เมื่อหมออ่อนโยน (4)

"ช่วงนี้ใบหน้าอิ่มเอิบนะคะคุณน้อง"

"นั่นสิน้องนาวอวบอิ่มขึ้นด้วย ลัลนาแสร้งยิ้มขวยเขินกลบเกลื่อนสีหน้าเบื่อหน่ายที่ได้ยินคนในกองเอ่ยทักมาโดยตลอด ทุกวันนี้เวลาเจอหน้ากันทีไรหลายคนมองท้องเธอก่อนมองหน้าทุกที 

ทุกคนก็คงนับเดือนรอตามที่ข่าวออกนั่นแหละว่าท้องก่อนแต่ง

"ไม่หรอกค่ะพี่การ์ตูนนาวก็เหมือนเดิม เผลอๆ ผอมกว่าเดิมด้วยซ้ำ"

"โอ๊ยยย อีต้นมึงก็ถามน้องเขาไปสิว่าอยากรู้ว่าท้องไหม" ช่างทำผมที่กำลังทำให้นักแสดงอีกคน หันใบหน้ามาเปิดประเด็นอย่างหงุดหงิด เมื่อเพื่อนสาวตนเองถามอ้อมไปอ้อมมาหลายรอบแล้ว

"อีวิทย์กูชื่อการ์ตูน ตบปากเดี๋ยวนี้!"

"กูก็ไม่ได้ชื่อวิทย์กูชื่อการ์ฟิวส์!!" ลัลนาหัวเราะน้อยๆ กับสถานการณ์ตรงหน้า ความจริงแล้วพี่ๆ ในกองก็ไม่ได้มีปัญหาให้เธอหนักอกหนักใจอะไร เพียงแต่อยากรู้อยากเห็นตามประสาคนกองนั่นแหละ

"ไหนๆ อีฟิวส์ก็เปิดมาแบบนี้แล้ว พี่ขอถามเลยแล้วกันคุณน้องสรุปป่องไหมคะ" การ์ตูนถือโอกาสถามดาราสาวด้วยความอยากรู้ ด้วยความที่รู้จักกันมานานหลายปี จึงกล้าเอ่ยปากถามไปตรงๆ เมื่อมีคนกล้าถามหลายคนในห้องก็เริ่มหูผึ่ง แสร้งหยิบจับนู่นจับนี่ทำตัวไม่ว่าง แต่หูผึ่งรอฟังคำตอบด้วย

"ป่องอะไรคะพี่ตูน นาวยังอยากทำงานอยู่ค่ะ คุณพีร์ด้วยยังไม่พร้อมมีลูกหรอกค่ะ" ลัลนาแสร้งตอบเสียงดัง เอาให้ได้ยินกันหมดนั่นแล้วไปกระจายข่าวนั่นแหละ เธอก็เริ่มเบื่อกับข่าวพวกนี้แล้ว จะไปป่องได้ยังไงวันๆ แทบจะไม่ได้เจอหน้ากัน!

"จริงรึเปล่าน้องนาว ไม่พร้อมมีลูก แต่มาตามเฝ้าถึงเขาใหญ่เลยนะค๊าาา" 

"คะ?" ลัลนาหันมองตามเสียงเอ่ยทักที่เดินเข้ามาในห้องแต่งหน้าพร้อมผลไม้ในมือ "ยังไงนะคะพี่ส้ม" ดาราสาวถามย้ำกับผู้ช่วยผู้กำกับที่เพิ่งเดินเข้ามา

"ทำมาเป็นไม่รู้เรื่องนะคะน้องนาว พี่เจอคุณพีร์อยู่ที่ล็อบบี้โรงแรมเมื่อเช้า ทีแรกว่าจะเดินไปทักแต่เห็นคุยโทรศัพท์อยู่"

"ว๊ายย คุณน้องพาหลัวมาด้วยก็ไม่บอก ซุ่มเงียบไม่พามากองเลยนะ" วิทยาวี๊ดว๊ายทันทีเมื่อรู้ว่าคุณหมอหนุ่มสามีของนางร้ายประจำกองมาที่เขาใหญ่ด้วย ใครๆ ก็รู้กิตติมศักดิ์เรื่องความหล่อเหลาเพอร์เฟคของคุณหมอชื่อดัง แถมยังเป็นทายาทโรงแรมดังระดับหกดาว

"โอ๊ยยย อีวิทย์เขารู้ไงว่ามึงจ้องจะงาบหลัวเขา เรื่องอะไรจะพามาให้มึงอ่านกิน"

"แหมมม อีต้นอย่างกับกูไม่รู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ วันก่อนมึงยังเม้าธ์เรื่องเขาอยู่เลย" ลัลนาแสร้งยกยิ้มหัวเราะร่วมไปกับทุกคน แสร้งทำเหมือนว่าสามีเดินทางมาพร้อมกับตนเองจริงๆ ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง!

ลัลนากดหารายชื่อที่เคยเมมเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนแต่ไม่เคยโทรออก หลังจากวันที่เธอป่วยและรพีภัทรเข้ามาเจอ เขาบ่นเธอว่าไม่ยอมโทรหา พอเธอบอกว่าไม่มีเบอร์ คุณหมอหนุ่มก็บังคับเอาโทรศัพท์เธอไปเพื่อต่างฝ่ายต่างเมมเบอร์กันและกัน แต่จนกระทั่งวันนี้ ทั้งเธอและเขาก็ยังไม่มีใครโทรหากันเลยสักครั้ง

นี่เป็นครั้งแรกแต่เขาไม่รับ!

ดาราสาวเดินไปตามทางโซนห้องจัดเลี้ยงภายในโรงแรม ตามที่ได้ยินศศิธรบอกมาว่าเห็นเขาเดินย้อนกลับไปทางนั้น กวาดสายตาสำรวจรอบๆ เห็นห้องจัดเลี้ยงด้านในสุดมีชื่องานจัดสัมมนาเกี่ยวกับการแพทย์

สัมมนา?

คุ้นๆ ว่าเขาเคยบอกว่าจะไม่อยู่สองสามวันบอกว่ามีสัมมนากับทางโรงพยาบาล แต่ไม่เห็นรู้เลยว่าจะมาที่เดียวกัน วันนั้นจำได้ว่าเธอก็บอกว่าตัวเองจะมาถ่ายละครที่เขาใหญ่แต่ตัวเขาก็เงียบไป 

เมื่อเห็นว่าเขาอาจจะติดสัมมนาอยู่ลัลนาจึงเดินหันหลังกลับมา แต่สายตาดันไปสะดุดกับหญิงสาวร่างเล็กรูปร่างคุ้นตา

มินนี่?

จำไม่ผิดแน่ ก็เข้าฉากด้วยกันอยู่เกือบทุกวัน! มาทำอะไรตรงนี้?

ดาราสาวเดินปรี่เข้าไปหาคนที่ยืนหันหลัง เหมือนกำลังคุยกับใครอยู่ เมื่อเพ่งสายตาดูดีๆ ก็เป็นอย่างที่เธอคิด

รพีภัทร! ซื้อหวยไม่ถูก

"คุณพีร์คะ" หากเป็นเวลาปกติตัวเธอก็คงจะปล่อยผ่านไปได้บ้าง เพราะไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัว และขี้เกียจมีปัญหากับมนิสรา 

แต่นี่! อยู่ในโรงแรมเดียวกัน ที่มีแต่คนในกองถ่ายเธอเต็มไปหมด แต่ทั้งสองคนก็ยังแอบมาคุยกันในที่ลับตาคน

เจริญล่ะ! ทีกับเธอไม่ได้มีอะไรเลยตำหนิเธอเสียงเขียวไปหมด ทีเป็นตัวเองกลับมาทำแบบนี้

"มะนาว" มนิสราหันมองเธอพร้อมกับร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เธอสังเกตสามีในนามตนเอง เขาทำหน้าเรียบเฉยราวกับรู้อยู่แล้วว่าเธอก็อยูที่นี่ ไม่มีท่าทีตกใจสักนิด! "ไม่มีอะไรนะ พอดีมินนี่เจอพีร์เฉยๆ เลยแวะทัก"

"ไม่ได้ถาม"

"นาว" เสียงดุๆ เรียกชื่อภรรยาสาว ก่อนจะเดินมาหยุดข้างๆ กระซิบข้างหู "เบาๆ คนเริ่มมองแล้ว"

ลัลนาสำรวจรอบข้างเห็นเริ่มมีคนสนใจอย่างที่รพีภัทรพูด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่คลายความหงุดหงิดอยู่ดี

มีอย่างที่ไหน สามีภรรยากัน มาทำงานที่เดียวกัน วันเดียวกัน แต่แยกกันมา ที่สำคัญคนเป็นภรรยาไม่รู้เรื่องทุกอย่างเลยด้วยซ้ำ!

"พอดีหมอพีร์ส่งข้อความมาบอกแล้วว่าเจอเธอที่นี่ ฉันก็เลยเดินมา ขอโทษด้วยนะที่เผลอใช้คำพูดแรงกับเธอ ฉันไม่ได้เจตนาว่าเธอยุ่งเรื่องครอบครัวฉันนะ แค่จะบอกให้รู้เฉยๆ ว่ารู้อยู่แล้ว"

"ไม่เป็นไรจ้ะ แค่พีร์กับนาวไม่มีปัญหากันก็ดีแล้ว"

ก็ตัวปัญหายืนพูดอยู่นี่ไงจ๊ะ!

"ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะ" รพีภัทรเอ่ยบอกคนที่เดินมาทักทาย ก่อนจะเอื้อมไปจับมือภรรยาในนาม "พอดีนัดกับนาวไว้ว่าจะพาไปดื่มกาแฟ"

"ค่ะพีร์ ไว้เจอกันค่ะ เจอกันในกองนะนาว" ลัลนาไม่ตอบแต่ออกแรงฉุดร่างสูงให้ออกเดินตามทันที