จูบ

แก้วตาเดินตัวเปื้อนโคลน เสียงน้ำหยดติ๋ง ๆ จากปลายผมและแขน

“พี่เสือหาญ…จ๊ะ”

แก้วตาเรียกเสียงใส แต่ในน้ำเสียงแฝงความบีบคั้นและตัดพ้อ

เสือหาญวางเอกสารลง แววตาคมหันมาสบสายตาแก้วตา

“แก้วตา…เกิดอะไรขึ้น..ทำไมเลอะเทอะเต็มตัวอย่างนี้"

แก้วตาก้าวเข้าไปใกล้ ยกมือโบกโคลนบนเสื้อผ้าตัวเองเพื่อให้เห็นชัด ๆ รอยเปื้อนเต็มตัว

"จ๊ะ…วันนี้จอมขวัญไม่ระวังตัวเลย ฉันกำลังเดินอยู่ดี ๆ เธอชนฉันจนล้มลง น้ำและโคลนกระเด็นเต็มตัว"

เสียงแก้วตาแผ่วแต่หนักแน่นเต็มไปด้วยความโศกและโกรธปนกัน

เสือหาญมองอย่างไม่พอใจ ดวงตาคมลึกลงราวกับกำลังประเมินสถานการณ์

"จริงหรือ…แก้วตา?"

แก้วตาพยักหน้าแน่น

“ใช่จ๊ะ…ฉันไม่ได้โกหก…”

เสือหาญถอนหายใจลึก มือกำแน่นเล็กน้อย ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้ แววตาเต็มไปด้วยความดุร้ายแต่ปกป้อง

"ถ้าเช่นนั้น…ฉันจะจัดการให้เรียบร้อย อย่าให้ใครกล้าเอาเปรียบเธออีก"

น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและหนักแน่น ทำให้แก้วตารู้สึกทั้งอบอุ่นและมั่นใจ

ตัดมาฉากมาที่ลำธาร

จอมขวัญเดินออกมาจากลำธาร ร่างหมาดชุ่ม เสื้อผ้าที่บิดน้ำจนเกือบแห้งแนบตัว

เมื่อเธอก้าวเข้ามาใกล้หมู่บ้าน เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นดังขึ้นจากด้านหน้า เสือหาญย