เมียเสือหาญจอมโจร

เมียเสือหาญจอมโจร

last updateLast Updated : 2025-09-05
By:  ต้าเหนิงUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
7 ratings. 7 reviews
40Chapters
637views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อเสือหาญต้องเห็นพ่อถูกโจรฆ่าตายต่อหน้าต่อตา ความแค้นถูกสลักลึกในหัวใจ… วันที่เขาเติบใหญ่ เขากลับมาเพื่อล้างบัญชีเลือด แต่ในเส้นทางแห่งการแก้แค้นนั้น เขากลับได้พบ “รักแท้” กับลูกสาวตำรวจผู้ซื่อสัตย์… รักที่เปรียบเสมือนแสงสว่างเดียวในชีวิตที่เต็มไปด้วยความมืดมิดของเขา

View More

Chapter 1

จ่าแฉล้ม

“읍.”

방문이 열리더니 두 사람이 비틀거리며 안으로 들어왔다.

두 사람은 취기 가득한 얼굴로 현관에서 키스를 나누었고 거친 숨소리와 야릇한 분위기가 방 안을 가득 채웠다.

“아.”

남자에게 안기게 된 신예린은 깜짝 놀라 소리를 질렀다.

작고 여린 신예린이 건장한 남자에게 안겨 있는 모습은 사람들의 음심을 자극했다.

그들은 곧장 침대로 향했다. 신예린은 침대 위로 옮겨졌고 거대한 몸이 그녀를 깔아뭉갰다.

남자의 눈꼬리가 빨갰다. 지금 이 순간, 평소 절제미가 느껴졌던 그의 눈동자에서 불꽃이 튀는 것만 같았다.

이성의 끈을 놓은 모습이었다.

신예린은 손가락이 하얘질 정도로 침대 시트를 힘주어 꽉 쥐었다. 그녀의 눈동자가 아주 잠깐 빛났다.

흔들리는 불빛 아래, 그들의 가쁜 숨소리가 방안에 울려 퍼졌다.

...

“예린아.”

“예린아!”

신예린은 화들짝 놀라며 잠에서 깼다. 그녀의 이마에 식은땀이 맺혀 있었다.

또다시 그 꿈을 꾸게 되었다. 벌써 한 달이나 지났는데도 매일 밤 그 장면이 꿈에 나왔다.

그날은 여도준의 생일날이었다. 신예린은 들뜬 마음으로 여도준을 찾아갔는데 여도준은 그녀뿐만 아니라 같은 과의 다른 친구들도 불렀고 그중에는 예쁘기로 소문난 강효은도 있었다. 두 사람은 바짝 붙어 앉아서 아무렇지도 않게 스킨십을 했다.

적지 않은 사람들이 신예린의 눈치를 살폈다. 그녀의 반응이 궁금한 것처럼 말이다.

신예린과 여도준은 같은 과지만 반이 달랐고 과 동기들은 신예린이 여도준을 2년 가까이 좋아했다는 걸 다들 알고 있었다. 심지어 여도준 본인도 그 사실을 알고 있었는데 단 한 번도 그녀를 거절한 적이 없었다.

그러나 오늘 친구들의 반응을 살펴보니 이미 다들 강효은의 존재를 알고 있는 듯했다. 오직 신예린만 바보처럼 아무것도 모르고 있었던 것이다.

그동안 여도준은 강효은과 썸을 타면서 어장 관리를 했다.

호기심 가득한 친구들의 시선에 상처를 받은 신예린은 웃음거리가 되어버린 자신의 짝사랑을 이젠 끝내겠다고 마음먹었다.

그날 기분이 좋지 않았던 신예린은 술을 많이 마셨고 화장실에 갈 때 취기에 비틀거리다가 다른 사람과 부딪치게 되었다. 그리고 그때 한 남자의 그윽한 눈매를 보게 되었다.

남자는 여도준보다 훨씬 더 잘생겼고 더 남자다웠다.

술에 취해 무모해진 신예린은 남자의 멱살을 잡으면서 작게 숨을 내뱉었다.

“나랑 잘래요?”

그 뒤는 뻔했다. 두 사람은 함께 호텔로 향했고 그곳에서 하룻밤을 보냈다.

술에 취해 미친 짓을 저지른 신예린은 다음 날 아침 자신이 다른 남자와 나체로 침대 위에 누워있는 걸 본 순간 소스라치게 놀라면서 서둘러 옷을 챙겨 입고 헐레벌떡 호텔을 떠났다.

신예린은 자신이 실수했다는 걸 알고 있었다. 그래서 아무에게도 그 일을 얘기하지 못했고 그 남자가 누군지 알아보지도 못했다.

그러나 그 일을 줄곧 생각하고 있었기에 그로부터 한 달이 지난 지금도 거의 매일 밤 같은 꿈을 꾸었다.

서로 얽힌 나신과 거친 숨소리, 그리고 남자의 그윽한 눈매까지...

“예린아, 어서 일어나. 왜 넋을 놓고 있어? 개강하자마자 지각하고 싶어서 그래?”

송지유의 목소리에 뒤늦게 정신을 차린 신예린은 꿈속에서 보았던 장면들을 머릿속에서 지운 뒤 황급히 침대에서 일어났다.

세수를 마친 뒤 신예린은 가방을 들고 송지유와 함께 교실로 향했다.

“뭐가 그렇게 급해?”

신예린은 송지유의 발걸음을 따라가기가 벅찼다.

“오늘 해부학 수업 있는 거 잊었어?”

송지유가 말했다.

“너 요즘 진짜 제정신이 아닌 것 같아. 아무것도 기억 못 하잖아.”

신예린은 그제야 학교에서 거금을 들여 아주 뛰어난 해부학 교수님을 모셔 왔다는 사실을 떠올렸다. 그 교수님은 세계 최고의 의대인 존 헤일리 의대를 졸업한 뒤 바로 교수가 되었는데 의대 역사상 가장 젊은 교수라고 한다.

그 교수님은 개인적인 일 때문에 제때 학교에 도착하지 못했고 학교에서는 어쩔 수 없이 해부학 수업을 한 달 뒤로 미뤘다. 연휴가 끝나고 다시 학교로 돌아왔을 때 그들이 들어야 할 첫 수업이 바로 그 교수님의 수업이었다.

“예린아, 그거 알아? 오늘 아침에 그 교수님을 만난 애가 있대.”

송지유가 약간 신난 어투로 말했다.

“그 교수님 엄청 잘생겼대. 우리랑 완전히 다른 차원의 사람이라고 하던데. 그것 때문에 지금 학교 완전 난리 났어. 그 교수님 수업을 선택하지 않은 학생들 모두 후회하고 있대.”

송지유는 신예린의 손을 잡아당기며 말했다.

“우리 빨리 가자. 늦으면 우리 자리가 없을지도 몰라.”

신예린은 그럴 리가 없다고 생각했다. 그들은 이미 3학년이었고 심지어 해부학 수업은 1교시였다. 사실 일부 학생들은 아침에 일어나지 못해 룸메이트에게 대리 출석을 부탁할 때가 있었고 그 탓에 실제로 교실은 텅 비어 있어도 대부분의 학생들이 출석 체크를 한 경우가 종종 있었다.

교실 앞에 도착했을 때, 사람들로 북적이는 교실을 본 신예린은 눈이 휘둥그레졌다.

평소라면 절대 볼 수 없는 광경이었기 때문이다.

그러나 송지유는 이런 상황을 이미 예상한 듯했다.

“잘생긴 데다가 학벌도 좋으니 아이돌이 따로 없네.”

그녀는 신예린을 끌고 안으로 들어갔다.

“잠시만요. 들어갈게요. 청강하러 오신 분들은 저희 수강생들에게 자리를 좀 양보해 주시겠어요?”

어렵게 빈자리를 찾아서 앉자 송지유는 뭔가를 발견하고 질린 듯한 표정을 지어 보였다.

“아침부터 재수가 없네.”

그녀의 시선을 따라가 보니 앞에 여도준과 강효은이 앉아 있었다.

일부 중요한 수업들은 같은 과 학생들이 모두 함께 큰 교실에서 수업을 들었는데 해부학 수업에서 그들과 마주칠 줄은 몰랐다.

그들은 아주 다정한 사이 같아 보였다. 여도준이 귓속말을 하자 강효은이 수줍은 표정으로 입을 가리고 웃었다.

신예린이 그들을 바라보고 있는 걸 발견한 송지유는 한숨을 쉬었다.

“네가 요즘 정신이 빠진 사람처럼 구는 것도 이해가 가. 2년 동안 짝사랑한 사람이 다른 사람이랑 사귄다는데 아무렇지 않을 리가 없지.”

그 말에 신예린은 깜짝 놀란 표정으로 송지유를 바라보았다.

“둘이 사귄다고?”

“어. 여도준 생일날부터 사귀기 시작했대. 그 표정 뭐야? 설마 지금 안 거야?”

신예린이 대답했다.

“응. 방금 알았어.”

“그러면 그동안 정신줄을 놓고 다닌 이유가 뭐야?”

개강한 지 거의 한 달이 다 되어가기 때문에 송지유는 신예린의 상태를 알 수밖에 없었다.

“...”

신예린은 술을 마시고 다른 사람과 잤다는 말을 차마 하지 못했고, 그녀가 대꾸하지 않자 송지유는 신예린의 어깨를 토닥이면서 말했다.

“그래, 알겠어. 네 말을 믿을게.”

“...”

그건 사실이었다.

“여도준이 좀 잘생긴 데다가 성적이 좋은 건 맞지만 그걸 제외하면 잘난 점 하나 없지 않아? 저런 쓰레기 같은 놈을 좋아할 필요는 없어. 여도준보다 잘생기고 공부 잘하는 사람은 이 세상에 널렸거든. 새로 온 교수님도 그렇잖아. 여도준 따위는 비교도 안 되지. 예린아, 차라리 다른 사람을 좋아하는 건 어때?”

신예린은 망연한 표정으로 그녀를 바라보았다.

“누구?”

송지유가 장난스럽게 말했다.

“새로 온 교수님은 어때?”

송지유는 못 하는 말이 없었다.

신예린은 송지유의 이마를 찰싹 때렸다.

“무슨 헛소리를 하는 거야?”

갑자기 교실 안이 소란스러워졌다.

“왔다. 교수님 오셨어.”

사람들로 북적거리던 교실 안이 삽시에 떠들썩해졌다. 다들 기린처럼 목을 쭉 빼고 교수를 기다렸고 신예린도 마찬가지였다.

그녀는 단순히 그 교수가 얼마나 잘생겼는지가 궁금했을 뿐이다.

정말 그렇게나 비현실적으로 잘생겼을까?

아주 늘씬한 남자가 교실 문 앞에 도착했다.

그는 키가 매우 컸고 얼굴도 준수했다. 날카로운 턱선, 쭉 뻗은 콧대에 높은 코끝, 매력적인 입술... 그윽한 눈동자는 사람의 마음을 꿰뚫어 볼 듯했고 점잖으면서도 고고한 분위기는 사람들의 감탄을 자아냈다.

송지유는 옆에 앉은 신예린이 헛숨을 들이키는 걸 들었다.

“예린아, 내가 말했지. 진짜 잘생겼다니까.”

신예린은 책상에 납작 엎드렸다.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
สุพรรณ ทาทอง
ดีมากๆๆ รออ่านทีเดียว
2025-08-17 17:41:47
6
user avatar
ขิม ลี่
เขียนดีจ้า
2025-08-17 17:38:49
5
user avatar
จัน จัน
ขอให้ปังๆนะเพื่อน
2025-08-17 17:33:45
4
user avatar
Nook Nook
โอเครๆๆดียุ
2025-08-17 17:29:35
0
user avatar
ชิษณุพงศ์ ขวัญเขียน
เนื้อเรื่องสนุกครับ
2025-08-17 12:19:50
1
default avatar
ชิษณุพงศ์ ขวัญเขียน
สนุกจ้าดีๆๆ
2025-08-17 12:17:24
1
user avatar
ต้าเหนิง
ขอให้ปังๆนะ
2025-08-15 21:04:57
2
40 Chapters
จ่าแฉล้ม
ในสมัยราชการที่ 8 พ.ศ 2477-2494 ช่วงเวลานั้นประเทศไทยมีความเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและสังคมสูงมาก ทำให้ชุมโจร หรือผู้ร้ายมือฉมังโดยเฉพาะ ชนบท หุบเขา หรือพื้นที่ทุรกันดาร ในยุคปราบโจรย่อมมีตำรวจน้ำดีค่อยปกป้องประชาชนต่อสู้กับอำนาจมืดที่อยู่เบื้องหลัง เช่นนั้นการจะปราบโจรนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย พล. ต.อ เผ่า ศรียานนท์ จึงมีคำสั่งให้ จ่าแฉล้ม หรือพันตำรวจตรีแฉล้มลงพื้นที่ประจำการอยู่ที่ อำเภอสวนผึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของจังหวัดราชบุรีติดกับชายแดนพม่า มีภูมิประเทศเป็นภูเขาสูงและป่าทึบ ทำให้เป็นพื้นที่ ที่ชุมโจรใช้เป็นที่หลบซ่อนพลางตัวปังๆ....เสียงลูกปืนดังปะทะกันดังก้องไปทั่วป่าต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน"หยุดก่อน" ชายวัยกลางคนลั่นออกคำสั่งให้หยุดกะทันหันในระหว่างที่กำลังต่อสู้กับโจรชั่ว ผู้นั้นคือพันตำราจจ่าแฉล้มถูกขนานนามว่าเป็นตำรวจน้ำดี ไม่มีใครไม่รู้จักเขาแม้กระทั่งในหมู่กลุ่มโจร "จ่า ทำไมถึงไม่ตามพวกมันเข้าไป" ลูกน้องมือปืนตำรวจถามด้วยความสงสัย จ่าแฉล้มยังไม่ได้เอ่ยอะไรตนนั้นเดินออกจากจุดที่ไม่คุ้นเคยกลับไปตั้งหลักยังที่ปลอดภัย เมื่อตนนั้นมาถึงจุดที่จอดรถจึงเอ่ยปากออกมาทันที "พวกนายไม่ร
last updateLast Updated : 2025-07-22
Read more
ปะทะ
รูปร่างสูงใหญ่กำยำคิ้วเข้มพาดเฉียงจมูกโด่งเป็นสันในชุดคราบราชการ เอียงหน้าอย่างช้าๆ แล้วเอ่ยว่า"ข้ามีนามว่า จ่าแฉล้ม" สิ้นสุดเสียงประโยคสุดท้ายทุกอย่างรอบตัวเงียบงันไปชั่วคราวรูหูหลายคู่มันตันไปชั่วขณะ"จ่าแฉล้ม? " ทันใดนั้นทุกคนนึกได้ขึ้นมาพร้อมกันว่า นั้นคือตำรวจที่เขาเล่าลือว่าเก่งกาจไม่แพ้โจรไม่คิดว่าจะได้เจอตัวเป็น ๆ "ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวเป็น ๆ ท่าทางสุขุมพูดน้อยต่อยหนักแต่ทว่าจ่าแฉล้มนั้นมีบุตรสาวเพียงผู้เดียวไม่มีบุตรชายเลย" ชาวบ้านพูดถึงจ่าแฉล้มนานนับเป็นชั่วโมงเล่าเรื่องราวในอดีตที่เคยเป็นที่จดจันไปทั่วราชบุรี แต่มีฝีมือขนาดนี้โจรชั่วก็ไม่เคยลดลงมีแต่เพิ่มขึ้นและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และเรื่องราวต่อจากนี้มันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง "ว.9 มีเหตุฉุกเฉิน...ว.2 ได้ยินหรือไม่ได้ยินแล้วตอบด้วย " เสียงวอวิทยุสื่อสารติดขัดดังขึ้นในขณะที่จ่าแฉล้มกำลังเดินทางกลับไปยังที่ประจำการอำเภอสวนผึ่ง ดูท่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วจ่าแฉล้มได้ติดต่อกลับไปทันที "ว.2 ได้ยินหรือไม่ " " ว.2 เกิดเหตุการขนยาบ้าที่ชายแดนพม่าให้ส่งกำลังเสริมเข้ามาด่วน" น้ำเสียงลูกน้องดังจนแสบหูได้ติดต่อกลับมาด
last updateLast Updated : 2025-07-22
Read more
กลับหมู่บ้าน
ไม่นานนักรถที่กำลังเร่งคันเร่งเข้ามาก็ได้มาหยุดอยู่ที่เกิดเหตุ ชายสูงโปรงกำลังเปิดประตูลงจากรถพร้อมกับเพื่อนอีกคน ในมือถือปืนอยู่ตลอดสายตากวาดมองไปรอบ ๆ ทุกทิศทาง เมื่อเห็นว่ามีตำรวจพวกเดียวกันนั้นกำลังนอนจมกองเลือดตนไม่รอช้าที่จะรีบเข้าไปช่วยเหลือ "ตำรวจคนนั้นฉันไม่เคยเห็นมาก่อน" ไอ้สันขวานขยิบปากพลางพูดขึ้นด้วยความสงสัย"เงียบ ๆ เอ็งอย่าพูดมาก" "หืม ! "เสือหาญถอนหายใจสั่งเป็นนัยว่าอย่าเพิ่งคุยกันตอนนี่. แล้วแอบดูสถาณการณ์ต่อไป อย่างเงียบๆ จนตำรวจผู้นั้นนำตัวลูกน้องขึ้นรถขับออกจากชายแดนทั้งสามจึงเผยตัวอออกมา "พี่เสือหาญ ตำรวจคนนี้ดูท่าจะเป็นตำรวจน้ำดี" สันขวานถามด้วยความสงสัย ในขณะนั้นเสือหาญก็พยักหน้า แต่เหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา กระบานอยากรู้เพราะอยากฟังความคิดเห็น"พี่เสือหาญ พี่รู้อะไรมา" "ตำรวจคนนี้ข้าพอได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาบ้างเป็นตำรวจน้ำดี เพิ่งย้ายมาอยู่ที่ราชบุรีได้แค่หกเดือน มีนามว่าจ่าแฉล้มถูกสั่งการจากย้ายที่ประจำการเพื่อมาที่นี่ " สันขวานและกระบานที่ได้ฟังเช่นนั้นก็พอเข้าใจ แต่ทั้งสองนั้นคิดว่าจ่าแฉล้มนั้นคงจะอยู่ได้ไม่นานเหมือนตำรวจคนก่อน ๆ จึงไม่ได้สนใจอะ
last updateLast Updated : 2025-07-22
Read more
แก้วตา
"ข้าว่าเอ็งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ พวกข้าจะอ้วก" กลิ่นระบายออกมาจนทั้งสองต้องเอามือปิดจมูกแล้วค่อยๆเดินออกมาห่างจากตัวแก้วตา แก้วตาที่ขี้วีนเมื่อเห็นว่าทั้งสองทำท่าทางรังเกียจเธอ เธอชี้นิ้วขึ้นมาด่ารัวๆ จนไม่รู้ว่าหายใจทางไหน"นี่พวกเอ็ง ฉันไม่ใช่ผีนะ" เสียงกระทืบเท้าเหยียบหญ้าจนง้อ ทึก ๆ? "ไอ้บ้า อย่ามามองฉันด้วยสายแบบนั้น" รังสีความไม่พอใจได้แผ่ซ่านออกมาจนไอ้สันขวานกับไอ้กระบานสะดุ้งตัวรีบวิ่งสับฝีเท้าไปให้ไกล"แหวะ " แรงดันปะทุออกมากลางหน้าอกพุ่งน้ำออกมาสาดทิ้งลงใส่หญ้าแห้งใกล้กองฟางเรี่ยวแรงเกือบ หมดฤทธิ์จนเดินหมดแรงตามองซ้ายขวาจนตาลาย "เฮ้ย ไอ้กระบาน เอ็งว่าป่ะ นางแก้วตามันแอบชอบพี่เสือหาญป่าวว่ะ" (เสียงไอ)"แค่ก ๆ ""ข้าก็คิดเหมือนเอ็ง ข้าว่าเราไปดูพี่เสือหาญเถอะ" "เออๆ" ทั้งสองลุกขึ้นยืนพร้อม ๆ กันก้าวเท้าถี่ ๆ มุ่งหน้าไปยังศาลาหมู่บ้านที่อยู่ไม่ไกลมากนัก แต่ในขณะนั้นไอ้สันขวาน/ไอ้กระบานต้องหยุดหลบซ่อนหลังต้นไม้ทันที เมื่อเห็นนางแก้วตาอยู่บนศาลากับพี่เสือหาญ และยายชราที่นั่งพิงเก้าอี้หัวเราะคุยกันอย่างมีความสุขแค่เสือหาญเอ่ยปากขยับท่าทางมันทำให้หัวใจของแก้วตาหัวใจแทบ
last updateLast Updated : 2025-07-22
Read more
ตลาด
ลูกน้องลุงแหวนค่อย ๆ ใช้ไม้เขี่ยเสื่อที่เต็มไปด้วยเลือดออกอย่างช้า มืออีกข้างอุดจมูกไว้แล้วหันหน้าหนีมองออกไปทางอื่น"ศพ นี่ประหลาดมาก" เสือหาญกล่าวในใจเมื่อเห็นศพชาวบ้านตาโตเท่าไข่ไก่ พะอืดพะอมคดตัวลงเหมือนกำลังจะอาเจียนมือยกขึ้นปิดปากปิดจมูกแน่น"โอ๊ย จะไม่ไหวแล้ว" ชาวบ้านเซถอยหลังปากสั่นงึกงักทรุดนั่งลงกับพื้นพยายามกลั้นอาเจียนสุดชีวิต ทันใดนั้นชาวบ้านนางกลุ่มนั้นทนไม่ไหวกับสภาพศพที่น่ากลัวและกลิ่นเหม็นที่ทนไม่ได้จึงทยอยออกจากลานประชุม สภาพศพรอยมีดบาดลึกหลายจุด เสื้อผ้าขาดวินจนแทบไม่เหลือสภาพเดิมบางจุดเห็นผิวหนังที่ฟกซ้ำและไหม้เกรียมเหมือนถูกทรมานก่อนเสียชีวิต"ใครกันฆ่าแม้กระทั่งคนสติไม่ดี" เสือหาญกล่าวในขณะที่เสือหาญนั้นยืนสำรวจศพอยู่ห่างๆ สายตาได้ไปสะดุดกับบางสิ่งบางอย่าง เขาสวมถุงมือแล้วค่อยๆ ดึงฝ่ามือที่กำแน่นเอาสิ่งของในนั้นออกมาลุงแหวนกับลูกน้องที่ว่ามันคือเศษเสื้อทำมาจากด้ายที่หายากมีเฉพาะผู้มีฐานะครอบครัวที่มีเงินชาวบ้านตาดำทั่วไปคงไม่มีปัญญาชื้อได้"ลุงแหวน ลุงจะทำอย่างไรต่อไป " "ฉันว่าต่อให้ไปฟ้องตำรวจก็ไม่มีประโยชน์"ลุงแหวนได้แต่ส่ายหน้าจนปัญญาที่จะติดตามผู้ร้ายต
last updateLast Updated : 2025-07-22
Read more
เสียงปืน ปังๆ
"จ๊ะ วันหน้าฉันจะมาอุดหนุนป้าอีก" สิ้นสุดประโยคเสือหาญกำลังจะเดินออกจากหน้าร้านแต่ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเสียงปืนดังลั่นปัง ๆ ปัง ๆ  กระสูนยิงขึ้นสู่ท้องฟ้ากลางตลาด ผู้คนทั้งตลาดชะงักไปชั่วขณะ ทันใดนั้นเสียงร้องกรีดก็ดังขึ้นผู้คนรีบหมอบลงกับพื้น บ้างคนก็ล้มระเนระนาดเพราะเบียดกันหนี "ไม่อยากตาย ก้มหัวลงแล้วนำของมีค่าออกมา"  โจรข่มขู่ดังขึ้นพร้อมปืนในมือที่ยกสูงเหนือศรีษะ มันสวมหมวกไอ้โม่งสีดำท่าทายทุกคนอย่างไม่เกรงกลัว"แย่แล้ว "  หญิงสาวที่ยืนชื้อขนมเปี๊ยะต้องหมอบลงอย่างว่าง่ายเธอนั้นมีความหวาดกลัว จนแววตาอยู่ไม่นิ่งเสือหาญไม่รอช้ารีบเดินมาบังคนแก่และหญิงสาวไว้"ไม่ต้องกลัวหลบอยู่หลังฉัน"น้ำเสียงที่ราบเรียบบอกหญิงสาวให้หลบหลัง หญิงสาวรู้สึกสบายใจขึ้นมาทันทีเมื่อมีชายแปลกหน้าออกมาปกป้อง ไอ้โจรที่เห็นเช่นนั้นก็หัวเราะเยาะเย้ยเสือหาญ"ฮ่า ๆ ไอ้หนุ่มหน้าอ่อน"  มันอ้าปากลั่นกลางตลาดอย่างสะใจราวกับกำลังท้าทายทุกคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าพวกมัน"ฉันเตือนแกแล้วนะ!"  เสือหาญค่อยๆก้าวเท้าเดินไป
last updateLast Updated : 2025-07-23
Read more
สร้อย
ในระหว่างที่ออกเดินทางทุกอย่างดูปกติเหมือนไม่มีอะไร แต่เสือหาญนั้นเป็นคนขับรถจึงมองบรรยากาศรอบ ๆ ที่มีแต่ป่าไม้บนพื้นดินที่มีรอยรถผ่านไปมาเหมือนปกติ แต่ตรั้งนี้เสือหาญดันบังเอิญเหลือบตามองไปยังพื้นดินที่แห้งละเอียด ดวงตาเพ็งเล่งเห็นสิ่งผิดปกติจึงรีบเหยียบเบรคกะทันหันในขณะที่เพื่อนทั้งสองกำลังดื่มกาแฟ "ร้อน ๆ.." การหยุดเบรคกะทันหันทำให้แก้วกาแฟที่ถืออยู่สาดกระเด็นใส่เสื้อสันขวานและไอ้กระบาน "พี่หาญ เป็นอะไร" เสือหาญยังไม่ทันตอบอะไรรีบเปิดประตูรถออกไปข้างนอก หยดเลือดแดงเข้มบนพื้นดินลากยาวไปยังในป่า ในขณะนั้นไอ้สันขวานกับไอ้กระบานลงรถมามองลงพื้นดินตามเสือหาญ "พี่เสือหาญ หรือว่า.." ทั้งสามคนมองหน้ากันก็รู้ทันทีว่ามีโจรกำลังปล้นผู้คนที่ผ่านทาง ทันใดนั้นเสือหาญได้สะกดรอยตามหยดเลือด เมื่อเดินไปตามเรื่อย ๆ ได้เจอกับพวกเสือใบลูกน้องของมัน5 คน กำลังเล็งปืนจ่อหัวผู้บริสุทธิ์ พวกเขาได้แต่ยกมือไหว้ร้องขอชีวิต แต่พวกมันกลับยิงข่มขู่ ปัง! ปัง! "อย่าๆ ฉันไม่มีเงินจริงๆ" น้ำเสียงร้องแทบขาดใจ....เหลือบมองขาข้างขวาถูกยิงทั้งที่ยังมีสติ "กูไม่เชื่อ" มันหัวเราะยิ้มมุมปากในมือถือผ้าเช็
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more
ต่อสู้
ตัดภาพมาที่ บ้านพักจ่าแฉล้มในค่ำคืนหมู่บ้านที่เงียบสงัดแสงไฟอ่อนๆบ้านเรือนสลัวลงทีละดวง ลมเย็นพัดผ่านเบาๆผ่านต้นไม้ริมรั้ว แต่ไม่มีใครรู้เลยว่ามีความเคลื่อนไหวบางอย่างกำลังแอบซ่อนอยู่ในความเงียบ เงาร่างชายสามคนค่อยๆ ลอบปีนรั้วบ้านแบ่งหน้าที่ไปคนละทิศทางแต่ทว่าในหนึ่งคนนั้นกลับเดินเหยียบกิ่งไม้กร๊อบ....เสียงกิ่งไม้แตกหักทำให้โจรนั้นนิ่งด้วยความตกใจเล็กน้อยส่วนทางด้านจ่าแฉล้มนั้นได้ยินเสียงปกติ จากดวงตาที่หลับสนิทก็เบิกกว้างด้วยความตะหงิดใจตนหยิบปืนกระบอกใต้เตียงออกมาค่อยฟังเสียงปริศนาจากข้างล่างใต้ถุนบ้าน จ่าแฉล้มย่องฝีเท้าเบาๆ ในขณะที่ภรรยานั้นนอนไม่รู้สึกตัว จ่าแฉล้มก้มตัวลงแนบกับพื้นเสียงหายใจเบาสม่ำเสมอกึก...กึก..(ไขกุญแจ)ทันใดนั้นจ่าแฉล้มก็รู้ทันทีว่ามีผู้ไม่หวังดีกำลังบุกรุก ตนนั้นยืนแอบข้างกำแพงในความมืด เสียงประตูเปิดออกเบาๆ มันย่องฝีเท้าช้าๆพร้อมกระบอกปืนที่ตั้งเล็งไปข้างหน้า มุมกำแพงมืดที่ยืนอยู่ปลายกระบอกกำลังโผล่ที่ขอบประตู จ่าแฉล้มเบี่ยงตัวประชันหน้าอย่างรวดเร็วกำปั้นดุดันเสยหมัดเฉียงเข้าชายโครงใต้ลิ้นปี่ อึก..จ่าแฉล้มอุดปากดันลำตัวชิดกำแพงไม่ให้โจรส่งเสียงร้องย
last updateLast Updated : 2025-07-28
Read more
ตัวตนใหม่
ก๊อก..ๆ "พี่แฉล้มเกิดอะไรขึ้น" เสียงเคาะประตูรัว ๆ และหนักแน่น ตะโกนถามสามีว่าเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นจอมขวัญก็ไม่รอช้ารีบพยุงจ่าแฉล้มนั่งพักบนเตียงชั่วคราว เธอคว้ากุญแจสำรองใต้ลิ้นชักเร่งฝีเท้ามาไขกุญแจหน้าห้อง "แม่ค่ะ" เสียงเรียกสั้นๆในขณะที่กำลังไขกุญแจ เมื่อประตูถูกเปิดออก ดวงใจสะดุ้งตัวดวงตาเบิกกว้างรีบเดินตามลูกสาวไปโดยไม่พูดอะไร เมื่อเห็นร่างของสามีมีใบหน้าที่ซีดสามีมีเลือดไหลหยดลงตลอดเวลา กริ๊ด.. ดวงใจกรีดร้องสุดเสียงรีบพุ่งตัวเข้าไปคุกเข่านั่งข้างๆจ่าแฉล้มมือสั่นระริกประคองจ่าแฉล้มขึ้นมากอดแนบอก ดวงตาของจ่าแฉล้มค่อยๆ ปรือลงลมหายใจหอบถี่..และกำลังจะหายไป...... "ไม่นะอย่าหลับ" จ่าแฉล้มยิ้มบางๆมือจ่าแฉล้มค่อยๆยื่นมาสัมผัสใบหน้าดวงใจก่อนที่ดวงตาจะปิดลงอย่างช้า ๆ "แม่ค่ะรีบพาพ่อไปโรงบาล" จอมขวัญร้องเสียงสั่นรีบเข้าไปประคองพ่อช่วยแม่ลงไปข้างล่างบ้านทันใดนั้นพ่อบ้านก็มาพอดี "คุณหนูเกิดอะไรขึ้น?" ตาโสมเดินออกจากที่พักด้วยความตื่นตระหนกจากสียงปืนที่ดังขึ้นมา "ตาโสมพ่อถูกทำร้าย" จอมขวัญน้ำเสียงสั่นเครือในขณะที่กำลังเร่งรีบ ตาโสมกวาดตามองไปรอบๆจ่าแฉล้มให้ชัดๆ
last updateLast Updated : 2025-08-01
Read more
มดกัด
ในขณะที่ชาวบ้านพร้อมใจกันเดินตรู่เข้ามาหาเธอ เธอได้แต่ทำสีหน้ามึนงงเล็กน้อย"ไม่ได้ต้องแมนๆหน่อย" เธอกล่าวในใจ"ไอ้หนุ่มเอ็งมาจากไหนว่ะ"เสียงเข้มชายวัยกลางคนเอ่ยถามพร้อมค่อยๆพยุงไอ้จอมขึ้นยืน"ผมตกงานไม่มีที่ไปครับ" ไอ้จอมพลางใช้มือลูบท้องเบาๆก่อนจะหันหลังเดินออกไปแต่กลับถูกชาวบ้านรังไว้"เดี่ยวๆ"ชาวบ้านทุกคนเรียกไอ้หนุ่มพร้อมกับยื่นอาหารกลางวัน"เอ็งกินข้าวก่อนแล้วค่อยไป"เธอได้แต่พยักหน้าเบาๆไม่พูดอะไรมากเดินตามชาวบ้านไปยังที่โต๊ะไม้ทันใดนั้นข้าวห่อใบตองที่ชาวบ้านเตรียมไว้สำหรับมื้อตัวเองถูกแบ่งครึ่งหนึ่งหยิบยื่นให้ไปเงียบๆ......."ให้ผมจริงหรอครับ"ไอ้จอมรู้สึกทราบซึ่งใจแม้กับข้าวจะได้ไม่ได้วิเศษหรือมีราคาแพง แต่กลิ่นข้าวสวยธรรมดากับข้าวไข่เจียวเย็นๆไม่ได้ดูน่ากินอะไรเลยแต่เธอกลับหยุดมองมันราวกับไม่เคยได้กินมันเลยเธอค่อยๆใช้มือหยิบข้าวพร้อมไข่เจียวผสมกันในขณะนั้นชาวบ้านก็รอดูว่าเธอนั้นจะมีอาการอย่างไร"หือ..อร่อยครับ" ดวงตาเธอเบิกกว้างเปล่งแวววาวเมื่ออาหารกำลังบดเคี้ยวอยู่ในปาก แต่ไม่นานนักจู่ ๆ ก็มีเสียงแทรกบทสนทนาขึ้นมากลางวงล้อม"น้าครับป้าครับมุงอะไรอยู่ครับ" เสือหาญเดินต
last updateLast Updated : 2025-08-02
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status