตัวหลบมีดไปทางซ้าย คนร้ายจู่โจมกระโดดถีบเข้าตรงยอดอก ภัทรดลหงายหลังฟาดลงกับโต๊ะข้างเตียง เกิดเสียงดังโครมใหญ่"เกิดอะไรขึ้นคะ"พยาบาลเข้ามาเพราะได้ยินเสียงออดดังและเกิดเสียงดังขึ้นในห้องพักผู้ป่วย"ช่วยด้วยครับ ช่วยไปตามรปภ.ให้ขึ้นมาช่วยผมด้วยครับ ผมถูกทำร้าย"ภัทรดลตะโกนขณะที่คนร้ายพยายามใช้มีดอีกเล่มจ้วงแทงเข้าที่หัวไหล่ซ้าย เขาหลบเกือบไม่ทัน คมมีดวืดไปด้านหลังเฉียดใบหูเขาไปนิดเดียว เสียงรปภ.สองคน บุรุษพยาบาลอีกสามสี่คนกรูกันเข้ามา

"สวัสดีครับคุณพลอยลดา อาการดีขึ้นมากแล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ หมอดีใจด้วยนะครับ..เรื่องนั้น""ขอบคุณมากค่ะคุณหมอชวัตร แล้ววันนี้หมอภัทรไม่มาเหรอคะ""หมอภัทรไม่สบายน่ะครับ นอนพักอยู่ห้องพิเศษด้านล่าง""อ้าว! เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ" สายตาเป็นห่วงหมอภัทรแสดงออกชัดเจน"หมอภัทรถูกแทงอะครับ โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็โดนไปหลายแผลเหมือนกัน""ถ้าอย่างนั้นพลอยขอไปเยี่ยมหมอภัทรได้ไหมคะ พลอยเป็นห่วงหมอภัทรค่ะ""ได้สิครับคุณพลอยลดา เดี๋ยวผมจะให้คนเปลมาเข็นคุณออกไป รอสักครู่นะครับ"พลอยลดามาเยี่ยมภัทรดลที่ตึกผู้ป่วยชาย เธอเดินเข้าไปใกล้เตียง เห็นใบหน้าหมอหนุ่มซีดเซียว บริเวณบั้นเอวมีผ้าก๊อซปิดแผลเอาไว้ หญิงสาวเข้าไปเขย่าแขนเขาเบาๆ ภัทรดลลืมตาตื่นขึ้นมา"คุณพลอยลดา มาได้ยังไงครับ คุณหายดีแล้วเหรอครับ""ฉันหายดีแล้วค่ะหมอภัทร พรุ่งนี้คุณหมอชวัตรบอกว่าให้ฉันกลับบ้านได้ นี่คุณหมอถูกคนร้ายแทงไปกี่แผลคะ""สี่ห้าแผลครับ แต่ที่หนักๆ น่าจะที่บั้นเอว ตอนนี้ขยับไม่ได้เลย ปวดแผลมากครับ""แล้วคุณหมอจำหน้าคนร้ายได้หรือเปล่าคะ แจ้งความไว้แล้วหรือยัง""อาจารย์หมอแจ้งความให้แล้วครับ แต่คนร้ายมันคลุมหมวกไอ้โ

เช้าวันถัดมา ดอกกุหลาบสีขาวถูกเพิ่มจำนวนเป็นสองดอก ภัทรดลแอบเอามาวางเอาไว้ตอนคนไข้หลับอีกเช่นเคย พวงกุญแจมีอักษรภาษาอังกฤษอ่านว่าพลอยถูกห้อยโผล่พ้นออกมานอกถุงเสื้อกาวน์ด้วยความจงใจ "พี่จะจำสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้ไหมนะ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดแอบคิดในใจ อมยิ้มน้อยๆ ให้กับแผนการของตัวเอง หนุ่มนักศึกษาแพทย์เดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหญิงเพื่อสอบถามอาการตามปกติ แต่ที่รู้สึกหงุดหงิดคือดอกกุหลาบในถังขยะ"คุณพลอยไม่ชอบดอกกุหลาบสีขาวเหรอครับ ทำไมทิ้งในถังขยะล่ะ""ฉันไม่ชอบคนให้ค่ะ ก็เลยโยนทิ้งไป ฉันไม่อยากรับของอะไรจากเขาอีก"หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบนิดๆ "นี่คุณรู้เหรอครับ ว่าใครเป็นคนให้ดอกกุหลาบ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว พลอยลดานิ่วหน้า"ก็ของคุณเพชรไงคะ คนที่ทำร้ายร่างกายของฉัน ผู้ชายคนนั้นชอบตบหัวแล้วลูบหลัง เขาจะให้ของราคาแพงทุกครั้งที่ทำฉันเจ็บ ไม่ใช่ของเขาแล้วจะเป็นของใคร"ภัทรดลสบายใจขึ้นมาทันที "แล้วนี่คุณจะแจ้งความไหมครับ ทางเรายินดีช่วยนะ""ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า" พลอยลดาทำหน้าเบื่อหน่าย ภัทรดลเดินเข้ามาใกล้เตียงคนไข้ เผื่อเธอจะสังเก